Tíminn - 28.08.1977, Blaðsíða 11

Sunnudagur 28. ágúst 1977
fjölbreytilegar í útliti og skap-
gerö. Hér má finna, stórar,
smáar, feitar, ljótar, fagrar,
grimmar, heimskar og kænar
stúlkur. Ailt, sem menn vilja, og
allir kynþættir, afríkanskar,
hvitar og suðurameriskar... og
öll kyn. — öll kyn? Raunar.
Sýn: Hópur kynvillinga,
hryllingslega farðaðir, klæddir
himinbláu, bleiku, rauðu og
hágulu, með hárkollur á skakk
og skjön, hlykkjótta kálfa og á
háhæluðum skóm. Raddir
þeirra eru dimmar eða skrækar
til skiptis. Allt i einu gefa þeir
aðvörunarmerki og flýja í
stuttpilsunum sínum og á stult-
unum innar i skóginn. En þegar
þeirhöfðu komizt að því, að bill
minn var ekki frá lögreglunni,
týndust þeir af tur út á veg. Einn
þeirra stikar að mér og hikar nú
ekki við að nota bassaröddina:
„Færðu eitthvað sérstakt út úr
þvi að eyðileggja fyrir okkur
djobbið. Hvað heldurðu eigin-
lega, að þú sért aumingi”. Og
annað i þeim dúr. En verum
hreinskilin. Innan um má sjá
kynvillinga, finlega og kven-
lega, sem taka má fyrir kven-
menn. Við spyrjum lögregluna,
hversu margir kynvillingar
sæki i skóginn. ,,A milli 50 og
60”. — Er einhver rigur á milli
þeirra og stúlknanna? ,,Nei,
skógurinn er það stór, að hann
rúmar alla. Komi til átaka eru
það reyndar ekki endilega kyn-
vimngarnir, sem hafa betur.
Stúlkurnar eru óútreiknanleg-
tskugga nætur. Þær stúlkur, sem starfa á tveimur jafnfljótum, eru nefndar „Kveikjurnar”.
mennina vera forstjóra, pipu-
lagningamenn, kennara, skrif-
stofumenn á hraðferð og annað
gott fólk. Glápararnir eru jafn
fjölskrúðugir. „Og finnst döm-
unum það ekki þvingandi að
hafa áhorfendur allt i kring?”
spyr ég lögregluna ráðþrota. —
Nei, þær lita á nærveru þeirra
sem vernd, og til eru borgarar,
sem greiða þeim vel. „Hand-
tekur lögreglan þessa snuðara
aldrei?” „Nei, Fyrir hvað
ættum við að taka þá? Þeir
segjast bara vera á kvöldgöngu
úti i góða veðrinu”.
Reynslan kennir mér smám
saman að lita á glápara
skogarins sem eina stóra for-
dómalausa fjölskyldu. Þannig
var ég t.d. einu sinni stöðvaður
á rölti minu af mjög svo sóma-
legum manni.sem vindur sér að
mér og segir: „Þetta er meira
kvöldið. Ekkert að sjá. Eða
hefur þú séð eitthvað?” „Nei, ég
var að koma”. „Ég hef þrætt
göturnar, en uppskeran er
mögur”. — Komið þér oft? spyr
blm. „Eins oft og ég get. En
þér?” ,,Já, sko...” Sama kvöldið
rennir mótorhjólagæi sér upp að
mér, þar sem ég sit i bil minum
og læt fara vel um mig. Hann
stingur hausnum næstum alveg
inn um gluggann og spyr, hvort
ég hafi séð nokkuö skemmtilegt
i skóginum það kvöldið. Fullur
samúðar visa ég honum á
nokkrar litaðar mellur, sem eru
aö við tröð Margaritu drottn-
ingar. Hann þakkar mér fyrir
og skýzt af stað. Ein stór fjöl-
skylda, eins og ég sagði áðan!
Önnursýn: Lituðu stúlkurnar.
Þarna standa þær við veginn.
Spikfeitar. Breiðar. Voldugar.
