Tíminn - 13.08.1977, Blaðsíða 13

Laugardagur 13. ágúst 1977
13
Pjeturss (4). Tilkynningar
kl. 9.00. Létt lög milli atriða.
Óskalög sjúklinga kl. 9.15:
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir. Barnatimi kl. 11.10:
Þetta vil ég heyra. Ung-
lingar sem, dvalizt hafa i
Vatnaskógi og á landsmóti
skáta spjalla við stjórnand-
ann, Guðrúnu Birnu Hann-
esdóttur og velja efni til
f lutnings i samráði vit hana.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.30 Laugardagur til lukku.
Svavar Gests sér um þátt-
inn. (Frettir kl. 16.00,
veðurfregnir kl. 16.15).
17.00 Létt tónlist.
17.30 „Fjórtán ár i Kina”.
Helgi Eliasson les kafla úr
bók Ólafs Ólafssonar
kristniboða (2).
18.00 Tónleikar. Tilkynn-
ingar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Allt i grænum sió.Stolið,
stælt og skrumskælt af
Hrafni Pálssyni og Jörundi
Guðmundssyni.
19.55 „Grand Duo Concert-
ante” eftir Frédéric
Chopin.við stef eftir Meyer-
beer. André Navarra leikur
á selló og Jeanne-Marie
Darré á pianó.
20.10 Sagan af Söru Leander.
Sveinn Asgeirsson tekur
saman þátt um ævi hennar
og listferil og kynnir lög
sem hún syngur. Siðari
hluti.
21.05 Kvæði eftir Þórarinn
Eldjárn. Höfundur les.
21.15 „Svört tónlist”. Um-
sjónarmaður: Gerard Chin-
otti. Kynnir: Asmundur
Jónsson. Þriðji þáttur.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Laugardagur
13. ágúst 1977
18.00 íþróttirUmsjónarmaður
Bjarni Felixson.
Hlé
20.00 Frettir og veður
20.25. Auglýsingar og dagskrá
20.30 Albert og Herbert (L)
Nýr, sænskur gaman-
myndaflokkur í sex þáttum.
2. þáttur. Viltu dansa við
mig? Þýðandi Dóra Haf-
steinsdóttir. (Nordvision —
Sænska sjónvarpið)
20.55 Alþingishátiðin 1930.
Kvikmynd þessa gerði
franskur leiðangur. Stutt er
siðan vitað var með vissu,
að enn er til kvikmynd, sem
tekin var hina ævintýralegu
daga Alþingishátiðarinnar
1930. Textahöfundur og þul-
ur Eiður Guðnason. Mynd
þessi var aðurá dagskrá 29.
júni 1976.
21.25 Auðnir og öbyggðir.
Náttúrufræðingurinn
Anthony Smith kynnir
faijasvæði Suður-SUdans.
Þýðandi og þulur Ingi Karl
Jóhannesson.
21.55 Dauðinn i gróandanum
(La mort en ce jardin)
Frönsk-mexikönsk biómynd
frá árinu 1955, byggð á sögu
eftir José André Lacour.
Leikstjóri Luis Bunuel.
Aðalhlutverk Simone
Signoret, Charles Vanel og
Georges Marchal. Ævin-
týramaðurinn Chark kemur
í þorp nokkurt i frumskóg-
um Amasónsvæðisins. Þar
er fyrir fjöldi manna, sem
leitað hafa demanta i
grenndinni.en hafa nú verið
hraktir af leitarskikum sin-
um með stjórnarákvörðun.
Er mikill kurr i þeim, og
kemur til uppreisnar gegn
herstjórn svæðisins. Þýð-
andi Sonja Diego.
23.35 Dagskrárlok.
framhaídssagan framhaldssagan framhaldssagán framhaldssagan
LÍKI OFAUKIÐ
— Eigum við að segja klukkan tíu? sagði hann.
— Svoseint? Hún færði sig fram fyrir hann og varnaði
honum útgöngu. Til að tala við hana, varð hann að horfa
beint í andlit hennar. Hún var dreymin á svip.
