Tíminn - 27.09.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Miövikudagur 27. september 1972
"klukkan 10,45”. Ég horfði fast á hana. Mér virtist munnurinn herpast
saman og sjáaldrið þenjast út. En að ööru leyti varö ég þess ekki vör,
að orð min fengju á hana.
,,Þvi miður vissi ég ekki um það”, sagði hún og strauk hárið frá
andlitinu með óraskaðri ró. „Við hefðum getað orðið samferöa”.
,,Já”, hélt ég áfram, ,,og viö hefðum getað látið senda htia vagninn a
móti okkur i einhverja brautarstööina, til dæmis i Elfarskóg. Þar hitt-
ist fjöldi fólks i dag”.
Hún vatt sér snögglega við og fór að horfa í spegilinn. Hún gætti þess
vandlega, að ég sæi ekki framan isig, en þegar hún lyfti hárburstanum,
veitti ég þvi athygli, að hnúar hennar voru hvitir og óeðlilega berir.
,,Þú veizt það kannske” — kverkar minar urðu skrælþurrar, og ég
þrýsti bakinu upp að hörðum dyrastafnum — ,,að það var einhver svo
nauðalikur þér með morgunlestinni? Það hlýtur að hafa verið tvffari
þinn”.
Ég reyndi að hlæja kæruleysislega, en ég efast um, að hláturinn hafi
verið sérstaklega eðlilegur. Hún yppti öxlum og hélt áfram aö bursta
hárið. Ég beiö ekki eftir svari, þótt ég sæi, hve órótt henni var orðið.
Þrek mitt var á þrotum, er ég hafði lokað herbergisdyrum minum á
eftir mér. En þótt buguð væri, ákvað ég að halda grun mínum leyndum,
unz ég hefði talað við Harrý sjálfan og gefiö honum kost á aö færa fram
varnir sinar. Ég var ekki tortryggin að eölisfari. Ég fyrirleit fólk, sem
alltaf grunaði aðra um fals og fláræði. En einhvers staðar hafði ég les-
ið, að heyrnardeyfa gerði fólk venjulega tortryggið. Ef til vill hefði ég
orðið þessari hættu að bráð, þótt ég vissi ekki af þvi sjálf, ef til vill var
ég ekki nein undantekning. Astin gerir hvort tveggja: að auka fólki
beiskju og tortryggni og auka hamingju þess og lifsgleði. Þarna stóð
ég i votum frakkanum og gnúði hendur minar, eins og ég var eitt sinn
vön að gera, þegar ég baðst fyrir. Og ósjálfrátt varð mér aö flýja á náð-
irbænarinnar — ekki af trú á mátt hennar, heldur knúin af innri þörf.
,,Ó guö”, stundi ég „láttu þetta ekki gerast. Láttu það vera rangt sem
ég held. Bjargaðu mér einhvern veginn, og láttu mig ekki missa
Harrý”.
Ég man gerla, hvar ég stóð og endurtók þessi orð hvað eftir annað af
ástriðuþrunginni ákefð. Nú geri ég hvorki að brosa né andvarpa, þegar
ég hugsa um þessa bæn mina. Mér finnst hún álika heimskuleg og bæn
min eitt sinn foröum, er ég bað guð að breyta farvegi Missisippi, af þvi
að mig grunaöi, að ég hefði svarað rangt spurningu á landafræðiprófi I
þriðja bekk barnaskólans. Til er það, sem bænir megna ekki að breyta.
Það veit ég nú. Bænir geta aðeins orðið okkur sjálfum til léttis. Hvaða
guð, sem við trúum á, hvaða nafn, sem hann kann að bera, er þess ekki
aö vænta, að mönnum eða náttúrulögmálum veröi breytt fyrir bæna-
stað okkar. Við getum aðeins beðið til þess að auka okkur þrek og bera
byrðar okkar, hversu oft sem svo þrekið kann samt að bregöast okkur.
Að lokum kveikti ég og fór að tina af mér votar spjarirnar. Mér varð
litið i spegil meðan ég var að þvi. Mér varð hverft við að sjá sjálfa mig.
Illviöri og grátur og geðshræring hafði gerbreytt mér. A þessari stundu
var ég i augum sjálfrar min álika ellileg og ég verö eftir tiu eða
fimmtán ár, nauðalik þvi, sem Emma frænka var i augum minum,
Ég brosti og dró andann léttar. Ég var þvi fegin, hve vel mér tókst aö
blekkja hana. Mér varð strax rórra, og ég flýtti mér að skila kveðju
Eniku og ýmsum orösendingum. Við settumst við arininn og biðum eft-
ir Wallace frænda, og Manga tók að leggja á borðið. Ég tók prjónana
mina. Ég var nýbyrjuð á peysu sem ég ætlaði að gefa dóttur Angelettu.
