Fréttablaðið - 09.07.2008, Qupperneq 28

20 9. júlí 2008 MIÐVIKUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Það styttist í bikiní-
tímabilið. Tímabært
að skoða fataskápinn!
Ég ætti að
passa í þetta í
sumar!
GVUÐ
MINN
GÓÐUR!
Ég gæti
notað þetta
sem tjald!
Bíddu! Það er
einhver vafinn
inn í þetta!
Það besta við að vera í
burtu er að snúa aftur.
Saknaðirðu
mín?
Mjási, Mjási!
Hvað er
klukkan? Hádegi.
Ó, þá held ég að ég
sé orðinn of seinn til
að ná flughópnum
mínum.
Getum
við farið í
speglasal-
inn?
Ég veit ekki, hann
lítur ekkert sér-
staklega vel út.
Heyrðu Lárus, hvað er svona
óhugnanlegt við speglasalinn?
Spegla-
salur
Aðgang-
ur 500 kr.
á gest
Spegla-
salur
Og þið kallið þetta
himnaríki?!
Það er ekki eitt tré sjáanlegt!
Það er padda að
skríða yfir andlitið á
mér þegar ég vakna
í eimbaðinu sem ég
kalla tjaldið mitt.
Morgunn á Hróars-
keldu. Ég stíg út í ryk-
mettaðan þvagfnyk-
inn og tek í skyndi
ákvörðun um hvort
að kamar eða girðing
verði fyrir valinu. Í spreng, hárið í
einni flækju, sviti á svita ofan.
Engin sturta sem bíður, engin
mjólk í ísskápnum, enginn sófi að
halla sér í. Bara ég og aðrar hundr-
að þúsund manneskjur í útilegu.
Hróarskelda hefur verið fastur
liður á hverju sumri síðan 2003
hjá mér. Ekki aðeins vegna þess
að þar má finna bestu tónlistar-
menn hvers tíma fyrir sig heldur
vegna þess að ég er háð því að lifa
ógeðslega í nokkra daga. Ég meina,
tónleikarnir eru aðalmálið en
kelda úr hótelherbergi eða felli-
hýsi væri engin kelda. Mér hefur
alltént liðið hálfkjánalega þá daga
hátíðarinnar sem ég er hrein.
Jebb, þú skildir þetta rétt. Það er
betra að vera skítugur. Að leyfa
sér að líta ekki í spegil í viku,
drekka bjór og lykta verr. Skola
mesta rykið úr augunum í almenn-
ingsvaski og pissa á hækjum sér
við veginn í allra augsýn. Að vaka
og sofa við tónlistarval þess sem
tjaldar við hlið þér og reyna að
greina hversu mörg lög þú heyrir
í einu hverju sinni. Að skjálfa á
nóttunni og lamast úr hita á dag-
inn. Allt þetta er undarlega seið-
andi og kósí.
Ég er ekki frá því að þegar
maður sleppir pjattinu í sjálfum
sér öskri sjálfið af hamingju. Það
losnar um allt, tilfinningar gossa
fram í sinni hreinustu mynd (enda
er ég alltaf grenjandi yfir fegurð
tónlistarinnar á tónleikum) og lík-
aminn, boginn og skældur eftir
harða jörðina glóir aðeins. Eina
sem þarf að hafa áhyggjur af er
hvað á að sjá eða borða næst.
Niðurtúrinn af þeirri vímu er
aftur ofurviðkvæmni fyrir öllu
rusli sem verður á vegi manns
næstu daga á eftir. Það er annað-
hvort eða. Siðmenning eða tjald-
lífið.
STUÐ MILLI STRÍÐA Af kömrum og öðru fornaldarlíferni
KOLBRÚNU BJÖRT SIGFÚSDÓTTUR LÍÐUR LÚMSKT VEL ÞEGAR HÚN ER ÓGEÐSLEG
Hringdu í síma
ef blaðið berst ekki