Tíminn - 24.01.1973, Blaðsíða 12

TÍMINN
Miðvikudagur 24. janúar 1973
Miðvikudagur 24. janúar 1973
TÍMINN
13
12
20 ÁR í PRÍSUND
AF FRJÁLSUM VILJA
Smáþorpið Fresville er um 30
km. sunnan viö Cherbourg i
Frakklandi Fyrir 20 árum hvarf
einn af hinum 500 ibúum
þorpsins sporlaust og allir töldu
hann látinn.
Timinn leið og Fresville
gleymdi Auguste Pouppeville,
sem aldrei haföi haft fasta
atvinnu, siðan hann slapp úr
þýzkum fangabúöum.
En Auguste lézt ekki á leyndar-
dómsfullan hátt einn dag i marz
1952. An þess aö vita þaö sjálfur
fór hann ,,i felur” þegar hann
baröi að dyrum hjá frú Lecroisey
til aö 'vita, hvort hún heföi
eitthvaö handa honum að gera.
Dyrnar lokuöust aö baki honum
og hann gekk ekki um þær aftur
fyrr en eftir 20 ár og 8 mánuði....
Það var fyrir tilviljun að
Auguste Pouppeville sá aö nýju
sólina og gat andaö aö sér
sjávarloftinu. Frú Lecroisey var
nýlátin og þegar einn
nágrannanna kom til aö lita til
með dóttur hennar, uppgötvaði
hann felustað Pouppevilles.
Hinn 19 ára gamli Emile
Xavier varð undrandi á þeim
móttökum, sem hann fékk hjá
Marie, fimmtugri dóttur frú
Lecroisey. Um leið og hann var
kominn inni kofann, þaut Mari að
hurð einni og skellti henni að
stöfum. En á bak viö hurðina
heyröi Emile djúpa karlmanns-
rödd. Þá minntist hann þess að
hafa oft á kvöldin heyrt karl-
mannsrödd hjá frú Lecroisey, en
alltaf haldið að þetta væri út-
varpið.
Undrandi og forvitinn opnaði
Emile dyrnar, þrátt fyrir áköf
mótmæli Marie og kom auga á
roskinn, skeggjaðan mann i
litlum klefa fyrir innan.
Maðurinn dró yfir sig rúmteppi
og skelfingin skein úr augum
hans. Emile hafði aldrei séö
Auguste Pouppeville, sem haföi
horfið áður en hann sjálfur
fæddist. Hann hugsaöi um, hver
þetta gæti verið og yfirgaf siðan
húsið til að leita ráða hjá yfir-
valdinu.
f snarheitum flýði Pouppevilli
og faldi sig i hesthúsi i
grenndinni. Yfirvaldið kom og
yfirheyrði Marie Lecroisey um
dvalargestinn, en hún neitaði að
segja nokkuð. Daginn eftir játaöi
hún þó og fór og sótti Pouppevilli
i nýja felustaöinn.
— Ekki skamma hann, hann
hefur ekkert gert af sér. Þetta er
Auguste...sagði hún og fór svo.
Yfirvaldiö yppti öxlum. Þetta
skyldi þó aldrei vera Auguste
Pouppeville sem hún átti viö?
En maðurinn sem birtist, 59
ára gamall og i óhreinum og
rifnum lörfum, var i rauninni
Auguste Pouppeville, fæddur i
Neuville - au - Plain og hafði
aldrei gert flugu mein um æfina.
Nú mundi yfirvaldið vel eftir
Pouppeville og sá hann fyrir sér
eins og hann hafði litið út 20 árum
áður. Þetta var sami maðurinn,
þó að áður hefði hann verið glæsi-
legur með stór brún augu og
svart hár.
Hversvegna iósköpunum hafði
hann kosið að fela sig hjá
mæðgunum i 20 ár? Allir i Fres-
ville spurðu þessar spurningar og
ýmsar tilgátur voru uppi.
Enginn gat þó rétt til, þvi sann-
leikurinn var svo ótrúlegur.....
Til að skilja þessa grátbroslegu
atburði, verðum viö að vikja til
ársins 1952, til þess augnabliks er
Auguste Pouppeville barði að
dyrum hjá frú Lecroisey.
— Hefurðu nokkuð handa mér að
gera? spurði hann frúna.
