Sunnudagsblaðið - 27.04.1958, Blaðsíða 9

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
229
hang láu um. hæðir og skorninga
og í margvíslega krakustigu inn
um skóginn.
Það var farið að birta af degi
og norðui'ljósanna gætti ekki leng
ur, máninn fölnaði einnig og hvarf
loks með öllu. í morgunskímunni
greindi Jón úlfinn í nokkur hundr
uð metra fjarlægð.
Skyndilega tók að hvína í topp-
um trjánna, og upp á tindum fjall-
anna sá Jón að snjóinn tók að
skafa. Óveðrið var að skella á.
Nú var hann kominn svo nærri
úlfirmm, að hann heyrði hvernig
hann gekk upp og niður af mæði,
og að hann titraði af þreytu og
magnleysi. Hann myndi aðeins
hafa úthald skamman spöl ennþá,
svo myndi hannsitja fastur í lausa
mjöllinni og ekki vera fær um að
ioreyfa sig.
Jón mundaði spjótið og hóf það
á loft, Úlfurinn hvæsti grimmdai'-
lega á móti honum og augun voi'u
hatufsfull. Úr munnvikjum hans
vall. hfiit fi'oða, sem bi'æddi snjó-
inp, þegar hún féll niður í hann.
Úlfurinn neytti síðustu orku
sinnar til þess að rísa upp og ráð-
ast á manninn, en í.sömu andra
kastaði Jón spjótinu. Úlfurinn féll
aítur fyrir sig til jai'ðar og sprikl-
aði fótunum upp í loftið.
Jón hló hörðum sigurhlátri.
Sv.o.gekk hann fast að dýrinu og
rak. hníf sinn í brjóst þess; um
ieið féll hann. máttvana niður á
heitan feld hi-eindýrabanans.
Að. kvöldi dags,. fimm dögum
°ftir að Jón hafði lagt úlfinn að
velli, kdm hann. aftur heim -til
Ualdbúðanna.
Fólkið heima i tjaldbúðunum
liafði gefið upp alla von um að
það myndi nokkru sinni framar
sjá.Jón gamla, en vegna stórhríð-
ar ixaíði .verið ógei'Jegt að leita
Hans'
Jón sagði nú fi’á. íerðalagi sínu
°g . eltingarleiknum við úlfinn,
Úann lauk fi'ásögn sinni með þess-
unx orðum og var drýgindalegur:
,,Myndi nokkurt gamalmenni hafa
leikið þetta eftir mér?“
Og enn eitt surnar veitti Jón
gamli ættfólki sínu forystu um
auðnir norðursms . . . ennþá eitt
sumar naut hann hinria sólx'íku
daga og fögru nátta á fjöllunum
í landi miðnætursólarinnar, lengst
í norði'i.