Tíminn - 21.06.1978, Blaðsíða 6

6
Miövikudagur 21. júnl 1978
Helztu
nefndir og
ráð borgar
innar
Eins og kunnugt er var kosn-
ing i nefndir og ráð á dagskrá
borgarstjórnarfundarins á
fimmtudag og var alls kosiö i 29
nefndir og ráö. Kosningu var
frestaö I skipulágsnefnd,
Iþróttaráö, hafnarstjórn, barna-
verndarnefnd og veiði- og fiski-
ræktarráö.
Hér fer á eftir skipan nokk-
urra helztu nefnda og ráöa á
vegum borgarinnar eftir kosn-
ingarnar á fimmtudag:
1 stjórn Innkaupastofnunar
Reykjavikurborgar sitja nú
þessir: Sigurjón Pétursson, Sig-
uroddur Magnússon, Eirikur
Tómasson, Valgarður Briem og
Magnús L. Sveinsson. For-
maöur er Eirikur Tómasson.
t útgeröarráö voru þessir
kosnir: Sigurjón Pétursson,
Kristvin Kristvinsson, Björgvin
Guömundsson, Páll Jónsson
Einar Thoroddsen og Þorsteinn
Gislason. Formaöurer Björgvin
Guðmundsson.
Skipan Heilbrigöismálarúös
er nú þessi: Adda Bára Sig-
fúsdóttir, Margrét Guönadóttir,
Siguröur Guömundsson, Jón
Aöalsteinn Jónasson, Páll
Gislason, Margrét Einarsdóttir
og Markús örn Antonsson. Adda
Bára er formaöur ráösins.
I fræösluráö voru kosnir
þessir: Kristján Benediktsson,
Þór Vigfússon, Höröur Berg-
mann, Helga Möller, Ragnar
Júllusson. Elin Pálmadóttir og
Daviö Oddsson.
Þessir voru kosnir i félags-
málaráö: Guörún Helgadöttir,
Þorbjörn Broddason, Sjöfn Sig-
urbjörnsdóttir, Geröur Stein-
þórsdóttir, Markús örn Antons-
son, Hulda Valtýsdóttir, Bessi
Jóhannsdóttir. Gerður Stein-
þórsdóttir er formaöur félags-
málaráös.
Stjórnarnefnd veitustoftiana
er nú þannig skipuö: Adda Bára
Sigfúsdóttir, Bjarni P. Magnús-
son, Valdimar K. Jónsson,
Sveinn Björnsson og Hilmar
Guölaugsson.
1 umhverfismálaráö voru
kosnir: Alfheiöur Ingadóttir,
Siguröur Tómasson, Haukur
Mortens, Elin Pálmadóttir,
Sverrir Scheving Thorsteinsson
og Magnús L. Sveinsson.
1 stjórn sjúkrasamlagsins
sitja nú þessir: Adda Bára Sig-
fúsdóttir, Eggert G. Þorsteins-
son, Markús örn Antonsson og
Arinbjörn Kolbeinsson.
Einar Ágústsson:
Skoðanakannan
ir og óskhyggj a
Síödegisblööin hafa lagt mikla
vinnu i það aö komast eftir þvi,
hvernig fólk muni kjósa i næstu
kosningum og er þetta sjálfsagt
vinsælt lestrarefni.
An þess að ég vilji halda þvi
fram, að óheiöarlega sé aö
þessum könnunum staöiö, finnst
mér þó ástæöa til aö láta þá
skoðun mina koma fram, aö
nauðsynlegt sé að setja ákveön-
ar og fast mótaöar reglur um
þaö, hvernig aö þessum athug-
unum er unnið, svo sem tiökast
hvarvetna erlendis.
Menn skulu hafa hugfast, að
hér er verið aö hnýsast I helg-
ustu einkamál þeirra, sem viö
er talað og koma pólitiskum
skoðunum þeirra á spjaldskrár,
sem enginn veit, hvað gert
verður við siöar. Þaö er þvi
einkar skiljanlegt, aö margir
neiti að svara slikum spurning-
um og raunar alls ekki áreiðan-
legt, að öll svörin segi til um
endanlega ákvörðun fólks.
Niðurstaöa Visis t.d. um fylgi
Framsóknarflokksins hér i
Reykjavik er sú, að hann fái
1.8% greiddra atkvæöa. Miöaö
við 50 þúsund manna kosninga-
þátttöku þýðir þetta, aö hann fái
hér 900 atkvæöi og hafi þá á tæp-
um mánuði, siðan 28. mai, tapað
3500 atkvæðum til viöbótar viö
hin þrjú þúsund og fimm hundr-
uö, sem hann óneitanlega tapaði
i borgarstjórnarkosningunum
frá þvi er siðast var kosiö hér.
