Sunnudagsblaðið - 27.04.1958, Blaðsíða 7

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
227
í nálœgri framtíð
Fyrir þrjátíu árum var þetta
ritað:
Svo undra ört fer uppfynding-
um og vísindum fram, og svo
miklar umbætur gerast næstum
daglega á tækjum þeim, sem voru
ný í gær, en verða úrelt á morg-
un, að um miðbik þessarar aldar,
má vonast eftir, að flest þau verk,
sem enn eru gerð í höndum, verði
unnin með rafafli, eða einhverj-
um nú óþekktum öflum. Sýnileg
og ósýnileg mögn, eru að verða
þjónar mannsandans alltsigranda.
Þá getur bóndinn setið heima við
borðið sitt, og látið vinnuvélarn-
ar gera allt sem hann hugsar með
þeim að gera á bújörð sinni.
Sýnishorn af mannlausum loft-
skipum og mannlausum vinnuvél-
um, hafa þegar verið gerð, sem
láta að stjórn þess, sem stýrir í
mikilli fjarlægð, sem ættu að vera
orðin svo fullkomin að liðugum
tuttugu árum liðnum, að þau gætu
orðið aimenningi nothæf.
Og á seinni hluta þessarar ald-
ar, verður öll erfiðisvinna á öll-
um sviðum framkvæmd algerlega
af hagnýttum náttúruöflum og
— Er ekki konan þín listræn?
— Jú, hún er svo listræn, að
benni stendur alveg á sama,
bvernig súpan er á bragðið, ein-
ungis ef hún er fallega lit.
vélum, sem maðurinn stjórnar
með einum fingri. Þá verður líka
þráðlausa taltækið, sem nýlega
hefur verið reynt með allgóðum
árangri, orðið svo fullkomið, að
öllum líkindum, að menn bera
þetta litla verkfæri í vösum sín-
um, og tala við hvern sem er, hvar
sem þeir eru staddir.
Menn eru alltaf að færast nær
þeim skilyrðum, sem ættu að geta
látið þeim líða miklu betur, en
feðrunum.
En verður það svo? Verður lífs-
sælan meiri, ánægjan dýpri, fögn-
uðurinn innilegri? Er eigi ástæða
til að ætla, að það sem mönnun-
um fer fram á einu sviði, fari
þeim aftur á öðru? Nútíðarmað-
urinn, með öll sín mörgu- tól, vél-
ar, uppfyndingar, vísindaiðkanir
og skemmtanatilraunir, virðist
hvorki sælli ná gáfaðri en fyrir-
rennarar hans, þótt líf hans hafi
lengst, auðlegðin margfaldazt og
þægindin þrefaldast. Allt virðist
benda á, að heiminum, eins og
hann nú er, yrði það affarasæl-
ast í framtíðinni, að eignast meira
af Búddhum og Konfúsíusum, en
Edisonum og Fordum, þótt snjall-
ir séu. Eignast meira af heimspeki
en vélspeki.
Þegar öllu er á botninn hvolft
og á allt litið, þá virðist gamla
kenningin alltaf ný, á hversu
marga vegi sem ólíkar skoðanir
Munnmæli Rauðskinna.
HINIR svonefndu Seminole
Indíánar í Ameríku segja eftirfar-
andisögu:
Þegar Andinn mikli hafði lokið
sköpun jarðaíirinar, skóo hann
þrjá hvíta menn. Með þá fór hann
til vatns eins til að láta þá baða
sig í því. Hinn fyrsti fór strax út
í og kom hvítari upp úr en nokkru
sinni áður. Annar beið um stund
áður en hann færi og þegar hann
kom út í vatnið, varð hann skol-
grár, en kom koparrauður upp úr
því. En sökum þess að hinn þiðji
beið lengst, þá var hann orðinn
kolsvartur, þegar hann kom upp
úr vatninu.
Andinn mikli gaf síðan þremur
mönnum þrjá bagga, og af misk-
unnsemi lofaði hann svarta mann
inum að velja fyrst. Hann tók
stærsta baggann og fann í honum
margskonar vinnuáhöld: — spá-
dóminn um þrælkun hans. Kopar-
litaði maðurinn valdi sér þann
baggann, sem var næstur að stærð
hinum fyrsta, og voru í honum
alls konar veiðiáhöld. Hvíti mað-
urinn fann í léttasta bagganum
penna, paDpír og blek: — skjald-
armerki þjóðmenningar og kom-
andi yfirburða.
skilja hana, að eign og umráð
jarðarinnar gagni manninum lítið,
ef sál hans bíður tjón. Því í sann-
leika er sálin eina eignin, sem
maðurinn getur eignað sér að
fullu, af gæðum þeim, er heimur
þessi birtir. Glatist sálin í efnið
og vélarnar, þá er allt misst. En
verði vélarnar, vísindin og nátt-
úruöflin, til að lvfta henni til
æðra heims, og uppfyndingarnar
notaðar henni til sigurs, þá er vel
að verið og framtíðin björt, mitt
í hjóláskröltinu og vélablæstrin-
um. — (Saga)