Tíminn - 11.01.1972, Blaðsíða 9

MIÐJUDAGUR 11. janúar 1972
TIMINN
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Kristján Benediktsson. Ritstjórar: Þórarlnn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason, Indriðí
G. Þorsteinsson og Tómas Karlsson. Auglýsingastjórl: Stein-
grímur Gíslason. Ritstjórnarskrifstofur i Edduhúsinu, símar
18300 — 18306. Skrifstofur Bankastræti 7. — AfgreiSslusimi
12323. Augtýsingasimi: 19523. Aðrar skrifstofur simi 18300.
Áskriftargjald kr. 225,00 á mánuði innanlands. í lausasöiu
kr. 15,00 eint. — Prentsmiðjan Edda hf.
Ingólfur og fjárlögin
Ingólfur Jónsson fyrrv. rá'öherra birtir pistil í síðasta
laugardagsblaði Mbl., þar sem hann ræðir einkum um
fjárlagaafgreiðsluna og lýsir þeirri skoðun sinni, að
hækkun útgjaldanna beri vott um „ábyrgðarleysi og
kyndi undir verðbólguna.“
í tilefni af þessu munu ýmsir spyrja — og ekki sízt
fylgismenn Sjálfstæðisflokksins, — hvað Ingólfur hafi
gert til að sporna gegn útgjaldahækkun fjárlaganna. Því
er bezt svarað með því að rifja upp eftirfarandi:
Meginhækkun fjárlaganna stafar af ákvörðunum
og fyrirheitum, sem fyrrv. ríkisstjórn hafði tekið
eða gefið. Að sjálfsögðu greiddi Ingólfur ekki at-
kvæði gegn neinni hækkun af þessu tagi, heldur
lagði blessun sína yfir þær allar.
í öðru lagi stafaði hækkun fjáriaganna af því, að
tryggingabætur voru verulega auknar. Ingólfur Jóns-
son greiddi atkvæði með hækkun þeirra, ásamt öðr-
um þingmönnum Sjálfstæðisflokksins.
í þriðja lagi stafaði hækkun fjárlaganna af aukn-
um framlögum til skólamála, heilbrigðismála og ým-
issa verklegra framkvæmda. Ekki er kunnugt um
annað en að Ingólfur og flokksbræður hans hafi
greitt atkvæði með öllum þessum hækkunum.
í fjórða lagi stafar hækkun fjárlaganna af þvi, að
ríkið tók á sig ýms útgjöld sveitarfélaga og létti
þannig byrðar þeirra. Ekki er kunnugt um annað en
að Ingólfur hafi verið þessum breytingum samþykk-
ur.
Hér hefur þá verið gerð grein fyrir öllum meginhækk-
unum fjárlaganna og jafnframt sýnt fram á, að Ingólf-
ur Jónsson var samþykkur þeim öllum. En þetta er ekki
öll sagan. Af hálfu Ingólfs og flokksbræðra hans, var
ekki borin fram ein einasta lækkunartillaga, en þvert á
móti ýmist fluttar tillögur af þeim eða studdar, sem
hefðu haft rúmlega 500 milljóna króna hækkun fjár-
laga í för með sér. Þessu til viðbótar hafa svo Ingólfur
og flokksbræður hans flutt fjölda frumvarpa og þings-
ályktunartillagna, er fela í sér útgjaldahækkun, er nema
mörgum hundruðum milljóna króna.
Ingólfur Jónssyni ferst því meira en óhönduglega,
þegar hann er að tala um ábyrgðarleysi í sambandi við
afgreiðslu fjárlaganna og telur útgjaldahækkun þeirra
kynda undir verðbólguna. Hann hefur ekki aðeins lagt
blessun sína yfir þær útgjaldahækkanir, sem hér er um
að ræða, hel<j|ur viljað ganga miklu lengra í hækkunar-
áttina.
Vinnubrögö Geirs
Morgunblaðið eyðir nú daglega miklu rúmi til þess að
lýsa þeirri hættu, sem stafi af vaxandi verðbólgu. Á
sama tíma vinna svo ýmsir leiðtogar Sjálfstæðisflokksins
að því að magna verðbólguna, eins og þeir mest geta.
Þannig beitir varaformaður Sjálfstæðisflokksins, Geir
Hallgrímsson, sér nú fyrir því, að rafmagnsverðið verði
hækkað í Reykjavík um 16.2% og hitaveitugjaldið um
13.1%. Þó sýna útreikningar, að bæði Rafmagnsveitan
og Hitaveitan geta skilað tekjuafgangi, án þessara
hækkana. Hækkanir þessar væru þegar komnar til fram-
kvæmda, ef ríkisstjórnin hefði ekki stöðvað þær.
