Morgunblaðið - 02.12.2005, Page 42

42 FÖSTUDAGUR 2. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svanur IngiKristjánsson
fæddist að Þinghóli
í Hvolhreppi í Rang-
árvallasýslu 9. febr-
úar árið 1922. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 22. nóv-
ember síðastliðinn.
Móðir hans var
Sylvía Hansdóttir,
ættuð frá Efra
Hvoli í Hvolhreppi,
og faðir hans var
Kristján Jónsson,
trésmiður frá Arn-
geirsstöðum í Fljótshlíð. Svanur
ólst upp í Vestmannaeyjum hjá
móður sinni og fóstursystur henn-
ar Guðrúnu Sveinsdóttur. Hálf-
systkini Svans að föðurnum voru
tíu: Óskar, Ólafur, Oddgeir, Lauf-
ey, Jóna, Klara, Gísli, Kristbjörg,
Haraldur og Lárus.
Svanur kvæntist 24. maí 1958
Álfhildi Kristjánsdóttur, f. í
Hvammi í Dýrafirði 19. október
1916, d. 8. febrúar 2005. Hún var
dóttir hjónanna Guðrúnar Þor-
bjargar Kristjánsdóttur og Krist-
jáns Sigurðar Kristjánssonar.
Svanur gekk tveimur yngri börn-
nóvember 1958, sonur Ingu og
Eyjólfs Einarssonar. Einar er
kvæntur Eddu Möller. Börn þeirra
eru Einar Andri og Inga Rakel. b)
Guðný Rósa, f. 12. desember 1963,
gift Ágústi Má Jónssyni, þeirra
börn eru Þorvarður Arnar, Viktor
Ingi og Inga Laufey. c) Bjarni
Kristján, f. 22. desember 1966,
kvæntur Katrínu Helgadóttur,
þeirra börn eru Kristín Hulda,
Ingvar Þór, Þorvarður Helgi og
Inga Björg Magnea. d) Elías Þór,
f. 31. desember 1971, í sambúð
með Heiðrúnu Hlín Hjartardóttur,
þeirra sonur er Þorvarður Friðrik
og Elías á tvær dætur, Emblu
Mjöll og Sól, frá fyrra hjónabandi
með Sunnu Jóhannsdóttur.
Svanur var búsettur í Vest-
mannaeyjum fram til ársloka 1954
að hann flutti til Reykjavíkur. Í
Vestmannaeyjum starfaði hann
lengst hjá verslunar- og útgerð-
arfélaginu Tanganum og var þar
verslunarstjóri í nokkur ár. Hann
lauk sveinsprófi í húsasmíði árið
1959 og meistaraprófi 1963, og
starfaði sem húsasmiður í Reykja-
vík til starfsloka. Fyrr á árum
spilað Svanur með Lúðrasveit
Vestmannaeyja sem Oddgeir
bróðir hans stjórnaði og tók einn-
ig þátt í starfi Leikfélags Vest-
mannaeyja.
Svanur verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
um hennar í föður-
stað og ól þau upp
sem sín eigin. Þau
eru: 1) Kristján Rún-
ar Svansson, f. 26.
febrúar 1947, kvænt-
ur Eddu Helgadóttur
Bachmann. Dóttir
þeirra er Álfhildur
Erla, f. 26. júlí 1978,
gift Jóhannesi Birgi
Guðvarðarsyni. Son-
ur þeirra er Krist-
ófer Breki. Fyrir átti
Álfhildur Erla dótt-
urina Alexöndru
Dröfn með Veigari Þór Sturlu-
syni. 2) Guðrún Þorbjörg Svans-
dóttir, f. 3 október 1950, d. 17. jan-
úar 2000, gift Daníel Árnasyni.
Þeirra synir eru a) Árni Svanur, f.
15 apríl 1973, kvæntur Guðrúnu
Harðardóttur, dóttir þeirra er
Guðrún María. b) Davíð Már, f. 19.
júní 1979, í sambúð með Tinnu
Maríu Emilsdóttur. Einnig var
elsta barnabarnið, Einar, á heimili
þeirra á sínum yngri árum. Elsta
dóttir Álfhildar er Inga Rósa Sig-
ursteinsdóttir, f. 8. desember
1942, gift Þorvarði Elíassyni. Þau
eiga fjögur börn a) Einar, f. 26.
