Tíminn - 08.01.1977, Síða 7

Tíminn - 08.01.1977, Síða 7
Laugardagur 8. janúar 1977 l 7 Ctgefandi Framsóknarflokkurinn. Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. RLstjórar: Þórarinn Þórarinsson (ábm.) og Jón Helgason. Ritstjórn- arfulitrúi: Freysteinn Jóhannsson. Augiýsingastjóri: Steingrimur Gisíason.Ritstjórnarskrifstofur I Edduhúsinu viö Lindargötu, símar 18300 — 18306. Skrifstofur I Aöal- stræti 7, simi 26500 — afgreiöslusimi 12323 — auglýsinga- simi 19523. Verö i lausasöiu kr. 60.00. Áskriftargjald kr. 1.100.00 á mánuöi. Blaöaprenth.f. Rógur Siðdegisblöðin, sem gefin eru út af fésýslumönn- um i Reykjavik, leggja mikla áherzlu á, að þau stundi svokallaða rannsóknarblaðamennsku og séu þvi frábærlega heiðarleg og sannleikselskandi i fréttum sinum og málflutningi. Sem dæmi um það, hvernig umræddri rannsóknarblaðamennsku þeirra er háttað, þykir rétt að birta sýnishorn úr forystugrein og Svarthöfðagrein Visis 5. þ.m., en i báðum þessum greinum er rætt um Framsóknar- flokkinn, en gegn honum beina málgögn fésýslu- manna einkum geiri sinum. Framarlega i forystu- greininni segir á þessa leið: „Þau öfl, sem helzt hafa komið við sögu i vafa- sömum fésýslumálum að undanförnu, eru eðlilega af mörgu sauðahúsi. En hvað sem þvi liður, virðast rætur þessara mála með ýmsu móti liggja inn i Framsóknarf lokkinn ’ ’. Þau fésýslumál, sem mest hafa komið við sögu undanfarið, eru skattsvik Klúbbsins, óleyfilegur innflutningur fikniefna, óleyfilegur innflutningur litasjónvarpstækja og meint misnotkun ávisana. Samkvæmt framangreindum ummælum Visis, rekja þessi mál og önnur vafasöm fésýslumál yfir- leitt rætur sinar inn i Framsóknarflokkinn og virð- ist helzt eiga að skilja af þessuorðalagi, að þeim sé stjórnað þaðan. Ekki er þó reynt að færa minnstu sönnur á þetta. Hér er þvi ekkert annað en rógur á ferð, sem reyndar er ekki nýtt, að málgögn fésýslu- mannanna reyni að beina gegn Framsóknarflokkn- um. Það hafa þau gert allt frá stofnun hans. Gott dæmi um rógsaðferðina gegn Framsóknar- flokknum er að finna i eftirfarandi ummælum áður- nefndrar forystugreinar: „Einn af stjórnmálaforystumönnum Fram- sóknarflokksins i Reykjavik var t.a.m. meðmæl- andi eins þeirra manna, sem nýlega hefur fengið dóm vegna eins svikamálsins, þegar viðkomandi sótti um inngöngu i Framsóknarflokkinn fyrir fá- einum árum. Einföld staðreynd af þessu tagi er að sjálfsögðu ekkert sönnunargagn um þátttöku Framsóknarflokksins i svikastarfsemi, og hún segir nákvæmlega ekkert um það, hvort flokkurinn hafi lokað augunum fyrir slikri starfsemi”. Hér er beitt þeirri gamalkunnu rógsaðferð, að slá úr og i, en upphaf málsgreinarinnar sýnir gleggst að hverju er stefnt. Þá er rógurinn gegn Fram- sóknarflokknum enn endurtekinn i forystugreininni og sagt að „borgararnir hafa fyrir framan sig röð af dæmum um mismunandi mikil bein og óbein tengsl einstakra áhrifamanna i flokknum eða stofnana innan hans við vafasöm viðskiptamál”. Minnsta til- raun er hins vegar ekki gerð til að sanna þetta, þótt til eigi að vera heil röð af dæmum. Þá er komið að Svarthöfða, sem að þessu sinni er ekki Indriði G. Þorsteinsson. 