Tíminn - 05.01.1973, Blaðsíða 15

Köstudagur 5. janúar 1971!
TÍMINN
15
Hann langaði mest til aðhrópa: ,,Þvi i fjáranum verðum við hér þá
ekki öll?” en honum fannst það of litilmannlegt. Honum fannst hann
litilmótlegur og smár við hliðina á þessum tveim konum, vegna þess að
honum skyldi geta dottið i hug að segja þetta.
Um stund stóðu þau öll þögul. Barnið grét ekki, þvi að frú Betteson
vaggaði þvi. t fjarlægð heyrðist hávaði i páfagaukahópi uppi i trjánum,
og nær þeim fór spæta skyndilega að höggva i grið og erg.
Paterson fannst hádegishitinn vera að þvi kominn að yfirbuga sig.
Svitinn spratt út um hann, en sjálfum sér til furðu tók hann ekki eftir
þvi.
Frú Betteson sagði:
,,Að sjálfsögðu átti ég við, að ég yrði hér kyrr, ef ungfrú Alison vildi
það. Ég hefði áttað byrja á að spyrja um það.”
Spætan var komin nær þeim og hjó, svo að glumdi i eyrunum á þeim.
Brosið, sem ungfrú Alison sendi frú Betteson, gerði öll orð óþörf. Að
lokum sagði Paterson:
„Ef til vill hefur eftir allt saman verið eitthvað til i þessu tali um
stjörnurnar”.
Þau hljógu öll. Andrúmsloftið varð léttara og ungfrú Alison sagði:
„Stjörnutalið á alltaf við einhvern, og i dag vorum það sem sé við”.
„Já, majórinn og stjörnufiskarnir hans”,
Hann sagði þetta við sjálfan sig og ætlaðist ekki til að þær heyrðu
það, en þær fóru að skellihlæja.
„Hvað með dótið yöar?”
„Ég er með all, sem ég þarf á að halda hér,” sagði frú Betteson og
benti á töskuna sina. Aftur fann hann, hversu litilmótlegur hann var.
Ungfrú Alison sagði:
„Mitt dóter ilitlu gráu töskunni aftur i bilnum, en þaö er ekki sérlega
mikið, og ég hef engan tima til að sækja það”.
Paterson sagðist skyldu senda Tuesday með töskuna, en ungfrú Ali-
son svaraði:
„Þér skulið ekkert vera að hafa fyrir þvi. Þetta er næstum ekkert,
sem máli skiptir, svo að það breytir engu”. Hún talaði rólega og eðli-
lega, röddin varekki lengur skræk. Baráttunni milli austurs og vesturs
var lokið i huga hennar og merkin, sem hún hafði sett á rödd hennar,
hurfu með henni.
„Ég verð yður samferða, þá get ég sótt töskuna og kvatt engla-
drenginn um leið”.
„Hann getur fylgt yður til baka og haldið á töskunni”, sagði
Paterson.
„Hvað ungfrú McNairn snertir, held ég ekki að hætta sé á ferðum,”
sagði ungfrú Alison.
Þau höfðu ekkert meira um að tala. Það var svo hégómlegt og ein-
skis vert að fara að tala um Connie og liðan hennar i þessu sambandi.
Frú Betteson fékk ungfrú Alison barnið. Indverjinn var að jafna bálið
við jörðu og tróð siðan á þvi með berum fótum til að slökkva það.
„Þegar þér mælduð hana i gærkvöldi”, sagði ungfrú Alison, „var
hitinn næstum eðlilegur, var það ekki?”.
„Ég? Mældi hana?”
„Já, gerðuð þér það ekki? Hún sagði, að þér hefðuð veriö i tjaldinu
hjásér ogtalaðviðsigogmæltsig”.
„Ég mældi hana ekki’.”
„Ég held að hún hafi sagt það, en mig getur misminnt. Hún sagði ein-
hver ósköp, já, mig hlýtur að misminna. Ég var þreytt og i slæmu
skapi, ég hlustaði ekki vel”.
