Tíminn - 15.11.1973, Side 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 15. nóvember 1975.'
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
25
láta þar við sitja? Ef til vill
endurnýjum viö samninginn, ef
til vill ekki. Ég þarf að hugsa
málið, en þú veizt vel, að ég læt
ekki ógna mér á neinn hátt. Þar
að auki geðjast mér vel að þér.
Þunglamalegi brúneygði mað-
urinn yppti öxlum og gekk út úr
herberginu.
Bella snéri sér aftur að
glugganum og stóð þar drykklaga
stund. Það var ekki oft að Bella
fann til óöryggis, en orð Henry
Goldmanns höfðu komið illa við
hana.
Hve mikið vissi hann eigin-
lega? Hún vissi að hann hafði
samband um allan heim, og sá
maöur var ekki til sem hann gat
ekki aflað sér upplýsinga um, ef
hann langað til.
Gat það hugsazt að hann vissi
nokkuð um....?
Voru þetta bara getgátur?
Grunaði hann eitthvað, en
vantaði sannanir?
Ef hann vissi etthvað, myndi
hann þá nota þá vitneskju gegn
henni og koma i veg fyrir áform
hennar, hindra hana að ná þvi
takmarki sem hana hafði dreymt
um öll þessi ár — takmarki þvi,
sem hún nú virtist vera að ná....
Herbert von Lutten, barón!
— Bella von Lutten, barónessa,
sagði hún upphátt. Nei, enginn
skyldi geta komið i veg fyrir
áform hennar.
Hún gekk frá glugganum,
kveikti ljósið og hringdi eftir
kvöldmatnum sinum. Bella
mataðist mjög sjaldan í matsal
gistihúsanna, sem hún dvaldi á,
hún hafði fyrir löngu uppgötvað,
aö hún vakti meiri athygli, ef hún
blandaði ekki geði við annað fólk,
og sýndi sig ekki of mikið Þau
Henry Goldmann voru þó vön að
borða saman, en i dag hafði hún
sagt aö hún vildi vera ein, og hann
haföi látið að vilja hennar, eins og
hann var vanur. Þjónninn bar
fram léttan kvöldverð, en Bella
snerti varla á matnum. Hún var
þungt hugsi og áhyggjufull, út af
þeim vandamálum sem virtust
vera fyrir hendi. Hún var að
hugsa um framtiðina og sjálfa
sig... fyrst og fremst sjálfa sig,
en hún mátti ekki gleyma John.
John með ljósu lokkana, sem
henni þotti næstum jafnt vænt
um og sjálfa sig. Hann var núna á
heimavistarskóla i Englandi.
Hann var enskur, sonur Eng-
lendsings.
t London var hægt að fá skjöl og
skilriki um nætum allt milli
himins og jarðar. A fæðingar-
vottorði Johns stóð, að hann va;ri
sonur Gummings ofursta og konu
hans Bellu, fædd Braghe. 1
fæðingarvottorði hennar stóð, að
hún væri dóttir Braghe kapteins,
sem hafði dvalizt i Vestur Indi-
um, en var af dönskum uppruna,
og konu hans, Solores
Costellanos, sem var dóttir
brasialiansks plantekrueigenda.
Sömuleiðis átti hún giftingarvott-
orö þeirra Cummings ofursta
ásamt dánarvottorði þess siðar-
nefnd. Þessi skjöl höfðu verið dýr,
en henni fundu fundust þau þess
virði.
Bella bragðaði á súpunni og
hugur hennar hvarflaði aftur i
timann, til þess morguns, þegar
hún full eftirvæntingar spratt upp
úr rúminu, dró frá gluggatjöldin,
leit út eftir flóanum og utirnaði
bókstaflega upp.
Sá hún ofsjónir, eða var þetta
illur draumur? Var hún að verða
geðveik?
Nei, þetta var hvorki draumur,
martröð, né var hún að verða
geðveik. Sannleikurinn blasti fyr-
ir augunum á henni þennan sól-
hjarta morgun.
Skonnortan var horfin og Jean
Pierre farinn.
Hún opnaði munninn til að æpa
upp yfir sig, en sá að sér á siðustu
stundu, tók höndunum fyrir munn
sér, og ópið varð að hvæsandi
stunu. Hún áttaði sig fljótt á hvað
hafði gel-zt. Jean Pierre hafði
svikið hana á siöustu stundu.
Skipið hafði létt akkerum i skjóli
næturinn og siglt á brott með
Jean Pierre um borö.
Það er eins gott að hann er
langt i burtu, hugsaði hún með
sér, annars hefði ég kyrkt hann
með berum höndunum. En ein-
hverntima mun ég hafa upp á
honum og ná fram hefndum. Héð-
an i frá verður það takmark mitt i
lifinu að ná fram hefndum. Ég
hata hann, ég hata hann...
