Tíminn - 10.11.1971, Blaðsíða 8

8
TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 10. nóvember 1971
Hestar og menn
STONDUM
VÖRÐ
OKKAR
SÉREINKENNI
Við kappkostum að halda
okkar fallega máli sero hrein-
ustu pg beztu. Þannig ber okk-
ur að varðveita að öll sérkenni
þjóðarinnar, sem hún hefur
haldið frá gamalii tíð, haldist
óskert til cftirkomenda okkar.
Eitf af þessum séreinkenn-
um er hestamennska okkar.
Ilúp ijefur haldizt npkkuð
óbreytf til pkkai daga. Það er
aðeins síðustu árin að gætt hef
ur (u-lendar eftiröpunar í hesta
mennsku, okku rtil lítils vegs-
auka. Við þurfum ekkert til
útlendinga að sækja í þpssu
efni, það er bara að halda okk-
ar aldagömlu venju, og fara
heldur eftir gerðum og orðum
olckar beztu manna á þessu
sviði. Að láta erlenda menn
kenna okkur reiðroennsku er
jafn fráleitt og að fá hingað út
lendinga til að kenna okkur ís-
lenzka glímu, sem er þó eitt af
okkar séreinkennum. Ef við
færum inn á þá braut að temja
hesta fyrir pólóleika eða í
sirkussýningar, þá væri ekki
óeðlilegt að við þyrftum að fá
cinhverja til að kenna okkur,
hvernig við eigum að temja
hesta til þess. Hindrunarhlaup
hefur verið kennt hér á landi,
og hefur það verið gert af
þeim, sem hafa lært það erlend
is.
Það er ekki óeðlilegt að eitt-
fivað af þessu sé tekið upp
hér. Það eykur fjölbreytni í
hestamennsku, og getur auk
þess vei’ið skemmtilegt sýmng-
aratriði á hestamótum. ís-
lenzkri hestamennsku, eing og
hún hefur þróazt bezt hjá okk-
ur, ber okkur að viðhalda, með
an nokkur hestlaginn maður er
til í landinu. Hestamennsku,
eins og hún hefur birzt okkur
j ljóðum, sögum og gömlum
sögnum mann fram af manni,
kynslóð eftir kynslóð. Ennþá
lifa með þjóðinni minningar
um afbragðs hestamenn, og
góða hesta, sem þeir hafa haft
undir höndum. Þetta hefur ver
ið ljósvaki þjóðarinnar fyrir
hina ungu kynslóð, fyrr og síð
ar, sem hneigzt liefur til
hestamennsku í okkar kæra
landi. Kynslóð gengur af Kyn-
slóð og skilur eftir arf til
þeirra yngri. Svo hefur hún
gert öld eftir öld. Eitt af þess-
um arfi er hestamennska.
Henni ber okkur að viðhalda
og skila óbrenglaðri til eftir-
komenda okkar. — Smári.
SIGRÍDUR THORLACIUS:
Kynnisför um V-Þýzkaland ¥.
Síðasti viðkoimustaður okkar var
Stuttgart, og komum við þangað
að kvöldi 7. október. Fyrsti liður
á dagskrá næsta dags var heim
sókn á mæðraheimili og kom þang
að einnig til móts við okkur einn
af framkvstj. félagsmájastofnun-
ar borgarinnar-
Fyrirkomulag þessa heimilis
var mjög svipað því, sem við skoð-
uðum í Miinchen, en hér var
ekki gert ráð fyrir að njæðurnar
dveldu nema í þrjú ár, en að
þeim tíma loknum aðstoðar félags
málastofnunin þær við útvegun
íbú'ða. Margar eru þó ófúsar að
flytja af mæðraheimilinu, því íbúð
irnar, sem þcim standa til boða,
eru margar í úthverfum, þar sem
dagheimilisrými fyrir börnin er
takmarkað, þó að 63 dagheimili
séu í borginni, auk þeirra, sem
fylgja hinum tveimur mæðraheim
ilum, sem til eru. Var að heyra,
að þarna væri við að etja öll sömu
vandamál og við þekkjiun: of ifá
dagheimilisrúm og of skamman
vistunartími daglega í hlutfalli við
vinnutíma mæðranna. Leikskólar
eru þar opnir frá kl. 8—11V2 og
2—4 og fara börnin heim til að
borða í hádeginu, en koma svo
aftur seinni Jiluta dagsins. Rætt
hefur verið um að hafa tvískipta
leikskóla, eins og hér tíðkast, en
það strandar enn á því, að ekki
eru til nægilega margar menntað
ar fóstrur. Alls eru til í borginni
15 þúsund ieikskólapláss og 4500
dagheimilispláss. íbúar borgarinn
ar eru 670 þús.
Margar konur hafa sjálfar leyst
vanda sinn með því að taka sig
saman og hjálpast að við barna
gæzlu innan síns hverfis.