— Ég verðönnum kafinn þangaðtil, skrökvaði Milan i
örvæntingu. Hann hreyfði fæturna eins og hnefaleika-
maður, sem reynir að hörfa. Henni tókst ekki að grípa
um handlegg hans.
Hann þaut af stað um leið og hann kom út f yrir. En hún
stóð kyrr. Hann sá hana fyrir aftan sig, þegar hann leit
við. Hann þurrkaði ennið og settist inn i bílinn sinn.
Hann fann Pug Whiting á skrifstofunni. Hann hafði
einkaskrifstof u á blaðinu, þar sem hann starfaði. Hann
tottaði vindil og starði á ritvélina þegar Milan gekk inn
Hannsagði: —Jæja, ertu með stórfrétt handa mér?
— Ástæðan fyrir komu minni er einmitt sú, sagði
Milan frekjulega. Hann fann stól og settist. Hatti sínum
og frakka fleygði hann yfir á litla kommóðu. Whiting
beið með fingurna á lyklunum.
— Stórkostlegt, sagði Milan þurrlega. — Fran Riley
myrti ekki Fritz Elios frekar en ég.
Whiting stundi og lét hendurnar falla niður á lærin. —
Leigubílstjórinn þekkti hana, sá sem ók henni þangað.
Strætisvagnstjórinn mundi líka eftir henni. Ogle hefur
sent út tilkynningu um, að hún hafi ætlað að myrða
Emile Elios, en ekki þekkt Fritz í myrkrinu, Ogle segir,
að hún haf i haldið að Emile væri að snuða Nat.
— Hún sagði, að hann hefði verið að dauða kominn,
þegar hún kom, tilkynnti Milan honum.
— Það segja allir. Þú verður að koma með eitthvað
betra en það, Milan.
— Allt í lagi, sagði Milan. — Ég vil skipta við þig. En
fyrsta flokks saga fyrir aðra.
— Þú skuldar mér þegar eina, benti Pug á.
— Þessi er alveg sérstök, sagði Milan. — Hún gerir
löggurnar að fíf lum. Hann stóð upp. — Það er annað blað
i bænum. Ég fer þangað með hana.
Whiting var ekki lengur ánægður á svipinn. Reyndu
ekki slíkt við mig, Milan.
Milan sá, að Whiting var að reiðast. Það sást greini-
lega í augum hans. — Kæri vinur, ég verð ekki svo
auðveldlega hræddur.
Whiting stakk vindlinum aftur upp í sig og brosti. —
Seztu. Þú ert bráður, ekki satt? Mig langar bara að vita,
hvort þú hefðir raunverulega eitthvað.
— Ég geri ekki slæm viðskipti, svaraði Milan og settist
aftur.
24. kafli
Það var enn dimmt, þegar Milan yfirgaf blaðið, en
storminn hafði lægt og það rigndi ekki eins mikið. Hann
stóðóákveðinn á gangstéttinni og og velti fyrir sér, hvert
hann ætti að fara.
Hann fór fyrst heim í íbúðina og ákvað svo, að hann
yrði að hitta Nat. Hann hugsaði um kvöldið framundan
og vissiað það yrði langt kvöld og hann lagði sig í sófann
og neyddi sjálfan sig til að slaka á.
Klukkan var tæplega átta, þegar hann vaknaði. Hann
stóð upp þvoði sér og f ór í smöking. Hann var svangur og
fékk sér samloku á leið til klúbbsins. Klukkan var ekki
orðin níu, þegar hann kom þangað og Silone var á skrif-
stof unni.
Hann leit út eins og allar heimsins áhyggjur hvíldu á
herðum hans. Hann neri augun eins og maður, sem ekki
hefur sofið lengi.
— Hvers vegna sagðirðu mér ekki um smámyndirnar
fyrr? spurði Milan.
— Það er ekki verulega gott f yrir mig, svaraði Silone.
— Það gaf mér bara enn eina ástæðu til að losa mig við
Neilson.