Og i svo stuttum buxum að áést i
rasskinnarnar. Stoðir sól-
brenndar. Tennur hvitar og
hvelfd brjóst. Ýmist standa þær
uppréttar og ögrandi eða þær
leika stelpur i mömmuleik. Ein
sezt á litla kollu, önnur bryður
kökur og sú þriðja hlær, þar til
tárin streyma niður kinnarnar.
Það vantar ekkert nema litil
svört börn að leik. Aðdáendur
stanza oft, velja sér dömu og
hverfa siðan með hana á bak við
tré. Glápararnir fylgja á eftir.
Ég spyr lögregluna, hvort mikið
séum litaðar vændiskonur. ,,Já,
æ fleiri gefa sig i þetta. Sérstak-
lega Antillukonur”. — Eru
melludólgarnir einnig af lit-
uðum kynþáttum? ,,Já, dökkar
stúlkur eru hjá dökkum mellu-
dólgum, og þeir útvega einnig
hvitar stúlkur”. Hversu margar
eru gleðikonur skógarins i allt?
„Um 600 og þa' leljum við kyn-
skiptinga með”. —Og vinna þær
mikiö? Hvers vega er Boulogne
skogurinn i tizku? „Af þvi að i
skóginum fá hinar villtustu ást-
riður útrás, var svar lögregl-
unnar og svo er nóg að gera”.
Stúlkurnar vinna allan sólar-
hringinn á vöktum. Ég læt lög-
regluna segja mér frá hinum
ýmsu viðskiptavinum dagsins.
Á morgnana skrifstofumennirn-
ir, verkamennirnir og aðrir
vinnandi Parisarbúar. Á daginn
og nóttunni koma aftur á móti
ferðamennirnir mest. Og lög-
reglan biður mig að taka fram,
þegar ég ræði um tizkufyrir-
bærið Boulogne-skóg, að þetta
862 ha herbergi sé ókeypis.
Engir hótelstjórar, sem kasta
þarf fjármunum i!
Enn ein sýn: Tvær vinstúlkur
á götuhorni. önnur bredda um
90 kiló að þyngd, hin 35 kilóa
mjóna. Það er skammt öfganna
á milli i viðskiptalifinu. Ungur
bilstjóri staðnæmist. Á útvarps-
stönginni og á hurðarhúnum bif-
reiöarinnar blakta hvitar
slæður, sem getur þýtt, að hann
áe nýgenginn i það heilaga
(hann gæti auðvitað hafa verið
brúðkaupsgestur). Ungi eigin-
maðurinn (eða gesturinn) rann-
sakar stúlkurnar hátt og lágt og
velur mjónuna. Gæti verið, að
hann ætti sér feita frú, vesa-
lingurinn? Við spyrjum lögregl-
una, hvort stúlkur vinni oft
svona tvær og tvær. Hún segir
svo vera af öryggisástæðum. —
Kemur ekki oft fyrir, að við-
skiptavinurinn rænir þær tekj-
unum? „Einkum á nóttunni. A
daginn sjá vinkonur og gláparar
um vörzlu. Svo eru þær mjög
kænar. Veskin þeirra eru yfir-
leitt tóm, peningana grafa þær
niður og setja stein yfir”. —
Aldur þeirra? „Þær eru allt frá
18 ára og upp i sextugt. Mjög
er makalaust góour
EINKENNI: I
Maribo er hnoðaður ostur, við það
fær hann sérstæða áferð og óreglu-
lega holusetningu.
Liturinn er áberandi gulur.
NOTKUN:
Mjög góður sem brauðálegg. I osta-
pinna fer Maribobragðið einkar vel
með ávöxtum, s.s. mandarinum eða vín-
berjum. Maribo bráðnar vel og hentar
því prýðilega til matargerðar. Hann
kryddar matinn á mildan, fínlegan hátt.
Afbrigði af Maribo er KÚMEN-
MARIBO. Um Kúmenmaribo gildir allt
það sama og Maribo. Hann eykur því
möguleikana í matreiðslunni. Mjög
góður í ostapinna t.d. með gúrkusneið
og bananabita.
Sem uppistaða í réttinum, álegg
eða krydd - Maribo leynir á sér.
ostur er veizlukostur
$ m