Tíminn - 20.05.1972, Síða 9

Laugardagur 20. mai. 1972.
TÍMINN
9
UtgefinuH; Frattiidkttarfíofckurfrtn
: :: Fr«mkv*:n«Ja»ti(iri; K,flS:tfárt B«nfl'dtk<»SOtt,: RiffiíörsrtiÞórarirtB::
:: : : : : f>árariusson: ^t^ij^ ^ArtdréS:: KfW{ártíS<7rt,:: JÓrt: :H«)SiaiíÖrtv: frtdrlSi^
: :G.: :ÞorstcinsM>n og : Támfts KsrJsso«>: : A«ðiýS)rt5ta*fjórt: Ste)rt-. : : :
:::::: ýrífrtur: :Oíslason::- Wltsf jórnarsk:r))S:tOfur: : í: : €<ÍCÍil)í)5SÍrtU>: : SÍflMf::
1S2Ó0 — 19306, Skrifstofyr Bankastræfi 7. Afgn-)5s(usftTvi
111223. Augtýsingaslmi 1M23f ASrar skrjfstofvr si-m( T83O0,
Áskrtffargjald kt, 22S.0O á mánuSt Innartlapds. í taUsasó1<í
kr. 15,00 cJrvtaktö. — BtaSaprcrtt h.f. {ÓlUm
Að þinglokum
Alþingi hefur nú lokið störfum. Þingið hefur
verið mjög athafnasamt. 228 mál voru lögð
fram, en þingskjöl urðu tæplega eitt þús-
und,eða fleiri en nokkru sinni fyrr.
Þetta Alþingi mótaði nýja stefnu i landsmál-
um undir forystu núverandi rikisstjórnar, sem
nú hefur setið 10 mánuði að völdum. Hin nýja
stefna, sem þetta þing markaði, mun valda
þáttaskilum i islenzku þjóðfélagi.
■ Það mál, sem hæst ris yfir öll önnur merk
málefni, sem þetta þing hefur afgreitt, er þó
ályktun Alþingis um útfærslu íslenzkrar fisk-
veiðilögsögu i 50 sjómilur þann 1. sept. n.k. Sú
ályktun varð og Alþingi sjálfu til sérstakrar
reisnar. Við þá ákvörðun gerðist sá einstæði at-
burður, að allir þingmenn, 60 að tölu, greiddu
ályktuninni atkvæði, og innsigluðu þar með
órofa samstöðu og eindreginn þjóðarvilja i
þessu mesta lifshagsmunamáli islenzku þjóð-
arinnar. Þessi eining mun verða okkur mestur
styrkur i þeirri baráttu, sem framundan er við
öfluga andstæðinga.
■ Þá markaði þetta þing og þáttaskil i
kjaramálum með þeirri löggjöf, sem sett var i
sambandi við kjarasamningana, er gerðir voru
i desember. Lögfest var 40 stunda vinnuvika og
4 vikna orlof.
■ Leiðrétt sú skerðing á kaupgjaldsvisitölu,
sem fyrrverandi rikisstjórn lögfesti.
■ Lögbundin skerðing á kjörum sjómanna
afnumin, og sjómannakjörin bætt með öðrum
ráðstöfunum að auki.
■ Sett var löggjöf um Framkvæmdastofnun
ríkisins, er skal hafa á hendi frumkvæði i at-
vinnumálum og heildarstjórn fjárfestingar-
mála, gera áætlanir til lengri tima um þróun
þjóðarbúsins og framkvæmdaáætlanir til
skemmri tima, auk þess sem stofnunin fer með
forsjá þeirra sjóða, sem henni eru fengnir til
umráða.
■ Sett löggjöf til að tryggja stórfellda efl-
ingu fiskiskipaflotans, og ráðstafanir gerðar til
eflingar innlendum skipasmiðum.
■ Sett löggjöf um sölustofnun niðursuðuiðn-
aðarins og lagmetisiðju rikisins á Siglufirði.
■ Ný jarðræktarlög lögfest.
■ Vegaáætlun til fjögurra ára.
