Fréttablaðið - 31.10.2003, Blaðsíða 23

FÖSTUDAGUR 31. október 2003
Sú var tíðin að útlendir mennkölluðu Íslendinga bókaþjóð-
ina og Ísland „sögueyjuna“. Nú
tala þeir í hæðnistóni um Ísland
sem „litlu Ameríku“. Landið er
orðið fimmtugasta og fyrsta ríki
hinna heilögu Bandaríkja. Það
fylgir sögunni að blaðasnápur á
Mogganum hafi
skrifað pistil fyrir
nokkrum árum þar
sem hann velti því
fyrir sér í fúlustu
alvöru hvort Ísland
hefði ekki bara átt
að ganga í Banda-
ríkin á stríðsárun-
um (!!). Goðríkin
v e s t u r h e i m s k u
væru nefnilega
sérstakir fulltrúar
einstaklingsfrelsis.
Svo mikið var það frelsi á árum
áður að blökkumenn vestra nutu
ekki almennra mannréttinda. En
svertingjar eru kannski ekki ein-
staklingar að áliti blaðamannsins.
Skrípamynd af Bandaríkjunum
Gleymum hans fúla snakki og
hyggjum að því hvers vegna Ís-
land er kallað „litla Ameríka“.
Ástæðan er sú að á undanförnum
árum hefur Ísland þróast í átt
þess að verða að skrípamynd af
Bandaríkjunum. Þessi óheillaþró-
un einkennist meðal annars af
andlegri og líkamlegri „ljótkun“
Íslendinga. Andlega ljótkunin
birtist m.a. stóraukinni plebba-
mennsku, ekki síst hjá plebbakyn-
slóðinni, þeirri kynslóð sem nú
vex (á þverveginn) úr grasi (ill-
gresi?). Ein birtingarmynd þessa
andlega ljótleika er hið fátæklega
og ameríkaníseraða hrognamál
ungu fituhjassanna. Til að gera
illt verra er þetta ofbeldishneigð-
asta kynslóð sem fæðst hefur á ís-
landi síðan á sautjándu öld.
Líkamleg og andleg ljótkun
Líkamlega ljótkunin birtist í
því að velflestir Íslendingar eru
komnir með pitsurass og ham-
borgarabumbu. Þeir eru fölir í
framan af innisetum, hár ungra
kvenna er ljótt og litlaust, senni-
lega vegna draslfæðuáts. Í dag
eru ungar konur (pitsujussurnar)
á Íslandi þær þriðju ljótustu í
Vestur-Evrópu, næstar á eftir
írskum og breskum stallsystrum.
Þetta kann að skaða hið heilaga
efnahagslíf, ekki eykur ljótkunin
ferðamannastrauminn. Það er
nefnilega sjónmengun af flestum
Íslendingum. Ekki bætir úr skák
að aukin fallþungi landans mun
örugglega valda versnandi heilsu-
fari. Sykursýki og hjartasjúkdóm-
ar verða æ útbreiddari, nær má
geta að þessi aukna útbreiðsla
mun kosta skildinginn. Í ofanálag
er stóraukin glæpatíðni að amer-
ískum hætti ekki beint billeg fyr-
ir Íslendinga. Í mínu ungdæmi
var helsta hættan sem að Reyk-
víkingum steðjaði sú að drepast
úr leiðindum. Í dag eiga menn á
hættu að fá hníf í bakið eða kúlu í
hausinn, „american style“. Ó
djarfa nýja ameríska veröld hins
frjálsa markaðar, ó draumaríki
Davíðs Oddssonar!! Ó heilaga rík-
isstjórn sem liggur flöt fyrir Kön-
unum, betlar af þeim þotur og
styður ólögmæt stríð!
Lamið í fjöregg Íslendinga
Í fullri alvöru: Ameríkaníser-
ingin ógnar ekki bara heilsu
landsmanna, öryggi þeirra, og
efnahagsafkomu, heldur líka
tungumálinu. Ekki er nóg með að
málfar manna verði æ amerísku-
skotnara heldur sækir enskan
stöðugt á. Og jakkafatapakkið
með peningana fínu segir „ha ha
hæ“. Ég hef ástæðu til að ætla að
ákveðnir ríkisbubbar vilji íslensk-
una feiga því þá langar svo að
verða enskumælandi eins og fínu
guðirnir í Ameríku.
Ég vil taka skýrt fram að ég er
engan veginn fjandsamlegur
Bandaríkjamönnum. Þrátt fyrir
alla sína galla eru Bandaríkin
feikilega „dínamískt“ og skapandi
samfélag. En sagnfræðingurinn
Arnold Toynbee hafði lög að mæla
er hann líkti Bandaríkjunum við
vingjarnlegan alltof stóran hund.
Seppi dilli rófunni svo ofsalega að
hann brjóti allt og bramli í kring-
um sig. Nú lemur rófan fjöregg
Íslendinga. ■
■
Andlega ljótk-
unin birtist m.a.
stóraukinni
plebba-
mennsku, ekki
síst hjá
plebbakynslóð-
inni, þeirri kyn-
slóð sem nú
vex (á þverveg-
inn) úr grasi
(illgresi?).
Fimmtugasta og fyrsta ríki -
Ísland í dag Umræðan
STEFÁN SNÆV-
ARR PRÓFESSOR
Í HEIMSPEKI VIÐ
HÁSKÓLANN Í
LILLEHAMMER
■
veltir fyrir sér þróun
Íslendinga