Tíminn - 15.02.1980, Qupperneq 8

8
mmm
Föstudagur 15. febrúar 1980.
Minning
Gunnar Vigfússon
skrifstofustjóri frá Flögu
Fæddur 13. október 1902.
Dáinn 6. febrúar 1980.
Gunnar Vigfússon andaöist
miövikudaginn 6. febrúar s.l. og
var hann þá á 78. aldursári, er
hann lézt, en hann var fáeddur 13.
október 1902 aö Flögu i Skaftár-
tungu.
Ariö 1920 fór Gunnar til náms i
Samvinnuskólanum og útskrifaö-
ist þaöan 1922. Réöst hann þá um
haustiö til Kaupfélags Hallgeirs-
eyjar og þar og i Hvolsvelli, eftir
aö kaupfélagiö var flutt þangaö,
var hann viö verzlunarstörf fram
til ársins 1936, en þá flyzt hann aö
Selfossi. Hóf hann störf á skrif-
stofu Kaupfélags Arnesinga þann
8. nóvember sama ár og þar vann
hann óslitiö sem skrifstofustjóri
þangaö til i april 1978, er hann lét
af störfum eftir tæplega 42 ár hjá
félaginu, þá á 76. aldursári.
Kynni okkar og samstarf hófst
er ég kom ungur til starfa hjá
K.A. fyrir um 26 árum siöan. A
öllum þessum árum kynntist ég
honum allnáiö, þar sem viö vor-
um lengi vel saman i skrif-
stofuherbergi. Var hann mér
allt frá fyrstu tiö, sem og öll
um öörum, ákaflega góöur og
viömótsþýöur húsbóndi og sam-
starfsmaöur, sérlega hjálp-
samur þeim, sem báru sig
eftir aöstoö hans. Gunnar var
hæglátur og prúöur og oft glettinn
i daglegri umgengni. Hann var
duglegur og afkastamikill starfs-
maöur og haföi skemmtilega og
mjög fallega rithönd, var lista-
skrifari. Báru gömlu, handskrif-
uöu bókhaldsbækurnar glögg
merki handbragös hans. Eins var
hann afburöa töluglöggur og góö-
ur hugarreikningsmaöur og gat
og geröi þaö oft aö leggja marga
reikningsdálka saman i einu lagi
og skipti þá oft ekki máli, hvort
dálkurinn snéri rétt viö honum
eöa ekki. Þessi iþrótt haföi þjálf-
ast meö honum gegnum árin, þvi
aö ekki var reikningsvélunum
fyrir aö fara i Hallgeirsey, þær
komu ekki til fyrr en hann kom til
K.Á. Og miklar breytingar uröu á
bókhaldsstörfum á hans starfs-
ævi, frá þvi aö allt var handskrif-
aö, stórt og smátt, til nútima bók-
haldsvéla og tölvutækni.
En i gegnum allar framfarir og
breytingar nútimans var Gunnar
trúr þeirri hugsjón, sem hann
kynntist I Samvinnuskólanum og
sem hann starfaöi fyrir alla sina
ævi. Tryggöin var sterkur þáttur i
fari Gunnars, hvort sem i hlut átti
samvinnufélagsskapurinn i heild
eöa einstakur maöur. Þess naut
ég og fjölskylda min frá þeim
báöum, Gunnari og seinni konu
hans, Oddbjörgu Sæmundsdóttur,
frá Eystri-Garösauka, en hún lézt
fyrir nokkrum árum siöan. Góö
vinátta varö milli heimila okkar
og áttum viö hjónin og börn okkar
alltaf vinum aö mæta að Árvegi 6.
Aö heilsast og kveöjast er lifs-
ins saga. Horfinn er góöur félagi,
en meö þessum fátæklegu oröum
minum vil ég minnast Gunnars
Vigfússonar, vinar og áratuga
samstarfsmanns meö hlýhug og
þakklæti.
Blessuö sé minning hans.
Gunnar A. Jónsson.
Jafnan setur okkur hljóð þegar
við fréttum andlát frænda og
vina. Svo var einnig er ég frétti
lát Gunnars frænda mins og
vinar, þó ég hins vegar væri búinn
aö gera mér grein fyrir þvi, að
hverju stefndi. Mér finnst nú
skarö fyrir skildi i frænda- og
vinahópnum er Gunnar er allur.