— Nei, en komdu inn og yljaöu
þér svolitiö, svaraði hún. — l$g
skal gefa þér að boröa, þvi þú ert
vist bæði kaldur og svangur.
Eftir matinn bauð frúin honum
gistingu i rúmi i bakherberginu.
Dóttirin var óvinnufær og gerði
ekki miklar kröfur til til-
verunnar. Henni nægði þaö litla,
sem hún hafði, dálitið af græn-
meti úr garðinum aö húsabaki og
eftirlaun fööur sins, sem féll i
striðinu. Hún var með bogið bak,
og hafði misst aðra höndina, en
járnkrókur hafði verið settur i
staðinn.
Dagarnir liöu og mæögurnar
vildu ómögulega missa gestinn,
sem sifellt sagði þeim sögur úr
fangabúöunum. Innileg vinátta
tokst með Auguste og Marie, en
móðirin óttaðist ummæli ná-
grannanna.
Hún leysti það vandamál fljót-
lega. Ef Auguste átti að fá að búa
hjá þeim, mátti hann ekki láta sjá
sig úti viö. ÞS myndu ibúar
þorpsins komast að þvi aö
Auguste og Marie bjuggu undir
sama þaki. Gengið var að
skilyrðunum, en þar sem frú
Lecroisey var tekin að eldast,
óttaöist hún, að Auguste myndi
vilja kvænast Marie og taka hana
frá sér.
Hún setti þvi eitt skilyrði enn:
— Þú færð ekki að giftast Auguste
fyrr en ég er látin, sagði hún við
Marie —og ég vil ekki hafa að þið
sofiösamaná meðan ég er á lifi.
Auguste neyddist til að ganga
einnig aö þessu skilyrði.
I tuttugu ár kom hann ekki út
fyrir dyr. Hann gat ekki einu sinni
læðzt út til að anda að sér frisku
lofti á næturnar, því hann haföi
fengið slæmt fótarmein.
Með árunum versnaði meinið,
og Marie reyndi að bera á það
vitamináburö. I tuttugu ár steig
læknir ekki fæti inn fyrir dyr á
heimilinu og allan þennan tima
bar Marie matinn inn i klefann til
Auguste. Klefinn var tæpir tiu
fermetrar og þar inni var rúm,
pappakassar, koddi og teppi.
Stöku sinnum fór Marie út og
keypti tóbak handa Auguste.
Verzlunarmaðurinn undraðist
þetta, þvi hann vissi, að hvorug
mæðgnanna reykti.
Auguste var ekki algjörlega
einangraður frá umheiminum
þessi 20 ár. Hann las blöð öðru
hvoru og gat fylgzt með þvi sem
geröist i heiminum, án þess þó að
skilja það til fulls. Þegar einn
æskufélagi hans tðk i hönd hans
eftir 20 ár, spurði Auguste:
— Hefur þú séð tunglið i
sjónvarpinu?
Nú, þegar allt þetta er liðin tið,
ræöa Marie og Auguste aðeins um
eitt mál — þau vilja giftast. Það
eru þeirra laun fyrir 20 ára
einangrun. Ást þeirra hefur þurft
að þola mikið, en hún hefur haldið
og þegar Auguste kemur af
sjúkrahúsinu liklega núna i
byrjun febrúar, munu þau ganga
hönd i hönd til ráðhússins og
ganga i hjónaband. SB.
Þegar sannleikurinn kom loks í ljós, leyfðu þau hjónaleysin Auguste og Marie blaöamanni að taka þessa
mynd af sér inni i klefanum, þar sem Auguste bjó í 20 ár.
MARGT GAMALT
FÓLK HREINLEGA
FRÝS í HEL
Þúsu ndir roskinna
manna búa við allt of
mikinn kulda. Það er
öruggt, að margt eldra fólk
hreinlega frýs i hel á
hverjum vetri. Orsök þessa
er m.a. sú,að gamalt fólk
hefur ekki eins næma til-
finningu fyrir kulda og
hita og þeir.sem yngri eru.
Fyrir bragðið getur
líkamshiti hinna öldnu
fallið svo langt niður, að
minnstu áföll geta haft í för
með sér stórhættuleg áhrif
fyrir heilsuna. Fyrstu ein-
kenni þess eru ruglun og
taugaveiklun, ásamt
minnisleysi, — bæði tauga-
kerfið og blóðrásin verða
fyrir áhrifum. Enda þótt
uppgefin dánarorsök á
vottorði sé e.t.v. hjarta-
bilun, getur vel átt sér
stað, að aðalorsökin sé sú,
að hinn látni hafi átt við
allt of mikinn kulda að búa.
