Tíminn - 08.07.1971, Blaðsíða 3

FIMMTUDAGUR 8. Júlí 1971
TÍMINN
3
FB—Reykjavík.
Ágæt aðsókn hefur verið að
ferðum Gullfoss til útlanda í
sumar, og yfirleitt fullskipað í
ferðirnar, og mikil ánægja ríkj-
andi með þær meðal þátttakenda.
Nú í vikunni fór Gullfoss áleiðis
til Akureyrar, en eftir stutta við-
dvöl þar átti skipið að halda áleið-
is til Danmerkur, eins og í venju-
legum ferðum skipsins. Er þetta
í annað sinn, sem áætlun skips-
ins er á þessa leið, en segja má,
að ætlunin sé meðal annars að
reyna að fá útlendinga til þess
að taka þátt í þessum ferðum og
sjá ísland um leið.
Sérstök sumarferð verður far-
in með Gullfossi 27. júlí. Frá
Reykjavík verður þá farið til ísa-
fjarðar, Akureyrar, Seyðisfjarðar
og Reyðarfjarðar, Vestmannaeyja
0,2 aftur til Reykjavíkur. Tekur
þessi ferð eina viku. Verður eins
dags viðdvöl í hverri höfn, nema
á Seyðisfirði og Reyðarfirði, en
komið verður við á báðum þeim
stöðum sama daginn.
Leggja til
skylduaðild að
lífeyrissjóði
Með bréfi, dags. 18. marz 1970,
skipaði Magnús Jónsson, f jármála-
ráðherra, nefnd til að kanna,
hverjir starfshópar væru enn utan
lífeyrissjóðakerfisins, og gera um
það tillögur, með hvaða hætti
hagkvæmast væri að tryggja þeim
aðild að lífeyrissjóðum. í nefnd-
ina voru skipaðir þeir Hjálmar
Vilhjálmsson, ráðuneytisstjóri,
Höskuldur Jónsson, deildarstjóri
og Guðjón Hansen, tryggingafræð-
ingur. Nefnd þessi hefur nýlega
lokið störfum og skilað tveimur
lagafrumvörpum ásamt greinar-
gerð.
í skipunarbréfi tók fjármálaráðu
neytið fram, að með hliðsjón af
þeirri þróun lífeyrissjóðamála,
sem átti sér stað á árinu 1969,
er bátasjómenn öðluðust aðild að
lífeyrissjóðum og allsherjar samn
ingar tókust milli vinnuveitenda
og launþega um stofnun nýrra líf-
eyrissjóða á vegum verkalýðsfé-
laga, teldi það rétt að hverfa um
sinn að minnsta kosti frá hug-
myndinni um sameiginlegan líf-
eyrissjóð fyrir alla landsmenn,
en leitast við að koma á fót sér-
sjóðum fyrir þá starfshópa, sem
ekki eiga þegar aðild að lífeyris-
sjóði eða eru að fá hana.
Nefndin komst að þeirri nið-
urstöðu, að með tilliti til núver-
andi aðstæðna sé raunhæfasta leið
in til að koma á heilsteyptara líf-
eyrissjóðakerfi sú að setja lög um
lífeyrissjóð með skylduaðild fyr-
ir þá, sem ekki eru í öðrum sjóð-
um, er fullnægja ákveðnum lág-
marksskilyrðum. Þá telur nefnd-
in rétt, að heimilt verði framvegis
sem hingað til að stofnsetja nýja
lífeyrissjóði, ýmist í þeim tilgangi
að undanþiggja sjóðfélaga þátt-
töku í hinutn almenna sjóði eða
til bess að tryggja réttindi úm-
Ir.T •frhf’
Reynsðutiminn
er liðinn
Fyrir rösklega ári síðan ákváðu tvö elztu og reyndustu
flutningafyrirtæki landsins að sameina margra ára
reynslu og viðurkennda þjónustu með
stofnun ferðaskrifstofunnar Úrvals.
Árið er liðið, - reynslutímanum lokið.
FerðaSkrifstofan Úrval hefur staðizt allar kröfur
nútíma ferðafólks um fullkomna ferðaþjónustu
með góðri skipulagningu. Traustar og hagkvæmar
úrvalsferðir innanlands sem erlendis hafa hlotið
viðurkenningu þeirra, sem reynt hafa.
Þess vegna hefur ferðaskrifstofan Úrval komið sér fyrir
í stærra húsnæði, til þess að geta
veitt viðskiptavinum sínum betri ferðaþjónustu
jafnhliða aukningu starfseminnar.
