Tíminn - 25.03.1977, Blaðsíða 15

Tíminn - 25.03.1977, Blaðsíða 15
Föstudagur 25. marz 1977 15 10.00. Morgunbæn kl. 7.50. Morgunstund barnanna kl. 8.00: Knútur R. Magnússon byrjar lestur sögunnar „Gestir á Hamri” eftir Sig urö Helgason. Tilkynningar kl. 9.30. Þingfréttir kl. 9.45. Létt lög milli atriöa. Spjall- að viö bændur kl. 10.05: Passiusálmalög kl. 10.25: Sigurveig Hjaltested og Guömundur Jónsson syngja við orgelundirleik Páls Isólfssonar. Morguntónleik- ar 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Veðurfregnir og fréttír. Tilkynningar. 14.30 Miödegissagan: „Ben Húr” eftir Lewis Wallace. Sigurbjörn Einarsson þýddi. Astráður Sigur- steindórsson les (6). 15.00 Miödegistónleikar 15.45 Lesin dagskrá næstu viku 16.00 Fréttir. Tilkynn- ingar. (16.15 Veöurfregnir). 16.20 Popphorn. Vignir Sveinsson kynnir. 17.30 Otvarpssaga barnanna: „Systurnar i Sunnuhifö” eftir Jóhönnu Guömunds- dóttur. Ingunn Jensdóttir leikkona les (6). 17.50 Tónleikar. Tilkynningar. 18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins. 19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til- kynningar. 19.35. ÞingsjáUmsjón: Nanna Olfsdóttir. 20.00 Tónleikar Sinfóniu- hljómsveitar tslands. i Háskólabiói kvöldiö áöur: — fyrri hluti. Stjórnandi: Páll P. Pálsson. Einieikari á flautu: Manueia Wisler. a. Nýtt tónverk eftir Pál P. Pálsson. b. Flautukonsert eftir Karl Philipp Stamitz. — Jón Múli Ámason kynnir. 20.40 Leiklistarþáttur í umsjá Siguröar Pálssonar. 21.10 Kórlög úr óperum Kór og hljómsveit Þýzku óperunn- ar f Berlin flytja. Stjórn- andi: Janos Kulka. 21.30 Otvarpssagan: „Blúndubörn” eftir Kirsten Thorup Nína Björk Arna- dóttiriýkur lestri sögunnar i þýöingu sinni (17). 22.00 Fréttir. 22.15 Veðurfregnir. Ljóöaþátt- ur. Óskar Halldórsson sér um þáttinn. 22.40 Afangar Tónlistarþáttur i umsjá Asmundar Jóns- sonar og Guöna Rúnars Agnarssonar. 23.30 Fréttir. Einvigi Horts og Spasskýs : Jön Þ. Þór lýsir lokum 12. skákar. Dagskrárlok um kl. 23.45. sjónvarp Föstudagur 25. mars 20.00 Fréttir og veöur 20.25 Auglýsingar og dagskrá 20.30 Skákeinvigið 20.45 Kastljós Þáttur um inn- lend málefni Umsjónar- maöur er Eiöur Guönason. 21.45 Moll Flanders Fyrri hluti breskrar sjónvarps- kvikmyndar, sem byggð er á frægri, samnefndri sögu eftir Daniel Defoe (1656- 1731). Aöalhlutverk Julia Foster, Kenneth Haigh og Ian Ogilvy. Söguhetjan er ævintýrakonan Betty eöa Moll Flanders, eins og hún kallar sig siöar, en hún var uppi á 17. öld. Betty er óskil- getin. Framan af ævinni flækist hún m.a. um meö sigaunum, en þegar myndin hefst, er hún aö ráöast i vist hjá heföarkonu aö nafni Verney. Þýöandi Dóra Haf- steinsdóttir. Siöari hluti myndarinnar veröur sýndur laugardagskvöldiö 26. mars kl. 21.30. 23.45 Dagskrárlok Hættulegt ferðalag eftir Maris Carr sem ég reyni að komast að einhverju með því að spyrja, er skipt um umræðuefni. — Ég veit, að hann er óvinsæll, sagði Grace hikandi. — En hvers vegna spyrðu ekki AAike hreinskilnislega? — Hann vill heldur ekki segja neitt. Við hnakkrif- umst út af því og nú foröast hann mig. Ég var að hugsa um að spyrja Júlíu. Hún gæti kannski varpað Ijósi á málið. — Hún veit ekkert um það. — Hvers vegna veit hún ekkert, þegar allir aðrir virð- ast vita það? — AAike vildi ekki að hún vissi það. Grace setti upp áhyggjusvip.