Það er þvi alveg von, aö and-
stæðingar okkar séu kampa-
gleiðir, ef þeir trúa i alvöru
þessum tölum. Það viröast þeir
nú reyndar ekki gera eftir þvi
sem fram kemur i viötölum við
þá, en óskhyggjan leynir sér þó
ekki. Þetta gæti nefnilega veriö
satt, hugsa þeir vafalaust, og
þvi er svo ljúft aö trúa.
Fyrirmittleytier ég þó sann-
færöur um, aö eitthvaö meira en
litiö hefur farið úrskeiöis i um-
ræddum skoöanakönnunum og
viö Framsóknarmenn látum
ekki deigan siga fyrir svona
fréttum.
Um alla borgina er fólk, sem
vill vöxt og viðgang Fram-
sóknarflokksins, önnum kafiö
aö vinna fyrir flokkinn og kynna
hugsjónir hans og mál, staö-
ráðiði þvi aö láta hrakspár and-
stæöinga okkar ekki rætast.
Eina rétta svar okkar nú er
að herða róðurinn enn. Ég man
ekki eftir einum einustu al-
þingiskosningum, sem ég hef
tekið þátt i, þar sem það hefur
ekki verið sannað með „óyggj-
andi” tölum að ég heföi enga
möguleika aö ná kosningu.
Þetta hefur þó ávallt reynzt
óskhyggja þeirra, er þvi hafa
haldiö fram, og ég er sannfærö-
ur um að svo mun enn veröa.
Allt sem þarf er vilji okkar
sjálfra til aö draga ekki af okkur
þessa fáu daga, sem eftir eru.
Þá þurfum viö engu að kviða.
Einar Agústsson.
Hrafn á miðvikudegi
Menn í sessi Fróðárhirðarinnar
Fróðárhiröin er fræg I sögum.
Einar Benediktsson kvað um
hana og hennar llka:
Að verma sitt hræ við annarra
eld,
að eigna sér bráð sem af
hinum var felld,
var grikkur að raumanna geði.
Nú berst Morgunblaðið um á
hæl og hnakka við að negla
Sjálfstæðisflokkinn niður I sess
Fróöárhiröarinnar. í Sjálf-
stæöisflokknum hafa krystallazt
þær erföir sem ekki eru út-
dauöar l'rá þeim tlma, þegar
undirlægjuhátturinn viö útlend-
inga reið húsum meðal van-
máttugrar þjóðar. Og Morgun-
blaðiö rembist eins og rjúpan
við staurinn við aö hamra d þvl
öfugmæli að Sjálfstæðisflokkur-
inn hafi haft einhverja forgöngu
I iandhelgismálinu.
Eirikur Kristófersson var
mikill kappi á sjó og sldptist á
orðsendingum úr bibliunni við
sjóliðsforingja Breta 1 þorska-
striöinu á fyrri vinstristjórnar-
árunum. Hann var giftudrjúgur
skipherra. En hann er minni
lánsmaður I pólitlk, þvl að þar
hefur hann oröið fastur 1 neti
ihaldsins sem veriö hefur drag-
bltur I landhelgismálum.
Morgunblaöiö er svo
miskunnarlaust að það misnot-
ar nafn hans I viðleitni sinni til
þess að skipta um blaö I sögu
þjóöarinnar, eins og þegar ein-
ræöisstjórnir þurfa að láta
breyta frásögnum 1 alfræðiorða-
bókum sfnum vegna pólitiskrar
kúvendingar. Sömu meðferö og
Eirikur hlaut Kristján Ragnars-
son formaöur Landssambands
fslenzkra útvegsmanna I
Morgunblaðinu á laugardaginn.
Allir vita að vinstri stjórnin
fyrri sem Hermann Jónasson
stýröi, færöi landhelgina út f tólf
sjómflur gegn harðri andstöðu
Sjálfstæöisflokksins sem ekki
hafði dirfð til þess aö horfast f
augu við útlent vald I lifshags-
munamáli þjóðar sinnar. Allir
vita að viöreisnarstjórnin sem
Sjálfstæðisflokkurinn og AI-
í þeim umræðum, sem að
1 undanförnu hafa farið
fram um landhelgismálið,
hafa stjórnarandstæðingar
lagt höfuðáherzlu á, að nú
þegar eigi að ákveða að færa
fiskveiðitakmörkin umhverf-
is ísland út í 50 sjómílur,
hinn 1. september 1972. Raun
ar hafa engin rök verið færð
fram fyrir því, hvers vegna
þessi dagsetning er valin,
enda er það svo, að hún er
málamiðlun milli mismun-
andi sjónarmiða stjórnarand-
stöðuflokkanna í þessum efn-
um. Jafnframt haida stiórn-
arandstæðingar því fram, áð
við eigum að segja upþ 'samn
ingunum.við Bre.ta og^Þjóð-
vofjæfráJ.961 og losna þann-
ig undan þeirri skuldbind-
ingu að bera hugsanlegan
ógreining um útfærsiu undir
Alþjóðadómstólinn.