Gunnar var fæddur á Flögu i
Skaftártungu 10. október 1902,
sonur þeirra mætu hjóna Sigriöar
Sveinsdóttur og Vigfúsar
Gunnarssonar, sem þar bjuggu
lengi og náðu bæði háum aldri og
gerðu þar garðinn frægan. Ekki
er þörf að lýsa þeim nánar hér,
þau voru landsþekkt fyrir gest-
risni og höfðingsskap. Þau hjón
eignuðust sjö börn þrjá syni og
fjórar dætur, og var Gunnar
næstelsta barn þeirra. Er nú fariö
aö fækka i þeim myndarlega syst-
kinahóp, sem ólst upp á Flögu,
þar sem nú eru þrjú þeirra syst-
kina látin, eftir standa þrjár
systur og yngsti bróöirinn.
Gunnar ólst upp hjá foreldrum
sinum á Flögu til tvitugsaldurs
viö hin venjulegu sveitastörf og
var fljótt liðtækur viö þau störf og
hefði eflaust oröið gildur bóndi
hefði hann lagt þaö starf fyrir sig.
En hann mun hafa haft hug á að
, leita sér einhverrar menntunar.
"Fór hann i Samvinnuskólann i
Reykjavik, sem þá hafði mikiö
orö á sér undir stjórn Jónasar
Jónssonar. Mun hann þar hafa
mótast af hugsjón samvinnu-
stefnunnar og varð það hlutverk
hans og lifsstarf að vinna að heill
hennar.
Gunnar var ákaflega heil-
steyptur maður, þar var enginn
flysjungur á ferö, og prúömenni i
allri framkomu og mikill starfs-
maður.
Ariö 1923 fór hann verslunar-
maður og bókhaldari til Kaup-
félags Hallgeirseyjar er siöar
varð Kaupfélag Rangæinga og
starfaði hjá þvi félagi til ársins
1936, fór þá til Kaupfélags Arnes-
inga og starfaöi þar sem skrif-
stofustjóri þar til hann hætti
störfum fyrir tæpum tveimur ár-
um.
Ariö 1928 giftist hann fyrri konu
sinni Mariu Brynjólfsdóttur frá
Syöri-Vatnahjáleigu en missti
hana eftir fjögurra ára sambúö.
Meö henni eignaðist hann tvo
syni: Karl Jóhann, nú verslunar-
mann, búsettan i Kópavogi,
giftan Oddnýju Þóröardóttur.
Þau eiga þrjá syni og eina dóttur.
Karl var aö mestu uppalinn hjá
Agústu I Suöurvik, systur
Gunnars. Yngri sonurinn er
Sveinn Páll, bóndi á Flögu. Hann
er giftur Sigrúnu Glsladóttur og
eiga þau fimm sonu. Sveinn kom
4ra ára aö Flögu til afa slns og
ömmu og hefur veriö þar siðan.
éT* nTí
RAF- OG
GLÓÐARKERTI
„Orginal" hlutir í
frægustu bílum
Vestur-Þjóðverja
Póst-
sendum
ARAAULA 7 - SIMI 84450

“S
efnher- I
Ársalir i SýningarhöHinni
Er stærsta sérverslun landsins meö svefnher-
bergishúsgögn.
• Yf irleitt eru 70-80 mismunandi gerðir og teg-
undir af hjónarúmum til sýnis og sölu í versl-
uninni með hagkvæmum greiðsluskilmálum.
• Verslunin er opin frá kl. 13-18 á virkum dög-
um en síma er svarað frá kl. 10.
• Myndalista höf um við til að senda þér.
Ársalir i Sýningarhöllinni
Bíldshöfða 20/ Ártúnshöfða.
Símar: 91-81199 og 91-81410. A
HINT veggsamstæður
« «•'WmWíl
Húsgögn 0£rSuðurl„dsbrau, ,8
mnrettmgar srmi 86 900
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi
Gisli Skaftason,
bóndi, Lækjarbakka, Mýrdal
veröur jarösunginn frá Reyniskirkju laugardaginn 16.
febrúar kl. 13.30.
Kristln ólafsdóttir,
börn, tengdasynir og barnabörn.
Siðari konu sinni, Oddbjörgu
Sæmundsdóttur frá Eystri-
Garðsauka, giftist hann árið 1934.
Eftir að þau fluttust að Selfossi
áttu þau fallegt heimili að Arvegi
6. Hún dó fyrir tæpum fjórum
árum. Þau eignuðust ekki börn.
