Morgunblaðið - 26.08.2004, Blaðsíða 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST 2004 29
✝ Ólafur OddgeirGuðmundsson
fæddist í Keflavík 11.
júní árið 1913. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Garðvangi í
Garði 18. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðmundur Helgi
Ólafsson verslunar-
og útgerðarmaður í
Keflavík, f. 15. sept-
ember 1883, d. 13.
mars 1959, og Jane
María Ellefsen frá
Miðvogi í Færeyjum,
f. 1880, d. 1929. Þau bjuggu að
Aðalgötu 5 í Keflavík og þar ólst
Ólafur upp í æsku. Systkini Ólafs
voru Emil, f. 11. mars 1918, d. 5.
september 1978 og Lovísa f. 19.
nóvember 1924, d. 14. ágúst 1986.
Fyrir átti Jane Vilhelm Ellefsen,
f. 22. apríl 1904, d. 10. maí 1970
og Inger Nilesn, f. 17. október
1907, d. 9. ágúst 2000.
Ólafur kvæntist 1938 Ingveldi
Þorsteinsdóttur, skrifstofustjóra
í Keflavík, f. 26. nóvember 1912,
d. 5. janáur 1987. Þau skildu. Þau
eignuðust dótturina Jönu Erlu, f.
14. desember 1939. Maki hennar
er Hubert Georges, f. 14. mars
1937, umboðsmaður og konsúll
Íslands í Pennsylvaníu í Banda-
ríkjunum. Börn þeirra eru: 1) Ró-
bert John, f. 31. maí 1961. Með
fyrri konu sinni, Susan, eignaðist
hann dæturnar Barböru Marie, f.
16. ágúst 1989 og Elisabeth Jönu,
f. 16. ágúst 1989. Með seinni konu
sinni, Anne, á Róbert Robert John
jr. f. 23. nóvember
1994. 2) Inga, f. 17.
júní 1963. Sonur
hennar er Kenneth,
f. 2. maí 2002. 3)
Karen Helga, f. 12.
september 1969, gift
James King. 4) Willi-
am Olaf, f. 3. októ-
ber 1974. Með fyrri
konu sinni, Julie, á
hann Elsu, f. 5. októ-
ber 2000, en með
seinni konu sinni,
Elaine, á hann Willi-
am Olaf, f. 20. febr-
úar 2003.
Seinni kona Ólafs Oddgeirs
(1968) var Alexandra Joensen frá
Gjógv í Færeyjum, f. 24. apríl
1920, d. 1. ágúst 1977. Dóttir
hennar er Hervör, f. 14. desem-
ber 1944, og er eiginmaður henn-
ar Bárður Jakúpsson.
Sambýliskona Ólafs hin síðari
ár var Anna Sloan.
Ólafur hóf ungur að starfa með
föður sínum og starfaði þá bæði
til sjós og lands. Hann varð ungur
mikilvirkur athafnamaður og þá
einkum við verslunarrekstur og
útgerð. Árið 1949 flutti hann til
Þórshafnar í Færeyjum og bjó
þar alla tíð síðan. Í Færeyjum rak
hann m.a. verslunina Impo um
langa hríð en var jafnframt um
langt skeið umboðsmaður fyrir ís-
lenskar útgerðir sem löngum áttu
fjölbreytt samskipti við Færeyjar.
Útför Ólafs fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30. Jarðsett verður
í Þórshöfn í Færeyjum.
Elsku pabbi minn.
Nú þegar kveðjustundin er runn-
in upp þá er það svo ótal margt sem
kemur upp í hugann. Samveran
með þér var ávallt ljúf og ég fann
alltaf hvað þér þótti vænt um mig.
Ég var alltaf litla stúlkan þín og þú
vildir alltaf allt fyrir mig gera. Þó
að oftast hafi Atlantshafið skilið
okkur að þá vorum við stöðugt í
sambandi og þú fylgdist vel með
öllu sem gerðist í mínu lífi. Eftir að
þú fluttir til Færeyja skrifuðum við
hvort öðru reglulega. Þannig héld-
um við sambandinu og síðar meir
tóku við löng símtöl með reglulegu
millibili. Eftir að ég sjálf eignaðist
börn varst þú alltaf fullur áhuga að
fylgjast með því hvernig þeim vegn-
aði og þeim þótti ákaflega vænt um
þig.