Rannsókn, sem nýlega var gerö
i Englandi,sýndi fram á, aö þriðji
hluti þeirra, sem komnir eru yfir
sjötugt. hefur likamshita, sem
setur þá i flokk þeirra, sem i
hættu eru. Jafnframt kom það
fram við rannsóknina, að fólkiö
með lága likamshitann bjó undan
tekningarlaust i ibúðum, þar sem
meðalhitinn er lægri en 16 gráður,
en hæfilegt hitastig i húsum er
talið vera 18,3 stig.
1 Danmörku er talið.að um 900
gamlingjar séu lagöir inn á
sjúkrahús i köldum árum, vegna
þess, að likamshitinn hafi lækkað
um of. I brezku rannsókninni,
sem áður er getið, var daglega
mældur hiti i munni 72 gamalla
manna og kvenna, sem fengu mat
hjá gamalmennahjálpinni i
Portsmouth á hverjum degi. Þar
var munnhitastig undir 35,5
gráðum taliö lágt. Útkoman varð
sú, að einn maður hafði lægra
hitastig en 35 gráður, 7 voru með
35gráður og 22 i viöbót með lægra
hitastig I munni en 35,5 stig. Það
er að segja, að mun meira en
þriðjungur haföi likamshitastig,
sem var lægra en lægstu örugg
mörk. Tveir af þeim, sem at-
hugaöir voru, voru þvi i virkilegri
hættu.
Enginn af þessu gamla og kalda
fólki taldisig finna til óþæginda,
eöa gerði sér grein fyrir, að þaö
byggi i sérstaklega köldu húsi.
Ekkert þeirra gat munað til, að
þaö heföi nokkru sinni skolfið af
kulda, sem eru eðlileg viðbrögð
manns, þegar likamshiti hans
lækkar um of. Ekkert þeirra var
heldur sérstaklega hlýlega klætt.
I Danmörku deyja 6-700 fleiri
menn i hverjum vetrarmánuði en
i sumarmánuði,og segir það sina
sögu.
Samkvæmt niðurstöðum
þessum, og öörum heimildum og
rannsóknum, er ekki talinn
nokkur vafi á, að kuldi sé gömlu
fólki miklu hættulegri en þeim,
sem yngri eru. Erl.
Uppsetning reikninga Reykjavíkur
borgar eru vægast sagt villandi
,,í frumvarpi að fjárhagsáætlun fyrir Reykjavik-
urborg 1973 eru tekjur borgarsjóðs taldar 2.572.130
þúsund i yfirliti. Tekjur borgarsjóðs eru þó i raun og
veru hundruðum milljóna hærri, þar eð ýmsar tekj-
ur, bæði bein skattheimta meðal borgaranna og
framlag rikissjóðs til ýmissa liða, koma til frádrátt-
ar i undirliðum. Með rekstrarkostnaði eru taldar
framkvæmdir, er nema hundruðum milljóna við
nýbyggingu i gatna- og holræsagerð. Á eigna-
breytingareikning er færður fjárhagsstuðningur
borgarsjóðs við ýmis fyrirtæki, svo sem Strætis-
vagna Reykjavikur, Bæjarútgerð o.fl. Það er að
segja fé, sem raunverulega tapast i rekstri. I frum-
varpinu er engin fjárhagsáætlun fyrir Bæjarútgerð
Reykjavikur og Innkaupastofnun Reykjavikur-
borgar. Borgarsjórn telur þvi nauðsynlegt, að upp-
byggingu fjárhagsáætl verði breytt á þennan veg:
1. Að i yfirliti yfir tekjur borgarsjóðs komi allar
tekjur fram.
2. Að framkvæmdafé við gatna- og holræsagerð
verði fært á eignabreytingareikning.
3. Að það fé, er borgarsjóður leggur borgarfyrir-
tækjum vegna rekstrarhalla, verði fært sem
rekstrarkostnaður, þegar engin von er um endur-
greiðslu.
4. Að inn i fjárhagsáætlun komi áætlun fyrir B.ú.R.
og I.R.”.