1 grein hans segir m.a. á þessa leið: „Það er undarlegt, að þeir Kristján Pétursson og Haukur Guðmundssonhafaeinkum verið orðaðir við að ganga of langt i starfi, þegar hetjur fjármálalifs- ins eru annars vegar. Þeir munu á sinum tima hafa fengið bréf upp á að láta eina slika hetju fjármála- lifsins i friði”. Þetta bréf er svo ekki nánar tilgreint eða hver á að hafa skrifað það, en reynt að dylgja um, að þetta hafi gerzt i tengslum við Framsóknarflokkinn. Þannig er rógsiðjan rekin gegn Framsóknar- flokknum i siðdegisblöðum fésýslumanna og reynt að gefa þeim það nafn að þetta sé rannsóknarblaða- mennska! Raunar er þó ekki annað á ferðinni en ný útgáfa á róginum gegn Framsóknarflokknum, en nú sem fyrr telja afturhaldssömustu fjárgróðaöflin, að hann standi helzt i vegi sinum og mesti ávinn- ingur fyrir þau væri að fá nýja „viðreisnarstjórn”. Þ.Þ. Joshep C. H. Harsch, Christian Science AAonitor: Er rangt af Aröbum að hækka olíuna? Beita ekki vestrænu ríkin sömu aðferðum? Kahlid konungur NÝJASTA oliuhækkunin hefur hrundið af stað enn nýrri skriðu af fyrirsögnum og grin- myndum i bandariskum blöðum, sem allar sýna Araba i heldur slæmu ljósi, sem ill- viljaðaogslóttuga glæpamenn sem steli frá góðu Bandarfkja- mönnunum, sem orðið hafi saklaus fórnarlömb ágirndar þeirra. Sjálfum finnst mér þessi málflutningur dæmi- gerður fyrir þá, sem koma vilja eigin sök yfir á aðra. Hvað er i fyrsta lagi rangt við það að hækka verðið á dýr- mætri nauðsynjavöru, þegar eftirspurnin eykst? Hvaða bandariskur viðskiptajöfur mundi ekki fara nákvæmlega eins að og Arabar, væri hann i sömu aðstöðu? Olia er dýrmæt nauðsynjavara. Birgðir eru takmarkaðar. Ef oliunotkun heldur áfram að aukast sem hingað til, verða oliulindirnar þurrausnar eftir 20-30 ár. Slikt hentar Aröbum ekki. Segja má að olian sé þeirra eina auðlind, og verðhækkun er aðferð til að halda henni sem lengst. Vafalaust munu þeir eiga eftirað sjá eftir þvi siðar, hve hratt og ódýrt þeir selja oliuna núna. I annan stað hefur verðið á innflutningsvörum Araba frá iðnrikjunum hækkað — um 25% sl. ár, að þvi er sumir þeirra halda fram. Þetta eru að visu ýkjur, auk þess sem þeim er engin þörf á þvi að kaupa háþróaðar vigvélar, sem eru með þvi dýrasta sem hægt er að kaupa á heims- markáðnum — og það sem hraðast hækkar i verði. En innflutningsvörur Araba hafa vafalaust hækkað meira i verði en nemur þeim 5% sem Saudi-Arabar lögöu á oliu sina, og þess vegna selja þeir i raun oliu sina tiltölulega ódýrar nú en þeir gerðu fyrir ári. I þriðja lagi eiga Arabar enga sök á vaxandi oliuþörf heimsins. Þeir sýndu iönrikj- unum hvers vænta mætti, þegar þeir stöðvuðu oliuút- flutning árið 1973 i hefndarskyni fyrir þá hernaðaraðstoð sem Israels- mönnum haföi verið veitt. Þetta skyndilega áfall olli þvi að mikil herferð var hafin hér i landi i þá átt að gera Banda- rikin sjálfum sér nóg um oliu, og um hrið hafði fjöldi manns nægan áhuga á málefninu til þess að eitthvað væri gert. ARIÐ 1974 tókst Bandarikja- mönnum meira að segja að minnka oliuinnflutninginn. Hinn mildi vetur átti sinn þátt i þessu, en auk þess spöruðu menn eldsneyti með þvi að aka hægt, draga stórlega úr kyndingu ibúöarhúsa og stofn- ana, og yfirleitt aö bruðla