Tíminn - 11.05.1974, Side 10

10
TÍMINN
Laugardagur 11. mai 1974.
Hafnargarðurinn er kominn
— ótal verkefni blasa við
ÞAÐ er stórfenglegt að
horfa út á hafið frá
ströndinni hjá Stokks-
eyri. Þunglamalegt
brotnar brimið með
drunum og gný á skerj-
um og grynningum úti
fyrhv hafnargarðurinn
teygir storkandi hand-
legg sinn út gegn hafinu,
og á lygnunni innan við
garðinn leikur æðar-
fuglinn og tjaldurinn
sér.
Þarna er enginn gargandi
mávur eins og i svo mörgum
Vernhaöurer þriöji ættleggurinn, sem gegnir oddvitastörfum i Stokks-
eyrarhreppi. Úér stendur hann fyrir framan mynd afa sins, Jóns Jóns-
sonar, sem var fyrsti oddviti hreppsins, eftir aö hreppnum var skipt.
Sigurgrimur Jónsson, faöir Vernharös, var oddviti um árabii.
sjávarplássum, hann hefur
bersýnilega elt úrganginn til
Þorlákshafnar, sem grillir i
lengst i vestri, en þaðan leggur
mökkinn frá beinamjölsverk-
smiðjunni....
Eitt mál öðrum fremur
— Hjá okkur Stokkseyingum
hefur eitt mál gnæft yfir öll önnur
undanfarin ár, og kannski má
segja sem svo, að það hafi
næstum verið eina málið okkar.
En það hefur lika verið okkur
mikilvægt og gjörbreytt öllum
viðhorfum hér á staðnum. Hér á
ég við hafnargarðinn.
Og þegar við stöndum niðri á
bryggjunni á Stokkseyri ásamt
Vernharði Sigurgrim ssy n i,
oddvita á Stokkseyri, og virðum
þetta geysilega mannvirki fyrir
okkur, gerum við okkur ljóst,
hve mikla þýðingu slikt
mannvirki hlýtur að hafa fyrir
byggðarlagið.
— Það eru feiknin öll af grjóti
komin i þennan hafnargarð, aðal-
lega núna á seinustu tveimur
árunum. Sumt sóttum við I
nágrennið, en stærsta grjótið
urðum við að sækja alla leið upp i
Grimsnes, fengum það ofan úr
Asgarði. Jú, það er svo sem hægt
að gizka á, hve mikið grjót liggur
þarna. Ætli þaö hafi ekki komið
svona 15 þúsund rúmmetrar af
grjóti i þetta. Hafnargarðurinn
nær lika um 320 metra út, svo að
þetta er þó talsvert mannvirki.
Bátarnir öruggir
i höfninni
Við Timamenn, blaðamenn og
ljósmyndari, skruppum hingað,
til þess að rabba við Vernharð um
verklegar framkvæmdir á
Stokkseyri og atvinnuhorfur i
byggðarlaginu. Við höfum orð á
þvi, að hafnargarðurinn hljóti að
skipta sköpum i þessu tilliti.
— Þið getið farið nærri um það.
Að visu verður seint hægt að gera
innsiglinguna örugga, grynning-
arnar ná það langt út, en bátarnir
eru þó öruggir hérna inni i höfn-
inni núna, eftir að garðurinn kom.
Áður urðum við að hafa bátana
hérna úti á legu, og þar var ekki
pláss nema fyrir fjóra-fimm báta.
Nú er hér sæmileg aðstaða fyrir
60 tonna báta og minni inni á
höfninni.
— Er þá talsverð útgerð héðan?
— Það má segja það? Við
gerum út 9 báta héðan, og það er
næg atvinna hérna, aðallega i
hraðfrystihúsinu, og þaö vantar
yfirleitt alltaf vinnuafl.
Mikið byggt — en
vinnuafl skortir
— Þegar við komum hingað,
veittum við eftirtekt, að hér er
mikið um byggingar ibúðahúsa?
— Já, það er byggt eins mikið
og hægt er, en á þvi sviði eins og
annars staðar hamlar skortur á
vinnuafli framkvæmdum hjá
okkur. Núna er verið að ljúka við
tólf ibúðarhús, og byrjað er á
fjórum grunnum. Annars eru
byggingaframkvæmdir miklar á
döfinni hér, þvi að hraðfrysti-
húsið er að byrja á stórfram-
kvæmdum með vorinu, ætlar að
reisa matsal og verbúð.
— Svo að þið þurfið að búa
ykkur undir að taka á móti starfs-
fólki, sem ekki hefur hér fasta
búsetu?
— Já, bæði yfir vertiðina og eins
á sumrin kemur hingað talsvert
margt fólk, bæði úr nágrenninu
og viðar að, til vinnu, og að sjálf-
sögðu verður að sjá þvi fyrir boð-
legri aðstöðu hér.
Flóttanum til
Reykjavikur snúið við
— En hvað er nú að segja um
flóttann til Reykjavlkur, er hann
ekki I algleymingi hér?

Konur að störfum I hraðfrystihúsinu á Stokkseyri.