Tíminn - 06.05.1972, Qupperneq 12

12
TÍMINN
Laugardagur 6. mai 1972.
byrst. — þið hljótið að geta búið
ykkur gott heimili i Lundúnum?
— Já — já, kannski i' það,
sagði Fleur hikandi. — En
mamma vill áreiðanlega hafa
okkurhjáséreins mikið og mögu-
legt er. Ég hef verið að heiman
næstum þvi heilt ár, svo það
verður að teljast sanngjarnt að
hún vilji sjá mig eitthvað núna.
Ég lagði hönd á öxl Fleurs. —
Heyrðu mig Fleur. Chris stundar
ákaflega erfitt starf, og vinnutim-
inn er óreglulegur, og stundum
algjörlega óútreiknanlegur. Hann
er ekki skrifstofumaður, sem
vinnur frá niu til fjögur. Þú
veröur að haga lifsvenjum þinum
eftir honum, en reyndu ekki til
þess að sveigja undir lifsregl-
urnar á Fairfield.
Hún hafði nú tekið gleði sina
aftur. — O já, þetta jafnast allt
saman, sagði ég til frekari hug-
hreystingar. — Þú og Chris hafið
þó alltaf hvort annað, ef ein
nverjir i fjölskyldunni yrðu of
þungir i skauti.
Þaö var ekki fyrr en seinna að
ég fór að velta þvi fyrir mér
hversu merkilegt þetta samtal
hefði i rauninni verið. Fleur hafði
ekki þekkt mig nema eina
klukkustund, en þó trúað mér
fyrir svo miklu.
Það var orðið framórðið þegar
ég komst i rúmið, og ég var blátt
áfram orðin dauðþreytt. Lindsay
fór að afsaka það^að ég varð að
liggja á divan, en ég blés nú bara
á það. — Ef þú bara gætir séð aila
þá bedda sem ég hef legið á i leik-
förum minum, mundir þú ekki
finna að þessum divan.
liún horfði á mig alvarlegum
augum, en svo brosti hún. — Ég
gleymi alltaf að þú ert leikkona,
Kay. Þú ert alveg laus við að vera
leikaraleg.
— Jah, ég legg það ekki i vana
minn að veifa handleggjum og
iesa upp skáldverk, ef það er það
sem þú meinar, sagði ég fremur
stutt i spuna. Raunar fannst mér
ég vera farin að leika meira og
minna. Þetta einstrengingslega
andrúmsloft, sem umlukti mann
á Fairfield var farið að fara
alvarlega i taugarnar á mér. Sið-
ustu daga hafði ég alltaf verið i
hlutverki — mig langaði svo
mikið til að öllum likaði vel við
mig, og ég lagði mig alla fram til
þess að reyna að skilja þau og
þykja vænt um þau. Ég vildi svo
gjarnan verða ein af þeim og ég
hélt að mér hefði heppnazt það,
en nú vissi ég að fjölskylduhring-
urinn hér á Fairfield mundi aldrei
leyfa nýkomnum inngöngu,
heldur þvert á móti draga sig
þéttar saman. Að mér sótti ósk
um að komast burt héðan, kaus
að vera frjáls gerða minna. Ég
óskaði mér til Lundúna þar sem
ég hafði kynnzt Jónatan. Ég
ákvað að fara héðan i fyrramálið.
Ég ætlaði að hitta Max og segja
honum að hann yrði að útvega
mér eitthvað að gera, hvað sem
það væri.
Ég var alveg búin að gleyma
Lindsay, sem sat og burstaði hár
sitt. Allt i einu snéri hún sér að
mér. — Hvernig lizt þér á Fleur,
Kay?
— Hún er gjörólik fjölskyldu
sinni — bæði i útliti og skapgerð,
held ég.
— Já, hún er öðruvisi, Fleur er
uppreisnarandinn — það hefur
hún verið alla tið.
Ég var oröin þreytt og vildi fara
að sofa. — En enginn er sá sem
getur breytt þvi, sem nú er fram-
komið, sagði ég stutt i spuna. —
Hvort heldur sem frú Blaney
likar það betur eða verr, þá er
Fleur gift Chris Benthill, og er i
þann veginn að byrja nýtt lif við
hliðina á honum. Kannski var það
skynsamlegt af henni að gifta sig
formálalaust, og tilkynna það svo
fjölskyldunni þegar allt var um
garð gengið.
Mér til undrunar fór Lindsay að
gráta. öll þreyta var sem strokin
af mér. Ég spratt upp úr rúminu
og gekk til hennar, og tók utanum
hana án þess að segja orð. Þegar
ekkinn var farinn að minnka,
sagði ég hægt og rólega —
Geturðu sagt mér hversvegna þér
liður svona illa?