— Einni ástæðu meira eða minna skiptir engu máli,
sagði Milan þurrlega. — Ég get meira að seg ja bætteinni
við: staðreyndir mínar sýna, að Neilson ætlaði að spila
falsspil í klúbbnum þínum með aðstoð Emiles. Hvar er
Emile annars?
— Hann er ekki kominn ennþá, svaraði Nat. — Ég hef
grun um, að löggurnar séu að yf irheyra hann aftur.
— Hvers vegna?
Silone yppti öxlum. — Mér heyrðist það á því sem Ogle
sagði. Hann kemst að ýmsu, náunginn sá.
Milan lézt ekki heyra þetta. — Ég vil vita allt um smá-
myndirnar og það strax.
Silone talaði með þurri, þreytulegri röddu, eins og
hann kærði sig kollóttan. — Hiller stakk upp á, að ég léti
hann fá f jörutíu og tvö þúsund fyrir þær. Tuttugu og sjö
þúsund til að borga Kane, sem hafði þær og fimmtán
tilað ganga frá spilaskuld Larrys við mig. Þetta var
samningur.
— Endurtaktu þetta um Kane, sagði Milan. Silone
gerði það. — Sem sagt, sagði Milan. — þú vissir, að þú
borgaðir Kane tuttugu og sjö þúsund dollara, þegar þú
keyptir þær?
Silone varð hissa. — Nei, ekki f yrr en seinna. Ekki f yrr
en ég komst að því að þær voru eftirlíkingar.
Hiller hafði logið. Það var enn eitt gegn Hiller. Milan
leið betur þess vegna, að einhver annar en Silone skyldi
reyna að gabba hann. Hann sagði: — Haltu áfram!
— Ég hélt að ég yrði kannski að senda þær sjálf ur. Það
var alveg nýlega að ég spurði Hiller um það. Hann
skoðaði þær og sagði, að þær væru falsaðar.
— Hvernig sannaði hann það?
Silone brosti dauflega. — Með heilmiklu tali, eins og
hver annar sérfræðingur. En það nægði til að sannfæra
mig. Hann sagðist hafa komizt að því að Neilson hefði
látið gera eftirlíkingar af settinu og að hann vildi sann-
færa sig um, að þetta væru upprunalegu myndirnar.
Hann skoðaði olíumálninguna með nál. Hún sprakk ekki,
þegar hann stakk í hana og það þýddi að hún var yngri en
fimmtíu ára.
— Og hvað svo?
— Ég reyndi að fá peningana mína aftur frá Neilson,
en hann dró mig á þeim. Þegar ég talaði við hann, hvað
heldurðu þá að haf i gerzt? Hann hrökk upp af!
— Hvað með peningana frá Kane? Reyndirðu að fá þá
aftur?
— Ekki bara það, svaraði Silone. — Þegar Hiller sagði
mér, að Kane hefði selt mér myndirnar — gegnum sig —
varð ég galinn. En ég hafði lika verið plataður um
tuttugu og sjö þúsund pund.
— Hiller lýgur að þér, sagði Milan. — Og allt, sem þú
gerir, er að verða galinn.
— Ekki við hann, sagði Silone. Hann hristi höfuðið. —
Hann vissi ekki,aðKane hafði þær. Hann hélt, að hann
væri að selja þær fyrir Neilson. Hann vissi ekkert um
Kane fyrr en seinna.
Hiller ætti að gerast leikari, hugsaði Milan. En hann
velti fyrir sér, hvaða ástæðu Hiller hefði fyrir því að
leika tveimur skjöldum eins og hann gerði.
Hann sagði: — Sagði Hiller þér hver hefði gert eftir-
líkingarnar fyrir Neilson?
— Nei, svaraði Silone. — Ég spurði hann ekki að því.
Ég gat ekki séð að það skipti neinu máli.
Milan stóð upp. — Lofaðu mér að sjá þessar smá-
En hundleiðinlcg heimsókn!
Þvi sögðuð þið mér ekki að
krakkinn þeirra væri bara
smábarn?
DENNI
DÆMALAUSI