Tíminn - 04.03.1977, Side 15

Föstudagur 4. marz 1977
sveitinni 1 Vin leika Kvintett
i Es-diir fyrir pianó, óbó,
klarinettu, horn og fagott
op. 16 eftir Beethoven.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Viö vinnuna:
Tónleikar.
14.30 Miödegissagan: „Móöir
og sonur” eftir Heinz G.
Konsalik.Bergur Björnsson
þýddi. Steinunn Bjarman
les (12).
15.00 Miðdegistónleikar.
Filharmoniusveitin I Vln
leikur „Skáld og bónda”,
forleik eftir Suppé: Georg
Solti stjórnar. Barokk-
hljómsveit Lundúna leikur
Litla sinfónlu fyrir blásara-
sveit eftir Gounod: Karl
Haas stjórnar. Hljómsveitin
Fílharmonía leikur „Lltið
næturljóð”, serenöðu
(K525) eftir Mozart: Otto
Klemperer stjórnar.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréttir Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir).
16.20 Popphorn-Vignir Sveins-
son kynnir.
17.30 tJtvarpssaga barnanna:
„Benni” eftir Einar Loga
Einarsson' Höfundur les (5).
17.50 Tónleikar. Tilkynn-
ingar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Þingsjá.Umsjón: Nanna
Olfsdóttir.
20.00 Sinfónluhljómsveit
tslands leikur I útvarpssal
Stjórnandi: PállP. Pálsson.
a. „Anakreon”, forleikur
eftir Lugi Cherubini. b.
Tokkata eftir Girolamo
Frescobaldi. c. Rúmenskir
dansar eftir Béla Bartók. d.
„Leyndarbrúðkaupiö”, for-
leikur eftir Domenico Cima-
rosa.
20.30 Myndlistarþáttur i
umsjá Hrafnhildar Schram.
21.00 Frá orgeltónleikum
Martins Haselböcks I kirkju
Flladelfiusafnaöarins I
Reykjavik I september s.l.
Flutt verða verk eftir Bach
og Mozart.
21.30 Otvarpssagan:
„Blúndubörn” eftir Kisten
Thorup Nlna Björk Arna-
dóttir les þýðingu sina (9).
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir* Lestur
Passlusálma (23)
22.25 Ljóðaþáttub Umsjónar-
maður: óskar Halldórsson.
22.45 Afangar. Tónlistarþáttúr
I umsjá Asmundar Jónsson-
ar og Guöna Rúnars
Agnarssonar.
23.35 Fréttir. Einvigi Horts og
Spasskýs: Jón Þ. Þór lýsir
lokum 3. skákar. Dagskrár-
lok um kl. 23.50.
sjonvarp
Föstudagur
4. mars
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Skákéinvlgið
20.45 Prúöu leikararnir Leik-
brúðurnar f jörugu skemmta
ásamt leikaranum Peter
Ustinov. Þýðandi Þrándur
Thoroddsen.
21.10 Kastljós Þáttur um inn-
lend málefni.Umsjónar-
maður Guðjón Einarsson.
22.10 Ctlaginn (The Gunfight-
er) Bandarisk blómynd frá
árinu 1950. Aðalhlutverk
Gregory Peck, Jean Parker
og Karl Malden. Jimmy
Ringo er fræg skytta I
„villtra vestrinu”. Hann er
orðinn þreyttur á hlutverki
byssumannsins og kýs friö-
sælla llferni en fær ekki
friö fyrir ungum óróaseggj-
um, sem vilja etja kappi viö
hann. Þýðandi Jón Skapta-
son.
23.30 Dagskrárlok
Hœttulegt ferðalag
eftir AAaris Carr
komin og velti fyrir sér . hvort Júlía hefði ef til vill
beðið þess að hún kæmi til hennar.
— Hún hef ur áreiðanlega heyrt hringinguna, f ullviss-
aði Fanný hana. — Henni hefur alltaf tekizt að komast
hingað upp á eigin spýtur til þessa. Ég býst við að hún
sé að bíða eftir Mike. Hann og Brian komu fyrir f imm
mínútum.
