Mánudagsblaðið - 05.04.1982, Blaðsíða 11

ÍSmJzKliuÖjPPARAR^^^^^^^^^^^ 1 POPP
Raka saman fé fyrir stolin lög
eftir sérlegan poppskribent Mánudagsblaðsins Jens Kr.
- segir poppskríbentinn Jens
og nefnir mörg dæmi þess
sem hann telur vera lagastuld
„Klækir og klikuskapur
kallast vort andlega brauð.
Á íslandi er enginn ríkur
af öðru en stolnum auð.“
Þetta söng Björgvin Halldórs-
son inn á plötu á hippa-árunum svo-
kölluðu. Síðan hefur mikið hass
verið reykt upp til agna. Og varla
syngur Björgvin þennan söng
lengur. A.m.k. væri það hjáróma
söngur. Björgvin þyggur nefnilega
höfundarlaun fyrir stolin lög.
Brimklóar-menn
lugu og stálu.
Grófasta lagaþjófnað Björgvins er
líklega að finna á hinni máttlausu og
misheppnuðu Brimklóar-plötu
„Glímt viðÞjóðveginn“. Þar er m.a.
kraftlaust blúslag, „Þroskabæn“,
sem þeir Brimklóar-menn hældu sér
af. Þeir lugu því jafnvel að lagið
gæfí blúsurum Utangarðsmanna
lítið eftir. En Brimklóar-skallarn-
ir hefðu betur sparað sjálfshólið.
Bæði var að þeir komu afar illa út
úr samanburði við Utangarðsmenn
og eins hitt: að lagið er ekki samið af
Björgvini Halldórssyni eins og hann
hélt þó fram. „Þroskabæn“ er
nákvæmlega kóperað eftir laginu
„Harper Valley PTA“ sem Jeannie
C. Riley kom í 1. sæti bandaríska
vinsældalistans árið 1968.
Augljóst þýfl
Félagi Björgvins á elliheimilinu
Brimkló, Magnús Kjartansson,
notar sömu lagasmíðaaðferðina
þegar mikið liggur við. Augljósasta
þýfi Magnúsar er á plötu hljóm-
sveitanna Hauka og Pónik. Á
Haukaplötunni syngur Magnús
lagið: “Tequila Sunrise“ eftir Don
Henley úr bandarísku kántrí-rokk-
grúppunni Eagles. Magnús hnoðaði
saman íslenskum texta við þetta
ágæta lag og kallaði það „Ferðin
Mín til Frakklands". Nema hvað.
Magnús skrifaði sig fyrir laginu og
rakaði inn höfundarlaunum út á
eign Don Henleys.
A plötunni „Útvarp“ með Pónik
er lag sem Magnús skrifar sigeinnig
fyrir. Lagið kallar hann „Hvers leita
ég?“. En skrýtna við það er að áður
hafði Magnús Eiríksson samið þetta
sama lag og flutt inn á plötu með
hljómsveitinni Mannkorn. Þar
heitir lagið „Reyndu aftur“.
Einhverra hluta vegna sá Magnús
Eiriksson enga ástæðu til að kæra
nafna sinn fyrir lagastuldinn.
Kannski var hann hræddur við að
einhver færi þá að bera umrædd lög
saman við einhver lög hljómsveitar-
innar Platters. Eða hann hefur
haldið að einhver færi að ympra á
því að lag hans „Braggablús“ er í
raun eftir George Fame og heitir
“Bonnie fi Clyde“. Svo getur líka
verið að Magnús Eiríksson hafi
hræðst samanburð á hljómagangi
laganna “Everybody’s A Star
(Starmaker)“ eftir Roy Davies og
„Göngum yfír brúna“ á þeirri
ágætu plötu „I Gegnum Tíðina“.
Magnús Eiríksson ætti þó síst af
öllu að óttast smáathugun á lögum
hans. Allir sem nokkurt vit hafa á
lagasmíðum hljóta að geta skrifað
undir þá fullyrðingu að Magnús sé
einn alsnjallasti lagasmiður landsins
um þessar mundir. Og einn eða tveir
lagastuldir fá engu breytt þar um.
Hæla sér af stolnum
lögum
Þennan sannleik þekkti Bubbi
rokk-kóngur þegar hann hældi þeim
Mikka Pollock á blaðamannafundi
fyrir að hafa stolið laginu „Fuglinn
er Floginn" úr lagi John Lennons
„Help“. Við sama tækifæri gleymdi
hann að minnast á að lag Mikka
„Temporary Kick“ er stolið úr
„Jailhouse Rock“ eftir Laiber/
Stoller og að lag Danna Pollock
„Grettir & Glámur er stolið úr
„Bíólagi“ Stuðmanna.
Auðvitað eru Bubbi og félagar
eftir sem áður þeir aðilar sem -
ásamt Magnúsi Eiríkssyni - mynda
úrvalshóp íslenskra lagasmiða. Og
John Lennon hefði sjálfur verið
fyrstur manna til að taka undir hólið
um stuldinn á “Help“. John sagði
nefnilega hverjum sem heyra vildi
að öll hans bestu lög væru stolin úr
lagi Sam Cook “Bring It On Home
To Me“. Nema hvað “Because"
hafi hann stolið úr „Tunglskins-
sónötu“ Beethóvens (spilaðri afturá
bak) og “Imagine" var stolið frá
Yoko.
Og hver vill svo sem vera eftir-
bátur Bítlanna?
