Tíminn - 28.08.1977, Blaðsíða 37

Sunnudagur 28. ágúst 1977
37
OVERLOCK VÉL
MEÐ STYRKTARSAUM
TO YO TA
Ármúla 23 - Simi 81733
AKA A
KAN”
t slökunartima.
gerum, og ég fékk brátt aö nota
minn sómasamlega.
— Ég ætla að segja ykkur dá-
litla sögu. 1 hvert skipti sem ég
hitti nýjan indverskan „gúru”
reyndi ég að fara eftir leiðbein-
ingum hans. Kennarar i austri
leggjamestuppúrreynslunni, en
virða einskis langar ræður. Ég
var lfka ákveðinn i þvi að reyna
fræðin á sjálfum mér. Þá var það,
að ég hitti mikinn yoga, sem var
meðlimur i hreyfingu „Þriðja
augans”, en i henni er um þrjú
þúsund manns. Hann kenndi mér
vissa tækni, sem ég má ekki opin-
bera öðrum. Átti ég að reyna
hana klukkan þrjú um nóttu, —
hvað ég og gerði. 1 fyrsta skipti á
ævinni stóð ég andspænis tækni,
ekki teoriu. Ég var reyndar svo
undrandi yfir einfaldleika henn-
ar, aðmiglangaðimesttilþess að
skellihlæja. Ég vaknaði klukkan
þrjú. Gætti ég þess að vekja ekki
konuna mina, sem var með mér i
ferðinni, og hóf tilraunir. En þar
sem ég er að reyna að koma auga
áþað, sem yoginn hafði fyrirskip-
að mér að setja i brennipunkt
(sjálfur hélt ég að um 15-20 min-
útur væri að ræða, enda sat ég i
mjög hlægilegri og óþægilegri
stöðu), finn ég hvar á mig skellúr
demba af isköldu vatni. Ég opna
augun og sé sökudólginn, konuna
mina, vopnaða stórri vatnsfötu.
Ég varð bálreiður yfir þvi að hún
skyldi trufla mig i miðjum klið-
um. en hún segir mig hvítan sem
Hvaðkynlifi viðvikur,þá höfum
við sjálfir orðið undrandi yfir
árangrinum. En sem klassiskur
geðlæknir ætla ég mér ekkert að
ráðast á Freud beint. Ég hef að-
eins tekið eftir þvi að oftast lækn-
ast fólk af kynferðiskvillum án
þess að sifellt sé verið að minna
það á meinið og neyða það til þess
að grafa það upp. Ég tek sem
dæmi getulausan mann eða kyn-
kalda konu. í staðinn fyrir að leita
orsakanna hjá ödipusi eða i
draumheimum, höfum við ein-
faldlega beitt slökunarefli. Fyrst-
ir til þess að gera slikt voru
reyndar belgískir geðlæknar.
— Ég veit þess dæmi að hjón,
sem eftir margra ára sambúð,
höfðu aldrei getað náð almenni-
lega saman i rúminu (þau ætluðu
reyndar að skilja vegna þess)
hafa orðið fyllilega eðlileg eftir
nokkurra mánaða slökunaræfing-
ar. Ein konan kom til min á eftir
og bað mig meira að segja um að
gefa manninum einhver mótráð.
Nú væri hann sem ofurmenni og
dauðþreytti hana! Það datt mér
auðvitað ekki i hug að gera!
Þeir nota heilann austur
þar
— En var ekki erfitt fyrir próf-
essor Caycedo að halda af stað
inn ihina andlegu heima austurs-
ins með fjögur þúsund ára gyð-
Hér hreinsar spænsk stúlka nefið á sér með sérstöku yogatæki.
ferðislega erfiðleika er að eiga.
Svefnleysi er gamall kvilli.
Hann er jafn gamall komu
mannsins til jarðarinnar. Og við
höfum orðið varirvið það, að van-
svefta fólk heldur að við „sofró-
lógiumenn” séum einhverjir
töframenn, en sömu menn kom-
ast svo að raun um að meðferð
okkar er mest likamlegs eðlis. A
Vesturlöndum gleyma flestir að
þeir hafa likama. Um leið og
þeim er bent á þessa einföldu
staðreynd, sofa þeir betur og ró-
ast. I 90% tilfellum sefur fólk
ekki, af þvi að það kann ekki að
leggjast til svefns. Og það sem
verra er, nútimamaöurinn annast
betur um bíl sinn en likama.
ingdómog kristni á bakinu? — Jú,
það var mjög erfitt fyrst. Ég var
fyrstog fremst vestrænn læknir,
sem trúði á min vestrænu vi'sindi.
