Frjáls þjóð - 31.03.1962, Page 3

FRJÁLS ÞJÓÐ
Útgefandi: Þjóðvarrtarflokkur íslands.
Ritstjóri: Magnús Bjamfreðsson, ábm.
Framkvæmdastjóri: Jafet Sigurðsson.
Auglýsingastjóri: Bryndís Sigurjónsdóttir.
Áskr.gj. kr. 14.00 á mán. Kr. 84.00 1/, ár, í lausas. kr. 4.00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 8. Sími 19985. Pósthólf 1419.
Prentsmiðjan Edda h.f.
Pólitískt siðleysi
Hann var skemmtilegur
leiðarinn í Alþýðublaðinu
á miðvikudaginn í síðustu
viku. Fyrirsögnin var:
Goðafoss. . . ogfleiri. Fjall-
aði leiðarinn öðrum þræði
um hina raunalegu tilraun
skipverjanna á Goðafossi,
til þess að smygla milljóna-
verðmæti inn í Bandaríki
N.-Ameríku. Síðan rekur
leiðarahöfundur nokkuð
spillingu þá, sem þrifizt
hefur hérlendis undanfarin
ár, svo langt er jafnvel
gengið, að ráðizt er að
Bingó-spilamennsku!
Síðan segir: „Við þetta
allt bætist slappleiki í
dómsmálastjórn íslendinga,
sem verið hefur meiri eða
minni í áratugi. Alþýða
manna trúir því ekki, að
hinir „stóru“ þurfi mikið
aðóttast eða sitji nokkru
sinni af sér, þótt þeir verði
dæmdir. Það hefur ekki
verið hugsað um að byggja
fangageymslur, nema fyrir
drykkjumenn, svo að
dæmdir menn komast oft
ekki að. Eitt og eitt félag,
eins og Olíufélagið hafa
verið grandskoðuð, en hve
mörg önnur fyrirtæki
mundu þola slíka rann-
sókn? Hve mörg fyrirtæki
hafa tvenns konar bókhald
og hvers vegna? Það heyr-
ist stundum talað um fjár-
drátt einstaklinga í starfi,
en oftast er hilmað yfir
slíkt til að forðast, að dóm-
stólar komist í bókhald
viðkomandi aðila.
Enda þótt glæpamenn
aki ekki um göturnar með
vélbyssur og grófasta spill-
ing, sem þekkist erlendis,
virðist ekki tíðkast hér, er
íslenzkt þjóðfélag rotið af
fjárhagslegri spillingu, sem
fram kemur í öllu, sem að
ofan var nefnt. Þegar ungir
menn, sem hafa alizt upp
við hugsunarhátt þessa á-
stands, ætla að reyna ís-
lenzka „sjálfshjargarviðr
leitni“ í öðrum löndum,
eru þeir skjmdilega orðnir
sakamenn. Lækningin
verður að byrja heima hjá
okkur sjálfum.“
BRAVÓM Bragð er að,
þá barnið finnur! En, —
eigum við ekki að athuga
orð leiðarahöfundar dá-
lítið betur, með hliðsjón af
gerðum hans eigin flokks.
„Alþýða manna trúir því
ekki, að hinir „stóru“ þurfi
mikið að óttast, eða sitji
nokkru sinni af sér. . . .“
Nei, „alþýða manna“ er
fyrir löngu hætt að trúa
því, einkum ef „hinir
stóru“ eru „stórir“ í Al-
þýðuflokknum. Fyrir
nokkru var einn „topp-
krati“ dæmdur í fangelsi,
fyrir að hafa stolið gífur-
legum upphæðum af al-
mannafé, sem skólastjóri
við einn stærsta skóla borg-
arinnar. A sama tíma og
þjófnaðurinn fór fram var
hann formaður fjármála-
stjórnar Alþýðublaðsins,
og það hefur ekki verið
hrakið, svo ekki sé meira
sagt, að það blað hafi notið
nokkurs góðs af sjóðum
skólabarna. En hann hefur
ekki enn verið settur inn,
og ráðherra Alþýðuflokks-
ins, Gylfi að nafni, hefur
ekki ennþá krafizt endur-
greiðslu hins stolna fjár,
hvað þá meira!!
Skyldu fleiri fyrirtæki en
Olíufélagið þola rannsókn?
Skyldi fyrirtæki toppkrat-
ans Axels Kristjánssonar
þola það, að allt það, sem
komið hefur fram við rann-
sókn, yrði dregið fram í
dagsljósið? Hvers vegna
neitar fjármálaráðherrann
þingkjörinni nefnd um að-
gang að þeim skjölum, sem
fyrir liggja? Og var hann
nokkuð bendlaður við fjár-
málastjórn Alþýðublaðsins,
á meðan óreiðan og sukkið
blómstraði í „útgerðar-
fyrirtækjum“ hans? Og
hver veitti þessum manni
ríkisábyrgðir fram yfir
heimildir alþingis? Hver
nema Guðmundur í. nú-
verandi formaður blað-
stjórnar Alþýðublaðsins
Og það er ábyggilegt, að
ef hann ætlaði að reyna
„íslenzka sjálfsbjargarvið-
leitni“ ráðherra í öðrum
löndum, yrði hún fljótlega
afþökkuð þar, ef til vill
yrði hann „skjmdilega orð-
inn sakamaður“.
Já, :— Iækningin þarf að
byrja hér heima, — og það
sem fyrst!
LEIFAR FRÁ
LIÐNUM ÚLDUM
Grein þessi er bygg'S á grein, sem birtist í marz-hefti
hins vinsæla þýzka tímarits, Scala, og er nánast allmikiíS
stytt þýSing.
Myndimar birtust einnig þar.