minna meö orku en áður hafði verið lenzka. En þetta var árið 1974. Siðustu tvö árin hafa Banda- rikjamenn tekið upp sina fyrri háttu. Orkuneyzlan jókst en innlend oliuframleiðsla dróst saman. Innflutningur oliu óxá þessum tima um tvær millj- ónir tunna á dag. Eins og sakir standa flytja Bandarikjamenn inn næstum þvi jafnmikla oh'u (43%) og þeir framleiða, sem er einsdæmi i sögu þeirra. Bandarikin eru sem sagt að verða háðari innfluttri oliu með degi hverjum, og með þessari þróun eru þau einfald- lega að flýta komu þess dags, þegar olian verður uppurin. Þá er það sú hlið oliumálsins sem að ísrael snýr. Margir saka Araba um aö nota oliu- verðið sem þumalskrúfu á Bandarikjamenn gegn ísra- elsmönnum. Saudi-Arabar höfðu vissulega væntanlegar friðarumleitanir i huga, þegar þeir sögðu sig úr lögum við OPEC (samtök oliufram- leiðslurikja) og takmörkuðu verðhækkun við 5 af hundraði Þeir sýndu þar af sér stillingu og friðarvilja i garð hinnar nýju rikisstjórnar, sem senn tekur við taumunum i Wash- ington. t staðinn ætlast Saudi- Arabar til þess að Bandarikja- menn sýni tsraelum nægilegt aðhald, þegar til kastanna kemur, þannig að þeir nálgist þá friðarskilmála, sem Arabar geta sætt sig við. SIÐAN hvenær hafa efnahags- þvinganir verið taldar ólög- legar? Bandarikjamenn sjálf- ir hafa iðulega notfært sér slikt, utanrikisstefnu sinni til framdráttar. Við skiptum ekki við Kúbu. Ródesia telst einnig vera á bannlista. Sovét- mönnum er neitað um hag- stæðustu tolla i þvi skyni að þvinga þá til að leyfa fleiri Gyðingum að flytjast úr landi. Höft voru sett á hveitiút- flutning um hrið, unz hveiti- framleiðendur i Mið-Vestur- rikjunum gerðu uppsteit. Verðlagsákvarðanir eru viðurkenndar sem vopn i utanrikismálum. Arabar eiga i striði við ísraelsmenn. Það er vopnahlé i bili, en engu að siður rikir enn mikil óvinátta i millum. Arabar beita oliunni Saudi-Arahiu. sem þvingun á Bandarikja- stjórn, ísraelsmönnum i óhag. En Israelsmenn beita öllum sinum tökum i Washington til að vinna gegn hagsmunum Araba. Þvi skyldu Arabar ekki gera sitt itrasta til að standast þeim snúning? Þeir hafa litið annað en oliuna. Aöstaða tsraelsmanna i Washington er miklu sterkari en þeirra, hvað sem allri olfu liður. 1 hálfa öld öfunduðust öll sendiráð i Washington yfir þeim áhrifum, sem Bretar höfðu á Bandarikjastjórn. Frá aldamótum, þegar Bretar og Bandarikjamenn unnu að heimsvaldastefnu sinni i sameiningu, þótt óopinberlega væri, og allt fram yfir seinna stnð, voru Bretar sú þjóð sem mest áhrif hafði á stefnu- mótun Bandarikjanna. En jafnvel þegar áhrif Breta voru mest hefðu þeir aldrei getað fengið meirihluta Bandarikja- þings með sér gegn forsetan- um, eins og Israelsmennn hafa leikið oftar en einu sinni. Arabar hafa engin itök i Bandarikjunum. Arabiskir innflytjendur eru fáir og dreifðir, og hafa litið atkvæðamagn. Þeir gætu ekki einu sinni fengið tug þing- manna meö sér. Þess vegna notfæra þeir sér oliuna. Máttur hennar fer vaxandi — einungis vegna þess að Bandarikjamenn vilja ekki gera það átak, sem nauðsyn- legt er til að losna undan þörfinni fyrir innflutta oh'u. (H.Þ. þýddi)

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.