Tíminn - 10.07.1976, Side 12

12
TÍMINNj
Laugardagur 10. júll 1976
Bernhard
Nordh:
I JOTUNHEIMUM
FJALLANNA 13
Jónas og Sveinn ölafur kinkuðu kolli þyngslalega, en
Margréf sagði með miklum vandlætingarsvip:
— Þið haldið þó ekki, að hún sé orðin galin, þótt henni
lítist vel á Pella? Mér finnst hann reglulega geðslegur
piltur.
— Það kemur ekki málinu við, rumdi Páll. Eiríka
verður étin lifandi, ef hún f lytur yfir á Saxanes, og það
ætti pabbi að vita.
— Ég veit, hvað fyrir pabba vakir, sagði Jónas með
semingi. Hann heldur, að allt lagist, ef hann mægist við
það á Saxanesi. En ekki ætla ég að syngja sálma í þvi
brúðkaupi.
Bræðurnir ræddu þetta mál um hríð, og Sveinn Ölafur
lét í Ijós þá skoðun sína, að þeir yrðu að taka f taumana.
— Hvernig ættum við að geta það? spurði Jónas, sem
áieit, að þessari ógæfu yrði ekki forðað.
— Það eru einhver ráð til þess. Dugi ekki annað, verð-
um við að tala við Pella í einrúmi og vara hann við. Hann
þorir ekki annað en hætta við þetta, þegar hann heyrir,
hvað syngur í okkur.
— En þau elska hvort annað! sagði Ólafía lágt og
horfði stórum augum á mann sinn.
Elska! tautaði Jónas fyrirlitlega. Hvaðerþaðnú — að
elska? Það eru víst nógir aðrir handa henni að elska, ef
það er henni einhver lífsnauðsyn.
— Maður getur ekki elskað hvern sem er, Jónas.
— O- jæja! Ekki elskað hvern sem er! Annars skalt þú
ekki skipta þér af því, sem þú hefir ekki vit á. Ef þú
hefðir verið hér eins lengi og við, þá myndirðu skilja, að
það getur aldrei orðið til annars en ógæf u fyrir stúlku f rá
Marzhlíð að flytja að Saxanesi. Og Eiríka þarf ekki að
gera það. Þaðer ungur maður á Straumnesi, sem lízt vel
á hana, og þar myndi henni líða vel.
Ölafía svaraði ekki. Hún hafði alltaf haft beyg af Jón-
asi, og hún sá það á Sveini Ölafi, að hún gat ekki vænzt
hjálpar frá honum. En Margrét var hvergi smeyk.
— Lars hefði ekki farið að Saxanesi með Eiríku, ef
þetta væri eins viðsjárvert og þið látið í veðri vaka, sagði
hún hiklaust. Hvers vegna ætti henni ekki að geta liðið
vci ú CoxarlGSI r raun rcitu o Cvi. ju. ai..— r i»rg3»tr.rih
Páll og Sveinn ólafur gutu augunum hvor til annars.
Hvorugur þeirra hafði innt að því orðum við konur
sínar, hvílík óvild hafði ríkt milli fólksins á Saxanesi og
Marzhlíð. Segðu þeir þeim nú, hverju þeir höfðu orðið að
búa undir, myndu þærskilja það? Nei — það skyldi fá að
liggja í þagnargildi Þær gátu orðið svo hræddar, að þær
þyrðu alls ekki að vera einar heima. En Jónas var ekki
að hugsa um það.
— Ég hefi sagt ykkur, að pabbi fór með Eiríku yf ir að
Saxanesi. Pabbi hefir sín sjónarmið, og við höfum líka
fengið að heyra, hvernig við eigum að lifa lífinu. Hann
hefir sjálfsagt rétt fyrir sér að einhverju leyti, en þá
þyrfti maður að eiga heima einhvers staðar annars stað-
ar. Sá úlfurinn, sem alltaf hörfar undan, þegar hann
mætir mótspyrnu, verður hvorki sælastur né langlífast-
ur. O nei — villidýrin komast því aðeins vel af, að þau
noti klær og kjaft, og ætli það gildi ekki eitthvað svipað
um mannskepnuna? Sá, sem hagar sér eins og pabbi, og
greiðir aldrei högg fyrir högg — hann er dáðleysingi.
— Kallar þú föúr þinn dáðleysingja? hrópaði Margrét.
— Kallar þú föður þinn dáðleysingja? hrópaði
Margrét.
Brjóst Jónasar þandist út, og hann sendi konunni
augnaráð, sem skaut henni skelk í bringu.
— Nei, þaðgeri ég ekki, sagði hann með erf iðsmunum.