Hún snéri tárvotu andlitinu að
mér. — ó, Kay, skiiurðu ekki að
nú get ég aldrei farið héðan
framar — ég get ekki yfirgefið
mömmu og gifzt Eiriki eins og
komið er.
— Fieur kom gift heim — það
varóskaplegt áfall fyrir mömmu.
Min eina von var að þegar
Fleur kæmi heim mundi hún
dvelja hér um tima. Þá hefðum
við Eirikur kannski..... og nú
fóru tárin aftur að renna.
— Lindsay þó, þú talar eins og
að frú Blaney væri alein i heim-
inum. Hún hefur þó Stellu og
Doian hérna hjá sér, og Maeve.
Jónatan og ég erum heldur ekki
viðsfjarri. Hversvegna skyldurðu
ekki geta gifzt Eiriki?
—O Kay, þú skilur þetta ekki.
Mamma er svo háð mér. Hún
hefur verið svo dásamlega góð
við mig — þau hafa öll verið svo
fjarskalega fóð við mig. Hvernig i
ósköpunum get ég leyft mér að
fara frá mömmu nú, þegar hún
þarfnast min meir en nokkru
sinni fyrr? Hún hefur verið svo
góð við mig, Kay, að ég fæ aldrei
endurgoldið henni það sem vert
er.
— Vill hún að þú endurgjaldir
þáö með þvi að varpa frá þér
þinni eigin lifshamingju?
— Ég held að það sé á þann hátt
einan, sem ég get endurgoldið
henni, sagði hún lágt.
Ég varð reið, reglulega reið við
þá konu, sem gat fengið af sér að
leggja slika byrði á þá, sem elsk-
uðu hana mest, og ég fylltist með-
aumkvun með þessari ungu
stúlku. Ég fann að nú yrði ég að
velja orð min af mikilli athygli.
Eitt orð getur breytt vogarskál-
inni — skapað örlög.
— Gæturðu virkilega gert
þetta, Lindsay? Gætirðu látið
manninn, sem þú elskar hverfa úr
lifi þinu, og það af slikri ástæðu
sem þessari? Ég held að þú sért
að narra mig.
Lindsay horfði skelfd á mig.
— Narri þig? O, Kay, hvernig
geturðu sagt annað eins og þetta.
Ég héltáfram, þvi ég fann að ég
hefði valið réttu leiðina. — Já, ef
þú ert ekki að narra mig, þá
narrar þú að minnsta kosti sjálfa
þig. Þú hefur sagt mér hve frú
Blaney hafi verið þér fram-
úrskarandi góð — gerirðu henni
ekki rangt til? Engin kona opnar
heimili sitt og hjarta fyrir barni,
elur það upp og elskar það, til
þess svo að kasta þvi út i ógæfu
fyrir lifstið. Auðvitað er hún
miður sin i augnablikinu. Ég skil
það vel að henni varð mikið um
hið óvænta hjónaband Fleurs, en
gefðu henni bara tima til að jafna
sig á þvi. Hún hefur væntanlega
um annað að hugsa. Bráðum.
Þegar við Jónatan giftum okkur,
verður mikið um að vera i fjöl-
skyldunni, og kannski koma fleiri
barnabörn til sögunnar fyrr en
seinna. Taktu þá ákvörðun,
Lindsay, að gifta þig nú á jól-
unum, og láttu Eirik vita stráx i
fyrramálið.
Lindsay stóð á fætur og fór að
ganga fram og aftur um gólfið.
— Ef það væri bara svona ein-
falt, Kay, Það er timinn, hraði
timans...., sem veldur örðugleik-
unum. Eirikur vill að við giftum
okkur þegar i stað, og að ég fari
með honum til Canada i lok
mánaðarins. Gcturúu skilið nú
hve vonlaust þetta er?
Til Canada? Og ég sem hélt að
ég væri búin . að leysa málið.
Nú var það Lindsay, sem hafði
yfirtökin. Hún stanzaði beint fyrir
framan mig, og talaði nú mjög
stillilega:
— Eirikur og ég höfum verið
skotin hvort i öðru siðustu þrjú
árin. Hann hefur verið þolin-
móður— ekki aðeins fyrir það, að
hann er þannig i eðli sinu, heldur
vegna kringumstæðnanna. Hann
hefur aldrei haft góða stöðu, og á
þessu litla, sem hann vann sér
inn, þurfti amma hans lika að
lifa. Nú er hún dáin, og hann er
búinn að safna saman fé til far-
arinnar. Hann á nákominn
frænda i Vancouver, sem vill að
hann komi vestur. Þar biður hans
góð staða — og hús handa okkur.
Eirikur segir að þetta sé hans
stóra tækifæri og okkar beggja.
