Tíminn - 29.11.1979, Blaðsíða 12

12
Fimmtudagur 29. nóvember 1979
DOD6E
besti vinur bóndans
Nú þegar vetur konungur ríkir til sjávar og
sveita er rétti tíminn f yrir bóndann að eignast
Dodge W150 f jórhjóladrifinn pick-up til land-
búnaðarnota.
Dodge W150 er ekki aðeins dugmikið torfæru-
tröll, heldur heppilegt og hagkvæmt atvinnu-
-J tæki f yrir nútíma búskap. Það má geta þess að
Dodge pick-up bílar eru vinsælustu landbún-
aðartæki Ameríku.
Við getum nú boðið fáeina Dodge W150 til af-
greiðslu með stuttum fyrirvara. Bóndinn sem
leggur áherslu á hagkvæmni kaupir sér Dodge
landbúnaðartæki.
Sölumenn Chrysler-sal
símar 83330 — 83454
Oadge
Ifökull hf.
,J.R.J. Bifreiðasmiðjan hf./jP|*yr|
Varmahlið,
Skagafirði.
Simi 95-6119.
Bifreiöaréttingar — Yfirbyggingar — Bifreiöamálun og
skreytingar — Bilaklæöningar — Skerum öryggisgler.'
Viö erum eitt af sérhæföum verkstæöum i boddyviögerö-
um á Noröurlandi.
KOSNINGAGETRAUN
RAUÐA KROSSINS
Tómas Sturlaugsson,
framkv. stj. Styrktar-
félags vangefinna.
ÉG SPÁI:
Fjöldi þingmanna '78-79 Spá
Alþýðubandalag 14 14
Alþýðuflokkui 14 11
■ Framsóknarflokkur 12 13
Sjálfstæðisflokkur 20 22
Aðrir flokkar oq utanflokka 0 0
Samtals 60 60
Svona einfalt er að vera með. Klippið þessa
spá út og berið saman við aðrar sem birtast.
ALLIR MEÐ!
RAUÐI KROSS ÍSLANDS
HJÁLPARSJÓÐUR
Jónína Jónsdóttir
Alltaf svo gaman að
vera Framsóknarrnaður
Hvers vegna, spyrö þii ef-
laust...
Þegar ég var barn, horföi ég á
silunginn i ánni heima synda
móti straumnum.Þettavar mér
ráögáta — og þó. Þetta var sýni-
legt afl af ööru tagi en þvl, þeg-
ar ég missti flik, sem ég var aö
skola i ánni og hún bara fylgdi
straum vatnsins — já, eins og
tuska, hún bara rann og rann.
Þegar ég kom til Reykjavikur
1939, gengust framsóknarmenn
fyrir samkomum á Hótel Borg.
Þær hófust á því aö spiluö var
Framsóknarvist. Þangaö fór ég
ævinlega og þaö var gaman. Oft
stóöu þá unglingar nær dyrum
úti og kölluöu til min „halló
sveitapúki”, „halló fjósalykt”
og annaö i þeim diír. Þá var þaö
sem mér fannst allra fyrst
gaman aö vera framsóknar
maöur. Éghugsaöikannski ekki
neitt um þaö, en mér fannst
gaman aö vera á leiöinni inn I
glæsta sali Hótel Borgar meö
þvi markmiöi aö skemmta mér.
Égvissi, aö þaöþótti ekkifint aö
vera framsóknarmaöur hjá
þeim, sem áttu peninga og voru
ekki aö bögglast meö neitt undir
hendinni, sem hét eitthvaö
annaö en aö nota þá bara.
Ég vissi, aö framsóknar-
menn höföu gengist fyrir aö
mynda samtök fólks. Þetta
sameinaöa fólk velti þyngri
steinum en þar sem einn og einn
var aö verki. Jónas frá Hriflu
var sá, sem stofnaöi fyrst sam-
tök vinnandi verkafólks á möl-
inni, siöan samtök fjölmennustu
stéttarinnar þá I landinu —
bændastéttarinnar. Jónas var
framsóknarmaöur. Timinn leiö
og þaö kom aö þvi t.d. aö á ísa-
firöi var mér bent á, aö ég ætti
aö vera i Sjálfstæöisflokknum,
ég væri svo „hress” — ég gæti
ekki falliö inn i Framsóknar-
flokkinn, sem væri aumur á Isa-
firöi. Mér var lika boöiö em-
bætti, ef ég vildi stofna kven-
félag Alþýöuflokksins á staön-
um, hann væri sterkur þar og
góö framavon i honum.
