Tíminn - 09.07.1971, Blaðsíða 9

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURiNN
Framkvæmdastjórl: Krtetján Benedlktsson Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Jón Helgason, Indriðl G. Þorsteinsson og
Tómas Karlsson. Auglýsingastjóri: Steingrimur Gislason Rit
stjómarskrifstofur í Edduhúsinu, símar 18300 —*• 18306. Skrif.
sitofur Bankastræti 7. — Afgrei3slusími 12323. Auglýsingasimi:
10523. Aðrar skrifstofur simi 18300. Áskriftargjald kr 195,00
6 mánuði innanlands. í lausasölu kr. 12,00 elnt. — Prentsm.
Edda hf.
Misheppnuð stefna
Ingólfs og Gylfa
Það er orðið löngu fullljóst, að landbúnaðarstefn-
an, sem hófst með „viðreisninni“, og þeir Ingólfur Jóns-
son og Gylfi Þ. Gíslason hafa mótað í sameiningu, hefur
leitt til hreins öngþveitis. Stórfelld skuldasöfnun bænda
og versnandi kjör margra þeirra, vitna um það eins
greinilega og verða má, að landbúnaðarstefna þeirra
félaga hefur fullkomlega misheppnazt.
Meðan Framsóknarmenn réðu landbúnaðarstefnunni,
var stefnt að því að hafa rekstrarkostnað landbúnaðar-
ins sem lægstan, m.a. með lágum vöxtum, löngum lánum,
niðurgreiðslu á ýmsum rekstrarliðum. Þannig var stefnt
að því að verðhækkanir á landbúnaðarafurðum yrðu sem
minnstar. Jafnframt voru þær niðurgreiddar á innlend-
um markaði, en útflutningsbætur nær engar greiddar
úr ríkissjóði.
Þegar ,,viðreisnarstjórnin“ kom til sögunnar, var að
ráði þeirra Ingólfs og Gylfa algerlega horfið frá þessari
stefnu. Ingólfur og Gylfi töldu óþarft að gera ráðstaf-
anir til að halda rekstrarkostnaðinum niðri. Allt væri í
lagi að láta hann hækka, því að bændur skyldu fá það
bætt með hækkun á verðlaginu innanlands og verulegum
útflutningsbótum úr ríkissjóði. í samræmi við þetta hefur
rekstrarkostnaðurinn verið síhækkaður með opinberum
aðgerðum, t.d. með því að hækka vextina, stytta láns-
tímann, leggja 11% söluskatt á allar rekstrarvörur land-
búnaðarins og bæta við ýmsum nýjum sköttum. Þessu
til viðbótar koma svo gengisfellingamar, er hafa meira en
fjórfaldað rekstrarvörurnar í verði. Reynt hefur verið
að bæta bændum þetta upp með stórfelldari hækkunum
á verði innanlands en áður eru dæmi um og með veru-
legum útflutningsbótum. Þetta hefur þó ekki nægt til að
koma í veg fyrir versnandi kjör þeirra. Það hefur svo
bætzt við, að sökum hins háa verðlags hefur salan oft
verið minni innanlands en ella og t.d. þannig myndast
miklar smjörbirgðir. Nokkuð hefur þetta lagast í seinni
tíð, vegna stóraukinna niðurborgana, en alveg er rangt
að skrifa þær á reikning landbúnaðarins, heldur rekja
þær rætur til rangrar efnahagsstefnu og eru líka til
orðnar til að koma í veg fyrir kauphækkanir hjá sjávar-
útvegi og fiskiðnaði.
Það er þannig orðið eins ljóst og verða má, að sú
stefna þeirra Ingólfs og Gylfa er ekki fær lengur, að
hækka rekstrarkostnaðinn gegndarlaust og ætla að bæta
bændum það með sífelldum hækkunum á verðlaginu. Sú
stefna leiðir annaðhvort til sölutregðu eða stóraukinna
niðurborgana, jafnframt því sem kjör bænda versna og
skuldir þeirra hríðvaxa.
Þetta er bændum sjálfum manna bezt ljóst. Þess vegna
lögðu þeir til á síðasta aðalfundi Stéttarsambands bænda
að kannað yrði til hlítar, „hvort fleiri úrræði en beinar
verðhækkanir finnist ekki, til þess að leiðrétta hlut
bændastéttarinnar“. Vissulega eru slík úrræði til, eins og
t.d. lækkun vaxta, lenging lána, afnám söluskatts á
rekstrarvörum landbúnaðarins, svo að nefnd séu nokkur
þau úrræði, sem Framsóknarflokkurinn beitti í stjórnar-
tíð sinni.
Landbúnaðarmálin hljóta að verða eitt af helztu við-
fangsefnum hinnar nýju ríkisstjórnar. Ný stefna og ný
úrræði verða að koma til sögunnar. Að verulegu leyti
má þar hafa hliðsjón af þeirri stefnu. sem áður var fylgt,
en að sjálfsögðu með fullu tilliti til þess, að mikil breyt-
ing hefur orðið á ýmsum aðstæðum síðast? j'ratuginn.
Þ.Þ.
.. tíminn 9
.......... ■■■ ■■■ ■ ............... ■■■■
ERLENT YFIRLIT
Fullnægir Öryggisráðiö úrskurði
Haagdómstólsins um Namibiu?
Beitlr Bretland neitunarvaldi til að koma í veg fyrir það?