Eftir um þaS bil klukku-
stundar akstur frá Beirút í
Líbanon er komið þar, sem
heitir Dar-el-Baider-Pass. og
þar liggur vegurinn í 1450
metra hæð yfir sjávarmál.
Síðan lækkar nokkuð aftur,
og vegurinn liggur í sneiðing-
um niður í Beka’a,sem er frjó-
samur fjalladalur, er eitt sinn
var mikið kornforðabúr Róm-
verja hinna fornu. Beggja
vegna hans gnæfa nakin fjöll
sögu á þessum stað allt aftur
til'ársins 2000 fyrir Krist. Því
miður virðast engar menjar
lengur vera að finna frá dög-
um Föníkíumanna í Baalbek,
en þó þykir fullvíst, að Föní-
kíumenn hafi reist sólguði
sínum, Baal, þarna musteri.
Að loknu veldi Föníkiumanna
er allt á huldu um sögu stað-
arins um margar aldir. Baal-
bek er ekki getið fyrr en á
hellenska tímabilinu og ber
eðstrúarmenn og gerðu hið
mikla hof að kastala Síðan
komu Krossferðafriddarar,
Mongólar og Tyrkir; það, sem
þeim tókst ekki að eyðileggja,
sáu veðrun og jarðskjálftar
um. Það, sem Vesturlandabú-
ar sáu um miðja sextándu öld.
var aðeins rústir hinna miklu
mannvirkja.
Um haustið 1898 voru þýzku
keisarahjónin á ferðalagi til
Palestínu. Er þau voru á leið
frá Damaskus, þann 11. nóv-
ember, komu þau um kvöldið
til Baalbek ásamt fylgdarliði
Tjaldbúðum var slegið í rúst-
um hofsins. Klukkan 8 næsta
morgun var haldið af stað. En
þessi stutta dvöl nægði Vil-
hjálmi öðrum til þess að á-
kveða að beita sér fyrir upp-
greftri þarna, og hann tók
strax til óspilltra málanna
við að afla þeirri hugmynd
fylgis, þegar hann kom til
Berlínar.
Uppgröfturinn hófst þegar
árið 1900 og 1904 var upp
greftrinum langt komið. Eftir
að margar smálestir af sandi
og grjóti höfðu verið fluttar
í burtu, var það komið fram
í dagsljósið, að hinn þekkti
brezki heimspekingur Julian
Huxley kallaði síðar „vott
valds, mikilleika og Jjómandi
tignar.“
Hér gnœfa hinar risastóru súlur; þöguft minnismerki um
mikilfengleik byggingarlistar löngu liðinna tima.
við bláan himin. Fjö’lin eru
ákaflega tilbreytingarlaus.
næstum allsstaðar sami eyði-
legi brúni liturinn.
Allt í einu blasa við augum
sex risastórar súlur. VTð erum
komin til Baalbek, sem er tal-
in forvitnilegastur allra for-
vitnilegra staða í Líbanon.
Það kann að virðast ótrú
legt í dag, að svo virðist, að
Baalbek hafi verið rneð öllu
ókunn á Vesturlöndum fram
til miðrar sextándu aldar.
Samt hafa þar margar borgir
verið byggðar, hver a annarr-
ar rústum. og fornleifafræð-
ingar hafa rakið byggingar
þá hið hellenska natn Helio
pólis. En það var fyrst með
veldi Rómverja, sem nýr upp
gangstími hófst fynr Baal-
bek. Viö austurtakmörk ríkis
síns, í nýlendunni Colonia
Iulia, Augusta Felix Heliopo-
litana, byggðu þeir r,of, sem
þeir helguðu Júpíter Þetta
risastóra hof átti einnig að
þjóna ákveðnum póiitískum
tilgangi: það átti að sýna
mátt og veldi hins mikla
Rómarríkis.
En allt er í heiminum hverf-
ult. Árið 634 komu ivtúhamm-
Og hvernig er svo, eða rétt-
ara sagt var svo, þessu mikla
hofi háttað? Allar hofbygg-
ingarnar voru reistar á 275
metra löngum upphækkuðum
grunni, til þess að mikilleikur
hofsins nyti sín ennbá betur.
Er komið var í gegnum inn-
ganginn, sem Caracalla keis
ari hefur sennilega látið gera
úr tólf súlum í kórinþskum
stíl, er komið inn í sexhliða
for-hof, sem er 60 metrar i
þvermál. Þaðan var svo geng-
ið inn í altarishofið, sem var
117 metrar á lengd og 112
metrar á breidd. Úr innri
enda hans er svo 6.30 metra
hár tröppugangur inn í sjálft
JúpLtershofið, sem verið hef-
ur 87,5 metrar á lengd og 47,5
metrar á breidd. Af 54 súlum.
sem þar hafa verið, eru nú að-
eins sex uppistgndandi hæstu
súlur, sem fyrirfinnast í
heiminum. Þær eru 20 metrar
á hæð og 2.25 metrar í þver-
mál og ofan á þeim er svo
fimm metra hár, fagurlega
skreyttur þverbiti.
Hvernig þessar súlur voru
búnar til og reistar, er mönn-
um i dag hulin ráðgáta. Eins
er nútímamönnum óskiljan
legt, hvernig hinar risastóru
steinblakkir, sem notaðar
voru í sjálfa hofsbygginguna.
hafa verið meðhöndlaðar. Eln
þeirra, sem af einhverjum á-
stæðum var aldrei notuð, hef-
ur verið mældríhún er 18
metrar á lengd, náiægt 400
rúmmetrar af grjóti og vegur
því um 1500 smálestir.
Framh. á 8 síðu
Frjáls
laugardaginn 31. marz 1962