Þarna kom fram sama sjónanmið
og hjá fulltrúa verkakvenna, sem
við ræddum við í Dusseldorf, að
félagsmálastofnunin var þess ekki
hvetjandi, að verksaniðjur eða önn
ur stónfyrirtæki stofnuðu eigin
barnaheimili, þar sem hagur fyrir
tækisins kynni að sitja í fyrir-
rúmi fyrir hag bamsins. .
Af þessum 63 dagheimilum borg
arinnar eru aðeins 25 rekin af
borginni sjálfri. Hin eru að mestu
leyti rekin af kirkjuféiögum, en
leyfi verður borgin að veita fyrir
rekstrinum og hefur eftirlit með
honum og er einnig ábyrg fyrir
því, að hver stofnun hafi forsvar
anlegt rekstrarfé.
Gjöld á leikskólum og dagheimil
um fara eftir efnahag foreldra og
fjölskyldustærð.
Stúlkurnar, sem dvelja á mæðra
heimilunum greiða 110 mörk á
mánuði fyrir herbergi sín, en frá
því dragast 10 mörk, ef þær leggja
sér sjálfar til húsgögn. Hrökkvi
atvinnutekjur þeirra ekki, fá
þær styrk frá bænum. Fyrir dvöl
bams á dagheimilinu greiða þær
165 mörk á mánuði.
Meðan stúlkurnar dyelja á
mæðraheimilunum, er lögð megin-
áherzla á a ðveita þeim mennt-
un og starfsþjálfun, og sögðu
þau okkur, sem þarna voru til
frásagnar, að tekizt hefði að
koma flestum það áleiðis, að þær
hefðu við brottförina af mæðra
heimilinu verið komnar í störf,
sem væru betur launuð en al-
menn verkakvennastörf.
Ekki gafst okkur kostur að skoða
neitt af þeim heimilum, sem starf
andi eru fyrir munaðarlaus böm,
en þau ej*u, a.m.k. j Stuttgart, með
því sniði, að stofnaijirnar mynda
éipsltopar þorp, sem skiptast í
10 bama fjölskyldur og era þrír
fullorðnir í hverri fjölskyldu,
sss&f' \ •;

.
í Stuttgart eru 63 dagheimili, en þó er
DAGHEIMILASKORTURINN
EKKI MINNI EN HÉR
ýmist þrjár konur eða hjón og
aðstoðarstúlka. í þessum barna
þorpum hefur verið lögð áherzla
á að ráða eingörigu karlmenn til
kennslustarfa, svo að börnin fari
ekki á mis við ,,föður“ í einhverri
mynd.
Eitt af því, sem forstöðukona
heimilisins sagði okkur var það,
að ekki alls fyrir löngu hefðí
staðið svo á, að samtímis hefði
staðið yfir í sama húsi fundur
í félagi einstæðra mæðra og hjá
prestum. Að loknum sérfundum sín
um, mættust svo þessir hópar og
ræddust við, og höfðu það orðið
æði liflegar umræður. Deildu mæð
urnar m.a. hart á klerkastéttina
fyrir að viðhalda enn þeim sið, að
hafa annað srtið á skírn óskilget
inna bama en hjónabandsbarna.
Að lokinni þessari heimsókn
var okkur boðið til hádegisverð
ar í veitingasal, sem er hátt uppi
í sjónvarpsturni borgarinnar. Það
an var dásamlegt útsýni yfir borg
ina, sem liggur milli skógivaxinna
hæða, en útborgir teygja sig upp
um hálsa og brekkur. Var undur
fagurt að líta yfir haustliti skógar
ins til allra átta, og þótt Stuttgart
sé mikil iðnaðarborg, þá sá hvergi
skuggaleg verlcsmiðjuhverfi, held
ur mun verksmiðjunum vera
dreift vítt um, svo að ekki
skemmi umhverfið.
Þetta eru aðeins frásagnir af
nokkrum þáttum þessa ferðalags,
sem var á allan hátt mjög vel
skipulagt og viðurgerningur var
frábær, hvar sem komið var. Ég
hef t. d. ekM lýst því, sem við
fengum að njóta af hljómleikum,
ballettsýningum eða óperum, né
hef ég heldur minnazt á allar þær
glaðværu og fróðlegu samveru-
stundir, sem sköpuðust innan
ferðahópsins, og margs fleira hef
ég elcki getið.
Vil ég aðeins ljúka þessum sund
urlausu þáttum með því að tjá
ambassador Karl Rowold þakkir
mínar fyrir að hafa fengið að
kynnast svo mörgum mönnum og
málefnum í Vestur-Þýzkalandi í
þessari skemmtilegu og fróðlegu
ferð.
Sigríður, TJiorlacius.
GARDÍNUBRAUTIR
Fjölskrúðugt úrval gardínubrauta og ghitfgatialda
stanga. — Komið — Skoðið — eða hringið.
GARDÍNUBRAUJIR H.F.
Brautarholti 18. Sími 20745.