Þetta er ein þeirra tillagna,
sem andstööuflokkar Sjálfstæðis-
flokksins í borgarstjórn Reykja-
vfkur fluttu við afgreiðslu fjár-
hagsáætlunar borgarinnar fyrir
árið 1973. Guðmundur G.
Þórarinsson, borgarfulltrúi
Framsóknarflokksins, mælti fyr-
ir þessari tillögu og sagöi þá
m.a.:
„Þaö er auðvitað Ijóst, aö fjár-
hagsáætlun má byggja upp bók-
haldslega á marga vegu, og
vissulega kann menn að greina á
um, hvaða aöferð gefi mönnum
bezta yfirlit yfir þær tölur, sem
um er að ræða, 'hvaöa aðferð sé
einföldust og fljótvirkust til þess
að fá úr þvi skorið, hverjar séu
raunverulegar niðurstöðutölur
fjárhagsáætlunar. Mér hefur
alltaf þótt gott að lita á yfirlit i
fjárhagsáætlun, skoða fjárfram-
löe til einstakra framkvæmda,
rannsaka hvaö tekjur eru miklar
af yfirliti og reyna að glöggva
mig þannig i fljótu bragði á,
hvernig staða fjárhagsáætlunar-
innar sé. Hins vegar þegar litið er
á þá fjárhagsáætlun, sem hér
liggur fyrir, og ég hygg eldri fjár-
hagsáætlanir Reykjavikurborg-
ar, þá kemur i ijós, að þó aö tekj-
ur séu sér taldar um 2572 millj.
kr. tekjur borgarsjóösins sjálfs,
þá tel ég það ekki nándar nærri
segja alla söguna. Þegar farið er
aö fletta f járhagsáætluninni
sjálfri, kemur i ljós, að i hinum
ýmsu undirliðum koma fram
tekjur, sem vissul. eru ýmislegs
eðlis, sumar þessar tekjur eru
beinar skattheimtur á borgarbú-
ann, aðrar eru framlag rikissjóðs
og þannig fram eftir götum.
Hverjar eru
heildartekjur
Reykjavfkurborgar?
Það kann að vera, að sumum
þyki þaö eðlilegra aö brjóta liðina
niður og reyna að taka niður-
stöðutölur einstakra liða fyrir i
yfirliti, i stað þess að taka
heildartölur inn í. Það kann að
vera, að menn greini á um, á
hvern hátt menn fái bezt yfirlit
yfir hina einstöku liði og fjár-
hagsáætlunina i heild. Hins vegar
er það samdóma álit okkar full-
trúa minnihlutaflokkanna eftir
nokkuð mikla athugun á þessari
fjárhagsáætlun, að flytja hér
ályktunartillögu, um að uppbygg-
ingu f járhagsáætlunarinnar verði
breytt á þann veg, að i yfirliti sé
unnt að sjá, hverjar séu heildar-
tekjur Reykjavikurborgar, en
menn þurfi ekki aö fara inn i alla
undirliði til að athuga, hvað sé á
feröinni, o|' sjáist þá e.t.v. yfir
sumt og komi ekki út með réttar
tölur um, hverjar niöurstöður séu
endanlegar. Ég vil sérstaklega
nefna i þessu sambandi, en ég
hygg, að hér sé ekki um nein ný
atriði að ræða, — þetta hefur
vafalaust verið rætt oft áður, —
að á undirliðnum gatnagerð,
kemur tekjuliður upp i 94 millj.
sem eingöngu kemur til frádrátt-
ar i undirliðnum gatnagerö sjálf-
um, og i yfirl. kemur fram, að
fjármagn til gatnageröar sé 502
millj. 600 þús.
Villandi uppsetning
reikninga
1 fljótu bragði slær þetta mann
þannig, að gatnagerðarfram-
kvæmdir séu 502 millj. og 600
þús., þó að hér sé raunverulega
átt við, að borgarsjóður sem slik-
ur verji rúml. 500 millj. til gatna-
gerðar. Ef undirliðurinn er
athugaður, kemur fram, að auk
þess er varið tekjum tæpum 100
millj. til gatnagerðar, sem
koma til frádráttar i undir-
lið. Þannig koma fleiri liðir, ég vil
nefna lið upp á nærri 18 millj. eins
og leigutejijur borgarinnar. Það
kann vissulega að vera lika, að
menn greini á um það, hvort rétt
sé að taka rekstrarkostnaö við
eignir borgarinnar og draga
leigutekjurnar frá, þær séu, sem
sagt, faldar inni i einstökum liö-
um, en komi ekki fram i yfirliti
um tekjur borgarinnar. Þarna
má nefna stöðumælasjóð, sem er
á vissan hátt bein skattheimta á
borgap,búum upp á nærri 3 millj.,
sem hvergi kemur fram i tekjuyf-
irliti, heldur eingöngu i undirlið.