Svanur Kristjánsson var einn
þessara manna sem taka því sem að
höndum ber án mikillar umræðu og
án þess að vilja ónáða fólk í kringum
sig. Þannig var það einnig þegar
sjúkdómur sá lagðist á hann sem
gera mátti ráð fyrir að ekki yrði sigr-
aður. Það var gert sem gera þurfti og
sagt sem segja þurfti en annað ekki.
Ef til vill var það þess vegna sem
sjúkdómurinn hafði hægt um sig í
mörg ár og varð ekki til mikilla vand-
ræða fyrr en fyrir skömmu. Að því
kom þó að hann hreyfði sig og þá
gerðist margt með skjótum hætti.
Ótrúleg breyting á fáum vikum og
síðan lífið á enda runnið. Vafalaust
hefur hér einnig skipt máli að eig-
inkonan lést fyrr á árinu. Þau voru
orðin því vön gömlu hjónin að vera
saman og Svanur ekki á þeim aldri að
líklegt væri að hann vildi eða gæti
lært að vera án hennar.
Svanur tók afar vel á móti mér
þegar ég tengdist fjölskyldunni með
því að giftast Ingu Rósu sem er dóttir
konu hans og fyrri manns hennar.
Svanur hafði áhuga á öðru fólki og
samskiptum við það, hafði vakandi
eftirtekt þegar eitthvað var að sjá eða
heyra og góða tónlistar- og sam-
kvæmishæfileika svo sem hann átti
kyn til, ættaður frá Vestmannaeyj-
um. Með okkur tókst strax góð vin-
átta og saman áttum við mjög
ánægjuleg samskipti bæði á ferðalög-
um um heiminn og við lagfæringu á
ýmsu sem betur mátti fara á heimili
mínu því Svanur var smiður góður og
hjálpsamur. Börn okkar Ingu nutu
þess einnig að Svanur var þeim ljúfur
afi með lifandi áhuga á öllu sem þau
vildu deila með honum.
Svanur var hagleiksmaður og
starfaði sem smiður mikinn hluta ævi
sinnar. Vann þá hjá ýmsum meistur-
um og verktökum, við virkjunarfram-
kvæmdir á fjöllum, eigin framleiðslu
og húsabyggingar í höfuðborginni
þar á meðal við Verzlunarskóla Ís-
lands meðan hann var í byggingu.
Svanur var stundum sendur þangað
þegar vinna þurfti vandasamt verk.
Það var ánægjulegt að sjá hve mikils
trausts hann naut hjá meistara sínum
og hve vel liðinn hann var meðal sam-
starfsmanna sinna.
Hin síðustu ár hefur Svanur búið á
Hrafnistu, fyrst ásamt konu sinni en
nú undir lokin einn. Hrafnista hugsar
vel um sitt fólk. Þar tók Svanur þátt í
kórstarfi og hafði gaman af auk ann-
arra félagsstarfa og samskipta við
starfsfólk og vistmenn aðra. Það
leyndi sér þó ekki að síðustu mán-
uðina, eftir missi konu sinnar, hafði
Svanur ekki sömu lífsgleði og áður.
Þegar heyrnin er biluð og fæturnir
bera mann ekki örugglega þarf meira
fyrir samskiptum við annað fólk að
hafa en áður og þegar við bætist að
áhuginn er ef til vill mestur á því að
hitta aftur látna konu sína þá má bú-
ast við að viðnámsþrekið dvíni og
meinsemdin sem liggur og bíður láti
til sín taka.
Svani var margt til lista lagt og
hann hefði getað látið meira að sér
kveða á ýmsum sviðum lista og at-
hafna. Það duldist hins vegar engum
sem með fylgdist að áhugi hans var
meira bundinn við að annast og
hugsa um Öddu konu sína en nokkuð
annað. Fyrir það hvernig hann hugs-
aði um konu sína öll þau ár sem hún
átti við mikil veikindi að stríða verð-
um við Inga ævinlega þakklát og
meiri fórnfýsi en Svanur sýndi er
vart hægt að hugsa sér.
Við þökkum einnig starfsfólki
Hrafnistu í Hafnarfirði fyrir þeirra
góðu umönnun og vitum að Svanur
naut lífsins eins vel og unnt var og al-
veg sérstaklega vegna faglegrar og
góðrar umönnunar þeirra og aðbún-
aðar sem þar er boðið upp á á öllum
sviðum. Það er von okkar að Svanur
sé nú kominn til Öddu sinnar aftur
eins og hann langaði og vildi aldrei án
vera.