Hún gekk frá glugganum og sett-
ist á rúmið sitt. Hún varð að vera
róleg og hugsa skynsamlega.
F'yrst og fremst varð hún að
bjarga heiðri sinum og stolti.
Enginn mátti komast að þvi.að
Jean Pierre hafði svikið hana.
Sjúklegt stolt hennar þoldi ekki að
neinn kenndi i brjósti um hana,
svo ekki væri minnzt á, að ein-
hver gæti skemmt sér á hennar
kostnað.
Það var mjög erfitt að leggja
fram skynsamlega ástæðu fyrir
þvi, sem gerzt hafði. Hún hafði
verið særð djúpu sári, en engan
skyldi renna grun i það. Var hún
raunverulega leiðyfir þvi að Jean
Pierre hafði svikið hana. Sá hún
eftir honum?
Nei, en hún var öskureið yfir
ölium þeim tækifærum, sem hún
missti af sökum heigulsháttar
Jean Pierre. Reiðin beiniinis sauð
niðri i henni, þegar hún hugsaði
til Danmerkur og þess,sem hafði
beðið hennar þar. Hún var
ástriðufull kona, en hún elkkaði
engan nema sjálfa sig. Hún tilbað
og dýrkaði sina eigin fegurð og
notaði hana óspart til þess að
koma sér áfram. Hingað til hafði
hún einnig notazt við mjög svo
aðlaðandi og myndarlegan mann,
en nú þegar hann hafði brugðizt,
varð hún að finna ný ráð. Hún
vissi að henni yrði ekki skota-
skuld úr þvi.
Þegar hún sat á rúminu sinu
þennan sólbjarta morgun, gerði
hún sér fyllilega ljóst, að hún
hafði aldrei elskað Jean Pierre.
Hann hafði verið góður elskhugi,
en það hafði fyrst og fremst kitlað
hégómagirnd hennar, að hann
var sem bergnuminn af henni,
eða það hafði hún aö minnsta
kosti haldið til þessa. Það hafði
ýtt undir framagirni hennar að
hann vildi taka hana með sér til
Danmerkur, og kvænast henni, og
þar með væri hún komin i hóp
hinna hvitu. Allt þetta hafði átt
sinn þátt i,að hún fann til ákafrar
góðvildar gagnvart honum, og
hún óskað að gera hann eins
hamingjusaman og henni var
auöið, en elskað hana, nei.
En hvað átti hún að gera núna?
Sem betur fór skorti hana ekki
peninga. Jean Pierre hafði alltaf
verið örlátur, og hún hafði þar að
auki neytt allra bragða til að afla
sér fjár. Til dæmis var hún vön að
segja Jean Pierre, að það, sem
hún keypti, væri dýrara en það
raunveruiega var. Hún hafði
komið i veg fyrir,að Jean Pierre
keypti föt og gjafir handa henni,
þó að hann vildi helzt gera það
sjálfur. Hún hafði hlegið að hon-
um og sagt að slikt bæru karl-
menn ekkert skynbragð á. Nei,
hann skyldi fela henni þessi inn-
kaup og veita henni þá ánægju að
koma honum á óvart með smekk-
visi sinni. Hann hafði aldrei kraf-
izt að fá að sjá reikningana, svo
að hún gat talið það á fingrum
annarrar handar, sem hún hafði
ekki grætt tuttugu til þrjátiu pró-
sent á. Þar að auki var ákaflega
auðvelt að hnupla peningum frá
Jean Pierre, það voru alltaf gull
og silfurpeningar i jakkavasa
hans, og hann hirti aldrei um að
athuga hvað það var mikið.
Þar sem hún sat þarna þakkaði
hún sinum sæla fyrir að hún hafði
neytt allra bragða til þess að
tryggja framtið sina fjárhags-
iega.
Auk alls þessa átti hún nú feikn-
in öll af dýrmætum skartgripum
og fötum, en þvi vildi hún helzt
halda eftir, þar eð hún vissi að
það mundi verða henni til
ómetanlegrar hjálpar i baráttu
þeirri, er hún átti fyrir höndum.
Fallega klædd kona með dýr-
mæta skartgripi átti mun auð-
veldara að koma sér áfram i
heiminum heldur en hversdags-
lega klædd kona, svo mikið vissi
hún.
Hvernig hún skyldi siðan haga
sókninni, varð hún að ihuga
gaumgæfilega.