Þegar ég nú horfi til baka koma
fyrst upp í huga minn þeir eig-
inleikar þínir sem ég hef alltaf dáðst
að. Hjartahlýja þín var einstök og
áhugi þinn á öllu og öllum í um-
hverfi þínu var augljós. Ég hef held-
ur aldrei kynnst eins góðum sögu-
manni og þér því þú vissir svo
margt og allt varð svo lifandi þegar
þú sagðir frá. Sérstaklega var gam-
an að heyra þig segja frá Keflavík
og lífinu þar áður fyrr. Það var eins
og þú þekktir hvert einasta hús, alla
íbúa þess og söguna sem þar bjó að
baki. Og svo var það athafnasemin.
Þú varst óþreytandi að finna upp á
nýjum verkefnum til að vinna að og
oft lagðir þú mikið undir. Stundum
gekk það vel og stundum illa en þú
lést aldrei deigan síga. Og svo um
miðja síðustu öldina settist þú að í
Færeyjum í landi móður þinnar.
Ég átti því láni að fagna að heim-
sækja þig oft til Færeyja og ég varð
því vitni að því að þú hafðir þar
rækilega markað spor þín í þjóðlífið.
Og ekki síður tókst þér að efla sam-
skiptin milli Íslands og Færeyja.
Orðspor þitt er gott og það er eitt af
því besta sem sérhver maður getur
óskað sér. Ég er ákaflega stolt af
því hversu mikinn sómi þér hefur
verið sýndur en það birtist m.a. í því
að þú varst nýlega sæmdur hinni ís-
lensku Fálkaorðu.
Í vor lýstir þú áhuga þínum á að
eyða síðustu æviárunum heima á Ís-
landi og þá helst á dvalarheimili á
heimaslóðum. Eftir að þú komst
heim fyrir nokkrum mánuðum og á
meðan unnið var að því að finna þér
dvalarstað lögðu margir hönd á
plóginn við að gera dvöl þína sem
ánægjulegasta. Ég vil nota þetta
tækifæri til að þakka þessu ágæta
fólki fyrir þess yndislegu hjálp við
föður minn en get þó aðeins nefnt
fáa: Inga Lóa og starfsfólkið á dag-
vistinni í Keflavík eiga miklar þakk-
ir skildar. Föður mínum leið ákaf-
lega vel hjá ykkur og þarna hitti
hann marga eldri Keflvíkinga og
gafst þá svo gott tækifæri til að
rifja upp liðnar stundir. Guðmundur
og Ágústa, Teddi og Obba, Sverrir
og Erla, Smári og Nanna, Karl
Steinar og Halla móðursystir mín.
Innilegar þakkir fyrir allt sem þið
gáfuð af ykkur.
Síðast en ekki síst vil ég færa
starfsfólki Garðvangs mínar bestu
þakkir.
Sú hlýja, alúð og góða umönnun
sem faðir minn naut af ykkar hálfu
síðustu vikurnar í lífi hans verður
seint fullþökkuð.
Hér er komið að leiðarlokum,
pabbi minn. Ég er þakklát fyrir að
hafa átt þig að. Guð geymi þig.
Jana Erla.
Ólafur Oddgeir Guðmundsson er
borin í heim 11. juni 1913 í Keflavík,
Íslandi. Hann er hálvur føroyingur.
Foreldur: Guðmundur Helgi Ólafs-
son og Jane M. Ellefsen. Børnini
vóru: Vilhelm, elstur, Inger, Ólafur,
Emil og Lovisa.
Ólafur, ið er íslendskur stats-
borgari, hevur búð í Føroyum í stív-
liga 50 ár.
Hann vaks upp í Keflavík. Fað-
irin var framburðsmaður í vinnulív-
inum har á staðnum, bygdi mong
stór hús á Túngøtu, og blaðungur
legði Ólafur inn ravmagn í húsini,
ólærdur. Móðirin, ið ættað var úr
Miðvági, doyði tá ið Ólafur var 16
ára gamal, og hann mátti taka sær
av yngru systkjum sínum, serliga
yngstu systrini, Lovisu. 15 ára gam-
al fór hann at koyra lastbil, sum til-
komin varð hann vinnulívsmaður,
keypmaður og reiðari í Keflavík.
