Tíminn - 26.06.1981, Qupperneq 10

■ Þórunn Þórðardótt-
ir er ekkja og á tvö
börn. Dóttirin vinnur i
Þýskalandi i sumar en
sonurinn hefur sumar-
vinnu i Reykjavik. Þór-
unn er húsmóðir og
starfsmaður hjá
Ferðafélagi íslands.
fcg vakna kl. 7 viö þaO, aO son-
ur minn lokar útidyrahurOinni,
en hann tekur strætó I vinnuna
kl. rúmlega sjö. Um leiO og ég
dreg gardinurnar frá svefnher-
bergisgluggunum blasir viö mér
fjallahringurinn I noröri og
austri baöaöur I sólskini. Þetta
bjarta veöur og fallega útsýni
hefur strax góö áhrif á mig. Ég
dríf mig niöur og byrja aö venju
á J>vi aö laga kaffi, en einn
kaffibolli er mér nauösyn, til
þess aö komast i samband viö
sjálfa mig á morgnana. Ég hef
nægan tima og get þvi setst I stól
með kaffibollann og litið yfir
blööin áður en ég fer i vinnuna.
verk. Móðir min er nýbúin að
hreinsa og smyrja saumavélina
mina (saumavélin leið fyrir
notkunarleysi), svo að mér er
ekkert að vanbúnaði. Mér liður
eins og ég sé að gangast undir
erfitt próf, verða buxurnar not-
hæfar eftir mina viðgerð eða
ekki? Sonurinn dæmir um það.
Ég er rétt búin að setja mig i
samband við saumavélina þá
hringir siminn. Það er þá pabbi
og hann flytur mér þær ánægju-
legu fréttir, að hann ætli að
koma og slá garðinn fyrir mig
ákveðinn dag. Þvilikur léttir,
sum verkefni vaxa manni i aug-
um. En áfram með viðgerðina,
sem ég lýk við og tel mig hafa
gert mitt besta og meira er ekki
hægt að biðja um.
Þá er komið að fréttum i Sjón-
varpinu, sem ég horfi á um leið
og ég les i dagblöðunum.
Dagskráin vekur ekki áhuga
minn, svo að ég loka fyrir sjón-
varpið. Mér verður litið út um
gluggann og er mér ljóst að
veðrið er eins og það gerist feg-
urst i júni-kvöldi, blæja-logn á
Elliðavoginum og skafheiður
Dagur i lífi Þórunnar Þóröardottur starfsmanns Ferðafélags íslands
Tillitsleysi f umgengni við landið er of algengt:
Madur ekur ekki
yfir andlit vinar síns!
Að byrja daginn i kyrrð og
hafa nægan tima til þess að
huga að verkefnum dagsins er
ákjósanlegt og sannast að segja
reyni ég að hafa það fyrir reglu.
Dagurinn hjá mér skiptist á
milli vinnu utan heimilis og
heima. Ég vinn hjá Ferðafélagi
lslands og er vinnan fólgin i þvi,
að vekja athygli fólks á heppi-
legri leið til þess að verja fri-
stundum sinum þ.e. að ferðast
um og skoða eigið land. Mjög
ánægjulegt starf. Ekki þarf aö
fara langtút fyrir bæinn, til þess
að njóta útiveru og komast i
snertingu við náttúruna og
hreint ótrúlegt hversu mikla
hvild má fá frá amstri tilver-
unnar i stuttri dagsferð á tveim
jafnfljótum.
Mest að gera á góðvið-
risdögum.
A góðviðrisdegi eins og i dag
er alltaf mikið að gera hjá okk-
ur, gott veður er hjá flestum
hvatning til ferðalaga og þá tek-
ur fólk ákvarðanir um hvert
halda skal. Þetta er ég að hugsa
en nú er kominn timi til að
leggja frá sér kaffibollann og
aka i vinnuna. Ég vel leiðina
með sjónum, fallegustu ökuleið
borgarinnar, læt ekki fara i
taugarnar á mér þótt ég þurfi að
biöa lengi, til þess að komast af
Skeiöarvogi inn á Elliðavoginn,
ég hef svo fallegt útsýni til norð-
urs sem styttir mér biðina. Það
verðurhléá bilalestinni og akst-
urinn tekur athygli mina og sem
leið liggur ek ég niður i bæ og til
vinnustaðarins.