— Ekki spyrja mig frekar. Ég held að það sé bezt að vera ekki að ýf a það upp. — En Grace, þú verður að segja mér það. Þú mátt ekki láta mig ganga hér um og brjóta heilann um allt mögulegt. Ég verð bráðum galin af því! AAig grunaði ekki að Júlía ætfi lika hlut að máli. Það er eins og AAike sé að reyna að vernda okkur báðar. En ég get ekki séð neitt samhengi í því. — Nei, en þú mundir skilja það, ef þú vissir allan sannleikann. AAike vildi bara hlífa ykkur. Hann vildi ekki særa ykkur og æsa ykkur upp og þess vegna hef ur hann reynt að breiða yfir það sem gerðist. — En Vincent veit sannleikann, sagði Penny lágt. — Já, hann veitallt. Hann var á staðnum. — En í öllum bænum segðu mér það! AAig er farið að gruna, að það sé eitthvað í sambandi við föður minn. Grace gekk óróleg um gólf. — Hálfur sannleikur er alltaf hættulegur. Leggðu Georgiönu í vögguna, svo skal ég reyna að útskýra allt fyrir þér. En AAike verður bálreiður, það máttu vera viss um. — Það skiptir engu máli, f lýtti Penpy sér að segja. — Hann þarf ekki endilega alltaf að hafa á réttu að standa. Ef þetta kemur mér við, á ég rétt á að fá að vita sannleikann. Grace hristi höf uðið. — Stundum er bezt að vita ekk- ert. Hún beið þangað til Penny hafði gengiðfrá barninu í vöggunni, en hélt þá áfram: — Fanný og þau hin vilja ekki vita af Roy, af því það var óbeint hans sök, að f að- ir þinn lézt. Penny starði stóreyg á hana: — Það getur ekki verið satt! Þeim hlýtur að skjátlast! Hún náfölnaði af áfall- inu. — Vina min, þú sagðist vilja heyra sannleikann og ég skal gera mitt bezta. Það er ekki fallegt, en hlustaðu á mig, áður en þú dæmir. — Fyrirgefðu, hvíslaði Penny. — Haltu áfram, ég skal ekki grípa fram í. — Daginn, sem það gerðist, höfðu Hugh, Roy og faðir þinn farið á litlum bát upp eftir ánni til að hlynna að slösuðum manni í einu þorpanna. Það var einn þessara báta sem eru með bómu meðsólsegli í miðjunni, lítill og ristir djúpt. Þú hef ur sennilega séð þá. Þorpið sem þeir ætluðu til er mjög afskekkt og áin er þar mjó og mikill gróður í henni. Þarna er allt morandi af krókódílum. Venjulega eru þessi kvikindi of löt til að skipta sér af bátunum, en af því áin er svo mjó þarna, er ómögulegt að komast fram hjá þeim án þess að þeir veiti því at- hygli. Grace þagnaði og leit hikandi á Pennýjú. — Ég vona að þú fyrirgefir mér að ég segi klaufalega frá, en það er svo skelf ilegt að ég fæ gæsahúð af að hugsa um það. Ég vildi óska, að þú hef ðir ekki spurt mig. — Ég skil það, Grace. Penny var kvíðin. — Ég fer að ímynda mér margt. Reyndu að halda áfram. — Ég skal segja þér eitthvað af þessu. Faðír þinn og Roy sátu hvor við sína ár, þeir höfðu drepið á vélinni, því, f ramundan eyri, sem þeir þurftu að bera bátinn yf ir. Hugh stóð og stýrði. Hann uggði ekki að sér, hef ur líklega verið að horfa á eitthvað annað, en grein, sem slútti út yfir vatnið, rakst í höfuð honum, svo hann missti jafnvægið og féll útbryðis. Faðir þinn vissi, að Hugh var ósyndur og kallaði til Roys að stökkva úti og bjarga honum, en