NT - 10.03.1985, Side 2

HEIXiAR-
BLAD
Umsjónarmenn Helgar-
blaðs:
Atli Magnússon,
Birgir Guðmundsson
og
Jón Arsæll Þórðarson
■ Yndisþokki kvenna er
til umræðu í blaðinu í dag.
Skyggnst er í leiðbein-
ingabók, sem hjálpar
stúlkum til að þróa með
sér kventöfrana!
■ Þeir hugsa ekki lágt hjá
„Stúdentaleikhúsinu" fremur
en fyrri daginn, því á komandi
sumri ætla þeir að setja upp
vcrk Strindbergs, „Draum-
leik‘* með vanalegum giæsi-
brag. Til þess að blása aðstand-
endum leiksins og öðrum
Strindbergvinum þeim rétta
anda í brjóst áður en aðal
vinnan við uppsetninguna byrj-
ar, hafa þeir nú efnt til málþings
í Félagsstofnun Stúdenta í dag,
laugardag kl. 13., þar sem
fjöldi ágætra fyrirlesara spjallar
um skáldið. Einn þeirra er
Thor Vilhjálmsson. Við náð-
um tali af honum og spurðum
hvernig stæði á þessu „dramat-
iska" nafni sem hann velur
erindi sínu, en það heitir „Han
var en djável."
„Ja, ég veit nú ekki hvort ég
má Ijóstra því upp, - en það
var svoleiðis að ég kynntist
finnskri konu þegar ég var
staddur suður í París, ungur
ntaður og hrifnæmur, (ég vona
að ég sé ekki alveg búinn að
tapa þcint hæfileika enn) og
þessi kona hafði verið vinkona
dóttur Strindbergs. Ég tekst
allur á loft: „Strindberg!“ segi
ég „já, hvernig var
Strindberg?1' Þá svarar hún:
„Han var en djável."
Nú, þetta erindi verður ann-
ars svona frjálslegar hug-
Sunnudagur 10. mars 1985 2
■ August Strindberg: „Hann er svo áfengur ennþá, svo ferskur
og magnaður," segir Thor.
Damaskus". Hann hét Árni
Beck, þessi vélstjóri. En fyrsti
vélstjóri, hann kom til okkar
hásetanna og vildi ræða við
okkur um ítalska „Reness-
ance" list. Það var Jón Aðal-
steinn og hann taidi Þórbergur
með einn af sérfræðingum
sínum. Já. jrað vargott andlega
lífið á þessu skipi. því skip-
stjórinn og annar stýrimaður
máluðu olíumálverk.
Og ekki má gleyma því að
hjá Sveini Skorra komst ég að
því að þegar þeir voru með
lestrarfélagið, frændur mínir í
Þingeyjarsýslum, Ófeigur á
Skörðum og þeir karlar, þá
fengu þeir á hverju ári nýjustu
bækur Strindbergs, alveg eftir
því sem þær koniu út. Mér
þætti fróðlegt að vita hvort
þeir fylgist svona vel með
ennþá, þarna fyrir norðan.
En í lokin: Minnisstæðasta
sýningin sem ég hef séð af
verkum Strindbergs var ein-
mitt „Draumleikur", en hana
sá ég í Stokkhólmi í leikgerð
Ingimars Bergman. Það er al-
veg yndisleg sýning og afskap-
lega falleg fyrir augað fyrir
utan vandaðan leik."
Við þökkum Thor Vil-
hjálmssyni kærlega fyrir
spjallið. Hann mun bæta ýmsu
hnýsilegu við á málþinginu í
dag, sem haldið er í Félags-
■ Thor Vilhjálmsson:
„Minnisstæðasta sýningin var
„I)raumaleikur“ í leikgerð Ing-
mars Bergman.“
„Já,
■ Hafa frjálshyggju-
menn einkarétt á frelsinu
eöa er frelsishugtakið
sameiginlegt öllum lýð-
ræðislegum stjórnmála-
stefnum? Er frjálshyggju-
stefnan manngildis-
stefna?
■ Á „hinsegin" böllum
er margt um manninn og
nóg um Ijósadýrð og fjör,
a.m.k. á meginlandinu.
Sagt er frá árshátíð kyn-
hverfra í Berlín og
Hamborg.
■ Ungabörn eru beitt of-
beldi í ýmsum myndum
hér á landi. Þessi óhugn-
anlega staðreynd er niður-
staða viðræðna Blm. helg-
arblaðs NT við nokkrasér-
fróða menn sem allir
starfa á einn eða annan
hátt að heilbrigðismálum.
hvernig var Sírindberg?“ spurði ég
Thor Vilhjálmsson á málþingi um August Strindberg í Félagsstofnun stúdenta í dag
leiðingar um þennan mann, sem
lætur engan ósnortinn sem fer
á annað borð aö lesa hann.
Hann er svo áfengur ennþá,
svo ferskur og ntagnaður.
