Morgunblaðið - 03.04.2005, Page 12

V
ið vorum að leita að spúnum,“ segja
þeir Guðmundur og Ólafur Bene-
diktssynir. „Við sáum glampa á eitt-
hvað undan Geithöfða og því fórum
við þar fram af og í vatnið.“ Þegar
þeir voru búnir að vera nokkra stund fór Ólafur að
svipast um eftir bróður sínum og rakst hann þá á
ferðatösku, sem var full af einhverjum tækjum.
Glampinn reyndist vera frá töskulæsingunum. Síðan
sáu þeir fleiri tæki, stór og smá, á víð og dreif um
vatnsbotninn á um 10 metra dýpi. Tækin lágu beint
fram af klettinum og því þyngri sem þau voru þeim
mun styttra voru þau úti í vatninu.
Eitt tækið var pakkað inn í striga og bundið um
með snæri, sem innsigli var á. Þeir bræður fóru með
tækið inn í skúta þarna rétt hjá og tóku utan af því, en
þá slitnaði snærið og innsiglið féll til botns. Þrátt fyrir
mikla leit fundu þeir það ekki aftur.
Það var laugardagur; 8. september 1973, þegar þeir
bræður fundu tækin í Kleifarvatni. Þeir segja þau
ekki hafa verið lengi í vatninu, því þeir hafi verið að
kafa á þessum slóðum tveimur mánuðum áður og þá
einskis orðið varir.
Þeir drógu nokkuð af tækjunum inn í hellinn, sem
ekki varð komizt í nema frá vatninu, og skildu þau
þar eftir.
„Á mánudegi eftir vinnu fengum við nokkra menn
í lið með okkur til þess að sækja tækin,“ segir Ólafur.
„Þetta voru milli 20 og 30 tæki, dót í þrjá, fjóra bíla,
eitt tækjanna var langstærst, gott tveggja manna tak.
Á flestum tækjanna voru rússneskar áletranir og hafði
verið reynt að afmá sumar, en aðrar stóðu skýrum
stöfum! Við fórum með tækin að Grýtubakka 10 og
settum þau þar ofan í kjallarann hjá Guðmundi.“
HLERUÐU
ALLT MILLI
HIMINS OG
JARÐAR
SVARTA SEPTEMBERNÓTT FYRIR RÖSKUM 30 ÁRUM VAR KYRRÐ KLEIFARVATNS
SKYNDILEGA ROFIN; VATNSDYNKIR EINN AF ÖÐRUM. SVO VARÐ AFTUR HLJÓTT,
NEMA FÓTATAK MANNA OG BÍLHLJÓÐ SEM FJARLÆGÐIST VATNIÐ OG HVARF
ÞVÍ. Í EINHVERJA DAGA SVAF VATNIÐ RÓTT Á LEYNDARDÓMI SÍNUM. AÐEINS
STÖKU FISKUR BARÐI HANN AUGUM. EN SVO KOMU TVEIR BRÆÐUR KAFANDI.