Roy varð viti sínu f jær af skelf ingu, greip byssu upp úr bátnum og tók að skjóta ótt og títt að krókódílavöðu sem stef ndi að bátnum. Þá sá faðir þinn að Hugh var í lífshættu og skipaði Roy að reyna að hjálpa honum. En Roy stóð bara eins og saltstólpi og benti á vatnið, sem litaðist rautt af blóði umhverfis drukknandi manninn. Þá vann faðir þinn einstakt af rek. Hann vissi að hann var veill fyrir hjarta og léti sennilega lífiðfyrir, en hikaði þóekki við að stökkva út- byrðis, synda að Huqh og draga hann upp í bátinn. Roy hjálpaði honum þó smávegis við það. En Hugh lézt skömmusíðar. Hann hann hafði misst hægri handlegg- inn og í brjósti hans voru tvær kúlúr. Grace var næstum jaf n f öl og Penny og gat ekki hald- ið áfram. Hún stóð hljóðlega upp og gekk inn í svefn- herbergið, en kom aftur með vínflösku og tvö glös. — Neil keypti þetta handa mér seinast þegar hann fór til AAanaus. Okkur veitir ekki af einhverju hjartastyrkj- andi, svo það er eins gott að opna hana núna eins og seinna. Penny tók þegjandi við glasinu, því hún sat sem löm- uð. Hún vissi ekki á hverju hún hafði átt von og hugsað margt, en þetta var verra en allt hitt til samans. Áfeng- ið dró úr sársaukanum og þegar hún sá að aftur var kominn roði i vanga Grace, bað hún hana að halda áf ram. — Það er ekki mikið meira að segja, sagði Grace lágt. — Faðir þinn var mjög veikur eftir þetta. Dauði Hughs tók á hann og hann var reiður Roy, sem haf ði hagað sér eins og gunga. Hann lét snúa bátnum af tur til plantekr- unnar. Sem betur fór var Vincent þar og þegar faðir þinn fékk hjartaslag daginn eftir, annaðist hann hann. En hann náði sér ekki en lézt af ofþreytu hálf um mán- uði eftir slysið. Tárin streymdu niður vanga Pennýjar og þegar Grace lagði höndina huggandi á öxl hennar, féll hún alveg saman. Hún grét og grét án afláts og Grace reyndi ekki að hugga hana f rekar, því hun vissi að grát- ur er bezta lyfið við sorg. Áfallið hafði verið þungt og jafn óþægilegt fyrir Grace sjálfa og Pennýju. Loks stöðvaðist táraf lóðið. Penny leit uppog þreifaði ef tir vasaklút. — Fyrirgefðu, Grace, ég er víst ekki eins hörðog ég hélt. En það var vel gert af þér að segja mér þetta. Það hlýtur að hafa verið erfitt, svo mikið skil ég. Nú skil ég líka, hvers vegna AAike og allir hinír hafa farið svona undan í flæmingi og Vincent var óánægður með að sjá Roy með mér. — Já. Honum féll þetta afar þungt með föður þinn og hann var álíka reiður og AAike yfir því, að Roy skyldi voga sér að gera hosur sínar grænar f yrir þér. AAálið var talsvert f lóknara en það, hugsaði Penny og hjarta hennar var þungt af sársauka og vonbrigðum. Hvernig gat Tapajoz hagað sér svona? Það var hreint ótrúlegt. Hún hafði sem sé myndað sér ranga skoðun á manninum, sem hún hafði skrifazt á við. Hann var álíka slægur og undirförull í bréfunum og mæltu máli, hugsaði hún beisklega. Bannsettur bjáni hef ég verið. Skammaði AAike og hæddi hann fyrir að gera það sem í „Þú heidur að þú þekkir mann- fóikið. t morgun spurði mamma mig hvort ég væri ekki að veröa leiðurá þessari sifelldu suitu ofan á brauðið mitt .” DENNI DÆMALAUSI

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.