Já, það er merkilegt framtak
þetta hjá „Stúdentaleikhúsinu
að setja upp „Draumleik"
Strindbergs, en annars er eins
og það sé einhver Strindbergs-
bylgja hérna núna, því nú eru
þeir í Menntaskólanum við
Sund að leika annað leikrit
eftir hann. Þegar ég var viðloð-
andi Þjóðleikhúsið man ég að
þeir settu upp „Faðirinn" með
mögnuðunr leik Vals Gíslason-
ar og einu sinni sýndu þeir
„Dauðadansinn" í Iðnó. Erich
von Stroheim lék á sínum tíma
í kvikmynd aðalhlutverkið í
„Dauðadansinum" og það var
auðvitað stórkostlegt, en sein-
ast gleymist mér Lars Hanson
í santa verki í „Dramaten".
Já, það verður af nógu að
taka við undirbúning þessa er-
indis, kannske af of mörgu. Ég
minnist þess nefnilega að þegar
ég var háseti á Lagarfossi, þá
hafi einn vélstjórinn alltaf með
sér öll leikrit Strindbergs á
sænsku.
Hann lét mig lesa það
lengsta leikrit eftir Strindberg
sem ég hef lesið. Það var „Til
stofnun Stúdenta við Hring-
braut og þar eru þeir einnig
með erindi séra Gunnar
Kristjánsson, Halldór Björn
Runólfsson listfræðingur,
Kjeld Gall Jörgensen, bók-
menntafræðingur og Þórður
Kristinsson • bókmennta-
fræðingur.
Maraþondans
á „Herranótt“
M.R.-ingar sýna
„Náðarskotið44
eftir skáldsögu
Horace McCoy
a Smám saman fækkar á dansgólfínu enda á fárra færi að halda
Út í 47 SÓIarhrínga! NT-mynd: Ámi
■ Ein „uppákoman" í dans-
keppninni er brúdkaup eins
paranna. \i-m\mi: \mi
■ Á þriðjudagskvöld n.k.
ætlar „Herranótt" Mennta-
skólans í Reykjavík að frum-
sýna leikinn „Náðarskotið",
(They shoot Horses, - don’t
they?) sem Ray Herman gerði
eftir skáldsögu Horace
McCoy, en þessi leikur hefur
verið á fjölunum víða um Evr-
ópu og Ameríku síðustu tíu
árin. Það var eiginlega fyrir
mestu heppni að „Herranótt"
fékk leyfi fyrir sýningunni, því
ýmsir aðilar hafa verið að sækj-
ast eftir réttinum að undan-
förnu.
„Það var eiginlega bara sú
heppni að við spurðum um
þetta á réttum tíma, þegar
farið var að losna um böndin,"
segir Viðar Eggertsson, leik-
stjóri, þegar við hittum hann
að máli á Broadway, en þar
fara sýningar fram. En hvers
vegna Broadway.
Jú, Viðar segir að húsið
leggi til einmitt það umhverfi
sem á að vera í leiknum, en
hér er fjallað um fyrirbrigði frá
því á kreppuárunum, þegar
óprúttnir peningaspekúlantar
efndu til maraþon-dans-
keppna, sem stóðu í allt að 47
sólarhringa, eins og í leikrit-
inu. Bláfátæk ungmenni eygðu
þarna möguleika á talsverðri
peningaupphæð mitt í öllu
fátæktarbaslinu og mörg þeirra
ofgerðu sér í þessari eldraun.
Aldrei mátti stoppa.
Það er mikill fjöldi sem tek-
ur þátt í sýningunni að sögn
Viðars, eða 30 leikendur og tíu
manna hljómsveit. En með
aðstoðarfólki eru þetta á sjötta
tug leikenda.
Það er mikið sem leikend-
urnir verða að leggja á sig, því
allur þessi stóri hópur er á
sviðinu nær allan tímann, -
líka í hléunum eru dansend-
urnir að hreyfa sig undir
músikinni, auðvitað að niður-
lotum komnir. Meira að segja
þegar áhorfendur ganga í sal-
inn er dansinn hafinn!
Helstu hlutverk fara þau
með Hilmar Jónsson, sem leik-
ur dansstjórann og Halldóra
Björnsdóttir og Sæmundur
Norðfjörð, en þau eru í hlut-
verkum eins parsins sem kemst
nærri að sigra, en verður að
gefast upp. Það hefur örlaga-
ríkar afleiðingar, því unga
stúlkan fær vin sinn til þess að
stytta sér aldur, - eins og
hrossi.
„They shoot Horses, don’t
they?“ er nafn sögunnar og
samnefndrar kvikmyndar sem
hér var sýnd fyrir allmörgum
árum. Það verður eftirtektar-
vert að sjá hvernig aðstand-
endum sýningarinnar tekst upp
á þriðjudagskvöldið. Góða
skemmtun!