Tíminn - 23.08.1970, Blaðsíða 3

TIMINN
3
FRIÐARHÁTlÐ SÍNE:
Leikur Oðmanna betri
en leikurinn
með Ijós og liti
Fjörinu var miðlað í kvikskyggðum sölum Sigtúns á friðarhátíð
Sambands fsl- námsmanna erlendis, er þar var haldin s.l. fimmtu-
dagskvöld. Á islenzkan mælikvarða var hér um nokkuð sérstæða
skemmtun að ræða. Það sem fyrst vakti verulega athygli okkar,
var Kalli Sighvats fyrrverandi Trúbrotsaðili, sem lék þar með
Öðmönnum, tónlistaverk, er þeir fjórmenningarnir, að eigin sögn,
sömdu á staðnum. Var Kalli með þessu að hefja iiýjan kafla í
' tónlistarferli sínum?
Reynir trommari í hljóm-
sveitinni kvað nei við slíku, og
með þa® fórum við. Kannski
' gerast þó einhver undur og
• stórmerki á næstunni-
Þáð voru sem sé Óðmenn
i er fyrstir skemmtu gestum
f fyrrgremdrar friðarhátíðar, en
; eftir að þeir höfðu leikið
| frumsamda tónlistaverkið slöpp
: uðu allir af við borð sín, og
I sumir fylgust með hljóðlaus-
i um kvikmyndum á veggjunum.
; Rétt fyrir k)l. ellefu birtist svo
i Geir Vilhjálmsson sálfræðingur
j á sviðinu og kynnti „Þrjú á
! paHi“ er næst tróðu uppi, og
; Séteu fjögiur lög, það fjórða eft-
ir að notokrir gestanna klöpp-
j uðu þau upp, en aðrir létu í
(Ijjósi andúð sína á þeim þrem-
i ur, með bauli eða ámóta
! tótífcemmtileguiin hljóðum. Mis-
, jafn er smekkur manna —
I þeð mátti k0.appa „Þriú á palli“
; oÆtar upp. Skemmtilegast var
! þó lagið um brúðkaupveizlu
ÍVáSla kotoks og Dómhildar sem
• þau sun-gu og léku eftir að
kvenaðili hópsins hafði, beðið
um „dálítið betra hljóð“.
Þegar „Þrjú á palli“ höfðu
lokið leik sínum hófu Óðmenn
Jeik að nýju. Það er ijóst að
þeirri hljómsveit fer stöðugt
fram, enda eðlilegt þar sem
hér er um þrjá igóða tónlistar
menn að ræða, sem ekki láta
segja sér fyrir verkum. Það
hefur oft verið sagt að Óð-
menn sé etoki heppileg hljóm-
sveit til að leika fyrir dansi,
en þeir sönnuðu þarna, að
þeim tekst að skapa góða
stemmningu á dansgóffinu.
Þegar þessar línur eru skrifað
ar, klukkustundu eftir að „frið-
arhátíðinni“ lauk finnst okkur
hún hafi tekizt allsæmilega.
Það var þó ekki leikurinn með
ljós og liti, sem gerði það að
verkum — stemmningin sú
sama, þrátt fyrir þann leik —
það var hins vegar góður lcikur
Óðmanna.
En hvernig er með hugtakið
fiúður, hvenær verður það tek-
ið alvarlegar en tízkufyrirbær-
ið?
Vilja ekki gefa út
LP-plötu með Óðmönnum
Óðmenn eiga nú uóg efni
á tvær LP-plötur. Stóð til að
stór plata, m. a. með efni úr
popleitonum Óla, yrði gef-
in út í haust. Nú standa
málin hins vegar þannig, að
enginn hinna fáu plötuútgef
enda í landinu treystir sér
tfl þess að gefa út slíka
plötu með þeim. Álíta þeir
aíð hún mundi ekki seljast
nógu vel.
Er hér illt í efni og nán-
ast furðulegt að hljómsveit
sem Óðmenn, eigi í þessum
erfiðleikum. Það verður eðli-
iega að gera sér grein fyrir
því, að hljómplötuútgáfu hér
á landi, er ákaflega þröngur
stakkur sniðinn og að gefa
út LP-plötu fyrir hiun litla
V
m
Einu sinni voru karl og kerl-
íng í koti sínu og þau áttu sér
fcálf.
En svo komst barnavendar-
félagið að því og kærði þau
fyrir dýraverndunarfélaginu.
liljómplötumarkað hérlendis,
er mikið fyrirtæki.
Óðmenn eru að gera
marga skemmtilega hluti og
-óhætt að fullyrða, að út-
gáfa LP-plötu með þeim
væri ákaflega þarfleg fyrir
íslenzka pop-menningu.
Frjálsar ástir
Hugtakið „frjálsar ástir“ er
nú orðið svo gegnumsýrt í hug-
um fólks á NorðurJ. og norð-
anverðu meginlandi Evrópu,
að íslendingar eru farnir að
dragast aftur úr í ýmsum efn-
um varðandi — þessi ; ál
Þegar ég var í Kaupmanna-
höfn á dögunum, gapti ég og
fór jafnvei hjá mér yfir ýmsu
af því, sem ég sá þar.
