Tíminn - 24.12.1977, Qupperneq 2

2
Jólablað 1977
AriO 1785 var skipaö meö kon-
ungsbréfi aö flytja skyldi
biskupsstólinn frá Skálholti til
Reykjavikur. Timburkirkja
lltil, sem stóö I garöinum viö
Aöalstræti, gat ekki gegnt hlut-
verki dómkirkju, og var þvl
fariö aö hugsa fyrir nýrri
kirkju. Var hún byggö úr höggn-
um steini og vlgö sem Dóm-
kirkja og sóknarkirkja Reyk-
vlkinga snemma vetrar 1796.
0
Dómkirkj an í
Rey kj avík
Eitt af þvi sem menn
geta velt fyrir sér, er
það hvort mismikið sé af
kirkjufriði og guði í hin-
um ýmsu kirkjum
heiinsins, þvi það er nú
einu sinni svo, að and-
rúmsloft i kirkjum er
dálitið misjafnt, eins og i
öðrum húsum, og þá
ekki sizt i þvi sem við
nefnum i daglegu tali
opinberar byggingar.
Unnt er aö nefna einstaklings-
bundin viöhorf um þettá efni.
Þjóðskáldið Einar Benediktsson
virðist hafa talið þetta einstakl-
ingsbundið, að stærð kirkjunnar
eða gerð skipti ekki máli heldur
maðurinn sjálfur er hann segir:
Hafknörrinn glæsti og
fjörunnar flak
fljóta bæöi. Trú þú og vak.
Marmarans höll er sem
moldarhrúga.
Musteri guös eru hjörtun
sem trúa,
þó hafi þau ei yfir höföi þak.
En þetta er ekki eina visbend-
ingin sem við höfum um guðshús
ogkirkjumuni. Jón á Laxamýri á
að hafa sagt er hann skoðaði
Kristmynd á altaristöflu i sveita-
kirkju fyrir norðan:
Þetta er sú allíkasta mynd Jesú
Kristi sem ég hef á ævi minni séð!
Með öðrum orðum, myndin
höfðaði til Jóns á sama hátt og
frelsarinn i hans eigin hugsun, og
þótt einhver áliti þessi orð vera
þversögn er svoekki, þegar vel er
að gáð.
Dómkirkjan, eins og hún litur út
aö utan i dag.
0
Ein þeirra kirkna er hafa um-
framgildi fram yfir aðrar kirkjur
erDómkirkjan i Reykjavik. Vera
kann að stórar stundir hafi þar
einhver áhrif á t.d. sóknarbörnin
og þá sem sækja þangað að stað-
aldri, en við höfum lika önnur
dæmi: Hér var t.d. staddur fyrir
nokkru i heimsókn i Landakoti
háttsettur sendimaður frá Páfa-
garði. Hann kom með séra Georg
i Landakoti að skoða dómkirkj-
una, sem mun ein minnsta i
Evrópu.
Hinn erlendi sendimaður skoð-
aði kirkjuna vel, og er þeir voru
staddir i kórnum, nam hann allt i
einu staðar og sagði hugfanginn:
— Hér er einstæð stemmning.
Hér má engu breyta! Þið megið
engu breyta i þessari kirkju,end-
urtók hann með ákefð, og þegar
séra Þórir Stephensen, dóm-
kirkjuprestur sagði honum að
kirkjan væri friðlýst með lögum,
sagði hann eitthvað á þá leið, að
það gleddi sig sannarlega að
heyra. Þetta væri einstætt guðs-
hús.
Dómkirkjan, postula-
kirkjan
Það var kominn siðari hluti
nóvembermánaðar og norðan-
vindurinn blés, þegar við lögðum
leið okkar i dómkirkjuna til þess
að hitta séra Þóri Stephensen og
skoða kirkjuna, en það hafði stað-
ið til lengi. Að skoða kirkju er allt
annað en að sækja kirkju, en á-
stæðan varsú aðkirkjan hafði ný-
lega verið endurbættog verið var
að leggja siðustu hönd á það verk,
með frágangi i viðtalsherbergi
presta og skrúðhúsi og svo lang-
aði undirritaðan til þess að sjá
brjóstmynd af Jóhannesi guð-
spjallamanni og postula, frænda
Jesú Krists.en i kaþólskri travar
Vikurkirkja eða Dómkirkjan i
Reykjavik eins og hún heitir núna
honum helguð og vigð.
Séra Þórir beið i fordyrinu og
tók komu okkar ljúflega. Hann
sagði okkur sögu kirkjunnar,
skýrði muni og minjar, en fyrst
lýsti hann myndinni af Jóhannesi
guðspjallamanni:
— Þetta er Jóhannesarliknesk-
ið, sagði séra Þórir. Lærisveinn-
inn sem Jesús elskaði. Hann er