Við fyrru konu síni, Ingveldi Tor-
steinsdóttur úr Keflavík, hevur
Ólafur dótrina Jønu, ið býr í Penn-
sylvania, USA. Seinna konan var
Alexandra Joensen frá Gjógv. Tey
giftust í 1968, men Sandra doyði
longu í 1977.
Tá ið Ólafur kom til Føroya í
1952, fekst hann tey fyrstu árini
mest við sild, saman við systkina-
barninum Alfred Johannessen, ið
hevði sildaskip. Men síðan stovnaði
hann handilsfyritøkuna Impo í
Vágsbotni. Har seldi hann alskyns
íslendskar vørur í heilsølu og smá-
sølu. Hann seldi útgerð til skip og
fiskavirki, men serliga var tað
klædnavørur – m.a. tær gitnu úlp-
urnar, ið brátt gjørdust sum ein ný-
ggjur tjóðbúni føroyinga. Seinast í
1980árunum legði Ólafur Guð-
mundsson frá sær vegna aldur,
seldi Impo. Men frískur og ferðugur
leiddist hann við at ganga fyri einki,
og til tess at fáa tíðina at ganga, fór
hann aftur at selja íslendska sild. Í
fleiri ár fylti hann sær bilin við
sildaspannum og ferðaðist bygd úr
bygd at hitta sínar mongu føstu
kundar, ið umframt sildina fingu
eitt hugnaligt prát og sum oftast
eina stuttliga søgu.
Allir íslendskir fiskimenn, ið
komnir eru til Føroya í 50-80 ár-
unum, kenna Ólaf Guðmundsson.
Hann var fastur umboðsmaður
teirra, avgreiddi viðurskifti við
fiskavirki, skipasmiðjur, útgerðar-
feløg o.t. Men samskiftið var ikki
einans av handilsligum slag. Tæn-
astan, skipini fingu, mundi óivað
vera meira umfatandi enn neyðugt,
í roynd og veru var hetta eisini ein
vælferðartænasta. Hann fór altíð
umborð at práta – tað endaði van-
liga við, at hann tók manningina við
sær í sínum stóra bili, koyrdi útferð
um landið. Mangan beyð hann teim-
um til hús og sýndi allan hugsandi
blíðskap.
Øll hesi árini var Ólafur Íslandi
ein sera góður umboðsmaður í
Føroyum. Hann brúkti nógv av sín-
ari tíð til at hjálpa íslendingum, ið á
ein ella annan hátt komu illa fyri,
ella høvdu hjálp fyri neyðini. Tað
kundi vera viðurskifti við myndug-
leikarnar ella læknahjálp. Ella ung-
dómar á ferð, sum ikki høvdu pen-
ing at fara víðari við – hann fann
teimum arbeiði, tað stóð ikki á, tí
hann hevði so gott samband við ar-
beiðsmarknaðin. Mangan setti hann
teir í arbeiði sjálvur – sendi teir upp
á takið at mála. Ongantíð ráðaleys-
ur. Hesin vinsæli og hugnaligi, sera
skemtingarsami og fyrikomandi ís-
lendingurin hevur mangar vinir um
alt Føroya land, og mangur íslend-
ingur mann minnast hann við takk-
semi.
Í íslendska blaðnum Faxa, 53.
árg. 1993, stóð grein um Ólaf Guð-
mundsson í sambandi við, at hann
fekk í lag, at gamla sluppin Sig-
urfari úr Klaksvík varð handað
bygdarsavninum í Gørðum á Akra-
nesi. Ólafur stílaði fyri keypi og
sleipi til Íslands. Í tí sambandi
skrivar Faxi um samskifti føroyinga
og íslendinga í hesi øld: „Hesi sam-
skifti hava verið meira víðfevnd enn
onkur man halda. Vit eru sannførd
um, at samnevnari fyri hesum sam-
skifti hevur verið keflvíkingurin
Ólafur Guðmundsson, sum hevur
búð í Føroyum í rúm fjøruti ár“.
Sum tøkk fyri lívsavrik sítt til
frama fyri Ísland og íslendingar,
varð Ólafur Guðmundsson tilnevnd-
ur riddari av íslendska falkinum.
Bárður Jákupsson.
Látinn er góður frændi og vinur,
sem við þökkum tryggðina í gegn-
um árin, þótt haf skildi á milli. Þá
höguðu örlögin því þannig að sam-
skiptin urðu meiri síðustu mánuð-
ina, okkur báðum til mikillar
ánægju. Ég og fjölskylda mín þökk-
um fyrir samveruna. Guð blessi
minningu hans.
