Tíminn - 22.06.1977, Page 15

Mi&vikudagur 22. jiini 1977

15
Rúmgóður ódýr Fíat
Fíat 125p

— Hámarkshraði 155 km. — Bensín-
eyðsla um 10 lítrar per 100 km. —
Kraftbremsur með diskum á öllum
hjólum. — Radial-dekk. —
Tvöföld framljós með stillingu. —
Læst bensínlok. — Bakkljós. — Rautt
Ijós í öllum hurðum. — Teppalagður.
—. Loftræstikerfi. — öryggisgler. —
2ja hraða miðstöð. — 2ja hraða rúðu-
þurrkur. — Raf magnsrúðusprauta. —
Hanzkahólf og hilla. — Kveikjari. —
Litaður baksýnisspegill. — Verkfæra-
taska. — Gljábrennt lakk. — Ljós i far-
angursgeymslu. — 2ja hólfa kabora-
tor. — Synkronesteraður girkassi. —
Hituð afturrúða. — Hallanleg sætis-
bök. — Höfuðpúðar.
ó

M
fo
S'v

FIAT EINKAUMBOÐ A ISLANDI
Davíð Sigurðsson h.f.
Siðumúla 35 Simar 38845 — 85855
Húsmæðraskólinn á
ibúa Olafsvikur, sem sáu á bak
góðum vinum. Sem betur fer hafa
þessi vinabönd aldrei brostið,
hugur þeirra hefur leitað vestur,
og við mörg tækifæri hefur sr.
Magnús heimsótt fyrrverandi
söfnuð sinn og á vonandi eftir að
gera það oftar.
Frú Rósa hefur átt við erfið
veikindi aö striða hin siöari ár,
sem hún hefur borið eins og hetja
á sinn hljóöláta hátt.
Nú þegar hún er öll, sendum viö
vinir hennar hér fyrir vestan,
Ólafsvikurbúar, okkar einlægar
kveðjur og hjartans þakkir fyrir
hennar mikla starf og góðu áhrif
fyrr og siðar, við blessum minn-
ingu hennar. Ég leyfi mér i nafni
Ólafsvikursafnaðar að flytja eig-
inmanni hennar, okkar gamla,
góða sóknarpresti og vini, börn-
um þeirra og fjölskyldum, inni-
legar samúðarkveðjur, við biðj-
um góöan Guð að gefa þeim styrk
i sorg þeirra — megi minningin
um hina góðu konu verða ljós á
vegi þeirra um ókomin ár.
Alexander Stefánsson
Bergþóra 50 ára
Kás —- Reykjavik.Hinn 6. júni s.l.
átti kvenfélagiö Bergþóra i ölfusi
50ára afmæli, en félagið mun
vera eitt elzta félagið á sam-
bandssvæði Sambands sunn-
lenzkra kvenna. Fyrsti formaður
og aðalhvatamaöur að stofnun
þess var Guðrún Snorradóttir,
Þórustöðum, og voru stofnendur
20 taisins.
i tilefni þessara timamóta,
bauð félagi öllum félagskonum og
nokkrum eldri meðlimum til
kvöldverðar og leikhúsferöar i
höfuöborginni.
Agrip af sögu félagsins hefur
nýlega verið ritaö, og kemur þaö
til með að birtast i fyrirhuguöu
afmælisriti Sambands sunn-
lenzkra kvenna, en á næsta ári
verður það 50 ára.
1 stjórn kvenfélagsins Bergþóru
eru Valgerður Tryggvadóttir,
Vogi, Guðriður Guöjónsdóttir,
Hjarðarbóli og Þrúður Sigurðar-
dóttir, Hvammi.
Rósa Thorlacius
Einarsdóttir
f. 26/8 1890
d. 15/6 1977.
Með stuttu millibili hafa látizt
tvær mikilhæfar konur, sem á
sinum tíma mörkuðu djúp og
heillarik spor meö starfi sinu i
okkarlitla byggðarlagi, Ólafsvik,
Magnea Guðrún Böðvarsdóttir,
lézt 22. mai s.l., útför hennar var
gerð i Reykjavik 31. mai. s.l. hún
var skólastjórafrú i Ólafsvik i 25
ár, ög frú Rósa Thorlacius Ein-
arsdóttir, prestsfrú i Ólafsvik i
rúm 40 ár, en útför hennar fer
fram i dag, 22. júni.
Ibúar ólafsvikur minnast
beggja þessara eftirminnilegu
kvenna með sérstakri virðingu og
þökk.
Frú Rósa Thorlacius fluttist til
Ólafsvikur 1920 með eiginmanni
sinum sr. Magnúsi Guðmunds-
syni, þau gengu i hjónaband 27/6
1920, hann var fyrst kennari i
Ólafsvik, aðstoðarprestur 1921 og