En máltíðinni var nær lokið þegar þremenningarnir
birtust. Mikeog Brian voru í hreinum skyrtum og Ijós-
um buxum og Júlía var stórglæsileg í mjögtlegnum,
smaragðsgrænum kjól. Hún var með lafandi eyrna-
lokka úr jaði og í staðinn fyrir hringlandi silfurarm-
böndin var kominn tveggja þumlunga breiður, austur-
lenzkur armhringur.
— Erþetta raunverulega ósvikið jaði? hvíslaði Penný
að Fannýju, sem einbeitti sér að avaxtasalatinu.
— Ég geri ráð fyrir því. í þetta fóru peningarnir hans
Hughs. Hann var alltaf að kaupa gjafir handa henni.
Hún á heilmikið af stórkostlegum hringum.
— Afsakið, hvað við erum sein, sagði Mike og fékk
sér sæti eftir að hafa dregið fram stól handa Júlíu. —
Við töfðumst.
— Hvernig gengur, Mike? spurði John, einn þeirra,
sem Penny hafði verið að tala við og sat hinum megin
við borðið.
— Við erum búnir með það versta, höfum rutt burtu
stærstu trjánum og fengið meira olnbogarými.
— Hvað þarf gúmmítré að vera gamalt til að óhætt sé
að tappa af því? spurði Penny, þegar allir höfðu tekið
þátt í samræðunum nema hún.
— Um það bil fimm ára, svaraði Mike og horfði á
hana. — En það er aðeins hálft starfið. Við verðum
stöðugt að gæta þess að halda öðrum gróðri í skef jum.
Frumskógurinn er óvinur, sem alltaf þarf að fylgjast
með.
— Þá haf ið þið liklega alltaf nóg að gera.
— Já, það máttu vera viss um. Brian hló. — Við gæt-
um notað helmingi fleira fólk. Þess vegna verðum við
að hafa svona marga innfædda. Við erum dreifðir yfir
svo stórt svæði, að það er heilmikið fyrirtæki aðeins að
halda sambandi.
Það hafði Fanný sagt. Þetta var samrýndur hópur.
Þegar Will spurði Penny litlu seinna, hvort hún vildi
ekki líta inn til þeirra um kvöldið, játaði hún fúslega.
Það var orðið svalt, þegar hún gekk út úr matsalnum og
hún var fegin að hafa tekið með sér jakka. Hún var
komin að torginu og var að hugsa um hvað hún ætti að
gera, þegar einhver kallaði nafn hennar. Þegar hún
sneri sér við, sá hún Mike stika í áttina til sín.
— Þaðer dálítil stund þar til bridgesamkoman byrj-
ar hjá Will og Fannýju, sagði hann vingjarnlega. — Mér
datt kannski í hug að þig langaði til að líta yfir
bækurnar og það sem pabbi þinn lét eftir sig hérna.
Það er á skrifstofunni minni.
Penny gekk á hæla honum upp stigann við einn af
stærri kof unum. Stofunni hafði verið breytt í skrifstofu
og henni til undrunar var allt sérstaklega hreint og fág-
að inni. Mike lokaði dyrunum inn í svefnherbergið og
gekk síðan að veggskáp í öðrum enda stof unnar og opn-
aði hann.
— Ég held að hvorki raki né kvikindi hafi komizt í
þetta á svona skömmum tíma, sagði hann. — Við erum
alltaf í vandræðum með að vernda bækur hérna. Hann
sneri sér að henni og brosti og hún var þakklát f yrir að
hann reyndi að gera henni þetta auðveldara.
— Viltu að ég fari, svo þú getir farið yf ir þetta ein?
spurði hann og lagði bunka af skjölum og bókum á
skrifborðið fyrir framan hana.
Hún hristi höfuðið, en þegar hún leit niður á þessa
fáu hluti föður síns, f ann hún herpíng í hálsinum. Þetta
var allt eitthvað svo umkomulaust, þvæld bréf, slitnar
vasabrotsbækur og læknisfræðibækur. Hún tók upp vel
notaða pípu og hélt henni fast upp að sér um leið og hún
reyndi að sjá mynd eigandans f yrir sér. Þegar hún loks
leit upp, stóðu tárin í augum hennar. — Þetta er lítið
látiðeftir sig eftir strit heillar ævi, sagði hún lágt.