Garnið sýndisthárautt i skininu frá arninum, og hver lykkjan myndað-
ist af annarri með jöfnum, vélrænum hraða, eins og fylking undurlitilla
hermanna sprytti undan fingrum minum.
Wallace var i furðulega vondu skapi þetta kvöld. Hann var orðinn
mjög uggandi um hag verksmiðjanna. Hann hafði orðið að aflýsa fyrir-
hugaðri opnun þeirra um áramótin og beðið bankana um lengri frest,
en þeirra málaleitun hafði veriö neitað. Daginn eftir ætlaði hann til
New York, þar sem allmargir verksmiðjueigendur hugðust koma sam-
an til fundar. „Hvar er Harrý?” spurði hann, er hann var setztur að
borðinu. „Hann er einmitt fjarverandi, þegar ég þarf helzt á honum að
halda”.
Ég fékk skyndilega hjartslátt og lét á Hönnu, en hún virtist ekki gefa
gaum að öðru en matnum. Ég lét gaffalinn og hnifinn á diskinn, svo að
enginn skyldi verða þess var, hve skjálfhent ég var.
„Systurnar vita ekkert um það”, svaraði Emma. „Þær eru nýkomn-
ar frá Boston”.
„Hann hefur tekiö litla vagninn”, sagði ég samt. „Hann var horfinn,
þegar ég kom heim, og Jói gamli segir, að Harrý hafi sótt hann”.
Hanna braut brauðsneið, sem hún var að borða, sundur á milli fingr-
anna.
„Nú já”, sagði Wallace. „Hann kemur þá vonandi fljótlega með hann
aftur. Ég hef beðið bæði Parker og konuna, sem hann leigir hjá, að
segja honum að koma strax og tala við mig. Ég verð að segja honum
fyrir um afgreiðslu ýmissa mála i kvöld”.
Við vorum að drekka kaffi i setustofunni, þegar Harrý kom. Ég veitti
komu hans siðust athygli, þvi að ég sneri baki að dyrunum. Hann var i
ferðafötum og vesti, sem ég hafði prjónað á hann. Litina hafði ég valið
sem mest i samræmi við fallegu brúnu augun hans. Hrokkið hárið var
dálitið bælt. Stofan virtist fyllast af lifi og krafti við komu hans. Hanna
setti undireins frá sér bollann og gekk að pianóinu. Ég sá, að hún fletti
danslagahefti og virtist engu öðru gefa gaum. Emma frænka hellti
kaffi i bolla handa honum og rétti honum. Hann tók við bollanum og
settist á legubekkinn. Ég verð að taka eftir hverju orði hans, hugsaði
ég. Ég má ekki missa af einu einasta orði, en ég má ekki láta bera á
þvi, að ég veiti honum óvenjulega athygli. Ég verð að vera eins eðlileg
og ég get.
„Mér þykir þetta leitt”, sagði hann, þegar Wallace hafði borið fram
umvandanir sinar. „Ég hélt, að þeir hefðu sagt þér, að ég fór til
Biddeford að hitta Hawkins vegna þessa málavafsturs. Það hefur allt
svona likar, og ég var agndofa, er ég sá þetta. Varégsvona iaugum Harrýs? Og gat hann sætt sig við ævinlegar samvistir konu, sem var Lóðrétt 1) Veiðikóngur,- 2) 550.- 3) Verðlaunaplöntu.- 4) Hreyf- ing,- 5) Ritar.- 8) Kindina.- 9) Svif.- 13) Eins,- 14) Keyr.- i | t.
orðin ellileg þegar á unga aldri, þrátt fyrir heitorð sitt? „Ég vil ekki vera eins og miðaldra kona”, tautaði ég og steytti hnef- K
ann aðspeglinum. „Ég er enn ung, og ég vil vera ung”. Svo opnaði ég fataskápinn og tók bláa silkikjólinn minn, sem fór svo 7 3
vel viðaugnalitminn. Ég burtsaði á mér hárið af ákefð og ofsa unz það lifnaði dálitiö, og siöan greiddi ég það vandlega og lagöi i mjúklegar X 10
bylgjur og vafði dálitinn lokk i snoturt skrýfi yfir enninu. Harrý hafði ávallt hrósað hörundsblæ minum. Hann hafði aldrei hvatt mig til þess Ráðning á gátu NO. 1216 II
að nota farða, en i þetta skipti úðaði ég lit á kinnarnár og málaði var- irnar rauðar og þrýstnar. Siðan fór ég niður i setustofuna. Lárétt 1) Aumingi,- 6) Inn.- 7) DD.- 9) Al,- 10) Letingi,- 11) Ar.- 12) 11.- 13) Lim.- 15) Skaöleg.- g!
