Tíminn - 05.05.1971, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 5. maí 1971
TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFINU
nnm
— Þegar sá litli byrjar á bók, hættir harrn ekki fyrr en hann
hefur loki'ð henni.
— Skauzt þú nokkuS á veið-
unum um daginn?
— Já, ég skaut og skaut.
— Og hvernig var árangur-
inn?
— Árangurinn, segir þú. Ja,
það urðu að minnsta kosti
nokkrir hérar alvarlega hrædd
ir.
Það var karl cinn, sem lengi
hafði heyrt afar illa, og að
lokum heyrði hann næstum
ekki neitt. Svo fékk hann sér
eitt af þessum nýmóðins heyrn-
artækjum, sem varla sjást, en
lét ekki heimilisfólkið einu
sinni vita.
Eftir nokkurn tíma hitti
hann lækninn aftur, sem
spurði hann hvernig gengi með
heyrnartækið.
— Það er eins og • að lifa
nýju lífi, svaraði karl.
— Svo það hcfur orðið gleði
hpjá allri fjölskyldunni, sagði
þá læknirinn.
— Ég veit það ekki. Þau
vita ekkert um apparatið enn
þá. Þessa síðustu viku er ég
búinn að heyra þau ósköp, að
ég er búinn að þríbreyta erfða-
skránni.
Nokkrir félagar voru all-
drukknir á veitingahúsi og
sungu hástöfum ,,Yfir kald-
an eyðisand“.
Þeir voru að Ijúka vísunni
og sungu langdregið og af
gífurlegri tilfinningasemi þann-
ig að tár komu í augu þeirra:
„Nú á ég hvergi heima“, snar-
ast kona eins þeirra inn úr
dyrunum, þrífur í öxlina á
manni sínum og segir:
„Ég skal sýna þér hvar þú
átt heima.“
í Flóanum var býli sem Voli
hét, lítið og lélegt, og mun að
jafnaði hafa verið efnalitlir
menn, sem bjuggu þar.
Eitt sinn ætlaði einn að fara
að búa þar og hugði gott til
búskaparins.
Einhver spurði hvort ekki
væru litlar og lélegar slægjui
í Vola.
— O, sei, sei, nei, sagði hinn.
— Þetta er ótakmarkaður flaki
út um allt.
Hvítlaukurinn lengir lífið!
Það kann satt að vera, en hvaða
gleði hefur maður af einsetu-
lífi?
Ég var að leika mér að ritvél-
inni, tölvunni, reiknivélinni og
_ blekbyttunum. bað cr sannar-
DÆMALAU5I >ega fjör á skrifstofunni...
DENNI
í Mexíkó og heitir „Yochi“.
Móðirin lýsir honum þannig,
að hann sé um 25 ára gamall,
eða var þegar barnið kom undir,
með kolsvart axlasítt hár og leit
út eins og Indíáni. Sonurinn lík
ist honum mikið.
Ljóshærða þjónustustúlkan
hitti hinn óþekkta elskhuga
sinn á Lúciudaginn 13. des.
1966 á veitingahúsi í Stokk-
hólmi. Þaðan fylgdi hún honum
auðsveip til herbergis, sem hann
hafði á leigu við skipasmíðastöð
nokkra, en sonur Indíánahöfð-
ingjans var sjómaður. Þarna
var Ijóskan í góðu yfirlæti um
nóttina. Síðan hefur hún ekki
séð barnsföður sinn, en haustið
1967 leit ávöxtur ástar þeirra
fyrst þennan synduga heim, og
móðirin fór nú að hyggja að
föðurnum.
Utanríkisráðuneytið og sendi-
ráð Svía í mörgum löndum hafa
haldið uppi spurnum um son
Indíánahöfðingjans. Einhvern
tíma þóttist einhver geta rakið
spor hans til ísrael, en ekki
fannst „Yochi“ þar. Móðirin
reyndi að fá sér dæmdan föður
í undirrétti, en tókst ekki. Dóm-
arinn sagðist svo sem trúa fram
burði hennar, en veigraði sér
við að dæma „Yochi" sem föð-
ur barnsins.