Ég hygg að Gunnar hafi oft
unnið langan vinnudag, hafi ekki
alltaf farið eftir klukkunni, heldur
eftir verkum þeim sem fyrir lágu.
Annars ætla ég ekki aö fara út i aö
lýsa verkum hans hjá kaup-
félögunum, þaö ætla ég öðrum að
gera. Tómstundirsinar mun hann
hafa notað til fræðiiðkana, sér-
staklega haföi hann mikinn áhuga
á ættfræði. Hygg ég að hann hafi
átt allmikið safn, sem hann hafi
ætlað sér að fullvinna þegar hann
væri hættur öðrum störfum, ef
aldur og heilsa hefðu leyft.
Sumarfri sin notaöi hann til
feröalaga um landiö hann var
mikill náttúruunnandi. Sveitsinni
og bernskuheimili unni hann mik-
iö og gaf sér alltaf tlma til aö
dvelja þar árlega einhvern tima
og hin siöustu ár var hann farinn
að þétta feröirnar þangaö.
Nú þegar Gunnar er horfinn af
þessu jarbvistarlifi eru mér efst i
huga þakkir frá okkur hjónum til
hans, þessa drengskaparmanns
og konu hans fyrir margar
ánægjustundir, sem við áttum
saman og eftir aö ég fluttist út I
Landsveit var ég tiöur gestur hjá
þeim, og alltaf voru sömu höfð-
inglegu móttökurnar hjá þeim, og
er ég kom að Selfossi fannst mér
aldrei erindunum lokið fyrr en ég
var búinn aö koma til þeirra.
Siðastliöið ár var hann mjög
heilsutæpur og naut hann að-
stoðar sinna ágætu systra og nán-
ustu ættingja. A slðastliðnu sumri
fór hann i Landakotsspitala, fékk
bót i bili, en varö fljótt aö fara
þangað aftur. Þar dó hann 6.
febrúar siðastliðinn.
Vigfús Gestsson.
Gunnar Vigfússon, fyrrv. skrif-
stofustjóri hjá Kaupfélagi Arnes-
inga andaöist I Reykjavik 6. febr.
s.l. eftir nokkurra vikna legu á
sjúkrahúsi. Hann var fæddur aö
Flögu I Skaftártungu 13. okt. 1902.
Foreldrar hans voru Vigfús
Gunnarsson, bóndi á Flögu og
kona hans Sigriður Sveinsdóttir
Erikssonar, prests i Asum.
Bjuggu þau hjón i Flögu yfir 50 ár
viö mikla rausn og myndarskap.
Gunnar Vigfússon brautskráö-
ist úr Samvinnuskólanum áriö
1922 og réðist að námi loknu til
Kaupfélags Hallgeirseyjar, sem
nokkru siðar flutti starfsemi slna
til Hvolsvallar og var þá nafni
félagsins breytt i Kaupfélag
Rangæinga. Gunnar fylgdi kaup-
félaginu til Hvolsvallar og var
starfsmaöur þess áfram eða allt
til ársins 1936, aö hann fluttist aö
Selfossi og hóf störf hjá Kaup-
félagi Arnesinga. Varö hann fljót-
lega skrifstofustjóri þar og
gegndi þvi starfi um 40 ára skeiö,
en alls vann hann hjá Kaupfélagi
Arnesinga 41 1/2 ár.
Hann kvæntist áriö 1928 fyrri
konu sinni, Mariu Brynjólfsdóttur
frá Syrði-Vatnahjáleigu I Land-
eyjum, en missti hana eftir fjög-
urra ára sambúö frá tveimur
kornungum sonum þeirra hjóna,
en þeir eru: Karl Jóhann, bú-
settur i Reykjavlk. Ólst hann upp
i Vik i Mýrdal hjá Agústu Vigfús-
dóttur, föstursystur sinni. Hinn
sonurinn Sveinn Páll, ólst upp I
Flögu og er nú bóndi þar.
Slðari kona Gunnars Vigfús-
sonar var Oddbjörg Sæmunds-
dóttir frá Eystri-Garðsauka, dáin
fyrir fáum árum. Þau voru barn-
laus.