Ekki Jóhann Helgason a.m.k. á
þessu sviði. 011 hans bestu lög eru
stolin frá stórstjörnum á borð við
Billy Joel. Lag Jóhanns “Burning
Love“ er t.d. Gene Vincent-lagið
“Be-Bop-A-Lula“ sem, jú, sjálfur
John Lennon gerði frægt á
plötunni “Rock’N’Roll".
Og talandi um þjófnað: Sló Hrói
Höttur ekki í gegn þegar hann stal
frá ríkum til að gefa fátækum? Þið
vitið að íslenskir popparar eru alltaf
staurblankir. Jens.
PLOTUDOMAR
GIL SCOTT
-HERON: Reflection.
Svo þú heldur að Stevie Wonder
sé toppurinn í soul-djassinum. Það
er vegna þess þú hefur ekki heyrt
Reflection. Gil er m.a.s. farinn að
fikta við reggí af sömu leikni og
Stebbi. Ljóðtextar Gils eru
jafnframt - nú sem fyrr - hreinustu
perlur. (Einkunn: B+)
TOM ROBINSON:
Best Of The Rest.
Ó hvað það er gaman að fá
smáskífur Tom Robinson yfir áeina
breiðskífu í bland við gamlar hljóm-
leikaupptökur Tom Robinson
Bandsins. Lög Elton Johns, Peter
Gabriels og Tomma sjálfs falla vel
að fáguðum textum þess síðast
nefnda og hráu, kraftmiklu rokkinu.
(Einkunn: B+).
JOAN BAEZ:
Honest Lullaby.
Aðlaðandi popp-sígildingar á
borð við No Woman No Cry (eftir
Bob Marley), Light A Litht (eftir
Janis Ian), Before The Deluge (eftir
Jackson Brown) og Let Your Love
Flow sungnir með silfurtærri og
náttúrulegri sópranrödd við pott-
þéttan kántrí-svamprokkundirleik.
(Einkunn: B+).
BODIES: Bodies
(45 snún.).
Ódýrt svart-hvítt umslagið með
mjúku og máttlausu letri dregur úr
nýbylgjuáhrifum og kraftinum.
Bassinn er þægilega leiðandi. Nóg af
blessuðu ekkóinu. Pínulítið reggí
hér og örlítið Lena Lovish og sýra
þar. Frábær trommuleikur og Mikki
gefur nafna sinum Jagger lítið eftir á
söngsviðinu. Bjöggi ætti að fara í
tíma hjá Bodies. Svona á aðgengi-
legt en framsækið rokk að vera.
(Einkunn: C).
ÞURSAFLOKKUR-
INN: Gæti Eins Verið.
Aðeins Þursarnir lifðu Bubba-
byltinguna af. Hvers vegna kemur
glöggt fram á GEV. Þursar eru
meira en bráðsnjallir hljóðfæraleik-
arar. Þeir semja líka og flytja „future
rokk sem er ferskara en breskasta
kuldarokk. Þar við bætist að Egill er
eini rokksöngvari landsins sem
stenst samanburð við Bubba. Þá
gera Þursar heilbrigða kröfu til text-
anna sem þeir brúka. En því miður
afgreiða þeir plötuumslagið ekki á
sama hátt. Það hylmir þess vegna
einum of yfir frískleikann, sköpun-
argleðina og vandvirknina sem
annars einkenna þessa bestu plötu
Þursaflokksins. (Einkunn: A).
PURRKUR
PILLNIK: Ekki Enn
Ræðusöngstíll Einars og tríó-
hljóðfæraskipanin standa dyggan
vörð um sjálfstæði hins einfalda og
hressa Purrk-stíls. Næv textar og
menntó-húmorinn sveipa Purrk-
rokkið síðan þeim ferskleika er gefur
plötunni allt að því frumlegt yfir-
bragð. (Einkunn: C+).
Egill Ólafsson
GRAHAM SMITH:
Með Töfraboga.
Lifandi músik er þá til eftir allt
saman. Smekklegar útsetningar,
lipur og líflegur hljóðfæraleikur,
„Hrafninn’, og „Kontóristinn"
lyfta Töfraboganum langt upp fyrir
plötur James Lasts, Herb Alberts og
allra hinna muzakistanna. En af
hverju er ekkert lag eftir Bubba?
(Einkunn: C).
FRIÐRYK: Friðryk.
Vel spilað nýbylgjurokk í anda
Tom Robinson & Sector 27,
blandað blús og hippa-móral.
Friðarhjalið fellur vel inn í tíðarand-
ann og persónulegur söngurinn
vegur upp á móti lokuðu „sándinu".
(Einkunn: D+).
1. KOR. 13: Jesús
Lifir.
Sérlega laglega flutt, hressilegt og
fönkað guðspjalla-rokk. Bassaleik-
urinn er t.d. vel boðlegur á næstu
Clash-plötu. Þetta er tvímælalaust
ein besta smáskífa síðari ára. Það er
bara verst hvað umslagið er ólaglegt.
(Einkunn: B).
JIMMY CLIFF:
Give The People
What They Want.
Jimmy er farinn að kópera Bob
Marley all nákvæmlega. Það er svo
sem allt í lagi: Jimmy er ekki síðri
söngvari né laga/textasmiður en
reggí-kóngurinn sálugi. (Einkunn:
D+).
GUÐMUNDUR
ÁRNASON:
Mannspil.
Góðir textarnir svífa þægilega
innan um einfalt, vandað, afslappað
og svæfandi píanóþjóðlagapoppið.
Geisp. Þetta er vafalaust besta
vísnaplata síðari ára. Geisp...ZZzzz
(Einkunn: B). Jens.