Sunnudagsblaðið - 07.02.1960, Blaðsíða 11

Ókunni
maburinn
Framhald af 5. síðu
„Ég samþykki það“, sagði
George W. Kent.
Ég lagfærði útlimi Ramon
Gallegos og breiddi vasaklút
yfir andlit ■ hans.. Þá sagði
William Shaw:
„Þannig vil ég líta út eftir
dálitla stund“.
Og George W. Kent kvaðst
vilja hið sama.
„Þið skuluð fá það, sem þið
viljið“, sagði ég. „Rauðu djöfl
arnir geta beðið allt upp í
viku. William Sbaw og Ge-
orge W. Kent! Dragið upp
byssur ykkar og krjúp'ð á
kné!“
Þeir gerðu það og ég stóð
fyrir framan þá.
„Almáttugur guð, faðir
vor“, sagði ég.
„Almáttugur guð, faðir
vor“, sagði William Shaw.
„Almáttugur guð, faðir
vor“, sagði George W. Kent.
„Fyrirgef oss vorar syndir“,
sagði ég.
„Fyrirgef oss vorar syndir“,
sögðu þeir.
„Tak við sálum vorum“.
„Tak við sálum vorum“.
„Amen“.
,.Amen“.
Ég lagði þá til við hliðina á
Ramon Gallegos og breiddi
klút yfir andlit þeirra.
Þegar hér var komið sögu
heyrðist skyndilega þrusk.
Einn af félögum okkar hafði
sprottið á fætur með byssuna
í hendinni.
— Og þú, æpti hann að ó-
kunna manninum. — Þú vog-
aðir þér að flýja. Þú vogaðir
þér að lifa. Þú, raggeitin þín,
ég skal sjá til þess að þú farir
sömu leið og vesalings félag-
ar þínir — enda þótt ég verði
hengdur fyrir vikið!
Foringi okkar reis nú á fæt-
ur, þreif í öxlina á hinum
æsta félaga okkar, Sam Youn-
tsey hét hann, og skipaði hon-
um að sleppa byssunni. Við
höfðum nú allir staðið á fæt-
ur, allir nema ókunni maður-
inn, sem sat rólegur á stein-
inum sínum.
Ég vék nú að foringja okk-
ar og sagði:
— Herra, þessi maður er
annað hvort geðveikur, eða
þá að hann er lygari. Og ef
hann er lygari, þá hefur
Yountsey fullan rétt til þess
að skjóta hann. Ef hann hef-
ur ver ð í hópnum, sem hann
hefur sagt okkur frá, þá hafa
þeir verið fimm. Og ef þeir
hafa verið fimm, þá hefur
hann aldrei nafngreint einn
þeirra, — trúlega sjálfan sig.
Foringi okkar kinkaði kolli
og var. hugsi um stund. Síðan
sagði hann:
— Það rifjast nú upp fyrir
mér, að fyrir mörgum árum
fundust fjögur lík af hvítum
mönnum við hellismunna
skammt hér frá. Þeir voru
illa útleiknir og auðséð, að
þeim hafði verið misþvrmt.
, Þeir voru grafnir hér. 'Við get
r%. 2 4» f, ' -
Hvutti: Mamima, ég get ekki sofnað. Hvutti: Einn ... tveir ... Ég
Hefðarfrúin: Teldu lömb, Hvutti minn. varð að flýta mér að sofna. Ég
kann ekki að telja nema upp að
um séð leiðina þeirra á morg-
un.
Ókunni maðurinn stóð á
fætur og stóð hreyfingarlaus
andartak í skini eldbjarmans.
— Þeir voru fjórir, sagði
hann, — Ramon Gallogos,
William Shaw, George W.
Kent og Berry Davis. -
Eftir að hafa enn einu sinni
talið upp nöfn hinna látnu,
hægt og með þungum áherzl-
um, sneri hann sér við og
hvarf út í myrkrið. Við sáum
hann aldrei meir.
k.
Á sama andartaki og ó-
kunni maðurinn hvarf kom sá
okkar félaganna, sem hafði
staðið vörð skammt frá og
þess vegna farið á mis við
frásögnina. Hann var mjög
æstur og hélt á byssu sinni í
hendinni.
— Herra, sagði hann. —
Síðasta hálftímann hef ég séð
þrjá menn þarna við hæðar-
dragið.
Hann benti í sömu átt og
ókunni maðurinn hafði farið í.
— Ég sá þá mjög greinilega,
hélt hann áfram, — af því að
máninn var kominn upp. En
þar sem þeir voru vopnlausir,
ákvað ég að aðhafast ekkert
fyrr en ég sæi hvað þeir hygð
ust fyrir. Þeir hreýfðu s g
ekki allan tímann, en samt
hafa þeir gert mig óstyrkan
og æstan.
— Farðu aftur á þinn stað,
sagði foringinn. — Stattu
vörð, þangað til þú verður
leystur af. Þið hinir skuluð
leggjast og reyna að sofna.
Vörðurinn fór á sinn stað
og við h.nir fórum að lagfæra
hvílur okkar. Yountsey kom
til foringja okkar og sagði:
— Herra. Hvaða menn
skyldu þetta hafa verið?
— Ramon Gallegos, Willi-
am Shaw og George W. Kent.
— En Berry Davis? Hvers
vegna mátti ég ekki skjóta
hann, fyrst hann vogaði sér
að lifa?
— Þess gerðist ekki þörf.
Hann er eins dauður og nokk-
ur maður getur verið.
Sunfludagsblaðið 11