Son Guðs ertu með sanni,
sonur Guðs, Jesús minn,
son Guðs, syndugum manni
sonar arf skenktir þinn,
son Guðs einn eingetinn.
Syni Guðs syngi glaður
sérhver lifandi maður
heiður í hvert eitt sinn.
(Hallgr. Pétursson.)
Teitur Ólafur Albertsson
og fjölskylda.
Þá er hann farinn, blessaður karl-
inn ... og ég vissi strax um hvern
var verið að tala, Óla frænda eins og
við kölluðum hann eða Óla í Fær-
eyjum. Ég þakka þér, kæri frændi,
fyrir þann kærleika sem þú hleyptir
inn í líf okkar systkina, þegar við
vorum að alast upp. Það var alltaf
svo gaman þegar við sáum Volvo-
bílinn þinn, með hvíta færeyska
númerinu, renna í hlaðið.
Það var ávísun á Mackintosh-kon-
fekt og annað útlenskt góðgæti, og
alltaf var betra í pottunum þá daga
sem þú dvaldir hjá okkur og
mamma líka í sínu besta spari
skapi.
Þú og mamma áttuð alltaf svo vel
saman, enda hafðir þú gengið henni
í föðurstað.
Ég dáðist að hve skipulagður þú
varst og hvernig þú alltaf mundir
eftir að gleðja fólkið þitt og vini á
afmælisdögum þeirra með símtali
frá Færeyjum, það var svo einlæg
og skemmtileg afmælisgjöf.
Þú varst alltaf mjög kappsamur
og hafðir auga fyrir krónunni, sem
mætti rúlla inn fyrir borðstokkinn,
alltaf með á nótunum, opinn fyrir
öllum viðskiptum og mannlegum
samskiptum.
Ég var svo heppinn að fá að
heimsækja þig og Færeyjar og sjá
þig í því umhverfi sem hafði verið
svo gott við þig.
Það var gaman að hlusta á þig
segja sögur úr þínu lífi, þær hljóm-
uðu eins og þú værir að lesa upp úr
bók, slík var frásagnargáfan.
Húmorinn þinn, þú hélst honum
þó árin færðust yfir, alltaf svo hnit-
miðaður og skemmtilegur.
Ég varð ríkari eftir þessa Fær-
eyjaferð og þakklátur fyrir, að hluta
til færeyskan uppruna minn og að
hafa verið svo heppinn að hafa átt
þig að, svo góðan frænda.
Nú eru þið systkinin öll komin yf-
ir móðuna miklu og getið nú átt
ánægjulega endurfundi, skilaðu
bestu kveðju.
Ég kveð þig nú, Óli frændi í Fær-
eyjum, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ólafur Reynisson.
Árin tvö eru liðin sem við þekkt-
umst. Langafi minn Emil lést áður
en ég fæddist og gafst mér því ekki
tækifæri til að kynnast honum. Hins
vegar sagði mamma mér að hann
ætti bróður, Ólaf, sem byggi í Fær-
eyjum og hvort ég mundi ekki slá á
þráðinn til hans og kynna mig þeg-
ar ég fór þangað árið 2002 í tónlist-
artilgangi. Ég hugsaði ekkert meira
út í það en þegar ég var komin til
Færeyja og búin að vera þar í
nokkra daga fannst mér ekki annað
hægt en að hafa uppi á eina ætt-
ingja mínum í Færeyjum. Ég fann
Óla í símaskránni og hringdi. Ég
fékk sting í magann, en þegar þú
svaraðir hvarf hann. Ég sagði þér
hver langafi minn og amma væru og
þú varst himinlifandi að ég skyldi
hafa uppá þér og hafa samband. Þú
vildir bjóða mér í heimsókn daginn
eftir og þáði ég það. Næsta dag
sóttirðu mig og vinkonu mína og
bauðst okkur til þín í góðgæti.