Fyrsta ferð min til Indlands fór
ekki varhluta af þvi.
— En hvers leitaði Caycedo
prófessor? — Ég vildi komast að
þvi, hvort til væru vitundarstöðv-
ar, sem vestrænir læknar þekktu
ekki. Ég byrjaði námið hjá ind-
verskum læknum, og komst með
hjálp nokkurra vina i samband
við mesta yoga á Indlandi. Siðar
hitti ég japanska zen-meistara og
„lama” frá Tíbet. Reyndar tóku
Tibetbúar mig fyrir „lama”. Allir
þessir menn notuðu heilann á
miklu fullkomnari hátt en við
ná. og spyr, hvað hafi eiginlega
komið fyrir, Ég lit á klukkuna og
sé að hún er á slaginu átta! Ég
varð ekki aðeins undrandi, heldur
og mjög skelfdur. Timinn hjá mér
hafði algjörlega staðið i stað.
Þegar ég mættiyoganum næst hló
hann og mælti: Jæja, læknir,
hvernig liður þér. Var allt í lagi
seinast? — Ég bannaði honum að
hlæja og sagði þetta ekkert hlát-
ursefni. En hann hló bara enn
hærra að mér. Ekki þarf að taka
fram. að frá þessum degi varð ég
fullur virðingar fyrir indverskri
speki. Hjá öðrum yoga lærði ég að
hreinsa nefið með sérstöku tæki,
sem ég kom siðan með heim til
Evrópu. Það tók mig sjö ár að fá
það viðurkennt á spitölunum,
enda þótt það sé bylting fyrir
læknisfræðina. Þetta sýnir bara á
hvaða stigi við erum.
Ég vil ekki hræða neinn,
én..„
— Þegar ég kom heim til Spán-
ar aftur, settist ég niður og fann
upp slökunareflið, sem ég byggi
eins og áður hefur fram komið á
þremur austurlenzkum stoðum:
Yoga, Búdda og hinu japanska
„zen”. Ómögulegt var að fá
lækna til þess að prófa meðferö-
ina fyrstir. Þeir þráuðust við og
sögðust hafa fylgt mér í baráttu
minni fyrir dáleiðslunni, en nú
þegar ég væri fullur af austur-
lenzkum grillum, þá ofbyði þeim.
Ég fyrirgef þessum læknum,
þviað jafnvel i Ameri'ku varyoga
ekki komið inn i læknisfræðina.
Ég fyrirgef þeim enn frekar, þeg-
ar ég hugsa tilþess, að hlutir þeir,
sem ég ætlaði þeim að gera voru
mjög óvanalegir: sérstök leikfimi
I fyrirfatnaði, nefhreinsanir og
sv. frv. Aðstoöarmenn minir
hjálpuðu mér þá sem endranær.
Ég varð að sanna meðferð mína
visindalega, áður en hún væri
tekin gild. Og f rannsóknarstofu
minni komst ég og kemst enn að
ýmsum frábærum atriðum, sem
sjást á heilalinuritum.
— Allan þennan kraft, sem þú
þykist leggja mönnum I hendur,
hvað eiga þeir eiginlega að gera
við hann?
— Það kemur allt i ljós. Við er-
um alltaf að þróast meira og
meira, vitund okkar er ekkert lik
vitund steinaldarmannsins t.d.
Við lifum á timum umfangsmik-
illa neytendaþjóðfélaga og viö lif-
um i einni kássu. Maðurinn á það
á hættu að einangrast mnan um
allan fjöldann. Hann er að glata
persónueinkennum sinum. Lækn-
isfræðinni ber skylda til að gripa
inn i. Ég vil ekki gera fólk hrætt,
en nútiminn metur einskis mann-
lega verðleika. Einstaklingurinn
má ekki lengur vera hann sjálfur.
Astandið væri mun skárra i
stjórnmála- eða fjárhagskreppu.
Unga fólkið gripur i tómt, þvi að
nútiminn og velferðarþjóðfélagið
kennir þvi að velta bara áfram i
einni heild en ekki sem einstakl-
ingar.
— En verðum við ekki að ein-
hvers konar ofurmennum, ef
„sofralógian” færir okkur svo
mikinn kraft? spyr blm.
— Ég yrði ánægður, svarar
prófescir Caycedo, ef maðurinn
héldi þvi aðeins að vera hann
sjálfur, en ekki bara skugginn af
sjálfum sér eins og hann er nú.
(ÞýttF.l.)