sóknarprestur i ólafsvikursókn
1923, gegndi þvi starfi í rúm 40 ár,
jafnframt sem prófastur I Snæ-
fellsnesprófastsdæmi frá árinu
1962, lét af prestskap i ólafsvik
1963 og fluttust þau hjón til
Reykjavikur þar sem þau hafa átt
heima siðan.
Þau hjónin eignuðust 5 börn,
tvo syni og þrjár dætur, sem öll
fæddusthér i Ólafsvik, eldri sonur
þeirra, Guðmundur, lézt af afleið-
ingum bifreiöaslyss i Reykjavik
rúmlega tvitugur að aldri, var
mikill harmur af fráfalli hans,
hann var sérstakur efnis- og
drengskaparmaöur. Hin systkin-
ineru: Helga, kennari við æfinga-
deild Kennaraháskólans, Kristin,
ekkja Þóröar heitins Möíler, yfir-
læknis, Einar, fulltrúi hjá Eim-
skip, kvæntur Petreu Steinadótt-
ur og Anna prestfrú i Skálholti,
gift sr. Guðmundi Óla Ólafssyni.
Heimili þeirra frú Rósu og sr.
Magnúsar i ólafsvik var ávallt
meö sérstökum blæ, myndar-
skapur, lifsgleði og kærleikur var
aðalsmerki heimilisins. Frú Rósa
var sérstök mannkosta kona, það
streymdi út frá henni öryggi og
hlýja, hún hafði ekki hátt I starfi
sínu, en allt virtist gerast eins og
afsjálfu sér. Hún vann sér ást og
viröingu allra, sem i nálægð
hennar voru, það kom sjálfkrafa,
að allir hér um slóðir, ungir sem
gamlir, kölluðu hana ávallt frú
Rósu, bæði viö hana sjálfa og i
umtali, þetta var svo eölilegt, að
börnin i þorpinu gerðu þetta
ósjálfrátt við fyrstu kynni. Eg
gæti imyndað mér, að þær séu fá-
ar konur hér á landi sem öðlazt
hafa sjálfkrafa slika almenna
virðingu og ástúð samferðafólks-
ins, og sýnir þetta hvað bezt,
hverjum fágætum eiginleikum
frú Rósa var gædd.
Hún starfaöi mikið að liknar- og
mannúðarmálum, stundaöi ljós-
móðurstörf, ef á þurfti aö halda,
svo og hjúkrun, allsstaðar fylgdi
henni hljóðlát hlýja og öryggi.
Frú Rósa var eiginmanni sin-
um stoö og stytta i hans mikla
fjölbreytta og oft erfiöa starfi,
stóð ávallt við hliö hans viö
kirkjulegar athafnir.
A þeim árum var sú venja hér
um slóöir, að flestar giftingar og
skirnarathafnir fóru fram á heim-
ili presthjónanna, frú Rósa sá um
allan undirbúning og aöstoöaöi
við sjálfa athöfnina, og á næstum
ótrúlegan hátt, var ávallt veizlu-
borð tilbúið aö lokinni hverri at-
höfn. Þetta var með sérstökum
vinarblæ, sem frú Rósu var svo
meðskapað og tengdi söfnuðinn
traustum vinaböndum við prest-
hjónin gegnum árin.
Annaö dæmi vil ég nefna, sem
lýsir vel mannkostum frú Rósu,
áhuga hennar á starfi manns sins
og hlýhug hennar og trúmennsku
við kirkju og kirkjulif. í áraraöir
bauð hún heim organista og
kirkjukór eftir siðustu söngæf-
ingu fyrir hver jól, þetta var ekk-
ert venjulegt kaffiboð, það var
fullkomið jólaboð, heimilið var
komiö i jólabúning, góðgerðir all-
ar með glæsibrag, sem frú Rósa
ein gat töfrað fram. Minningin
um þessi sérstæöu jólaboö frú
Rósu lifir ávallt i hugum okkar
hinna mörgu kórfélaga frá þess-
um árum, góðvildin kærleikur
hennar og heimilisins umvafði
okkur og gerði þessar stundir að
sifelidu tilhlökkunarefni.
Fjölmörg svona atvik væri
hægt að tilfæra, sem hin rpikil-
hæfa kona, sem hér er minnzt,
varðaði veginn hér I Ólafsvik,
sem höfðu mannbætandi áhrif á
samferðafólkið og juku jafnframt
áhrifin af starfi okkar ástsæla
sóknarprests. Hús þeirra stóö öll-
um opiö, gestakoma var mikil, en