Keyrðir með okkur um, þá 89 ára
gamall, eldhress og sprækur og
sýndir okkur bæinn og sagðir okkur
ýmsar skemmtilegar sögur. Áður en
ég fór frá Færeyjum bauð ég þér á
tónleika og þér fannst mjög gaman
að koma og hlusta. Þegar ég kvaddi
þig sagðirðu við mig: „Mér finnst ég
eiga smá hluta í þér, þótt ekki væri
nema þetta eyra“. Mér fannst mjög
vænt um þessi orð og knúsaði þig
bless. Snemma á þessu ári komstu
til Keflavíkur í leit að elliheimili. Ég
hitti þig fljótlega og sá að heilsu
þinni hafði hrakað. Þú varst samt
alltaf jafn góður og yndislegur. Í
sumar fluttist þú á elliheimilið
Garðvang í Garðinum. Þar heim-
sóttum ég, mamma og amma þig.
Þú talaðir mikið við okkur um lífið
og tilveruna en þá vissi ég ekki að
þetta yrði síðasta skiptið sem ég
hitti þig. Þegar við kvöddumst var
ég með tár í augum því mér fannst
svo sorglegt að sjá þig, sem varst
svo hress, orðinn svona máttfarinn.
Nú ertu kominn til himna í góðar
hendur.
Þessi tvö ár liðu fljótt
þú ert farinn og komin er niðdimm nótt.
Í birtu þú leitar til himna
og elskulegra ættingja þinna.
Elsku Óli frændi, takk fyrir að
taka mér svona vel og að hafa
kynnst þér.
Þín,
Edda Rós.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Við fæðumst til að deyja, en samt
er það svo skrítið hvað dauðinn
kemur manni alltaf á óvart. Óli
frændi hringdi til mín á mánudegi
fyrir rúmri viku og kvaddi þennan
heim tveimur dögum síðar. Sann-
arlega hélt ég að við ættum eftir að
hitta hann aftur og fara í bíltúr
saman. En ég og fjölskylda mín átt-
um yndislega daga með honum í júlí
í sumar. Óli var höfðingi heim að
sækja, hvort sem það var heima hjá
honum í Færeyjum, þar sem hann
bjó mestan hluta ævinnar, eða á
nýja heimilinu hans á Garðvangi.
Það er skrítið að hugsa til þess að
við eigum ekki eftir að sjá hann Óla
aftur né njóta fleiri stunda með
honum.
Samband Óla og Lovísu móður
minnar var mjög náið. Óli var okkur
systkinum líka mjög góður, ekki síst
Jönu systur minni sem skírð var í
höfuðið á móður hans og Eiríki
bróður sem skírður var eftir Eiríki
á Útskálum, fósturföður mömmu.
Nú hittir Óli þau aftur hinum megin
systkini sín, en hann var einn eft-
irlifandi úr þeirra hópi, og einnig
Jönu systur og Eirík bróður.
Ég gleymi ekki þeim stundum
þegar Óli kom í heimsókn þegar ég
var lítil stelpa og sá bílinn hans
nálgast úr fjarðlægð. Hoppandi af
gleði kallaði ég; „mamma, mamma,
hann Óli frændi frá Færeyjum er
kominn“. Mamma var þá fljót út á
tröppur og beið hans með útbreidd-
an faðminn. Heimsóknir hans voru
mömmu mjög dýrmætar.
Þessar minningar komu oft upp í
hugann þegar ég seinna fluttist til
Færeyja með fjölskyldu mína og
synir mínir komu hlaupandi af til-
hlökkun og kölluðu; „mamma,
mamma, hann Óli frændi er að
koma í heimsókn“. Heimsóknir hans
voru okkur mjög dýrmætar og við
eigum eftir að sakna nærveru hans
og góðmennskunnar sem ávallt
streymdi frá honum.
Sagt er að maður komi í manns
stað en Óli er einn af þeim sem
skilja eftir sig stórt tómarúm. Hann
var trúr og traustur og sýndi mik-
inn kærleika og tryggð við fjöl-
skyldu og vini. Það var svo auðvelt
að vera góður við hann.
Það er með sorg í hjarta sem við
kveðjum elsku Óla frænda. Við eig-
um eftir að sakna hans mikið. Hann
mun alltaf eiga stórt pláss í hjarta
okkar.
Elsku Jana, Hervör og aðrir að-
standendur, við sendum ykkur okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur. Guð
blessi minningu Óla frænda.
Katrín S. Reynisdóttir,
Rógvi, Ari og Óðinn.
ÓLAFUR ODDGEIR
GUÐMUNDSSON
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS