Tíminn - 27.10.1973, Qupperneq 15

TÍMINN
Laugardagur 27. október 1973

Guðmundur skriöur yfir götuna. Þrumulostinn rútubilstjórinn kloss-
bremsaöi fyrir framan hann.
Guömundur Pétursson lagar sig til. Eins og sjá má voru gúmml-
buxurnar gjörsamlega farnar I sundur á hnjánum.
Verkfall I kjörbúöinni. Eins og sjá má viröist stúlkunum llka uppátæki Guömundar mæta vel.
§ Sjónarspil
vegfarendur urðu þrumu lostnir
að sjá mann skriða eftir aðalgötu
bæjarins á svo miklum umferðar-
tíma. Fólk þusti út úr búðum og
bflar stöðvuðust á götum, svo lá
við umferðaröngþveiti. Þegar
blaðamann og ljósmyndara
Timans bar að, voru aðeins örfáir
i kringum Guðmund, aðallega
börn, en þegar lengra dró, fjölg-
aði áhorfendum stöðugt, bæði
börnum og fullorðnum.
Ekki virtist veðmálið hafa farið
hátt, enda stuttur aðdragandi, þvi
enginn virtist vita, hvað var á
seyði. Eitt barnið spuröi, hvað
maðurinn væri eiginlega að gera
og einhvern orðsnjall úr hópi
áhorfenda svaraði um hæl:
„Hann missti linsu úr auganu og
er að leita að henni”. Og litil
stúlka sagði, þegar Guðmundur
reis upp, þegar takmarkinu var
náð: ,,Nú er hann loksins búinn að
finna það, sem hann var að leita
að”.
Sá, sem virtist taka þessu með
mestri ró, var maðurinn sem
öngþveitinu olli, og honum hrutu
gamanyrði af vörum, þegar hann
þurfti að stanza til að laga
Hér sést hann skriöa fram hjá lögreglustööinni, en lögreglan lét sér allt hhfarnar á hnjánum. Skreið hann
öngþveitið I léttu rúmi liggja, og haföi engin afskipti af málinu. svo fn-atf a5 gangandi maður varð
að ganga nokkuð rösklega til að
Þessi mynd er tekin snemma á leiö Guömundar og áhorfendahópurinn hafa við honum.
enn heldur fámennur. Þegar Guðmundur komst á
leiðarenda, hressti hann sig á
kaffi og forvitnir áhorfendur
fylgdu fast á eftir. Ekki virtist
hann sérlega eítir sig, en kvaðst
þó vera búinn að fá nóg. En ekki
varð viðdvölin á bilastöð SBK
löng, þvi Guðmundur loíaði að
koma i vinnu aftur klukkan
fjögur, og stóðst sú áætlun
með ágætum.
Hvað hann ber úr býtum eftir
þetta veðmál er algert leyndar-
mál,-og þó Timinn viti upphæð-
ina, hefur hann ákveðið að halda
henni leyndri, svo skattalögregl-
an fái enga vitneskju um málið!
Hvort Guðmundur Pétursson
hyggur á Irekari ferðalög á fjór-
um lótum, vitum við ekki, en
flugulregnir herma, að hann
skríði milli Keflavikur og
lteykjavikur næst. _