Skömmu seinna var hann á norðurleið aftur ásamt frú Betteson. Þaö
hafði verið kæfandi heitt inni i skóginum, en úti á opnum veginum var
sólskinið brennandi. Hann fann það sérstaklega á bakinu af þvi að þau
gengu i norður, en þegar hann leit viö til að horfa eftir ungfrú Alison og
veifa til hennar i siðasta sinn, skein sólin svo skært i andlitiðá honum,
að honum sortnaði snöggvast fyrir augum. Fljótlega jafnaði hann sig
og sá þá Indverjann i hvitu skikkjunni dansa um til að slökkva glæð-
urnar. í fyrstu var sem dimmur skógurinn hefði gleypt ungfrú Alison,
en aö lokum kom hann þó auga á hana gegnum rykþokuna. A öðrum
handleggnum hélt hún á nýfæddu barninu, en veifaði til hans með hinni
hendinni. Veifandi höndina bar granna og hvita við dimman skóginn.
Það eina, sem ég hef áhyggjur af, eru gleraugun”, sagði frú
Betteson. Ef brotna glerið dettur alveg úr, verð ég hér um bil blind á
öðru auganu”.
Tuesday hafði orðið að hlaupa við fót alla leiðina með töskuna i hend-
inni til að hafa við frú Betteson. Nú var hann á leið til Patersons og
bilsins aftur og velti fyrir sér öllu þvi óskiljanlegá, sem að baki ákvörð-
unar majórsins hlaut að liggja. Tuesday var búinn að finna sér staö i
fólkfsstraumnum og barst með honum i norðurátt. Hann haföi litinn
ljósrauðan poka i hendinni.
Fyrst hugsaði hann um vingjarnlega og hreint ekki hermannlega
manninn, sem hann haföi séð leiða reiðhjólið sitt i suður, til móts við
styrjöld og eyðileggingu, siðan fór hann að hugsa um frú Betteson og
hjúkrunarkonuna, sem hann var nýbúinn að kveðja. Það hafði verið
furðuleg sjón. Tvær konur standandi á vegbrúninni með töskurnar
sinar i hendinni, rétt eins og þær væru að biða eftir lest. Þar að auki
hafði frú Betteson verið með nýfæddan Indverjakrakka i fanginu
Hann fann sér fljótlega stað i óslitinni flóttamannarununni og meðan
hann barst áfram, velti hann fyrir sér öllu þvi, sem hann botnaði hreint
ekkert i. Honum var alveg óskiljanlegt, að frú Betteson og ungfrú Ali-
son ætluðu ekki með þeim. Og hvaðan i ósköpunum kom Indverja-
krakkinn? Þegar Portman og hin héldu ein áfram hafði i langan tima
rikt eitthvert ósamkomulag, en þegar majórinn sneri við, var það með
fullu samþykki Patersons. Konurnar tvær virtust i prýðilegu skapi, og
Paterson hafði verið eins og hann átti að sér.
Þykku glerin i gleraugunum hennar frú Bettesons, sem gerðu augna-
ráð hennar flöktandi og órólegt, höfðu ætiö skelft Tuesday, siöan
daginn, sem hún hélt honum innilokuðum i eldhúsinu hjá sér. Það var
eins og brotna glerið hefði breytt frú Betteson. Tillitið var rólegt og hún
virtist alveg eðlileg, þar sem hún stóð og vaggaði barninu varlega og
bliðlega. Hann haföi búizt við hinu versta, þegar hann komst að þvi, að
honn átti að fylgja henni aftur til ungfrú Alison. Hann hafði alveg eins
búizt við, að hún færi aö hanga utan i honum eða gráta og spyrja hann
furðulegra spurninga. Seinast i gærkvöldi hafði hún alveg verið að
gera út af við hann með spurningum, um, hvers vegna hann væri að
gráta og hvers vegna hann vildi ekki segja þvi hann gréti.
En allt, sem gerzt hafði.var, að ungfrú Alison hafði skipað honum að
reka út úr sér tunguna.
I fyrstu skildi hann ekki, við hvaö hún átti.
„Tunguna”, sagði ungfrú Alison. „Rektu út úr þér tunguna, sjáðu,
svona”, og um leið hafði hún rekiðútúrsér tunguna framan ihann.
Þá skildi hann, við hvað hún átti og rak tunguna út úr sér eins langt
og honum frekast var unnt. Ungfrú Alison og frú Betteson hlógu
hjartanlega.
„Agætt”, sagði ungfrú Alison, „Þaöamar ekkertað þér”.
Hann hafði staðið með tunguna út úr sér góöa stund i viðbót.
„Nú máttu alveg taka hana inn, þú gætir vel þurft aö nota hana
seinna i dag”.