Þannig safnast saman liðir, sem
skipta hundruðum milljóna, ef
framlög rikissjóös eru tekin með.
Hver er tilgangurinn?
Fjármagn upp á hundruð
milljóna til nýbygginga i gatna-
og holræsagerö er fært sem
rekstrarfé. Það kann vissulega áð
vera, að menn greini á um, hvað
sé hentugast i þessu sambandi, og
hvað gefi bezt yfirlit yfir fram-
kvæmdir borgarinnar. Með þessu
má segja, að götur og holræsi séu
afskrifuð jafnóðum og fram-
kvæmt er. En það er mitt álit og
okkar borgarfulltrúa vinstri
flokkanna, að hentugra sé að færa
þetta beint á eignareikning,
eignabreytingareikning, þannig
að menn sjái i einu lagi, hversu
miklu fé sé varið til fram-
kvæmda. Það er óneitanlega
dálitið svigrúm, sem borgar-
stjórn gefst með þvi að færa veru-
legt framkvæmdafé á rekstrar-
reikning.
Það gefur manni e.t.v. tilefni til
að hugleiða þann möguleika, ef
deilur eru miklar um rekstrar-
kostnað borgarinnar og ef hann
eykst verulega milli ára hvort
unnt sé að halda rekstrargjalda-
prósentunni i skefjum með þvi að
færa til á framkvæmdaliðum,
eins og gatnagerð. Alla vega sýn-
ist mér, að þarna séu óskyldir lið-
ir færðir saman. Skrifstofu-
kostnaður annars vegar og fram-
kvæmdir við gatnagerð hins veg-
ar. Þriðji liður þessarar tillögu
hefur komið hér til umræðu áður i
borgarstjórn. Mig rekur minni til
að hann hafi verið nokkuð ræddur
við reikningana 1970, þ.e.a.s., að
verulegar fjárhæðir þá i fjár-
hagsáætlun og reikningi borgar-
innar, — verulegar fjárhæöir,
sem fara beinlinis i rekstrar-
kostnað — eru færðar á eigna-
breytingareikning, — færðar til
eignaaukningar,
Þegar rekstrarhalli
verður að
eignaaukningu
Hér hefur sérstaklega veriö
nefnt fé, sem varið er til Strætis-
vagna Reykjavikur, og mér sýn-
ist, að nú, skv. brtt. meirihlutans,
muni nema um 60 millj. kr., sem
eingöngu er varið til að greiöa
rekstrarhalla strætisvagnanna.
Þessar 60 millj. eru siðan færðar
á eignabreytingareikning, og i
reikningi siðar kemur siðan fram,
að strætisvagnar skuldi borgarsj
þetta fé, og mun þeim þá væntanl.
ætlað" að greiða það siðar, enda
er þeim áætlað fyrir vöxtum
af þessu fé svipað og Fram-
kvæmdasjóði. Það fjárframlag
borgarsjóðs til Framkvæmda-
sjóðs er að hluta fé, sem fer i
rekstrartap hjá bæjarútgerðinni,
og óneitanlega litur það broslega
út, þegar litiö er á, aö Bæjarút-
gerðin skuldar borgarsjóöi um
100 millj. kr. og þar sem
Sagt frá tillögu andstöðuflokka íhaldsins í borgarstjórn
Reykjavíkur og breyttri uppsetningu reikninga
borgarinnar og framsöguræðu
Guðmundar G. Þórarinssonar, borgarfulltrúa
Framsóknarflokksins, fyrir tillögunni
Framkvæmdasjóður hefur ekkert
fé hvorki til að greiða skuldina
eða vextina, þá áætlar borgar-
sjóður sérstaklega 10 millj. kr.
fjárframlagi til Framkvæmda-
sjóðs, sem að Framkvæmdasjóð-
ur greiðir siðan borgarsjóði i
vexti. Og þannig koma raunar
fleiri liðir fram, og mætti framlag
til Laugardalshallar, sem að
hluta er rekstrarhalli, sem færður
er sem eignaaukning hjá
borgarsjóði. Nú kann það vissu-
lega að verða umræðuefni, og það
getur verið að menn meti það
dáliti sinn á hvern veg, hvort að
einhver þessara fyrirtækja muni
siðar meira hafa möguleika á að
greiða þeta fé til baka.