Það fer eins og mig grunaði.i
svona góðu veðri hringir siminn
látlaust. Fólk spyr um sumar-
leyfisferðir, hvaða helgarferðir
eru framundan, hvert á að
ganga næsta sunnudag o.s.frv.
Við reynum að veita greið svör,
svo að val ferðamannsins verði
auðveldara. Margir eru undr-
andiyfir að ekki sé fært i Land-
mannalaugar, löngu komið vor
hér i Reykjavik, en Land-
mannalaugar eru i 600 m hæð
yfir sjó og þar vorar seinna og
þá skilja flestir ástæðuna. En
sumir ferðalangar eru óþolin-
móðir og vilja ekki biða eftir aö
slóöir séu tilbúnar til aksturs.
Þessi tegund ferðamanna haföi
lagt leið sina inn i Laugar fyrr i
þessum mánuði og með farar-
tækjum sinum mörkuðu djúp
sár i jaröveginn, sem seint gróa.
Harðneskja og tillitsleysi i um-
gengni við landið eru þvi miður
of algeng. Maður ekur ekki yfir
andlit vinarsins, af þvi að hann
liggur varnarlaus? Þetta er inn-
skot.
Ekki nauðsynlegt að
vera göngugarpur.
Enn hringir siminn. Einn spyr
hvort gönguferðir i tiltekinni
ferð séu erfiðar, við teljum þaö
ekki vera, reynt sé að koma til
móts við alla, sem vilja vera
með. Það er ekki nauðsynlegt að
vera „göngugarpur” til þess aö
skoða landið, hóflegur hraði er
ánægjulegri og fer betur með
einstaklinginn. Alltaf stækkar
sá hópur fólks, sem vill ganga
um landið með allt sitt hafur-
task, það er okkar reynsla hér.
Hjá okkur eru þrjár gönguferðir
með útbúnað, fullbókaðar i
sumar, á sitt hver ju landshorni
Við verðum að bæta einni
gönguferð við á leiðinni Land-
mannalaugar — Þórsmörk.
Erfarið i Þórsmörk um næstu
helgi spyr ung stúlka, er búið að
hreinsa Langadal? Ég verð að
segja nei. Þessi hefur greinilega
lesið blöðin eða þekkt einhvern,
sem heimsótti Þórsmörk um
h'vitasunnuna.
Allt i einu er komið hádegi.
Timinn flýgur áfram.. Eftir há-
degiö hringir Aðalheiður Bjarn-
freösdóttir og biður okkur að sjá
um helgarferð fyrir Sóknarkon-
ur, það er auðsótt mál. Við ræð-
um skipulag ferðarinnar, Aðal-
heiður er skýr og ákveðin og
fljótlega komum við okkur sam-
an um hvernig best er að haga
ferðinni, svo að hún verði öllum
upplyfting og ánægjuleg.
Þegar liða tekur á daginn er
greinilegt að margir hafa látið
skrá sig i ferðir hjá okkur, enda
veðrið til slikra ákvarðana hag-
stætt, eins og ég sagði i upphafi.
Það er mikið úrval af ferðum og
óbyggðirnar svikja engan, sem
vill af einlægni hefja kynni.
Þetta hefur verið liflegur dagur,
en þá er að huga að heimferð og
hvað þarf að hafa forgang, þeg-
ar heim er komið, nóg er að
gera. Ég rifja snarlega upp
fyrir mér hvað ég á til heima og
mér til mikils léttis slapp ég við
innkaup i dag, en mér leiðast
matarinnkaup. ek ég þvi sem
leiö liggur beint heim.
Ég þarf ekki að eyða tima i
heilabrot um matseðil kvölds-
ins, afgangur frá i gær leysir
þann vanda, enda eins gott að
hafa hraðann á, sonur minn á að
mæta á fótboltaæfingu rúmlega
sex, svo að kvöldverðurinn er
framreiddur með hraði.
Með viðgerð þjarga ég
verðmætum.