■ Mótuð ákveðin stefna i raforkumálum.
■ Löggjöf sett um stórhækkun elli- og ör-
orkubóta og tryggingu lágmarkslauna lifeyris-
þega.
■ Ný skattalög sett og persónuskattar af-
numdir.
■ Löggjöf sett til tryggingar jafnari mennt-
unaraðstöðu ungmenna.
■ Breytingar gerðar á læknaskipunarlögum
til að leysa úr vandræðum læknislausra hér-
aða.
Hér hefur aðeins verið drepið á nokkur
þeirra mörgu merku mála, sem þetta Alþingi
afgreiddi. Af þvi, sem hér hefur verið talið,
sést þó glöggt, að þetta þing hefur markað
merk spor i sögu lands og þjóðar. —TK
Barry Goldwayer öldungadeildarþingmaður:
Mikilvægast að missa
ekki kímnigáfuna
Frambjóðandinn verður að brosa, hvernig sem honum er innanbrjósts
Nixon ofreyndi sig I forsetakosningunum 1960 og varö brátt
þreytulegur aö sjá og dómgreind hans sijóvgaöist.
1 eftirfarandi grein
lýsir Barry Goldwater
öldungadeildarþing-
maður, sem var
frambjóðandi repu-
blikana i forsetakosn-
ingunum 1964, þvi
mikla likamlega og
andlega erfiði, sem
fylgir þvi að vera for-
setaefni i Banda-
rikjunum. Fyrst þarf
að keppa i mörgum
prófkjörum, og siðan i
forsetakosningunum
sjálfum. Það þarf
mikið, bæði andlegt og
likamlegt þrek til að
standast þá þolraun.
Hefst svo grein Gold-
waters:
FJARRI fer þvi, aö þátt-
takendurnir i núverandi for-
kosningum fyrir forseta-
kosningarnar i Banda-
rikjunum séu komnir yfi’r
erfiðasta hjallann. Enn sem
komið er hafa þeir meiri
áhyggjur af heilsu sinni og
likamlegu þoli en hinu, hve
mörgum kjörmannaatkvæðum
þeir muni hafa yfir að ráða á
flokksþinginu.
I þessu efni veit ég vel, um
hvað ég er að tala. Ég hef
orðið að þola þessa eldraun
sjálfur. Kosningabarátta min
fyrir forsetakosningarnar
var endalaus röð langra daga
og stuttra nátta. Hver lang-
dregna ráðstefnan rak aðra,
tauga-spennan var ákaflega
mikil, allar áætlanir fóru si-
fellt úr skorðum.og ég varð að
stýfa kaldan miðdegismatinn
úr hnefa standandi.
HEILT ár var tilveran einn
þeytisprettur, og suma
dagana varð ég að flytja allt
að 26 ræðum og þrýsta 5000
hendur. Sigrar og ósigrar
skiptust á i sifelldu, en þessu
ári er ómögulegt að gleyma.
Ég mun þó aldrei sjá eftir að
hafa reynt þetta, en ég mun
heldur aldrei óska þess að lifa
þetta ár upp aftur.
Mér er ómögulegt að lýsa
heilu kosningaári, allt frá upp-
hafi forkosninganna i New
Hampshire til hinnar endan-
legu atkvæðagreiðslu i
nóvember.
Eldraun er ég held það orð,
sem næst kemst hinu rétta.
Kosningaaöferðirnar eru
ákaflega klunnalegar og úr-
eltar og þrautin, sem
kjósendurnir láta um-
sækjendurna um Hvita húsið
leysa af hendi fjórða hvert ár,
er i raun réttri ekkert annað
en tröllaukið hindrunar-
hlaup.
KOSNINGABARATTU
minni lauk með ósigri haustið
1964. Siðan þá hafa stjórn-
mála- og blaðamenn alltaf
öðru hverju spurt mig, hvaða
ráð ég vildi gefa þeim, sem
væru nýlagðir af stað i þá
löngu göngu eða komnir
nokkuð áleiðis.