ÁNÆGJAN FYLGIR ÚRVALSFERÐUM
FERÐASKRIFSTOFAN
URVAL
Eimskipafélagshúsinu simi 26900
fram þau, sem almannatrygging-
ar og hinn almenni lífeyrissjóður
myndi veita.
Jafnframt lagasetningu um al-
mennan lífeyrissjóð fyrir þá, sem
ekki eru í öðrum sjóðum, telur
nefndin vera þörf lagaákvæða
er setji skorður við afsali rétt-
inda og endurgreiðslu iðgjalda
með þeim hætti, sem nú tíðkast,
en í staðinn geti komið flutning-
ur réttinda til hins almenna sjóðs.
Fullskipað
með
Gullfossi
Brauð Reykjavíkur
Skáldið Halldór Laxness
skrifar í Mbl. í gær mjög til-
finningaheita grein, sem hann
nefnir: Brauð Reykjavíkur.
Skáldið gerist þar mikill verj-
andi Bernhöft-torfunnar svo-
nefndu. Hann segir m.a.:
„Á Bernhöftstorfunni standa
enn fáein heldur lágreist hús.
Ef ætti að brúka um þau lýs-
ingarorð dytti manni helzt í
hug að kalla þau yfirlætislaus,
vinhlý og prúðmannleg, og
mundu þær einkunnir ekki
vera því fjarri að auðkcnna þá
menn ýmsa sem í þá daga settu
bæjarbraginn í Reykjavík eða
jafnvel töluðu fyrir landið og
þjóðina. Það væri ágætt ráð
að rífa ekki þessi lágu fríðu
hús sem tala við okkur kyrr-
látlega og kurteislega um þá
tíð þegar ísland var að vakna
til kröfu um að. íslenzka væri
töluð í Reykjavík; þá tíð sem
var áður en hávaðinn kom og
belgingurinn. Danskir menn
komu hér af ýmsum hvötum:
þeir komu h'ka til að baka okk-
ur brauð, vort daglegt brauð.
Hér bjó Brauð Reykjavíkur.
Þeir reistu danskan bóndagarð
á Bernhöftstorfunni, stflhrein-
an og „allan við sig“ einsog
íslendíngar voru vanir að segja
um vel lagaða hluti áður fyrri.
Framhlið á íveruhúsinu vissi
niður að Læknum en í láng-
hýsum sem mynduðu ferhyrnd-
an húsagarð á bakvið voru pen-
íngshús. Stóð ekki vatnspóst-
urinn bakarans upphaflega á
þessu garðplássi miðju? (Ég
spyr bara). Núna þegar við
erum að fá handritin liggur vel
á okkur: ættum við ekki að
bjóða heim dönskum arkítekti
að endurreisa fyrir okkur þenn
an gamla bóndagarð og útbúa
þar kyrrlátan veitingastað með
góðum gripum úr gömlu
Reykjavík í rángölunum sem
gamla húsagarðinn mynda, og
setja gosbrunn á garðplássinu
mið;u í staðinn fyrir bakara-
póstinn gamla? í eitthvert
húsanna á Bernhöftstorfunni
mætti bjóða vænum manni að
eiga heima, helzt einhverju
þeirra skálda sem enn kunna
að láta standa í hljóðstafnum.
Leingi stóð Jónas Hallgríms-
son úr steini hér á torfunni;
síðan hann var fluttur burt
hefur okkur vantað skáld á þess
um stað, helzt holdi klætt“.
Gömlu húsin
Vissulega er þetta vel orðað
hjá Laxness, eins og hans er
von og vísa. En svona hjart-
næma grein mætti skrifa um
flest gömul hús á íslandi, ekki
sízt marga gömlu sveitabæina.
Þeir eiea allir meira og minni
merka sögu. Þeir eru táknrænn
minnisvarð5 um lífsbaráttu
þjóðarinnar á liðnum tíma. Er
ekki verið að glata menningar-
verðmætum, þegar þeir eru
rifnii? Hefur þjóðin efni á að
láta nokkurt gamalt, vingjarn-
Iegt og kyrríátt hús hverfa?
Sumir munu segja, að annað
gildi um Bernhöftstorfuna en
önnur hún, m.a. vegna þcss, að
hún sé gamall danskur bónda-
garður. Aðrir vilja' halda í
önnur hús vegna þess, að þau
Framhald á bls. 14.