! l>vi í ágústmánuði sl. Aí sömu
ástæðum höfum við m.a. tal-
j ..áyarlegtj að. .tltnaaetja nú
I otfaersiu landhel^innnr 1. sept
) ember á næsta árij ef ovæntir
þýöuflokkurinn mynduðu, geröi
strax áríð 1961 þann dæmalausa
samning við Breta án nokkurra
uppsagnarákvæða/að tslending-
ar skyldu beygja sig undir það
að stækka ekki landhelgina
frekar án náðarsamlegs leyfis
frá Lundúnum. Allt fram á árið
1971 sátu þeir kumpánar, sem
kenna sig við sjálfstæði og al-
þýötuað völdum, bundnir I báða
skó, fjötraöir I sinum eigin
óhæfusamningi án þess að voga
sér aö lyfta höfði aö ýja að
stærri iandhelgi.
Kosningarnar 1971 snerust um
það hvort fiskveiöilögsagan
skyldi stækkuð. Þjóðin vildi það
og þeir sem börðust fyrir þvl
unnu sigur. Viöreisnarstjórnin
með útlendingaþjónkunina féll
og Ólafur Jóhannesson myndaði
vinstri stjórnina slðari. Alþýöu-
flokknum var boöin aöild að
henni, en hann hafnaði boöinu.
Alþjóð@lög eru lög, sem
gilda í samskiptum þjóða og
byggð eru á milliríkjasamn-
ingum og venju, sem skapazt
hefur. Venjurétturinn er það,
sem mikil'l meiri hluti ríkj-
anna telur bindandi. Einhliða
lagasetning ríkja og yfirlýs-
ingar skipta þar miklu máli,
en skapa ekki venjurétt, fyrr
en nægilega mörg ríki hafa
skipað sér í sama flokk. Þetta
er mergurinn málsins. Það er
því ekki hægt að halda því
fram, að íslenzk lagasetning
út af fyrir_ sigJirn Mjsjómílna
fiskveiðitakmörk skapi bind-
andi alþjóðlög fyrir aðra. En
i Telur fundurinn, að fyrir
forgöngu og baráttu íslend-
inga fyrir hafréttarráðstefn-
unni og mjög jákvæðrar þró-
unar þessara mála á alþjóða
vettvangi, beri að bíða með
einhiiða aðgerðir, þar tii séð
veröur,__hvort samkomuiag
tekst eða ekki, nema að um
svo aukna ásókn erlendra
fiskiskipa verði að ræða á
landgrunnsmiðin, að í út-
færslu fiskveiðilögsögunnar
verði þegar að fara á þessu
Hann var svo samdauna Sjálf-
stæðisflokknum, að hann vildi
ekki eiga hlut að rflrisstjórn,
sem hugöi á stækkun landhelg-
innar. Það hafði hann beinlfnis I
svari sinu. Sjálfstæðisflokknum
og Alþýðuflokknum réði fólk
sem ekíri fékk vatni haldið við
tilhugsunina um að móðga
Breta og Þjóöverja og jafnvel
sjálft Atlantshafsbandalagið.
Enda þótt tilvera tslendinga
væri i húfi.