Zafrullah Khan les upp úrskurðinn
HINN 21. júní síðastl. kvað
Alþjóðadómstóllinn í Haag upp
úrskurð um réttarstöðu Nami-
bíu, öðru nafni Suðvestur-
Afríku, sem hefur verið mikið
þrætuepli milli Suður-Afríku
og Sameinuðu þjóðanna undan
farin ár. Úrskurður Alþjóða-
dómstólsins mun hafa það í
för með sér, að deilan harðnar.
Öryggisráðið mun brátt horfast
í augu við þá staðreynd, að það
verður að grípa til sérstakra
aðgerða gegn Suður-Afríku eða
viðurkenna í verki fullkomið
getuleysi Sameinuðu þjóðanna.
Málsatvik eru í höfuðatrið-
um þessi:
UM og eftir 1884 lögðu Þjóð-
verjar undir sig mikið land-
flæmi á vesturströnd Afríku,
sem hlaut nafnið Suðvestur-
Afríka. Hér var að mestu um
eyðilega hásléttu að ræða, en
Þjóðverjar höfðu orðið seinni
öðrujpuiJJElvrópuþjpðum f hý-
lendukapphlaúpinú og urðu því
.aö? iiffe sér nægja það, sem
hinar höfðu ekki kært sig um.
f fyrri heimsstyrjöldinni voru
Þjóðverjar hraktir frá Suðvest-
ur-Afríku. Allar nýlendur Þjóð
verja voru lagðar undir Þjóða-
bandalagið, sem var stofnað
eftir styrjöldina ,og fól það
einstökum ríkjum að annast
stjórn þeirra í umboði þess.
Suður-Afríku var falin stjóm-
in í Suðvestur-Afríku. Þegar
Sameinuðu þjóðirnar voru
stofnaðar í lok síðari heims-
stýrjaldarinnar, var m.a. ákveð-
ið, að þýzku nýlendurnar, sem
áður höfðu heyrt undir Þjóða-
bandalagið, skyldu falla undir
gæzluverndarráð Sameinuðu
þjóðanna .Þessu hlýddu öll
viðkomandi ríki, nema Suður-
Afríka. Hún hefur alltaf neitað
að viðurkenna rétt Samejnuðu
þjóðanna til að hlutast til um
mál Suðvestur-Afríku, og i
reynd stjórnað nýlendunni sem
hluta af Suður-Afríku. Þannig
eru íbúamir þar látnir kjósa
fulltrúa á sambandsþing Suður-
Afríku. Þá framkvæma þeir
sama kynþáttaaðskilnaðinn þar
og í öðrum hlutum' Suður-
Afríku.
EINS OG hér er rakið, hefur
Suðvestur-Afríka verið frá upp
hafi deiluefni milli Sameinuðu
þjóðanna og Suður-Afríku.
Þessi deila varð þó fyrst hörð
eftir að Afríkuríkjunum fjölg-
aði í Sameinuðu þjóðunum.
Þau hafa litið á það sem hlut-
verk sitt að „frelsa“ Suðvestur-
Afríku undan áþján Suður-
Afríku. Fyrir forgöngu þeirra
lýsti Allsherjarþing Sameinuðu
þjóðanna 1966 því yfir, að yfir-
ráðum Suður-Afríku í S-vestur-
Afríku væri lokið og á næsta
allsherjarþingi var kosin nefnd
til að ann. -t um stjórn nýlend-
unnar, unz hún yrði sjálfstæð.
Þá var henni gefið nýtt nafn,
Namibía. Suður-Afríka hafði
þessar samþykktir að engu og
neituðu umræddri nefnd Sam-
einuðu þjóðanna um leyfi til að
koma til Suðvestur-Afríku. Síð-
an hefur þetta mál mjög verið
á dagskrá hjá Sameinuðu þjóð-
unum. Niðurstaðan varð að
lokum sú, að Öryggisráðið ákvað
að óska eftir úrskurði Alþjóða
dómstólsins um það, hvort
Suður-Afríku bæri réttur til að
fara með stjórn Suðvestur-
Afríku. Úrskurður dómstólsins
var felldur 21. f.m. eftir langan
málflutning, en Suður-Afríka
lýsti m.a. yfir því, að hún væri
reiðubúin til að leggja málið
undir þjóðaratkvæðagreiðslu í
Suðvestur-Afríku. Því var hafn
að, m.a. vegna þess, að fullvíst
þykir, að hvítir menn gætu
ráðið því, hvernig úrslit slíkrar
atkvæðagreiðslu yrðu. Endan-
legur úrskurður dómstólsins
varð svo sá, að Suður-Afríka
hefði engan rétt til yfirráða í
Suðvestur-Afríku og hefði m.a.
glatað honum með aðskilnaðar-
stefnu þeirri, sem hún beitir
þar í kynþát&málum. Jafn-
framt taldi dómurinn það skylt,
að önnur ríki beittu Suður-
Afríku vissum efnahagslegum
þvingunum, ef hún féllist ekki
á þennan úrskurð. Úrskurður-
inn var sambykktur í dómnum
með 13:2 atkvæðum., Það voru
Framhald á bls. 14
Mpsha jwL
s jrnsn
V" *3mtfbstdr< WÆt

hablsi
pSwa.kcpmund^f BOTSPNA',
—Waivis 8s^,I
^Rsfjðbðtkm j HALAMARl
MmQA L
____ j \ /'N. J
lS
Landabréf, scm sýnir Namlbíu (Suðuvestur-Afriku).