Vitaskuld gæti ég sagt þeim
sitt af hverju, svo sem hvernig
eigi að fara að þvi að þrýsta
5000 hendur ádag.án þess aö fá
vöðvakrampa. Ég gæti einnig
ráðlagt þeim.hvað þeir ættu að
borða og hve mikils svefns
þeir ættu að krefjast skilyrðis-
laust.
Stundum væri rétt að leita
læknis, og meira að segja
ætla. ég a& leyfa mér að
segja, að ekki spillti neinu að
leita til sál fræðings áður en
farið er að berjast fyrir þvi að
verða kjörinn forseti.
EITT tel ég þó brýnna fyrir
væntanleganframbjóðanda en
allt annað, en það er að varð-
veita kimnigáfuna, á hverju
sem gengur. Missi fram-
bjóðandi kimnigáfuna meðan
kosingabaráttan stendur sem
hæst, er hann gersamlega
glataður.
Ekki ætti að þurfa að taka
fram, að séu á dagskránni t.d.
tveir blaðamannafundir og
tuttugu ræður eða svo, getur
varla hjá þvi farið, að
meltingarfærunum og radd-
böndunum verði ofboðið.
Einna raunalegast er, hve
allur almenningur ber litið
skyn á, hvað kosningabarátta
hlýtur að hafa i för með sér.
Aheyrendur geta til dæmis
ekki með nokkru móti skilið,
hvernig á , þvi geti staðiö, aö
frambjóðandi komi of
seint á auglýstan fund. Verði
frambjóöandi að láta áér
nægja stuttu ræðu vegna
þess, að hann þurfi að koma
fram á fjölmennari fundi
siðar, hlýtur það alveg
óhjákvæmilega að valda mis-
skilningi.
SATT að segja veit ég ekkl
hvernig fara ætti að þvi að
halda meltingunni i lagi og
tryggja nægilegan svefn.
Nægileg hvild er sér-
hverjum frambjóðanda ákaf-
lega nauðsynleg. Of litil hvild
slævir ekki aðeins dóm-
greindina, heldur fer ekki hjá
þvi4að taugakerfið láti á sjá.
Sérhver frambjóðandi hlýtur
f ljétlega að sannfærast um,
að almenningur ætlast til, að
hann brosi, hvernig svo sem
honum kann að vera innan-
brjósts.
Frambjóðandi,sem hefir all-
lengi háð ákafa kosninga-
baráttu og búið við missvefn,
verður oft önuglyndur, hættir
ti. l að stökkva upp á nef áér af
smávægilegu tilefni.
ÉG held, að Richard Nixon
hafi þjáðst af ofþreytu i bæði
skiptin, sem hann háði
kosningabaráttu. í
kosningunum 1960 vildi hann
umfram allt koma i hvert
einasta fylki i Banda-
rikjunum. Þetta reyndist ill-
framkvæmanlegt, enda varð
hann von bráðar þreytulegur
að sjá og dómgreind hans
sljóvgaðist.
Frambjóðandi við forseta-
kosningar verður að vera við
öllu mögulegu búinn, hver svo
sem stjórnmálaskoðun hans
kann að vera. í kosningabar-
áttunni 1964 var svo að siá um
skeið, að tafir teldust fremur
regla en undantekning. Lög-
reglulið i hinum ýmsu
borgum, eða fulltrúar rikis-
lögreglunnar, vöruðu okkur
alveg ótrúlega oft við hugsan-
legum sprengingum og alls
konar tilraunum til árása.
EGGIN gömlu,sem varpað
var að mér I New Hampshire
og Kaliforniu, liða me'r ekki úr
minni. Eitt sinn lenti ég i
mannþrönginni og önnur
ermin rifnaði af jakkanum
minum. Ég get ekki með
nokkru móti munað, hve
margir ermahnappar urðu
minjagripasöfnurunum að
bráð.
ri
En þetta allt,og miklu meira,
er eðlilegur hluti af hinúm
umfangsmikla, bandariska
hrikaleik. Hann er hrjúfur,
ruglandi og óneitanlega
þreytandi, en eigi að siður
hrifandi á stundum.