1300
Lárétt
1) Leiðin.- 6) ötul,- 7)
Komast.- 9) Úttekið,- 10)
Kaup.- 11) Korn - 12) Baul.-
13) Svefnhljóð.- 15) Hluta-
velta.-
Lóðrétt
1) Fjötrast,- 2) Keyr- 3)
Ungviði.- 4) Nes,- 6)
Systurina.- 8) Afar,- 9) Veik,-
13) Varðandi.- 14) Kusk,-
Ráðning á gátu No. 1299
Liá rétt
1) Glundur,- 6) Mal,- 7) LK,- 9)
Es.- 10) Tollaða.- 11) Al.- 12)
In.- 13) Ham.- 15) Akæruna.-
Lóðrétt
1) Galtará,- 2) Um,- 3)
Naglfar.- 4) DL.- 6) Rósanna,-
8) Kol,- 9) Eði - 13) Hæ,- 14)
Mu,-
7“ 2 r
m t | BB
í- S .1 ^ M V
lO .
n m 'MÍ />
iH n /V
/5
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ystugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Þórhallur Sigurðsson
les áfram söguna „Ferðina
til tunglsins” eftir Fritz von
Basserwitz (4). Tilkynn-
ingar kl. 9.30.Létt lög á milli
liða. Spjallað við bændur kl.
10.05. Til umhugsunar kl.
10.25: Þáttur um áfengis-
mál. Morgunpopp kl. 10.45:
Hljómsveitin Uriah Heep
leikur og syngur. Fréttir kl.
11.00. Tónlistarsagan:
Endurt. þáttur Atla Heimis
Sveinssonar. Kl. 11.35:
Betty Humby Beecham og
Konunglega filharmóniu-
hljómsveitin i London leika
Pianókonsert eftir Delius,
Sir Thomas Beecham stj.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.15 llcilnæmir lifshættir
Björn L. Jónsson læknir
nefnir þáttinn: Ekki er allt
matur sem i magann kem-
ur. (endurt. þáttur)
14.30 Siðdcgissagan: „Jón
Gcrreksson” cftir Jón
Bjiirnsson.Sigriður Schiöth
les (2)
15.00 Miðdegistónlcikar:
Söngliig cftir Ccsar Franck
Hilde Tondeleir og Liane
Jespers syngja.
15.45 Lesin dagskra næstu
viku
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
16.25 Popphornið
17.40 Tónlistartími barnanna
Barnakór Hvassaleitisskóla
syngur jólalög undir stjórn
Herdisar Oddsdóttur.
Pianóleikur: Aslaug Berg-
steinsdóttir.
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
19.00 Frcttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill
19.35 Cozumel. Magnús Á.
Arnason listmálari segir frá
dvöl sinni á eyju i Karabia-
hafinu.
20.00 Mozart-tónleikar
Sitifóniuhljóms veitar is-
lands i Háskólabiói kvöldið
áður. Stjórnandi og ein-
lcikari: Vladimlr Asj-
kcna/.ý. a. Sinfónia nr. 31 i
D-dúr „Haffner-hljón-
kviðan” (K385) b. Pianó-
konsert nr. 23 i A-dúr (K488)
c. Pianókonsert nr. 20 i d-
moll (K466)
21.30 „Trúnaður útjarða”
Þorsteinn Guðjónsson flytur
erindi.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. útvarps-
sagan: „llaustferming”
eftir Stcfán Júlíusson.Höf-
undur byrjar lestur sög-
unnar, sem er nýsamin og
áður óbirt.
22.45 Létt músik á siðkvöldi
Norðmenn, Færeyingar og
Sviar halda uppi gleðskap.
23.45 Fréttir i stuttu rnáli.
Dagskrárlok.
Föstudagur
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Karlar i krapinu
Flokkur bandariskra
kúrekamynda I léttum tón.
Lestarránið Þýðandi Krist-
mann Eiðsson.
21.20 „Primadonnur”
Skemmtiþáttur með söng-
konunum Elizabet Söder-
ström og Kjerstin Dellert. í
þættinum syngja þær lög úr
ýmsum áttum og spjalla
saman i gamni og alvöru.
(Nordvision — Sænska sjón-
varpið) Þýðandi Dóra Haf-
steinsdóttir.
22.05 Sjónaukinn Umræðu- og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
23.05 Dagskrárlok.