En mér þótti bara ennþá
meira gaman aö vera fram-
sóknarmaöur, alveg sérstak-
lega gaman eftir þetta.
„Skammt er öfganna á milli”,
segir máltækiö. En öfganna á
milli stendur Framsóknar-
flokkurinn nú samt. I hverri
kosningabaráttu beina þvi öfga-
flokkarnir spjótum sinum mjög
aö honum, og þaö er einmitt
skemmtilegt — viö hvert skot
sannast það að væri hann ekki
þar, heföu þessar fylkingar
veriö orövana orönar, þvi báöar
kenna þær honum alltaf um,
hanner alltaf aöalnúmeriö. Þvl
báöar öfgafylkingarnar, sem
hafa valið sér kratana til aö
viöra sig upp á, væru auövitaö
löngu hrundar útaf köntunum,
ef þær hefðu ekki einhverja
miðjufestingu til aö hengja sig
utan i, þegar þeim er falið aö
gera tilraun til-aö takast á viö
þjóömálin. Þvi er gaman aö
veraframsóknarmaöur. Þaö er
alltaf meira og meira gaman.
Nú er ég lika búin aö sjá þaö aö
þeir, sem stööu fyrir utan Hótel
Borg 1939, þeir standa þar enn
og hafa engu gleymt og ekkert
lært. Þeir hafa aldrei séö silung
synda mót straumi i raun og
veru og þvi ekki hrifist af þvi
undraafli sem þar er að verki,
veslingarnir. Kannski vita þeir
um tuskuna, sem fylgir
straumnum og lendir' að lokum
föst á steini og fúnar þar.
Ég veit þaö ekki fyrir vist.
Ég er framsóknarmaöur.
Jónina Jónsdóttir
Bragi Sigurjónsson:
Misskilningur
Daníels Ágúst-
l—íía n mma t:iw> mi« t:
mussonar
1 dagblaöinu Ttmanum 24. þ.m.
birtist fullyröingasamt og stóryrt
viötal viö Daniel Agústinusson
sem er i stjórn Sementsverk-
smiöju rikisins. Staöhæfir hann
þar, aö „rlkisstjórnin hafi ekkert
vald til aö fyrirskipa stjórn S.R.
eitt eöa annaö”, og gefur i skyn,
aö hann a.m.k. muni hafa fyrir-
mæli rikisstjórnarinnar aö engu i
viökomandi máli. Setur hann
fram þá kenningu aö þar sem
stjórn S.R. sé kosin af Alþingi
beri henni aö gera þvi grein fyrir
störfum sinum og hlita fyrirmæl-
um þess en ekki rikisstjórnar,
skilst manni.
Rétt er þaö hjá D.A. aö stjórn
S.R. er kjörin af Alþingi til 4ra
ára i senn, en atvinnumála-
ráöherra (nú iönaðarráöherra)
skipar henni formann og setur
henni erindisbréf og ákveöur laun
hennar.
Sennilega mun þaö nýtt fyrir
fleirum en mér, ef stjórnir rikis-
fyrirtækja, þó aö þær séu kosnar
af Alþingi skuli teljast „stjórn-
völd” hliöstæö rikisstjórn, heldur
munu menn lita svo á, aö hér sé
um kjöraðferö i stjórnarvali aö
ræða.
Nú, en hvf allur fyrirgangur
D.A. i Timanum?