Þannig eru nú vinnubrögð foringja Sjálfstæðisflokks-
ins. Þeir vara við verðbólgu í orði, en reyna eftir öllum
ráðum að magna hana á borði. Slík stjórnarandstaða mun
hljóta verðskuldaðan áfellisdóm. Þ.Þ.
9
Aífreð Þorsfeinsson, borgarfulltrúi:
Æskulýðsstarfsemi
á villigötum ?
Styðja á viS bakið á hinum frjálsu félagasamtökum, íþrótta-
hreyfingu, skátahreyfingu, taflfélögum, bindindisfélöguni og
fleiri í stað þess að keppa við þau
Það esr ótrúlegt — og óhugn-
anlegt — að rúmlega þriaji
hver piltur á aldrinum 15 ára,
og fjórða hver stúlka á sama
aldri, skuli neyta áfengis að
jafnaði fjórum sinnum í mán
uði. Þegar yfir hennan aidur
er komið, fer áfengisneyzlan
5rt vaxandi. Og samkvæmt könn
un, sem gerð var á þessum mál
um hérlendis nýlega, kemur í
ljós, að 90% pilta á tyítugs-
aldri neyta áfengis og 84%
stúlkna.
Þessar tölur eru mjög slá-
andi, en koma þó ekki á óvart
þeim, sem t:J þekkja, og vita,
að áfengisneyzla unglinga fer
vaxandi f sifellt lægri aldurs
flokkum. Samfara skapast svo
önnur vandamál. Vaxandi af-
brotahneigð uuglinga og hegð
unarvandamál, sem foreldrar
og kennarar verða að glíma við
daglega.
Að sjálfsögðu geta borgaryfir
völd í Reykjavík ekki látið,
ei.ns og þeim komi þessi mál
ekki við, og gera ekki. En
spurningin e rsú, nvort rétt sé
staðið að æskulýðsmálum í
borginni.
Eins og kunnugt er, hefur
Æskulýðsráð Reykjavíkur ver-
ið starfandi um mörg undanfar
in ár á vegum borgarinnar. Hef
ur sú starfsemi leitt margt gott
af sér. Til að byrja með beind-
ist starfsemin nær eingöngu að
alls konar tómstundavinnu, en
upp á síðkastiö er eins og horf
ið hafi verið frá þeirri stefnu
— og skcmmtanahald orðið fyr
irferðarmesti þátturinn í starf
seminni. M. ö. o. tómstundar-
vinnan er á hröðu undanhaldi
fyrir tómst’ ndargamninu.
Auðvitað væri það fásinna að
ætla að útiloka allt skenuntana
hald, en er ekki kominn tími
til að staldra við og íhuga þessi
mál, þegar svo er komið, að
skemmtanahald er orðið aðal-
uppistaðan i starfsemi Æsku
lýðsráðs?
Starfsemin í Tónabæ er eðli-
lega undir smásjá og sætir gagn
rýni margra. Foreldrar spyrja,
hvað Æskulýðsráð bjóði ungl-
ingum upp á í Tónabæ annað
en innihaldslausa skemmtun,
sem leiði það eitt af sér, að
Iunglingar fái þar smjörþefinn
af hinu almenna skemmtana-
lífi í Reykjavík. Tónabær sé
nokkurs konar stökkpallur eða
veitingahúsaskóli fyrir ungling
ana.
Slíkir dómar eru of harðir,
en það verður þó að segjast eins
og er, að Æskulýðsráð mætti að
ósekju reyna að efla annars
konar staifsemi. Skemmtana-
haldið má ekki sitja í fyrirrúmi,
þó að það eigi að fylgja með.
Annars er ástæða til að gera
úttekt á æskulýðsstarfseminni í
borginni. Hér fer fram margs
konar æskulýðsstarfsemi á veg
Alfreð Þorsteinsson.
um frjálsra fólagasamtaka. Þar
er íþróttahreyfingin efst á
blaði. Einnig má nefna skáta
hreyfinguna, taflfélög, bindindis
félög og KFUM og KFUK. Mín
skoðun er sú, að stefna Reykja
víkurborgar eigi fyrst og fremst
að miðast að því að efla starf
semi Kssara aðila — því að
þeir hafa á stefnuskrá sinni
skapandi verkefni. í félagsskap
þessara aðila öðlast unglingar
tækifæri til að reyna sig við
ýmiskonar verkefni, hvort sem
það er á keppnisvelli, yfir skák
borði eða í útilegu.