Stúlkur á meginlandinu eru
nú yfirleitt hættar að nota
brjósthaldara, svo að notokuð
sé nefnt.
Það er svosem allt í lagi áð
vorkenna aumingja brjósthald
araframleiðendunum — en
húrra fyrir frjálsum ástum.
Söngvarinn Mick Jagger (úr
hljómsveitmni THE ROLLING
STONES) kom Englendingum
nýlega á óvart með nýju uppá-
tæki, en það er reyndar ein af
sérgreinum Micks — að koma
fólki á óvart.
í þetta skiptið var uppá-
tæki Micks hvorki óguðlegt,
ósiðsamlegt né ólögle-gt —
eins og oft áður: Hann sön-g
eirefald'lega á hljómleikum,
hreinn og þoktkalegur, smetok-
Jega klipptur og snyrtilega til
fara.
reyndar ekki með á myndinni,
því hann var svo — „þreytt-
ur“).
Þótt ein af götum Vestur-Ber
línar heiti reyndar Zeppelin-
gata, þá nenntu þeir félagarn-
ir ekkert að skoða sig um í
borginni að ráði og fóru heim
til En-glands að hljómleikun-
um loknum.
Síðan Mick varð frægur (fyr
ir meira en 6 ár-um) hef-
ur hann alltaf haft orð á sér
fyrir hið gangstæða, svo að
Bretar urðu steini lostnir yfir
þessu uppátæiki hans og þetoktu
manninn varla í sjón — þótt
engum þætti reyndar nein
„ósköp“ að sjá hann.
Mick Jagger er nefnilega
aldrei ánægður, nema hann
ko-mi fólki á óvart.
Þessa dagana er verið að
sýna fyrstu kvifemyndina, sem
hann leitour í, í London og
önnur Itoviikmynd með honum
er væntanleg í haust.
Hér er svo mynd af þrem-
ur meðjimum Led Zeppelins,
en hún var tekin á dögunum,
þegar þeir voni í Berlín.
Jimmy Page hefur sennilega
ekki verið neitt sérstaklega
ánægður með stutta hárið sitt,
því hann var búinn að ná sér
í síðhærða hárkolilu (hann er
Ef tölur gætu taiað
& és VÆR/ SVOHÁ)
\ MAXt TtZKU. 1
EKKI Æ.TLA 'ÉSt A?
GrlFTA Mtö- f
bSQAR,
OROIN
STOR,,
ÞESSI FBITA?
Nei, HÚN GclFTI ST
Honum 8ARA AF
M HÚN VAR AUTAF
SVO -&LÖNK, ,
lO 11
MALLHIT OG
VARGARNIR SJÖ
SMÁSAGA EFTIR JOHN LENNON
Einiu sinni (ef ekki oftar)
í landi langt í burtu — við
getum sagt fyrir svona þrjú
hundruð árum, ef þú vilt —
bjuggu einstoonar vargar eða
vitleysingjar, sjö að tölu, í
laumulegiuim skógi.
Þeir hétu aljir Slummi, Grett
ir, Ljótur, Seppi, Glámur,
Lísa?, Þjófgeir — og Vambi.
Nóg með það — þeir unnu
fyrir sér sem grafarar í dem-
antsnámu, sem var ríkari en
orð fá lýst.
Á hverj-um degi, þegar þeir
komu heim frá vinnu sinni,
sungu þeir einskonar verkalýðs
söng, sem hófst stundum svona:
„Ja—hú, ja—hú. Til vinnu
fer ég nú“, sem mér finnst
gasalega asnalegt, þar sem þeir
voru að fara heim úr vinnunni.
(Ojæja. Kannski biðu þeirra
smávegis húsverto heima).
Svo var það einn daginn, að
þeir (vargar) komu heim —
svona um sexleytið — og
hvað haldið hið að þeir hafi
f-undið?
Enga nema Mallhit (Snore
Wife) steinsofandi í rúmi Grett
is. Honum virtist vera alveg
sama.
„Einhver hefur slafrað í sig
öllum grautnum mínum“, sagði
Vambi, sem var í blárri ullar-
peysu.
Á meðan, í stórfenglegum
kastala — ekki allfjarri, stóð
kvenmaður notokur og var að
spegla sig og emjaði: „Speg-
ill, spegill, seg þú mér, hver
er fegurst á landinu", sem rkn
ar ekki einu sinni.
„Æ, þegiðu“, svaraði speg-
i'llinn.
„Er það nú orðbragð", stundi
konan, se-m reyndist vera drottn
ing eða norn eða eitthvað.
„Hún er farin að tala við
spegillinn aftur, faðir minn“,
segir sonur konungsins. „Ég get
svarið það. Ég sá hana taia við
spegilinn".
Kóngurinn snýr sér rólega
frá bókinni, sem hann er að
lesa og stoýrir út fyrir vesl-
ings dregnum að hún sé bara
að fara í gegnum erfitt tíma-
bil og að konur séu allar eins
á þessum aldri.
„Já, mér líkar þessi hegð-
un hennar enganveginn“, seg-
ir drengurinn. og faðir hans
segir að honum þurfi etokert
að líka það, fre-kar en hann
vilji.
Framhald á bls. 14.