„Hvað, Emilía?” sagði Emma frænka og heilsaði mér. „Þú hefur verið fljót i förum. En hvað þú ert sælleg, barnið mitt! Þú hefur svei /4>
mér haft gott af þvi að lyfta þér þetta upp”.
1217
Lárétt
1) Asjónu.- 6) Land.- 7) Hvild-
ist.-9) Timabil,- 10) Fjári.- 11)
Félag.- 12) Burt,- 13) Ellegar,-
15) Grikkur.
Lóðrétt
1) Andláts.- 2) MI.- 3) Innivið.-
4) NN.- 5. Illileg.- 8) Der,- 9)
Agi. 13) La.- 14) ML.-
ft ?> Í
ill
ir
MIÐVIKUDAGUR
27. september
7.00 Morgunútvarp.
Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 „Lifið og ég” Eggert
Stefánsson söngvari segir
frá.Pétur Pétursson les (7).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 islenzk tónlist:
16.15 Veðurfregnir. J.M.
Keynes: Framlag Mars-
halls til hagfræðinnar Har-
aldur Jóhannsson þýðir og
flytur.
16.40 Lög leikin á fiðiu.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Jói norski”: A selveiðum
með Norðmönnum Minn-
ingar Jóhanns Daniels
Baldvinssonar vélstjóra á
Skagaströnd. Erlingur
Daviðsson ritstjóri skráði
og flytur (7).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Daglegt mál, Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.35 Aiitamál.Stefán Jónsson
stjórnar umræðuþætti.
20.00 Liane Jespers syngur lög
eftir Debussy Marcel
Druart leikur á pianó
(Hljóðr. frá belgiska út-
varpinu).
20.20 Sumarvaka a. Þoku-
drungað vor, Jóbann
Hjaltason fræðimaður segir
frá hinztu för Eggerts
Ólafssonar. b. úr Tulluljóð-
um og fleiri kvæði Sveinn
Bergsveinsson prófessor
flytur. c. Draumur, Guð-
mundur Þorsteinsson frá
Lundi segir sögu d. Lög eft-
ir islenzka höfunda, Anna
Þórhallsdóttir syngur við
pianóundirleik Gisla
Magnússonar og Söngfélag
I.O.G.T. syngur, Ottó
Guðjónsson stj.
21.30 Útvarpssagan: „Dala-
lif” eftirGuðrúnu frá Lundi.
Valdimar Lárusson leikari
les (28).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Endur-
minningar Jóngeirs, Jónas
Arnason les úr bók sinni
„Tekið I blökkina” (6).
22.35 Finnsk nútimatónlist
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Miðvikudagur
27. september 1972
20.00 Fréttir.
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30. Hjóliö. Fræöslumynd
frá Time-Life um hjólið i
þjónustu mannsins. Rakin
er saga hjólsins frá fyrstu
tið og fjallað um þýðingu
þess i þjóðfélögum nú-
timans. Þýðandi og þulur
óskar Ingimarsson.
21.00 Apokalypse. Stuttur,
norskur þáttur um þýzka
málarann Albrecht Dúrer,
ævi hans og listaverk. Durer
( 1471-1528) var einn af
fremstu listamönnum
endurreisnartimans og var
meðal annars hirðmálari
tveggja keisara, Maximili-
ans I. og Karls V. (Nordvis-
ion - Norska sjónvarpið)
21.10 Erfið ákvörðun.
(Command Decision).
Bandarisk biómynd frá
árinu 1949. Leikstjóri Sam-
Wood. Aðalhlutverk Clark
Gable, Walter Pidgeon og
Van Johnson. Þýðandi
Ellert Sigurbjörnsson.
Myndin greinir frá áhættu-
sömum ferðum bandarisRra
flugmanna á striðsárunum
til loftárása á Þýzkaland frá
bækistöðvum i Bretlandi.
23.00 Dagskrárlok.