— Ef það er þér einhver huggun, get ég fullvissað
þig um að faðir þinn var mjög hamingjusamur maður,
saðði Mike. — Ég er viss um aðhann hefur ekki ætlazt
til að þú syrgðir hann svo mjög.
Hún kinkaði kolli og þurrkaði burt tárin. — Mér þykir
vænt um að þú skulir segja það. — Það gerir þetta
auðveldara.
Hún fór yfir bréf in og skjölin og svo virtist, sem hún
leitaði að einhverju ákveðnu. Mike horfði á hana og
virtist ringlaður. — Vantar eitthvað? spurði hann loks.
— Ég er ekki viss um hvers ég á að leita. Hún hikaði,
en hélt svo áfram: — Ég hafði vonazt til að f inna ein-
hverjar upplýsingar um einhvern sem hefur skrifað
mér og ég hef svarað aftur undanf arin tvö ár.
Mike setti upp undrunarsvip.-------Einhver hér?
Penny yppti öxlum. — Ég er ekki alveg viss um það.
Ég veit ekki einu sinni, hvað hann heitir. Þegar pabbi
var veikur, skrifaði þessi maður mér og skýrði hvers
vegna pabbi gæti ekki skrif að. Auðvitað svaraði ég, því
ég var þakklát fyrir að hafa fengið að vita þetta. I
hvert sinn sem pabbi skrifaði mér upp frá því, kom
alltaf bréf meðfrá þessum manni. Við höfum skrifast
á síðan og ég hlakkaði alltaf m jög til að fá bréf f rá hon-
um. Ég var að vona, að hann væri hérna, þannig að ég
gæti hitt hann og þakkað honum augliti til auglitis.
— Er það þess vegna, sem þú vildir ekki vera kyrr í
Macapa? spurði Mike ásakandi.
— Já, ég býst við að það sé mikilvægasta ástæðan, en
mig langaði líka til að sjá plantekruna. Hvorki Tapajoz
né pabbi sögðu mér neitt um hana eða starf sitt.
Mike brosti eilítið hæðnislega. — Kallaði hann sig
það? Þetta er naf n á lítilli á, margar mílur héðan.
— Já, hann sagði mér það. Hann sagði mér líka, að
við þessa á væru iangar sandf jörur, rétt eins og við
Branco-ána, sem liggur uppi við Tunglf jöll.
— Það er langt i norðri, skammt frá landamærum
Guiana. — Þessi pennavinur þínn hefur sannarlega
haft f jörugt hugmyndaf lug! Rödd Mikes var stríðnis-
leg. — Ég býst við að það haf i verið allt þetta þvaður,
sem fékk þig til að koma hingað og leita að honum.
Penny svaraði engu og Mike hélt áfram í sama tón: —
Þetta hefur áreiðanlega verið einhver gamall skjól-
stæðingur föður þíns. Þú hefðir ekki átt að taka það
svona alvarlega.
— Mér fannst hann ekki gamall og hann skrifaði satt
og rétt um Amazon og landið hérna. Hann lét mig ekki
halda, að allt væri dásamlegt eins og í ævintýralandi.
Penny rétti úr sér og bjóst til varnar. — Það má
kynnast fólki vel af því að lesa bréf f rá því. Ég kynntist
honum vel. Ég er viss um, að ef ég hitti hann, reynist
hann alveg eins og ég hafði ímyndað mér.
— En ef þú hef ur upp á honum og hann reynist ekki
vera það?
— Hann hlýtur að minnsta kosti að vera mjög svipað-
ur, svaraði Penny þrjózkulega. — Vandinn er bara sá,
að ég hitti hann aldrei. Ég varð fyrir sárum vonbrigð-
um, þegar ég frétti að svo margir hefðu þegar farið
héðan.
DÆMALAUSI