Forsaga málsins á boröi minu
sem iönaöarráöherra er þessi:
Viö gjaldþrot Breiöholts h.f. haföi
komiö i ljós, aö S,R. haföi veö i 3
ibúöum, sem einstaklingar höföu
keypt af Breiöholti h.f., óvitandi
um þauveöbönd.Mérvartjáö, aö
þessir eigendur heföu leitaö fast
eftir þvl, aö fá þessum veöbönd-
um létt af, bæöi vegna lána, sem
þeir ættu loforö fyrir, en gætu
ekki hafiö vegna veöbandanna, en
þó fyrst og fremst vegna hins, aö
þeim fannst óviöunandi aö hafa
veöbandaógnunina yfir höföi sér,
geta misst ibúöirnar hvenær sem
væri.Fyrirlá.aöa.m.k. 2af þess-
um 3 fjölskyldum, sem Ibúöirnar
höföu keypt, mundu meö engu
móti getakeyptaf sér veöböndin,
þótt vildu, heldur yröu aö hverfa
slyppar og snauöar frá þessum
ibúöum sinum. Beiönir fyrr-
greindraeigendahöföu legiö fyrir
i iönaöarráðuneytinu um aöstoö
til aö fá veöböndunum létt af, þar
eöS.R. teldi sig ekki reiöubiina til
aöaflétta þeim, enda mál i gangi
fyrir undirrétti um skuldaskil
Breiöholts h.f. viö S.R. Um hitt
haföi stjórn S.R. haft góö orö, aö
hún mundi ekki ganga aö veöun-
um ,,aö svo stöddu”, eins og D.A.
segir, en þegar haf t er í huga, aö
gjaldþrota- og skuldaskilamál
geta og hafa dregist árum saman
á langinn, má öllum ljdst vera, aö
sllk svör róuöu litt Ibúöareig-
endurna.
Nil kann þaö aö vera umdeilan-
legt, hvort ráöherra eigi aö taka
sllkan kaleik frá einstaklingum,
sem rata í slíkan vanda og hér um
ræöir. Þeir heföu átt aö gæta þess
sjálfir, aö engin veöbönd hvildu á
Ibúöunum, þegar þeir keyptu
þær. Skaðinn var hins vegar
skeöurog ályktunmin var.aö rétt
væri aö láta þessa veöbandsógn-
unhverfa. í fyrstu hugöistég oröa
þetta sem tilmæli til stjórnar S.R.
en var þá bent á, aö stjórnin
mundifremur æskja beinna fyrir-
mæla, þvi aö þá væriábyrgöin al-
fariö á heröum ráöherra, sem svo
lögum samkvæmt bæri ábyrgö á
geröum sinum gagnvart Alþingi.
Égtaldi rétt, aö hér yröi ekki um
frestun aö ræöa ,,aö svo stöddu”,
á því aö til veösins yröi tekiö, svo
sem D.A.býöurfram I viötali sinu
I Tlmanum, heldur skyldi þvi af-
létt og ibiíöareigendurfá I hendur
skjalfest, aö svo heföi veriö gert.
Enn skal þess getiö aö bak viö
þessa ákvöröun mfna um aflýsingu
veöbanda þeirra, sem hér um
ræðir, lágu m.a. þær hugleiöing-
ar, aö oft hefir þaö fyrr gerst, aö
rikiö hafi gefið eftir kröfur á ein-
staklinga og fyrirtæki, sem aug-
ljósara hefir veriö aö þeir og þau
felldu á sig vitandi vits, en gátu
varla eöa ekki risiö undir, þegar
aö skuldadögum hefir komiö.
Hvaö þá um veöskuld, sem viö-
komandi vissu ekki af, en ógnaöi
þeim meö gjaldþroti?
Danid Agústfnusson hefir stór
oröum þaö i viötali sinu i Tíman-
um, aö ég hafi „logiö” því I Visi,
aöbréf mitt til S.R. hafi verið til-
mæli, en ekki fyrirmæli. „Allir
eiga mismæli oröa sinna”, sagöi
karlinn foröum. Rétt er þaö, aö
mig minnti aö morgni dags, er
Visir spuröi mig um máliö all-
mörgum dögum eftir bréfritun
mlna til S.R. og ég haföi þaö ekki
viö höndina aö niöurstaöan heföi
veriö tilmæli, en ekki fyrirmæli,
og skýrist þaö raunar af þvi, sem
fyrr stendur i grein þessari, aö sú
var upphafleg ætlan.
öllu öðru en þvi sem nú hefir
veriö sagt, og D.A. segir um
Breiöholtsmál framar I viötali
sinu, visa ég alfariö frá mér og
meöráöherrum mlnum. Ég lagöi
máliö fyrir þá, eins og aö framan
segir, og ákvöröun var tekin al-
fariö á þeim fœ-sendum sem ég
lagöi fram.
Óhjákvæmilegt reyndist
aö stytta þessar athuga-
semdir nokkuö, til þess aö
tryggja þeim rúm I blaöinu.
ritstj.