Þó hygg ég, að flestir munu
þeirrar skoðunar, að þær 60 millj.
sem varið er til Strætisvagna
Reykjavikur, séu algjörlega
glataðar i rekstrarhalla og muni
ekki koma til baka, það má þá
mikið breytast með rekstur
strætisvagnanna, ef þeir verða
færir um að greiða þessar 60
millj. til baka ásamt öðru. Það
sem gerir þetta kannske ennþá
óskýrara i framkvæmd, er, þegar
kemur til færslu i reikningum
sjálfum, þá nýtir borgarstjórn
þessa eignaaukningu sina á þann
veg, að eignaaukning hefur orðið
veruleg hjá borgarsjóði, það fé
sem tapazt hefur i rekstri hingað
og þangað úti i kerfinu, það er
fært sem eignaaukning og ekki
bara það, heldur er það fært i
reikningum sem veltufjármunir.
Það er fært sem fé, sem unnt er
að ná inn i reksturinn aftur innan
eins árs.
Að gera rekstrarfjár-
stöðuna hagstæðari?
Og þar er það siöan notað, sem
aukning á veltufjármunum, til
þess að reikna út hagstæðari
greiðslustöðu heldur en borgar-
sjóöur raunverulega stendur und-
ir. Greiðslustaðan i skýrslum
endurskoðanda, hefur verið skil-
greind, sem hlutfallið milli veltu-
fjármuna, sem eru þá fjármunir
sem unnt er aö ná inn i reksturinn
á einu ári, og neðan við brota-
strikið standa þá lán til skamms
Guðmundur G. Þórarinsson.
tima, eöa lán sem þarf að greiða
innan árs. Með þessu móti fær
borgarsjóður tiltölulega hag-
stæða greiðslustööu, sem þó hefur
ekki verið allt of góö undanfarin
ár. Ég hef einhvern tima gert þaö
að gamni minu hér i borgarstjórn
að búa til dálitla sögu, til þess að
skýra þaö, hvernig þetta i raun-
inni kemur út, og hvað væri unnt
að eera i einkarekstri, eða rekstri
minni fyrirtækja, meö að færa
á sama hátt og borgarsjóður leyf-
ir sér að gera. T.a.m. gæti
verktaki, sem ræki eigiö fyr-
irtæki, tekið upp á þvi að færa
hliöarreikninga fyrir einstök tæki
sin og færa i rauninni allan
rekstrarhalla á kannske eitt eöa
tvö tæki. Verktaki, sem ræki sitt
fyrirt. meö nokkrar vinnuvélar,
gæti tekið upp á þvi að færa
hliöarreikninga fyrir ákveðna
jarðýtu, færa siöan verulegan
rekstrarhalla fyrirtækisins á
jaröýtuna. Fyrirtækið lánaöi
jarðýtunni það fé, sem glatast i
rekstrinum og það er fært sem
eignaaukning á reikningum fyrir-
tækisins sjálfs. Fyrirtækið kæmi
siðan út meö glettilega góða
greiðslustöðu, svipaða og borgar-
sjóður gerir hér, vegna 50 millj.
hjá einni jaröýtu og færði þaö,
eins og borgarsjóður leyföi sér að
gera með rekstrartap strætis-
vagnanna, þannig aö unnt væri að
ná þvi inn i reksturinn innan eins
árs. Þetta gerði það aö verkum að
reikningar fyrirtækisins væru
gjörsamlega villandi. Það kæmi
út meö mikla eignaukningu, eign-
ir upp á tugi millj., mjög góða
greiðslustöðu og siöan þyrfti að
fara ofan i hliðarreikningana til
aö finna það út, að ein jarðýta
væri gjörsamlega á höfðinu og
hefði tapað öllu þessu fé og miklu
meira heldur en kannske fyrir-
tækiö ætti, ef gert væri upp, og
auövitaö hefði hún ekki nokkra
möguleika á að greiöa tugi millj.
Frh. á bls. 15