Ég er viss um að honum gengur
þarna allt vel, og ég hef einlægt
beðið hann að biða þangað til að
Fleur kæmi heim, en nú.. nú...
— Já, og hvað nú, Lindsay?
— Nú verður hann að fara al-
einn — ég get kannski farið á eftir
honum eftir eitt ár eða svo — ef
hann vill þá að ég komi. Ó, Kay,
sérðu ekki hvaö vonlaust þetta
allt saman er?
Þegar við loksins vorum komn-
1100
Lárétt
1) Land — 6) Frilla —
Drykkur — 11) Fæði —
Glæps — 15) Skæli —
Lóðrétt
2) Blaut — 3) Þannig -
Farkostir — 5) Dansa -
Blunda — 8) Söngmenn -
Veiðitæki — 13) Lem —
Tiðum —.
Ráðning á gátu No 1099
Lárétt
1) Óviti — 6) Afsakar — 10)
Te — 11) NN — 12) Ullinni —
15) Astin —
10)
12)
- 4)
- 7)
- 9)
14)
Lóðrétt
2) Vos — 3) Tók — 4) Matur
— 5) Ornir — 7) Fel — 8) Aki
— 9) Ann — 13) Les — 14) Nei
zzmzm’zz
12 ' 15 14 ------
HVELL
Laugardagur 6. mai
7.00 Morgunútvarp. i viku-
Iokin kl. 10.25: Þáttur með
dagskrárkynningu, sima-
viðtölum, veðráttuspjalli og
tónleikum. Umsjónar-
maður: Jón B. Gunnlaugs-
son.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.30 Víðsjá Haraldur Ólafs-
son dagskrárstjóri flytur
þáttinn.
15.00 Fréttir
15.15 Stanz. Jón Gauti og Árni
Ólafur Lárusson stjórna
þætti um umferðarmál og
kynna létt lög.
15.55. Létt tónlist frá
Rúmeniu.
16.15 Veðurfregnir. A nótum
æskunnar. Pétur
Steingrimsson og Andrea
Jónsdóttir kynna nýjustu
dægurlögin.
17.00 Fréttir. Könnun á af-
stöðu manna til fóstur-
eyðingar, endurtekinn dag-
skrárþáttur Páls Heiðars
Jónssonar frá 6.des. s.l.
18.00 Fréttir á ensku.
18.10 Söngvar i léttum dúr.
Claudine syngur.
18.30 Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 í sjónhelding. Sveinn
Sæmundsson talar aftur við
Guðjón Vigfússon skipstjóra
á Akraborg.
20.00 Hljómplöturabb.
Guðmundur Jónsson bregður
plötum á fóninn.
20.45 Smásaga vikunnar:
„Óhappið” eftir Sigriði
Björnsdóttur frá Miklabæ.
Hjörtur Pálsson cand. mag.
les.
21.05 V ina r tó nle ika r.
Strausshljómsveitin i Vinar-
bore leikur . . ..
21.40 Blanda i tali og tónum.
Geir Waage sér um þáttinn
22.00 Frettir“
22.15 Veðurfregnir. Danslög
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
LAUGARDAGUR ó.maí
17.00 Slim John.Enskukennsla
i sjónvarpi. 23.þáttur.
17. 30. Enska knattspyrnan
18.15 íþróttir.M.a. myndir frá
Fimleikameistaramóti Is-
lands. Umsjónarmaður
Ómar Ragnarsson.
Hlé
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.25 Skýjum ofar. Brezkur
gamanmyndaflokkur.
Enginn verður óbarinn
biskup. þýðandi Kristrún
Þórðardóttir.
20.50 Myndasafnið.
Umsjónarmaður Helgi Skúli
Kjartansson.
21.20 Drekakyn Bandarisk
biómynd frá árinu 1944,
byggð á samnefndri skáld-
sögu eftir Nóbels-skáldkon-
una Pearl S. Buck. Leik-
stjórar Jack Conway og
Harold S. Bucquet.
Aðalhlutverk Kartharine
Hepburn, Walter Huston,
Aline MacMahon og Agnes
Moorhead. Þýðandi Ellert
Sigurbjörnsson Sagan
gerist i kyrrsælu byggðar-
lagi i Kina snemma á
þessari öld. Þar hefur
bændafólk um aldur búið að
sinu og látið sig litlu skipta,
hvað gerist handan
fjallanna, sem liggja á
sveitamörkunum, en verður
nú skyndilega og óvænt að
laga sig að nýjum að-
stæðum. Japanir hafa ráðizt
inn i landið og fara eins og
logi yfir akur, ræna og
rupla, og liða enga and-
spyrnu.
23.45 Dagskrárlok.