Þorvarður Elíasson.
Svanur Kristjánsson var alla tíð
umvafinn kærleiksböndum.
Þótt hann sjálfur hefði ekki eignast
afkomendur átti hann stóran hóp
barna.
Þegar hann og Álfhildur Kristjáns-
dóttir rugluðu saman reytum sínum á
fertugsaldri varð hann hluti af stór-
fjölskyldu eiginkonu sinnar, eignað-
ist þar góða vini í hennar systkina-
hópi og varð börnum Álfhildar faðir
og vinur, barnabörnum sínum kær
leikfélagi og spilafélagi. Svanur var
hógvær maður, hagleiksmaður í
höndunum og hjartkær öllum sem
kynntust honum. Hann var þræl-
sterkur iðnaðarmaður, vann alla tíð í
hreinu íslensku lofti. Bráðmyndar-
legur með fallegt bros og blikandi
augu.
Það kom eftir á ekki á óvart að svo
stutt yrði á milli þeirra hjóna. Þau
voru – þrátt fyrir allt – eitt í þessu lífi,
óaðskiljanleg í svefni og vöku. Í huga
mér kemur ljósmynd af þeim hjón-
um, Öddu og Svani, tekin fyrir nokk-
uð löngu síðan. Flott kona hún Adda
og Svanur horfir hreykinn og íbyggin
á hana. Þannig viljum við muna
þeirra samband. Ástríkt vinasam-
band Öddu ömmu og Svans afa.
Svanur var einstakur við Öddu, þessa
stórlyndu konu. Það var aldrei logn-
molla í kringum hana og því ávallt ys
og þys í kringum Svan. Öll fengum
við að upplifa kærleika og umvefjandi
áhuga þessa manns sem Adda amma
felldi ástarhug til hér forðum. Guð
blessi allar minningarnar um þau
kæru hjón Álfhildi Kristjánsdóttur
og Svan Kristjánsson. Við hefðum
viljað hafa þau lengur hjá okkur.
Edda Möller.
Aðfangadagskvöld í Karfavogin-
um. Ég er sennilega fimm eða sex
ára, amma og afi eru með okkur þetta
kvöld, í fyrsta skipti á aðfanga-
dagskvöldi eftir því sem ég man best.
Mikil jólagleði, spjall og auðvitað er
heilmikið hjalað við lítinn snáða. Ekki
man ég mikið eftir gjöfunum, utan
einni: Action-man ofurhetjukalli sem
leyndist í pakka. Flottur kall og
sterkur! Eins og afi.
Annað aðfangadagskvöld, rúmum
áratug síðar, að þessu sinni heima hjá
Kristjáni og Eddu, á einum „-teign-
um“ þar sem þau gerðu heimili sitt.
Eftir góða máltíð voru teknir upp
pakkar. Í einum þeirra, frá afa og
ömmu, leyndist kross. Hvítmálaður
kross á svörtum fæti. Fallegt hand-
verk, afa-handverk. Afi var ekki bara
sterkur, hann var líka handlaginn.
Krossinn hvíti hefur verið á heimili
mínu síðan. Hann stendur nú á heim-
ilisaltari fjölskyldunnar og þjónar
þar tvenns konar tilgangi. Sem kross
minnir hann á Jesú Krist, dauða hans
og upprisu. Sem afasmíði kveikir
hann fjölmargar góðar minningar um
Svan afa minn. Notalegar stundir í
eldhúsinu á Þórsgötunni, kæfuna
sem afi gerði, jólakökurnar sem hann
bakaði, jólatréð sem var alltaf jafn
ríkulega skreytt, hlýjuna sem stafaði
frá heimili þeirra hjóna. Öryggistil-
finning og opinn faðmur, þannig
minnist ég afa og ömmu. Þökk fyrir
það allt.
Það leið ekki langur tími milli and-
láts ömmu og afa. Nú fá þau enn á ný
að hvíla saman, hlið við hlið, örskots-
spöl frá yngstu dótturinni.
Og þótt sorgin sé erfið og sárt að
missa er eitthvað notalegt við þá til-
hugsun að þau sem voru svo oft sam-
einuð við eldhúsborðið, við kaffi-
drykkju og spjall, fái nú að hvíla í
námunda hvort við annað.
Guð blessi minningu Svans afa
míns.
Árni Svanur Daníelsson.