Henni kom fyrst til hugar að
halda þegar i stað á eftir Jean
Pierre til Danmerkur og gera
honum lifið þar eins leitt og hún
mögulega gæti. Hún hætti þó
fljótlega við það, hún myndi
ekkert vinna við það, heldur þvert
á móti. Jean Pierre var henni
ekki sérlega hugfólginn, það var
það,sem hann gat veitt henni, sem
hún sóttist eftir. Tilfinningar þær,
er hún nú bar i brjósti til hans
voru hatur og hefndarþorsti. Hún
iðaði i skinninu eftir að koma
fram hefndum, en var nægilega
_ skynsöm til þess að gera sér ljóst
1553
Lárétt
1) Lafa.-6) Heimsk,- 10) Rás.- 11)
Eins,- 12) Kima,- 15) Kyns,-
Lóðrétt
2) Rödd,- 3) Mánuður - 4) Lús.- 5)
Stefnur - 7) Straumkast,- 8) Aria -
9) Svefnhljóð,- 13) Egg.- 14)
óhreinka.-
Ráðning á gátu nr. 1552.
Lárétt
1) Paris. 6) Samtaka,- 10) Ar.- 11)
Os.- 12) Ritlist,- 15) Smali.
Lóðrétt
2) Aum,- 3) Ima.- 4) Ósára,- 5)
Kasta,- 7) Ari.- 8) Tel,- 9) Kös. 13)
Tóm,- 14) III.-
Vilii Hvaö gerðirðu?
Kaktus og Brock
eru horfnir.
Ég notaði bara
hugaraflið og
óskir þeirra...ég
hugsaði
voðalega fast..,
IlT"
Sendirðu W Já, en ég
þá i námur Jheld, að þeir
Mars j komi ekki
. búanna? Z»aftur.
IIIII1
i
I
Fimmtudagur
15. nóvember
7.00 Morgunútvarp. Véður-
fregnir kl. 7.00, 8.15og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl ) 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45. Olga Guðrún Arna-
dóttir byrjar að lesa
þýðingu sina á sögunni
,,Börnin taka til sinna
ráða”, e. dr. Gormander
Morgunleikfimi kl. 9,20 Til
kynningar kl. 9.30. Létt lög á
milli liða. Við sjóinn kl.
10.25. Ingólfur Stefánsson
ræðir við Hjálmar
Vilhjálmsson fiskifræðing
um talningu fiskseiða.
Morgunpopp kl. 10:40 Stor-
ies syngja og leika.
Hljómplötusafnið kl. 11:00
(endurt. þáttur Gunnars
Guðmundssonar)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Jafnrétti — misrétti. VI.
þáttur. Umsjón: a Þórunn
Friðriksdóttir, Steinunn
Harðardóttir, Valgerður
Jónsdóttir, Guðrún Helga
Agnarsdóttir og Stefán Már
Halldórsson.
15.00 Miðdegistónleikar:
Rússnesk tónlist.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.25 Popphornið
16.45 Barnatimi: Agústa
Björnsdóttir stjórnar. a.
Sögur og sagnir um Kötlu.
Flytjendur með Ágústu eru
Einar ólafsson og Hjalti
Aðalsteinn Júliusson (14
ára). b. Börn syngja. Kór
barnaskóla Akureyrar
syngur nokkur lög. Söng-
stjóri Birgir Helgason.
Hljómsveit Ingimars
Eydals leikur með.
17.30 Framburðarkennsla i
ensku.
17.40 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
Veðurspá. Daglegt mál. Helgi
J. Halldórsson cand. mag
flytur þáttinn.
19.10 Bókaspjall. Umsjónar-
maður: Sigurður A.
Magnússon.
19.30 i skimunni. Myndlistar-
þáttur i umsjá Gylfa Gisla-
sonar.
19.50 Sönglög eftir Jón Leifs.
Sigriður E. Magnúsdóttir og
Ólafur Þ. Jónsson syngja
við pianóundirleik Árna
Kristjánssonar.
20.15 Leikrit: „Apaköttur-
inn", gamanleikur með
söngvum eftir Johanne
Luise Heiberg. Áður útv. i
desember ’58. Þýðandi Jón
J. Aðils. Leikstjóri: Baldvin
Halldórsson. Persónur og
leikendur: Iversen —
Haraldur Björnsson,
Margrét, bróðurdóttir hans
— Guðbjörg Þorbjarnar-
dóttir, Jómfrú Sörensen
ráðskona — Inga Þórðar-
dóttir, Óli vinnumaður —
Brynjólfur Jóhannesson,
Linddal lögfræðikandidat —
Jón Sigurbjörnsson.
21.40 Litil serenaða op. 12 eftir
Lars-Erik Larsson.
Kammersveitin i
Stokkhólmi leikur.
„Undarleg tilviljun að við
skyldum hittast á hausti.”
Geirlaug Þorvaldsdóttir og
Hörður Torfason flytja
ljóðaþátt.
22.00. Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöld-
sagan: Minningar
Guðrúnar Borgfjörð. Jón
Aðils leikari les (6)
22.35 Manstu eftir þessu? Tón-
listarþáttur i umsjá Guð-
mundar Jónsso.nar pianó-
leikara.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.