Vinstri stjórnin hnekkti
óhæfusa mningi viöreisnar-
stjórnarinnar viö Breta. Hún
færði landhelgina út f fimmtfu
mDur og hafði fólkiö i landinu
með sér, og fyrir einhug fólks
guggnuðu þeir loks sem réðu
Sjálfstæöisfiokknum og Alþýöu-
flokknum. Þegar næsta ár lét
rikisstjórnin nýjan formann
sendinefndarinnar á undir-
búningsfundi hafréttarráðstefn-
I mörkin ná til. Með þessu sam
komulagi samþykktu jslendb
ingar, að__k"æmi_ugp__ágrem_-
ingur milfi þegsatia tveggja
þjóða un\_frekari útfærslu ís-
lenzku fiskveiðilögsögunnar,
mundi þeim ágreiningi skotið
tií AÍþjóðadómstólsins, ef
annar hvor aðilinn óskaði
þess. Stjómarandstæðingar
hafa haldið þvi fram, að ,
_En er ákvæðið um Alþjóða I
dómstólinn ný skuldbinding
af okkar hálfu? Þegar fisk-
veiðilögsaga okkar var færð
út í 4 sjómíiur _á árinu 1952,
var það ekki gert fyjrr en Al-
þjóðadómstólUna . í Haag
hafði_ feÍl.L_.úrslcurð í deilu
| Breta og Nprðmanna. Áð-
: gerðir okicar 1952 voru því
V „byggðar á dómi Alþjóðadóm-
um tveimur vikum fyrir kjördag, er"
komið í ljós, að landhelgismálið er að i
íjara út sem kosningamál á höfuðborg;
arsvæðinu a.m.k. þótt það sé enn ofarj
lega í hugum manna við sjávarsíðuna',
út um Iand, eins og fram kemur I frétta 1
samtali við Sverri Hermannsson i Morg)
unblaðinu í dag. Ábyrgðarlaus afstaðai
stjórnarandstpðunnar J þessu_m.álL hel-
ur ekki orðið þeim flokkum til framdrátt
ar í kosnlngunum, eins og þeTr~höíð'ú
gert sér vonir um. Jafnframt hví sem
unnar lýsa yfir þvi að tslending-
ar stefndu aö tvö hundruð milna
fiskveiðilögsögu, og á út-
mánuðum 1973 bar islenzka
sendinefndin fram formlega til-
lögu sama efnis á réttum vett-
vangi.
Þá fyrst fór Eyjólfur ögn að
hressast. Sjálfstæðismenn sáu
fram á að sókn islendinga að
lokamarkinu yrði ekki stöðvuö.
Sjálfstæðisflokkurinn I angist
sinni fékk fimmtiu menn,þar á
meðal Eirik og Kristján
Ragnarsson til þess að skrifa
undir áskorun um tvö hundruö
milna lögsögu. Þeir urðu raunar
á seinni skipunum, þvl að sú
krafa hafði löngu veriö borin
fram á alþjóðavettvangi og
verið síðan fylgt þar eftir. En
menn mega ekki vera% smá-
munasamir, þegar i skömmina
er komiö.
Þetta geröi þó þaö gagn að
Sjálfstæðisflokkurinn varð
nauðugur viljugur að fylgja þvi I
núverandi rikisstjórn, að lýst
yröiyfir tvö hundruð mllna fisk-
veiöilögsögu. Hann átti ekki
annars úrskostar, þrátt fyrir
eNislæga linkind slna, þegar út-
lent vald er annars vegar. En
ekki hefði þessi siðasta land-
helgisdeila veriö leyst á jafnfar-
sælan hátt og raun varð á, ef
Sjálfstæöisflokkurinn hefði haft
úrslitavald I landinu. Sjálf-
stæðismenn voru deigir, þegar
átökin voru hörðust. Hjá þeim
var enn tilhneiging til þess að
slá undan. Ensku blööin báru
vitni i málinu. Þar má lesa að
Ólafur Jóhannesson væri „harði
maöurinn” I rikisstjórninni is-
lenzku. Hann undi ekki öðru en
fullum sigri. Og á honum mæddi
mest, yfirmanni landhelgis-
gæzlunnar og utanrflrisráöherr-
anum, Einari Agústssyni.
Framhjá þeim varð ekkigengið.
Þjóðin var heppin að þeir
gegndu þessum embættum.
Vegna þess varð sigurinn svona
afgerandi.
Ognú eftir á er Morgunblaðiö
að reyna að falsa söguna Sjálf-
stæðisflokknum i vil. Til þess
misnota þeir Kristján Ragnars-
son og Eirik Kristófersson,
gamlan mann, sem vissulega
ætti skiliö að hljóta betri með-
ferð.
Sjálfstæðisflokkurinn var ekki
neinn frumkvööuli að tvö hundr-
uð sjómflna fiskveiðilögsögu.
Lengst af var hann mikill drag-
bltur I landhelgismálinu. Hann
neyddist til þess að snúa við
blaöinu vegna ótta við fylgis-
hrun, þegar aðrir höfðu markað
þá brauLsem farin skyldi. Kraf-
an um tvö hundruð milurnar var
komin fram og baráttan hafin
áður en Sjálfstæöisflokkurinn
rumskaðiog sá að sér. Hlraunir
Morgunblaðsins nú til sögu-
fölsunar eru ekki annað en
vitnisburður um, að þar á bæ
skammast menn sln fyrir for-
tiðina. Nú vilja þeir hafa kveöið
að m innsta kosti eina hendingu I
Lilju.
Hrafn