,,Nú er gaman í himnaríki,“ sagði
Edda okkur þegar hún hringdi og
sagði að Svanur vinur okkar væri bú-
inn að fá hvíldina. Og vonandi er það
svo að þegar við komum á þann góða
stað verði fagnaðarfundir. Víst er að
Adda beið hans með opinn faðminn.
Svanur Ingi Kristjánsson var góð-
ur maður, umburðarlyndur og sterk-
ur. Hann sýndi Öddu, konu sinni, ein-
staka umhyggju í langvinnu heilsu-
leysi hennar og söknuðurinn var sár
þegar hún féll frá á síðastliðnum
vetri. Við verðum honum ævinlega
þakklát fyrir að vera henni svo öflug
stoð og dyggur ástvinur.
Það mynduðust óvenjulega sterk
vinabönd milli okkar og Svans og þau
bönd styrktust enn frekar þegar
hann kom norður í Þingeyjarsveit í
vor og dvaldi hjá okkur um hríð.
Svanur var alla tíð mjög laghentur
maður enda menntaður smiður og við
nutum svo sannarlega góðs af því. Þá
var heilsan í ágætu lagi og Svanur lék
við hvern sinn fingur við smíðar úti í
garðinum okkar. Þá voru rifjaðar upp
minningar um það þegar hann kom
til okkar, bæði í Keflavík og Hafn-
arfirði, og hjálpaði okkur með inn-
réttingar og parket.
Tengsl Svans við yngsta fólkið á
heimilinu sýndu hjartahlýju hans og
manngæsku. Myndirnar af honum
sposkum með hárkollur í hrekkja-
vökustíl eru nú orðnar að ómetanleg-
um dýrgripum fjölskyldunnar í
Hellu. Enda var hann orðinn þunn-
hærður frekar og ógleymanlegt er
þegar hann kom til Ellýjar á hárstof-
una í Bröttukinninni og spurði hvort
maður borgaði ekki klippinguna eftir
vigt!
Svanur kom svo með ýmsar nýj-
ungar í heimilishaldið, meðan á dvöl
hans stóð hér fyrir norðan, enda
uppátækjasamur ágætlega. Þar á
meðal var að nota hunang ofan á
brauð – sem við reyndum raunar að
afstýra fyrst því við héldum að hann
væri að taka það í misgripum fyrir
smjör! Svanur hafði augljóslega
lúmskt gaman af öllu svona og
ógleymanlegur er þessi hægláti djúpi
og reglulegi hlátur þegar honum
fannst eitthvað sniðugt. Það var
næstum því eins og hann klappaði
manni hlýlega á bakið með þessum
hlátri og segði stundum stríðnislega:
„Ha, ha, þarna gabbaði ég þig!“
Meira að segja komu vísur frá hon-
um í tölvupósti sem svar við ljóðum
stelpnanna. Því Svanur var ekki bara
hagur á tré og hluti heldur orðin líka.
Okkur þótt auðvitað vænt um þessar
sendingar og víst er að við munum
sakna þess að heyra í Svani í síman-
um (þar sem hann meira að segja
söng fyrir sunnan lög eftir Oddgeir
bróður sinn, við píanóundirleik fyrir
norðan!) eða fá frá honum hlýleg
tölvuskeyti. En við geymum minn-
ingarnar um Svan Inga vin okkar
eins og perlur í skríni um ókomin ár
og þökkum honum ógleymanleg
kynni.
Jóhann Guðni Reynisson,
Elínborg Birna Benediktsdóttir,
Ína Björk, Hugrún og María Rún
Jóhannsdætur.
SVANUR INGI
KRISTJÁNSSON
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Minningargreinar
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför bróður okkar,
GUÐMUNDAR GUÐMUNDSSONAR
húsasmiðs,
Hraunbæ 176,
Reykjavík
Sérstakar þakkir til allra þeirra, sem önnuðust
hann í veikindum hans.
Guð blessi ykkur öll.
Systkini hins látna.
Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför okkar ást-
kæru móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Beitistöðum,
Leirársveit,
Garðabraut 22,
Akranesi.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR STEINADÓTTUR
frá Grímsstöðum
í Kjós.
Hreiðar Grímsson, Ásta Sigrún Einarsdóttir,
Ester Grímsdóttir, Þorsteinn Einarsson,
Aðalsteinn Grímsson, Hulda Þorsteinsdóttir,
Rúnar Grímsson, Kristjana B. Kjartansdóttir,
Eygló Grímsdóttir, Björn H. Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.