Nú er það svo, að margir ungl
ingar ejga athvarf í þessum fé-
lagasamtökum. T. d. má nefna
það, að í Íþróttafélögunum í
Reykjavík eru á 14. þúsund með
limir. En það væri hægt að
taka við miklu fleiri, ef betri
aðstaða væri fyrir hendi. Það
virðist t. d. alveg sama, hve
mörg íþróttahús eru byggð í
Reykjavík — alltaf vantar
meira rými. Með þessu
er ljóst, að mögulcikar íþrótta
hreyfingarinnar eru miklu
meiri — og sömulciðis hinna
fclagasamtakanna, sem áður
voni nefnd, ef þau fengju auk-
inn stuðning borgarj'firvalda.
Og þá er ég kominn að þeirri
spurningu, hvort það sé ekki
í rauninni röng stefna af hálfu
Reykjavíkurborgar að taka bein
línis UPP á sína arma og þenja
út æskulýðsstarfsemi — sern
virðist stefna að skemmtana-
haldi — á meðan hér í borg
starfa ýmsir aðilar að æskulýös
málum, að mestu í sjálfboða-
vinnu, og gætu aukið starfsemi
sína verulega, ef þeir nytu
meiri stuðnings af hálfu borgar
innar.
Ekkt má skilja þessi orð mín
svo, að ég vilji leggja niður
Æskulýðsráð. Það verður að
starfa áfram, því að alltaf eru
einhverjir unglingar, sem ekki
hafa áhuga t. d. á íþróttum. En
hvað á Reykjavíkurborg að
ganga langt í þessu efni? Ljóst
er, að ef gengið er of langt,
þá er hreinlega verið að éfna
til samkeppni. um unglingana
milli félaganna og Æskulýðs-
ráðs. Og að mínum dómi, er
ekki aðeins frá því sjónarmiði,
slík samkeppni varhugaverð,
að sú stefna borgarinnar að
annast sjálf æskulýðsstarfsem
ina með launuðu starfsliði. með
an hin frjálsu félagasamtök
eru ekki nýtt til hlítar, er hæp
in fjárhagslega, þá liggur í
augum uppi, að félögin geta
orðið undir í þeirri. samkeppni,
því að óvíst er, að unglingarnir
standist þá freistingu sem
skemmtanahald Æskulýðsráðs
óneitanlega er.
En hvort sem æskulýðsstarf
semi er rekin af hinum frjálsu
félagasamtökum eða Æskulýðs
ráði, ber að leggja mikla
áherzlu á það, að hæfr.r menn
veljist til að stjórna æskulýðs
starfinu, og það á ekki að hika
við að mennta menn sérstaklega
til þeirra starfa. Slik menntun
er góð fjárfesting fyrir hvaða
bæjar- eða sveitarfélag sem er.
Enn fremur ber að leggja
áherzlu á að skapa unglingum
góða aðstöðu. Núverandi for-
ustumenn Æskulýðsráðs Reykja
víkur hafa mikinn áhuga á því
að byggja sérstök æskulýðs-
heimili í úthverfum borgarinn
ar, og er sú hugmynd góðra
gjalda verð, en i þessu sam-
bandi er þó vert að kanna gaum
gæfilega, hvort ekki megi nýta
skólahúsnæði undir æskulýðs
starfsemi betur en gert er, og
hvort ekki sé alyeg sérstök
ástæða til að hanna skólahús-
næði. í framtíðinni einmitt með
það í huga, að þar geti farið
fram æskulýðsstarfsemi um
kvöld og helgar, þegar skóli
starfað ekki. Skólahúsnæði er
það dýrt húsnæði, að sjálfsagt
er að nýta það sem bezt. Raun
ar er fenginn nokkur forsmekk
ur að því, hvernig nýta megi
skólaliúsnæði á þennan hátt,
en þar á ég við íþróttahús skól
anna, sem nýtt eru af skólum
á venjulegum skólatímum, en
íþróttahreyfingunni. eftir skóla
tíma.
Um æskulýðsmálir í borginni
má skri.fa langt mál, en ljóst
er af öUu, að það verður að
taka þau til endurskoðunar. Ef
vel er staðið að æskulýðsmál
um er um ieið byggður varan
legur grunnur að heilbrigðara
þjóðlífi framtíðarinnar.
ÞRIÐJUDAGSGREININ