Tíminn - 18.05.1973, Blaðsíða 1

IGNIS
UPPÞVOTTAVÉLAR
Hálfnað
erverk
þá hafið er
sparnaður
skapar
verðmæti
Samvinnubankinn
Bretar ad gefast upp
Togaraskipstjórar neita að veiða innan 50
mílnanna nema þeir fói herskipavernd
Þessi mynd var tekin úr flugvél Landhelgisgæzlunnar út af Hraunhafnartanga um kl. 5 á miðvikudag.
Þór var aö stugga þar við brezkum togurum,sem voru að veiðum á alfriðaöa svæöinu. Eftirlitsskipið
Othello gerði freklegar ásigiingartilraunir á varðskipið og sést þarna á fuilri ferð eftir þvi.
TOGARAEIGEND-
UR ÓHRESSIR
ALLIR brezkir togarar
eru nú hættir veiðum i
islenzku fiskveiðiland-
Gæti
leitt til
samninga
„BREZKIR togaraeigendur
gera örugglega allt, sem I
þeirra valdi stendur til að
tryggja, að fiskveiðiflotinn
brezki hefji að nýju veiðar við
íslandsstrendur. Fjárhagsleg
staða þeirra um þessar
mundir er ákaflega sterk, þvi
þótt aflamagnið, sem hingað
hefur borizt að undanförnu, sé
ekki eins mikið og áður og
aflinn sé þar að auki lélegri
þar sem meira ber á smáfiski i
honum, hafa þeir setið einir að
markaðnum að undanförnu og
afleiðing þess hefur orðið sú
að verðið fyrir aflann hefur
nær tvöfaldazt. Það er þvi
togaraeigendum mikið
áhyggjuefni að togararnir
yfirgáfu miðin, og munu þeir
fyrir sitt leyti fallast á að
brezka stjórnin sendi herskip
á tslandsmið, þannig að
tryggja megi að sjómennirnir
haldi áfram veiðum”.
Þetta sagði Niels P.
Sigurðsson sendiherra tslands
i London i viðtali við Timann i
gær. Sagði sendiherrann, að
brezka rikisstjórnin hefði setið
á fundum um málið i allan
gærdag og hefði m.a. sent sér-
stakan fulltrúa sinn til Itull,
þar sem hann átti að ráðfæra
sig við fulltrúa sjómanna og
Framhald á bls. 19
helginni. Á miðviku-
dagskvöld settu skip-
stjórarnir útgerðar-
mönnum og brezku
stjórninni úrslitakosti,
að fá herskipavernd eða
að þeir sigldu út úr land-
helginni kl. 4 á fimmtu-
dagsmorgun. Verndina
fengu þeir ekki á tilsett-
um tima,drógu þeir upp
veiðarfærin og héldu
flestir þeirra út fyrir 50
milna mörkin, þrátt
fyrir áköf mótmæli skip-
stjórnarmanna brezku
eftirlitsskipanna, og út-
gerðarmanna.
40 brezkir- togarar voru að
veiðum innan fiskveiðilögsögunn-
ar á miðvikudag og virðast skip-
stjórar þeirra hafa komið sér
saman um að hætta veiðum, þvi
undir kvöldið sendu þeir útgerðar
mönnum skeyti og settu úrslita-
kosti, að hætta veiðum eða fá her-
skipavernd. Létu þeir engar for-
tölur á sig fá og stóðu við hótanir
sinar.
Brezku togararnir voru nær all-
ir að veiðum út af Norð-Austur-
landi. Þegar þeir hættu veiðum
héldu þeir í austlæga og suðaust-
læga stefnu, þrátt fyrir itrekuð
tilmæli verndarskipanna State-
man, Englishman, Irishman,
Othello og Miranda um að hætta
við fyrirætlanir sinar og biða
átekta.
Vitað er að fjórir brezku togar-
anna sigldu áleiðist til Bjarnar-
eyja.
