NT - 10.03.1985, Blaðsíða 10

Sunnudagur 10. mars 1985 10
■ Því hefur oft verið haldið fram að íslenskar konur
séu einhverjar þær fegurstu í heimi. Þessi skoðun er ekki
óalgeng hjá erlendiim mönnum sem einhver kynni hafa
haft af landi og þjóð. Útlendingur nokkur sem blaða-
maður hitti fyrir nokkru sagði að íslenskir karlmenn
gerðu sér enga grein fyrir því hversu gott þeir ættu, því
að allar konur hér á landi væru hreint út sagt fegurðar-
dísir. Ekki var vitnisburður hans um karlpeninginn eins
skjallandi, en þá sagði maður þessi vera klaufalega,
þegjandalega og fádæma ókurteisa í umgengni sinni við
hitt kynið. Til marks um hið síðastnefnda sagði hann,
að það virtist vera alger undantekning ef herramaður
kveikti í sígarettu fyrir dömu, opnaði fyrir henni dyr,
hjálpaði henni í kápu eða drægi fram stól ef hún ætlaði
að setjast niður. Þegar hér var komið samtalinu var
útlendingurinn að komast í ham og vildi gera blaðamanni
frekari grein fyrir þeim afleiðingum sem þessi skortur á
grundvallar mannasiðum íslenskra karlmanna hafl haft.
„Þannig er,“ sagði hann, „að dömurnar eru löngu
hættar að eiga von á að þeim sé sýnd þessi sjálfsagða
tillitssemi og aulaháttur karlmannanna hefur því orðið
til þess að þetta fagra kvenfólk hefur glatað talsverðu af
kvenlegum töfrum sínum og yndisþokka. Hvernig
heldurðu að þær geti haldið upp verulegum klassa þegar
komið er fram við þær eins og hornkerlingar? Þú þarft
ekki annað en að líta í eigin barm og þá séru að það
vantar alla séntilmennsku. Ég gæti jafnvel trúað því upp
á þig að fara út að borða með huggulcgri dömu og láta
hana síðan borga sinn hluta í reikningnum þegar upp
væri staðið!“
Við orðræðu þessa setti blaðamann hljóðan, hann
umlaði eitthvað um hrum og greip um pyngjuna.
Skömmustulegur leit hann niður á gúmmískóna, krækti
höndum aftur fyrir bak og sém hann kvaddi þennan
heimsborgara hét hann því að gera það sem í hans valdi
stæði til þess að bæta úr því ófremdarástandi sem hann
og aðrir íslenskir karldurgar höfðu kallað yfír kvenþjóð -
ina.
Það kom í Ijós við eftirgrennslan að blaðamaður var
ekki sá eini sem hefur sýnt því verðuga viðfangsefná
áhuga, að efla yndisþokka íslenskra kvenna. Fyrir
nokkrum árum kom út gagnmerk bók um þetta efni, sem
heitir Tískubókin og er leiðbeiningabók handa ungum
stúlkum og konum til þess að auka yndisþokka sinn.
Höfundur bókarinnar er Mary Young en íslenska
þýðingu gerði Hallur Hermannsson. Bókaútgáfan Valur
sá um útgáfu en ekki er gefíð upp útgáfuár enda hljóta
menn að vera sammála um að efni eins og yndisþokki
kvenna sé hafínn yfír tíma. Mary Young kemur víða við
í þessari bók og gefur margar góðar leiðbeiningar
varðandi aðskiljanlegustu hluti svo sem, framkomu og
fas, andlitssnyrtingu, klæðnað, röddina og hláturinn og
hegðun á veitingahúsum.
Blaðamaður er ekki í nokkrum vafa um að efnið á
erindi til íslenskra kvenna og gæti ef til vill bætt úr því
óstandi sem fyrrnefndur útlendingur benti á. Þá er það
ekki síður viöeigandi að sinna þessu málefni nú í lok
kvennaáratugs, þegar málefni kvenna eru mikið í
sviðsljósinu. Hér á eftir munum við því skoða nánar
nokkra valda kafla úr Tískubókinni:
Er fjósalykt af íslenskum karlmönnum?
þá er það afskaplega hvimleitt
þegar stúlkur koma inn eða
yfirgefa herbergi með brambolti
og brussuskap. Slíkt eykur ekki á
yndisþokka þeirra og þess vegna
ættu þær að veita leiðbeiningum
hennar í þessu sambandi sérstaka
athygli.
Að koma inn:
„Leyndardómurinn við fágaða
inngöngu er í því fólginn, að
koma hávaðalaust inn og loka
dyrunum með báðum höndum
að baki yðar, þannig að þér
horfið inn í herbergið. Myndin er
jafnvel ennþá skemmtilegri ef
þér færið yður í miðjar dyrnar,
sem þá „innramma" yður. Lítið
á þann eða þá, sem inni eru, mcð
bros á vör (og bjóðið „góðan
daginn" o.s.frv. ef tilefni ertil).“
Að ganga út:
„Leyndardómurinn við að
ganga dömulega út, er sá að
ganga rólega til dyranna, og
standa bein og rétt um leið og þér
opnið. Og um leið og þér gangið
út, lítið þér um öxl með „kveðju"
- brosi, eða jafnvel snúið höfðinu
aðeins til hliðar. Þér mcgið ekki
ofleika þetta. Lokið dyrunum án
hiks og umfram allt hljóðlega."
