Tíminn - 03.10.1970, Blaðsíða 5

Tíminn - 03.10.1970, Blaðsíða 5
3. október 197« TÍMINN 5 MEÐ MORGUN KAFFBNU & ISPEGU TDMAM Rektor er vægast sagt nokk- nð utan við sif atundum, en hins vegar man hsKT' andlit fólks, svo undrum sætir. Á afmælishátíð skólans, tók hann I höndina á gömlum manni, heilsaði honum hjartanlega og sagði: — Nei, þetta er þó ekki Sveinn, árgangur 1933? Hvað hefur þú fyrir stafni núna? — Ég kenni stærðfræði hér við skólann. Á slysavarðstofunni: — Af- saki® fröken! Gæti éj^ ekki fengið að koma fyrst. Ég gieypti liandsprengju. —Kæri Teódór, sagði kona ■j prófessorsins við morgunverð- [J arborðið. — í dag eru nákvæm : lega 25 ár síðan við trúlofuð- 1 uamst. — Hvað segirða, af hverju 'fsagðirða þetta ekki fyrr, það er læminn tími til að við giftum C >kkur. Ij Hann. (Hvitur af reiði): I — Það þýðir ekki að neita, é>|; veit allt. Gjörsamlega allt! ; Hún. (Púðrar nefið): — Engar ýkjur vinur minn. hi /enær var til dæmis orrustan vi ð í Cannae? — Emnia, ég held, að það séu innbrotsþjófar niðri. Viltu ekki skreppa niður og hræða þá? Kennarinn: — Metta mín, mér sýnist þu vera hálf þreytu leg. Metta: — Já, mig dreymdi svo mikið í nótt, að ég hafði ekki tíma til að sofa. — Nei, mér dytti aldrei í hag að giftast rauðhærðam manni, sagði unga stúlkan og reigði sig. — Taktu þessu rólega, ég er að byrja að verða sköllóttar. — En hann livorki di ckkur, né spilar fjárhættuspil. DENlNI DÆMALAUSI — Ég er kominn aftur, Wilson. Mamma var ekki að kalla. Er ekki mál til komið að kaþólska kirkjan .slaki dálítið á aldagömlum kröfum am skír- lífi þjóna sinna? Þessi spurning hefur gert æ meira vart við sig að undan- förnu, og háværar raddir eru nú uppi um það, að kaþólskir prestar fái að lifa eðlilegu lífi, fái rétt til að vera mann- legir, elska eins og aðrir menn. Það þótti jaðra við hneyksli, þegar sjálfir ítalirnir, en ftalía hefur löngum verið talin há- borg kaþólismans, tóku sig til og gerðu kvikmynd um þetta efni. Það hefur mikið verið um mynd þessa rætt, en þar fer Sophia Loren með aðalkven hlutverkið, og Marcelli Mastroi ani leikur prestinn, sem lætur undan tilfinningum sínum, og gerist þar með brotlegur við regluna. Meðfylgjandi mynd er ekki úr umr. kvikmynd, heldur ann arri, sem fjallar um sama efni. Þessi mynd, sem kallast „The Wine and the Music“ er gerð eftir samnefndri sögu rithöf- undarins William E. Barrett, og fjallar um ungan, kaþólsk- an prest og samband hans við stúlkuna fögru á myndinni. Stúlkan, sem stundar nám í þjóðfélagslegum, er send prestinum til að aðstoða hann við söfnuðinn, en hann verður samstundis yfir sig ástfanginn af henni, og samband þeirra verður talsvert alvarlegra en ráð er fyrir gert í upphafi. Leikstjóri er Robert Blum- ofe, og hefur hann að sögn gert myndina hugljúfa og manneskjulega en jafníramt raunsæja. Með aðalhlutverk fara Robert Forster, sem nær eingöngu hefur leikið á leik- sviði, en er tiltölulega nýbyrj- aðar kvikmyndaleik, og Laur- en Hutton, fyrrverandi ljós- myndafyi'irsæta. ★ Hommosassa Springs í Flórída er ekki beinlínis staðurinn til að sýna sundhæfileika sinn á, — Ef tii þess kæmi, að ég skildi við konu mína, er engin hætta á að ég yrði lengi einn, segir Onassis skipakóngur. Um sannleiksgildi þessara orða ef- ast víst engihn, og flestir hafa víst þá í huga Maríu Caflas, en hún hefur af skiljanlegum á- stæðum verið talin arftaki Jackie, eftir a@ sú saga komst á kreik, að þau Onassis-hjón hygðust gera enda á hjónaband sitt. En það var víst ails ekki María, sem sá gamli átti við, því að nú er kominn nýr, en þó ekki með öllu óþekktur kvenn- maður í spilið. Þessum kven- manni bauð Onassis ekki alis fyrir löngu að snæða með sér dýrindismáLtíð á einum þekkt- asta og dýrasta veitingahúsi Aþenuborgar, og á eftir gaf hann henni stórkostlegt fingur- gull til minningar um sig. Sú, sem ails þessa varð að- njótandi, var engin önnur en sjálf Greta Garbo, sem Onassis hefur tilbeðið sem stórkost- iegustu leikonu aldarinnar, aöt frá 1942. ★ ekki einu sinni á heitum sum- ardegi. í fyrsta lagi væri slíkt lögbrot, því að eins og mynd- in sýciir, hefur lögreglan sett þar upp skilti, sem bannar fólki að fá sér bað, og í öðru lagi þyrfti líklega ekki nema í mesta lagi tvö sundtök til að kömast til himnaríkis. Og það er áreiðanlega engin hætta á að bannið verði virt að vettugi, því að hver kærir sig um að fá sér bað með nokkrar hundruð krókódílum? Krókódílarnir láta þó þetta skilti, sem flestir álíta algjör- lega óþarft, ekkert á sig fá, og velta sér þarna í vatninu og á bakkanum allan liðlangan daginn. Einhverjum fávísusm ferða- manni varð það á um daginn að spyrja. hvers vegna þetta hlægilega skilti væri ebki fjarlægt, »g fékk það gáfulega svar, að enginn vogaði sér að raska ró krókódílanna með því að sækja það.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.