Islenzku varðskipin fylgdust
með athöfnum togaranna og ráku
Framhald á bls. 19
„SAMTÖK okkar áttu engan þátt
i ákvörðun skipstjóranna um að
yfirgefa islenzku landhelgina.
Þetta var þeirra ákvörðun og tek-
in af þeim einum, án þess að þeir
hefðu samráð við okkur”.
Timinn átti i gær samtal við
skrifstofu brezkra togaraeigenda
i Hull og fór hér á undan svar
þeirra við spurningunni um hvort
togaraeigendur hefðu verið hafðir
með I ráöum þegar brezku togar-
arnir yfirgáfu islenzku land-
helgina í fyrrinótt.
Þegar við spurðum þá
hvort togaraeigendur hefðu skipt
um skoðun varðandi herskipa-
vernd við íslandsstrendur, en
sem kunnugt er hafa togaraeig-
endur veriö henni mjög mótfalln-
Framhald á bls. 19
Ólafur Jóhannesson, forsætisróðherra um ókvörðun brezku togaraskipstjóranna:
Þetta er viðurkenning á stefnu
og störfum Landhelgisgæzlunnar
Ólafur Jóhannesson.
TK-Reykjavik. — Timinn
sneri sér i gærkveldi til Ólafs
Jóhannessonar, forsætis- og
dómsmálaráðherra, og spurði
hann álits á þeim atburðum,
sem nú væru að gerast i land-
helgisdeilunni viö Breta.
Ólafur Jóhannesson sagði:
„Þessir atburðir hljóta að
færa mönnum heim sanninn
um það, að stefna og vinnu-
brögð Landhelgisgæzlunnar
og varðskipsmanna hefur
veriðrétt og hún skilar raunar
betri og skjótari árangri en
nokkur okkar, sem að mótun
þessara stefnu stóð, gat
framast vonað.
Það hefur að visu mjög
margt bent til þess, að skip-
stjórar og skipverjar á brezku
landhelgisbrjótunum væru
orðnir æði þreyttir og tauga-
spenntir vegna sifelldra
truflana og togviraklippinga
varðskipanna og vitað var, að
margir togaraskipstjórar,
brezkir, voru farnir að færast
undan þvi við útgerðirnar, að
fara með skip sin til veiða
innan 50 mílnanna. En satt að
segja áttum við ekki von á þvi,
að taugar þeirra myndu
bresta einmitt nú. Kann þar að
hafa ráðið nokkru, að sam-
vizkan hefur sagt til sin, þegar
þeir voru komnir i hóp inn á
algert friðunar- og bannsvæði,
til verstu tegundar rányrkju-
slikrar iðju, sem þeir máttu
vita að enginn aðili treysti sér
til lengdar að verja.
En þessi atburður sýnir
einnig, að þær tölur, sem
Bretar hafa verið aö gefa upp
um aflamagn sitt af tslands-
miöum, eftir útfærsluna í 50
sjómilur geta naumast veriö
réttar. Nær sannleikanum
hlýtur að vera, að verulega
hafi úr afla Breta dregið, eftir
útfærsluna, þvi að svo mjög
hafa þeir verið truflaðir viö
veiðarnar af varðskipunum,
að frátafir hafa veriö mikilar,
og þeir hafa orðið að halda sig
saman i hópum tii að verjast
klippunum. t þessari sam-
eiginlcgu ákvörðun brezku
skipstjórana felst mikil viður-
kcnning á störfum skipherra
islenzku landhelgisgæzlunnar
og áhöfnum þeirrra. Af Breta
hálfu er þessi viðurkenning að
visu með öfugum for-
merkjum, en vissulega var
hún timabær á vissan hátt, þvi
að það var sannarlega komiö
nóg af óréttmætri, ósann-
gjarnri og hættulegri gagnrýni
frá vissum islenzkum aöilumi
Framhald á bls. 19