Pabbi er eini maðurinn, sem ég þekki, er getur gert það,
sem hann gerir, án þess að neinn leyf i sér að líta niður á
hann. En ef Páll ætlaði að fara að dæmi hans — ef ólafur
Sveinn eða ég ætluðum að gera það— ja, þá værum við
ekki annaðen fyrirlitlegir ræf lar. Hef ir þú nokkurn tíma
étið læmingja, Margrét? Það höfum við gert. Og urðum
við að gera af því, að ....
— Svona, Jónas, sagði Páll reiðilega og spratt á fætur.
Nú er nóg sagt. — Hvernig er það — ferðu með okkur til
Noregs í næstu viku?
Jónas yppti gremjulega öxlum. Honum féll það miður
vel, að Páll skyldi setja ofan í við hann og reyna að leiða
samtalið inn á aðra braut. En svona var það. Það þurfti
ekki annað en maður kvæntist — þá þorði hann ekki að
segja það, sem honum bjó í brjósti.
Sveinn Ölafur þagði. Hann starði bara á yngri bróður
sinn, eins og hann hefði ekki séð hann fyrr en í dag. Var
pc.ua jonds 1 iti 1, sem aiarei varo uppnæmur, nema er
hann heyrði getið um jarfa? Litli bróðir — ha — ha! Var
hann að verða þyngstur á bárunni af þeim öllum?
Ronal prins notar þegar tækifærið og kallar.upp:
I'IÍIIIÍiIm
I
1
Laugardagur
10. júli
7.00 Morgunútvarp Veöur-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: örn Eiðsson les
„Dýrasögur” eftir Böðvar
Magnússon á Laugarvatni
(3). óskalög sjúklinga kl.
10.25: Kristfn Sveinbjörns-
dóttir kynnir.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
TilRynningar. Tónleikar.
13.30 tJt og suður Ásta R.
Jóhannesdóttir og Hjalti
Jón Sveinsson sjá um sið-
degisþátt með blönduðu efni
(16.00 Fréttir. 16.15 Veður-
fregnir).
17.30 Eruð þið samferða til
Afriku?
Ferðaþættir eftir Lauritz
Johnson. Baldur Pálmason
les þýðingu sfna (10).
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45. Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 FjaðrafokÞáttur i umsjá
Sigmars B. Haukssonar.
20.00 óperutónlist: Þættir úr
„Töfraflautunni eftir
Mozart Evelyn Lear,
Roberta Peters, Lisa Otto,
Fritz Wunderlich, Dietrich
Fischer-Dieskau, Franz
Crass o.fl. syngja ásamt út-
varpskórnum I Berlin með
Fllharmoníusveitinni I
Berlin, Karl Böhm stjórnar.
20.45 Framhaldsleikritið:
„Búmannsraunir” eftir
Sigurð Róbertsson Annar
þáttur „Lof mér þig að
leiða”. Leikstjóri: Klemenz
Jónsson. Persónur og leik-
endur: Geirmundur.... Rú-
rik Haraldsson Jósefína..
Sigriður Hagalin. Baddi..
Hrafnhildur Guðmunds
dóttir. Sigurllna... Sig-
'iSur- Þorvaldsdóttir.
_ -I p n j
Tryggvason.
21.50 Hljómsveit Hans Carstes
leikur lög eftir Emmerich
Kalman.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir. Dagskrárlok.
Blöð og tímarit
Sveitarstjórnarmál,
nýútkomið tölublað, er helgað
100 ára afmæli verzlunarstað-
ar á Blönduósi. Oddviti
hreppsins, Jón ísberg, sýslu-
maður, skrifar i blaðið grein
um Blönduós, og á kápumynd
er litprentuð ljósmynd frá
Blönduósi. 1 blaðinu á
Hafsteinn Þorvaldsson,
formaöur UMFl, grein um
þátt ungmennafélaga i
menningarmálum, Stefanla
Pétursdóttir, formaður Kven-
félagasambands Kópavogs,
skrifar um störf kvenfélaga að
menningarmálum, og samtal
er við Amfríði Guðjónsdóttur
á Fáskrúðsfirði, einu konuna,
sem gegnir emtiætti oddvita á
yfirstandandi kjörtlmabili.
Klemenz Tryggvason, hag-
stofustjóri, á i ritinu grein um
samskipti sveitarfélaga við
Hagstofu Islands, og Páll L&i-
dal, formaður Sambands
islenzkra sveitarfélaga, skrif-
ar forustugreinina, þátttaka
almennings I stjórn eigin
mála. Dr. Baldur Johnsen,
yfirlæknir, skrifar stutta grein
um fækkun vargfugla og nefn-
ist hún Hreinsunarsveitir
náttúrunnar. Loks er I þessu
tölublaöi eins og endranær
fastur fréttadálkur frá
sveitarstjórnum og lands-
hlutasamtökum sveitarfélaga,
kynntur nýr heiðursborgari
og tvö ný skjaldarmerki
sveitarfélaga.
AUGLYSIÐ
í TÍMANUM