M Sest inn í bíl. Takið eftir bvernig fótum og M Komið inn. Báðar hendur eru hafðar á hurðar-
ökklum er haidið saman til þess að ná fram húninum og horft inn í herbergið.
þokkafullu yfirbragði.
Framkoma
Það er mikilvægt konunni að
t'as hennar og framkoma sé óað-
finnanlégt. I því sambandi eru
atriði eins og göngulag og hvernig
setið er, hlutir sem ckki má
vanrækja. Eftirfarandi ráðlegg-
ingar frú Young gæti því reynst
gott að hafa í huga.
Að ganga:
„Eruð þér vön að skjögra fram
á við. þannig að allur líkams-
þunginn komi á þann fót sent
stigið er fram?
Reynið að öðlast fótaburð
hindarinnar. með því að ganga
„frá mjöðmum", láta fæturna
leiða. líkamsþungann fylgja...
Líkamsþunginn á að tefjast brot
úr sekúndu í hiki svo fætinum
gefist tóm til að ljúka skrefinu
óþvingaður af öllu álagi. (Á
þessu stigi er mikilsvert að halda
líkamanum í góðri stöðu). Þegar
þér hafið fundið kjarnann í þessu
göngulagi, sleppið þá kyrrstöðu
fótarins og æfið nýju göngutækn-
ina við tónana í taktföstum
tangó. Það er lokkandi hugmynd
að ganga á götunni við töfrandi
hljóma í sál yðar. (En gjörið svo
vel að gera það aðeins á fáfarinni
götu, ekki þar sem umferð er.)"
Að sifja:
„Sveigjast kné yðar og ökklar til
beggja hliða? Beinast fætur yðar
drjúpandi hvor frá öðrum og
mynda ógeðfellt horn í þríhyrn-
ingi?
Haldið fótum yðar, ökklunt og
knjám saman og alltaf nteð sömu
innbyrðis afstöðu, að svo miklu
leyti sem mögulegt er... Að sitja
með krosslagða fætur er, strangt
tekið „ófín aðferð". En við ger-
um það allar. Til þess að venja
yður á að gcra það hæversklega.
skuluð þér setja stól framan við
stóra spegilinn. Horfið á sjálfa
yður setjast og krossleggja fæt-
urna rétt ofan við kné. Haldið
fótuni og öklum saman, þannig
að báðir fætur beinast í sömu átt.
Þetta er heillandi, hvort sent þér
beinið fótunum beint fram eða til
hliðar."
Þá er það ekki síður áríðandi
fyrir stúlkur að standa upp á
réttan hátt og að setjast niður
smekklega þó aðstæður séu erfið-
ar.
„Standið þér á fætur úr dj úpum
stóluni. þilfarsstólum eða út úr
bílum eins og bröltandi kálfur?
Gefið yður góðan tíma til þessa
alls og gerið það í stuttum áföng-
um. Þegar þér setjist, þá skuluð
þér fyrst láta þungann hvílast á
fremstu brún sætisins og færa
yður svo hægt aftar, í einum eða
tveim áföngunt... Skynsamar
stúlkur fara aftur á bak inn í
bílinn. Grípið höndum afturfyrir
yður á meðan þér tyllið yður á
brún sætisins og síðan. með kné
og fætur saman, ýtið þér yður
aftur í sætinu um leið og þér
dragið fæturna að yður, beygið
yður þá frani á við um leið og þér
lyftið fótunum inn í bílinn."
Eins og Mary Young bendir á.
Hefðarhættir
og hegðun
Það sem útlendingurinn títt-
nefndi hafði einna mest út á að
setja var hvernig íslenskir karl-
menn höfðu spillt fyrir síviliser-
uðum siðvenjum í samskiptum
kynjanna. Sem betur fer er heill
kafli í bók frú Young um þetta og
ber hann undirtitilinn „að fara
nteð kavaleranum að kvöldi til
kvöldverðar á veitingahúsi."
Hér ber vel í veiði og því
réttast að gefa frú Young aftur
orðið.
Hverju er hentugast að klæðast:
„Veljið litla, svarta kjólinn
(eða eitthvað í þeim stíl) sem
gengur allsstáðar... Lítil nett
handtaska með allra nauðsynleg-
ustu snyrtivörum og peningum,
er allt sem þér þarfnist. Stór
handtaska full af snyrtivörum,
persónulegum skilríkjum, sendi-
bréfunt. miklu af peningum
o.s.frv. er ekki aðeins óviðeig-
andi, heldur veldur hún yður
einnig áhyggjum, ef þér þurfið
að skilja hana við yður, til dæmis
ef yður gefst tækifæri til að dansa.
Burtséð frá því að þetta spillir
útliti yðar (en þér eigið að sjálf-
sögðu að vera leiftrandi og laus
og liðug), gæti farið svo að kaval-
erinn liti á yður rétt í svip og
styndi í hljóði, þegar hann sæi að
hans hlutverk yrði það sama og
burðarjálksins."
Að fara á veitingahús:
„Leyfið kavalera yðar að leiða
yður að því borði, sem hann