allt virtist þetta svo sjálfsagt og
auövelt undir stjórn frú Rósu,
sem alltaf átti næg úrræði.
Ég átti þvi láni að fagna, ásamt
systkinum minum að alast upp i
nálægð prestfjölskyldunnar.
Prestseturshúsið „Skálholt” og
hús foreldra minna „Uppsalir”
stóðu hliö viö hlið, traust og ein-
læg vinátta var ávallt milli þess-
ara heimila, öll börnin á lfkum
aldri, þessi vinátta hefur aldrei
dvinaö, við urðum fyrir miklum,
dýrmætum áhrifum frá þessu
góöa fólki. Mér verður oft hugsað
til þess, hversu fágæt ástúð og
samhugur rikti milli presthjón-
anna og barna þeirra, nákvæmni
frú Rósu við að hafa ávallt i full-
komnu lagi útbúnað eiginmanns-
ins, sem oft þurftiað fara skyndi-
lega i erfið ferðalög, ýmist fót-
gangandi eða riöandi, áöuren bil-
ar komu til, en sr. Magnús var
orölagöur ferðagarpur. Ég hefi
sjaldan orðið vitni aö svo fágætri
umhyggju, ef hægt er að tala um
fullkomna eiginkonu, átti þaö
vissulega við um frú Rósu.
Þegar hjónin fluttu frá Ólafsvik
áriö 1963, fylgdu þeim hlýjar og
einlægar kveðjur og þakkir allra
Laugum vel sóttur
Húsmæöraskóla Þingeyinga að
Laugum var slitið sunnudaginn
22. mai sl., að viðstöddum fjölda
gesta, þar báru hæst foreldrar
nemenda og var það ánægjulegt.
Skólinn hefur nú starfað samfeilt
I 48 ár, misjafnlega blómlega þó,
og með dálitið mismunandi starf-
semi, sérstaklega nú hin siðari
ár. En eins og flestum er kunnugt
hafa húsmæðraskólarnir i land-
inu átt við vissa erfiðleika aö
striða undanfarin ár, bæði vegna
nemendafæðar og einnig vegna
vandkvæöa á ýmissi fyrirgreiöslu
frá æöri stofnunum. Mörgu hugs-
andi fólki hefur þvi veriö þaö
áhyggjuefni, hvaðum þessa skóla
verður I framtiðinni.
Þeir sem fara með stjórn
menntamála I þessu landi eru
ekki á eittsáttir hvaöa stefnu eigi
að taka varðandi hússtjórnar-
fræðsluna.
Skólarnir hafa þó fengið aö
starfa fram til þessa hafi þeir
nemendur og starfskrafta.
S.l. 5 ár hefur starfsári hús-
mæðraskólans að Laugum verið
skipt i 2 hluta, og hefur það gefizt
mjög vel. Þá eru starfrækt á
haustin, fram til jóla ýmisskonar
námskeið fyrir fólk úr héraöinu,
þetta eru eingöngu kvöldnám-
skeiö (frá einu kvöldi upp i 10
kvöld), þar er kennt t.d. vefnað-
ur, fatasaumur, tauþrykk, leöur-
vinna, smáréttir, glóöarsteiking,
gerbakstur, grænmetisréttir, al-
menn matreiðsla, smurt brauð,
sildarréttir og fleira mætti telja.
Að deginum til er svo starfrækt
hússtjórnarfræðsla fyrir nemend-
ur úr héraðsskólanum á Laugum
og úr barnaskólanum á Litlu-
Laugum. Eftir áramót ár hvert
(jan.-mái) er svo um 20 vikna
hússtjórnarskóli, þá búa allir
nemendur i heimavist skólans,
þar er kennd vélritun, auk al-
mennrar hússtjórnarfræöslu.
Skólinn var fullsetinn I vetur með
24 nemendur, en ekki er hægt að
hafa fleiri nemendur i heimavist.
Hæstu aöaleinkunn, 8.20, hlutu 2
nemendur, Eydis Búadóttir frá
Patreksfirði, og Guörún Björg
Einarsdóttir frá Hafnarfiröi.
Nemendur voru á aldrinum frá 16
ára — 24 ára, þ.á m. hárgreiðslu-
meistari. Mikið er þegar fariö að
berast af umsóknum fyrir næsta
vetur, en umsóknarfrestur um
skólavist er til 15. ágúst n.k.
Skólastjóri húsmæðraskólans
er Hjördis Stefánsdóttir á Lauga-
bóli, og gefur hún allar nánari
upplýsingar um skólann.