Þetta er i örstuttu máli frásögn
af lifshlaupi Gunnars Vigfús-
sonar. Heföi þaö sannarlega ekki
átt illa við aö rakin væri itarlega
ætt hans og uppruni, þvi að hann
var af merkum og góöum ættum
kominn, en fáfræöi min i þeim
efnum veldur því, að ekki verður
meira að gert.
Einnig má lika geta þess, að
hann var mjög ættfróður og
viöurkenndur af þeim, sem vit
höfðu á og þekkingu, að vera
mjög öruggur i þeirri grein. Veit
ég um marga sem fóru I smiöju
til hans að fá upplýsingar um ætt
sina og uppruna. Og þangað fóru
menn svo sannarlega ekki
erindisleysu. En Gunnar Vigfús-
son kunni svo sannarlega á fleiru
góð skil en ættfræðinni einni
saman. Hann var t.d. ágætur tafl-
maður, spilamaður góður og
stundaöi iþróttir mikiö um árabil.
Hann var einnig úrvals skrif-
stofumaöur, hraðvirkur og
öruggur, svo aö af bar. Mán ég
það vel fyrr á árum, áður en ný-
tisku skrifstofuvélar voru
komnar til sögunnar, hversu
undra fljótur hann var að leggja
saman langa og breiða talna-
dálka. Það var hrein unun að
horfa á þennan mann vinna verk
sin. Gunnar Vigfússon átti
vandað bókasafn og mikið af góð-
um bókum, enda áhugasamur um
allan fróðleik og fjölfróður um
margt, hafði fjölhæfar gáfur og
mikinn skýrleika i allri hugsun.
Viö Gunnar Vigfússon vorum
samstarfsmenn i 40 ár. Þetta er
aö visu nokkuö langur tlmi, þó
ekki svo mjög, þegar litiö er til
baka. Þannig er lifiö. Hinir
„gömlu” góöu dagar” eru
kannski ekki eins órafjarlægir,
þegar á allt er litiö, eins og okkur
finnst stundum i fljótu bragði.
Allan þennan tima vann ég
undir stjórn Gunnars Vigfús-
sonar, og aldrei, ekki eitt einasta
skipti bar skugga á þaö samstarf.
Oft þurfti ég til hans að leita,
vegna starfs mins og fór aldrei
bónleiöur til búðar. Hann var ætlð
hinn sami. Haggaðist aldrei. Vin-
samlegur, hjartahlýr og góövilj-
aður. Hann var aldrei svo önnum
kafinn við störf sin, að hann léti
það bitna á þeim, sem áttu við
hann erindi, en þeir voru auðvitað
margir. Aldrei átti hann i útistöð-
um viö nokkurn mann, þó að vita-
skuld hefði hann fulla einurö til að
segja meiningu sina. Aldrei sagöi
hann neinum til verka i krafti slns
embættis. Honum skeikaöi aldrei
i góövild og tillitssemi.
Ég er þess fullviss, aö Gunnar
Vigfússon átti engan óvildar-
mann og er þaö vel af sér vikið á
langri ævi. öllum þeim fjöl-
mörgu, sem unnu undir stjórn
hans þennan langa tima, þótti
vænt um hann og var hlýtt til
hans. Við, sem unnum undir
stjórn hans, konur jafnt og
karlar, sátum öll við sama borö,
hvaö þaö snerti aö mæta aldrei
ööru en góövild og öruggri af-
greiöslu á starfsvandamálum
okkar.
Þegar ég nú aö lokum kveö vin
minn, Gunnar Vigfússon, hinstu
kveðju eftir langt samstarf, er
mér mikill söknuður i huga, aö
hann skuli nú horfinn og einnig
mikil þökk til hans, þessa mikla
drengskaparmanns, sem alla tiö
var mér bæöi hugljúfur og góöur.
Mér er einnig þökk i huga til for-
sjónarinnar fyrir að hafa gefiö
mér tækifæri til aö kynnast svona
ágætismanni eins og Gunnar Vig-
fússon var. Af sliku tækifæri heföi
ég svo sannarlega mátt mikiö
læra, en þaö er önnur saga.
Ég óska vini minum mikils vel-
farnaöar á ókunnum leiöum og
biö honum blessunar. Ég trúi þvi,
aö slikur maöur, sem Gunnar
Vigfússon, hljóti aö eiga góöa
heimvon handan móöunnar
miklu. Honum munu fylgja hug-
heilar kveðjur og þökk allra
þeirra, er kynntust honum.
Blessuö sé minning hans.
Valdimar Pálsson.