Sunnudagsblaðið - 27.04.1958, Blaðsíða 13

STJNNUDAGSBLAÐIÐ
233
Jeshov. Iíonum var Ijúft að taka
•alla þá af lífi, sem á bannfæring-
arlista Stalíns voru skráðir, — unz
hann var sjálfur skyndilega líf-
látin í árslok 1938.
Stalín bar í brjósti undraverða
aðdáun á Pétri mikla, og hann
þekkti vel söguna um það hvernig
keisarinn hafði fyrir skipað aðals-
mönnum morgun einn að lífláta
1500 manns á Rauðatorginu, og
enginn þorði að mótmæla er blóð-
hundar Stalíns gengu til verks.
En á einum stað var samt sem
áður vart mótþróa. Einmitt í
Ukrainu, byggðarlagi Krústjov.
Stalín gat aðeins fundið eina skýr-
ingu á þessm að hreinsanirnar
þar hefðu ekki verið nógu róttæk-
ar. Þess vegna sendi hann Krú-
stjov til heimkynna hans til þess
að koma þar lagi á lilutina, og
varð þelta hinn blóðugi kapituli í
ævi Krústjovs.
Forystumaður fylkisstjórnar-
innar í Rostov var frændi Stalíns
og hét Sjeboldajev. Hann hafði
komið á með þvingunum sam-
yrkjubúskapnum í Kuban-hérað-
inu og gengið svo djarflega fram
fyrir málstaðinn, að borgarastyrj-
öld braust út. Kubankósakkarnir
voru svo uppvöðslusamir í Rostov,
að grípa varð til harðra gagnráð-
stafana, og Stalín lét sig litlu
skipta, hver meðöl notuð voru,
jafnvel ekki þótt það kostaði blóð-
uga borgarastyrjöld, og hungurs-
neyð, sem orsakaðist vegna þess
að bændurnir flýðu af samyrkju-
húunum svo að framleiðslan
þvarr. Hann óskaði Sjeboldajev
til hamingju með árangurinn og
treysti honum fullkomlega. •
En skyndilega komst NKWD í
Rostov á snoðir um bréfaskipti
rnilli ritara Sjeboldajevs og stjórn
rriálamanns nokkurs, sem sendur
hafði verið til Síberíu. Við yfir-
hoyrslur skýrði ritarinn frá því,
að húsbónda sínum væri kunnugt
Urr> þessi bréfaskipti, og að í
Krústjov og
hjarta sínu hefði hann samúð með
andstæðingunum.
í augum Stalíns var þetta hið
mesta svikræði. Krutsjov lét nú
þegar hendur standa fram úr erm-
um: Sjeboldajevs var handtekinn
og ,,játaði“ að hann væri skemmd-
arverkamaður, flugumaður fas-
ista, njósnari fyrir Tyrki — og að
hann af ásettu ráði hefði komið
í kring bæði borgarastyrjöldinni
og hungursneyðinni til þess, með
því að skilja Kákasus frá Sovét-
samveldinu!
Krústjov nægði vika til þess að
fá þennan, fyrrum svo volduga
manh til þess að játa. Þegar hann
kom aftur til Moskvu, var hann
sæmdur Leninorðunni. Sjebolda-
jev ók með sömu járnbrautarlest,
en hann fékk allt aðrar móttökur:
— hann var tekin af lífi í Lju-
bjankafangelsinu. Þetta gerðist
ailt með mikillj. leynd. því að
hann hafði í mörg ár verið kynnt-
ur sem hreinræktaður réttlínu-
kommúnisti og staðfastur Stalín-
isti.
. . . Ukrainumenn skulu aldrei
geta sagt með réttu að Rússar
undiroki þá af ásettu ráði. Við
megum aldrei gefa fjandmönnum
okkar í Ukraínu slíkt áróðursvopn
í hendur. En félagi Krustjov er
Bu.lganin,
Ukraínumaður — Hann verður að
standa fyrir hreinsununum þar. . .
Það var Kaganovitsj, mágur
Stah'ns, sem gaf einræðisherran-
um þessi heilræði. Stalín þurfti
á að halda mjög einbeittum, slótt-
ugum og samvizkulausum náunga
til þess að verða ritari úkranínska
kommúnistaflokksins, því að and-
staðan gegn Rússum var mjög
megn í landinu.
Sjálfur áleit Stalín í fyrstu að
Kaganovitsj væri rétti maðurinn
til þess að fara þangað. En hann
færðist undan því. Hann hafði.
enga löngun til þess að flytjast
til Kænugarðs og taka á sig
ábyrgðina af blóðbaðinu, sem
Stalín hafði á pi’jónunum. Krú-
stjov yrði miklu betri böðull.
Og Krústjov varð fyrir valinu,
og fór þangað með hóp NKWD-
manna, undir forystu Ivan Serovs.
ÓGNIRNAR SKELLA YFIR
UKRAÍNU.
Strax eftir komu sína til Úkra-
ínu, kvaddi Krústjov miðstjórn
flokksins til fundar til þess að
heyra „skýrslu“ Ljugtsjenkos for-
sætisráðherra. Allir meðlimir mið
stjórnarinnar, 120 talsins, fengu
skipun um að mæta.
Fundarhúsið var umkringt af