En nú er hinn virðulegi dóm-
stóll Svea Hovratt búinn að
dæma son Indíánahöfðingjans
föður sonar síns. Er honum gert
að greiða barnsmeðlag, sem er
160 sænskar fc’rónur á mánuði,
allt frá fæðingu drengsins, þar
til hann verður 17 ára, eða sam-
anlagt 33 þúsund sænskar krón-
ur.
Erfitt er þó fyrir móðurina
að fá aurana frá barnsföðurnum,
sem ekki hefur hugmynd um
þetta afkvæmi sitt og erfingja
höfðingjatignarinnar í Mexíkó.
En móðirin er búin að íá við-
urkenndan föður að barni sínu
og fær barnsmeðlagið greitt skil
víslega af hálfu hins opinbera í
velferðarríkinu.
- * - * —
Það mikið um að vera í
kvennafangelsinu Fairlea í Mel-
bourne í Ástralíu hér fyrir
nokkru, þegar fangaverðirnir
höfðu komið í veg fyrir að
nokkrir fanganna kæmust í
burtu. Kvenfangarnir, sem eru
um 60 talsins, náðu tveimur
álmum byggingarinnar á sitt
vald, og börðust við fangaverð-
ina vopnaðar stólum og borð-
um. Sennilega hafa þó karl-
mennirnir náð yfirhöndinni áð-
ur en langt leið, þótt sögur fari
ekki af þvx.
- ★ - * —
Ðimmt febrúarkvöld í 13
stiga frosti vældi þessi stóri
fallegi svarti kisi ámátlega fyr-
ir utan hús konunnar sem held-
ur á honum. Hann hafði villzt
að heiman frá sér, enda þá
kettlingsgrey, og nú bað hann
um að vei-ða hleypt inn, því
að honum var svo kalt. Sannar-
lega var tekið vel á móti hon-
um af konunni sem hefur alið
— ★ — ★ —
June Carlsson hefur verið
valin „bezt talandi“ sjónvarps-
starfsmaðurinn í Svíþjóð. Það
var blað fólks með heyrnar-
skemmdir, Auris, sem efndi til
skoðana könnunarinnar. Um það
bil 300 manns tóku þátt í könn-
uninni, og hvoi’ki meira né
minna en 200 manns völdu
June. Dómurinn um June Carls-
son hljóðar á þá leið, að hún tali
einstaklega sfcýrt, rólega en um
leið sé hún lifandi bæði i tali
og framkomu á sjónvarpsskerm
inum.
Niðurstaðan er því sú, að
þeir, sem ekki hafa fulla heyrn,
eða eru heyrnarlausir eiga auð-
veldast með að grc' ia það sem
hún segir, eða lesa af vörum
hennar. Hefur June nú fengið
silfurpening í verðlaun. Næstur
June Carlsson að atkvæðamagni
var Mats Hádell með 16 at-
kvæði, og síðan Sven Lindahl
með 9 atkvæði, svo sjá má. að
stúlkan ber höfuð og herðar
yfir samstarfsmenn sína. Nokkr-
ir aðrir aðilar fengu eitt og eitt
alkvæði, en það var sem sagt
ekkert að ráði.
hann svo vel, að hann er
nú 3 kg. að þyngd. En það sem
ef til vill er merkilegast við
kisa, er að þessa frostköldu
febrúarnótt kól hann svo illa á
öðru eyranu, að hann missti það.
Kisi er því nú aðeins með eitt
eyra eins og við sjáum á mynd-
inni. Það sakar ekki að geta
þess að lokum, að konan og
kisi eiga l.eima í Danmörku.
- ★ - ★ —
Dómstóll í Stokkhólmi dæmdi
nýlega fullkomlega óþekktan og
ófinnanlegan mann sem föður
að barni, sem 21 árs gengil-
beina eignaðist fyrir þrem ár-
um. Föðurins hefur verið leit-
að í mörgum löndum en án ár-
angui’s. Hið cina, sem möðirin
veit um hann er, að hann er
sonur „ekta“ Indíánahöfðingja

■t