Ég sest i stól og fer að hugsa,
nú hef ég góðan tima fram að
fréttum I sjónvarpi, til þess aö
gera eitthvað gagnlegt. Það
rifjast upp fyrír mér aö ég hef
frestað i nokkra daga að gera
við buxur af syni minum.
Saumaskapur er ekki min
sterka hlið, en þetta eru nýjar
buxur og með viðgerð bjarga ég
miklum verðmætum. Ég get
ekki verið þekkt fyrir annað en
takast á við þetta vandasama
himinn. Nú væri skemmtilegt að
fara i kvöldgöngu upp með
Elliðaánum, en ég er svo heppin
að búa hæfilega nálægt þvi
svæði, svo að ég gæti hafið
gönguna heima hjá mér. Ég
vorkenni sjálfri mér eilitið, af
þvi að ég veit, að ég get ekki
stundað mina uppáhaldsiðju,
gönguferðir, nú um nokkurn
tima, en ég var svo óheppin að
togna illa á ökla og ekkert dugar
nema aðgætni og þolinmæði, til
þess að lækna slikt. I kvöld verð
ég þvi að láta mér nægja að rifja
upp fyrri gönguferðir með
Elliðaánum, en það svæði er
unaðsreitur, sem ekki má spilla.
Eftir að hafa sætt sjálfa mig
við að sitja heima i góða veðr-
inu, verður mér litið út um
gluggann enn einu sinni á þess-
um degi og við mér blasir fjalla-
hringurinn i kvöldroðanum, þar
sem Esjan er glæsilegust og
með þá mynd i huganum er ég
sátt við að sofna.
Þá kemur að siðasta verki
dagsins, en það er að velja les-
efni fyrir svefninn. Ég á eitt-
hvað ólesið i siðasta helgarblaði
Timans,best að ljúka við það.
Annars er ég að lesa Ferðabók
Ebenezer Hendersons i þriðja
sinn og hlakka ég alltaf til end-
urfunda við hann, frábær bók.
Henderson þessi ferðaðist um
Island árin 1814 og 1815 með vet-
ursetu i Reykjavik.
Þvottalistinn audveldar
heimilisstörfin
■ Mörgum húsmæðrum gengur
erfiölega aö kenna fjölskyldunni
aö þvo þvotta, meira aö segjaþótt
ekkert ætti aö vera auöveldara en
setja tauiö i þvottavélina. Þaö
getur reyndar verið svolitiö
vandasamt aö vita, hvaö má fara
saman I hvert sinn. Mikiö er nú
oröiö um merkingar í fatnaöi. A
merkimiöum stendur i hversu
heitt vatn fatnaöurinn má fara og
hvernigá aö ganga frá honum aö
þvotti loknum, hvort hann má
vinda, hvort hengja á hann upp
blautan eöa undinn og sföan hvort
nauösynlegt er aö strauja hann og
þá meö hvaö heitu straujárni.
Til þess að gera þetta allt enn
þá auðveldara er ráö aö búa tn
þvottalista yfir það helzta sem
þarf að þvo á hverju heimili. List-
ann ætti aö hengja upp niðri i
þvottahúsi við þvottavélina.
Þegar nóg er komið af þvotti, á
hver sem er aö geta lesiö sér til á
listanum, hvernig fara á með ó-
hreina þvottinn.
Viö birtum hér mynd af slfkum
þvottalista. Inn á hann hafa veriö
færðar nauðsynlegustu upplýs-
ingar varðandi þvott á einstaka
fatnaði. Þarna stendur á hvaöa
hitastig stilla skal þvottavélina,
og sföan undir straujun hvort
stilla á straujárnið á bómull eða
fínan þvott. I sumum tilfellum
eru straujárnin merkt með
punktum, og'þá er bara að lita á
merkið i flikinni sjálfri og sjá,
hversu margir punktar eru innan
i straujárninu, sem þar er sýnt, ef
strauja þarf flikina.
Búið ykkur nú til svona lista.
Hafiö sýnikennslu fyrir alla fjöl-
skylduna eitthvert kvöldiö þegar
allir eru komnir heim, og ekkert
sérstakt annaö liggur fyrir, og
hvetjiö fólkiö svo til þess að
hjálpa til við þvottinn annað
slagið meö þvi aö setja óhreina
þvottinn i vélina.
fb