Tíminn - 20.03.1982, Blaðsíða 12

12
Laugardagur 20. mars 1982
„Að hjónabandinu ersótt frá mörgum hliðum
segir séra Halldór Gröndal
■ „Ekki leikur neinn vafi á þvi
aö hjónabandiö á i vök aö verjast
og að þvi er sótt frá mörgum hlið-
um á okkar dögum,” segir séra
Halldór Gröndal, sem vigði þau
ölöfu og Snorra. „Það er margt
sem veldur þessu. Kröfurnar eru
orönarsvomiklarsem gerðareru
til einstaklinganna, nýjar hug-
myndir um stöðu konunnar hafa
komið upp, keppnin um ýmis
efnaleg gæði og fleira.
Já stór hluti hjónaskilnaða
verðurafþeim sökum að fólk vill
eignast allt i einu nú á dögum,
ibúð, bifreið og dýra hluti aðra,
sjónvarp og allra handa heimilis-
tæki. Nú má fólk margthvert ekki
vera að þvi að biða eftir að þetta
komi smám saman, eins og menn
áttu betra með að sætta sig við
hér áður. Auk þessa gera sumir
kröfur til þess að geta farið i
Broadway einu sinni i viku, ár-
lega til Mallorca og reglulega i
heilsuræktina og svona má lengi
telja.
betta veröur oft til þess að fólk
guggnar og stundum gerist það
þannig að eiginmaðurinn fær ekki
risið undir fjárhagsbyrðunum og
flýr út i áfengisneyslu.”
En vigslum fækkar þó ekki?
„Nei, þeim fækkar ekki. Nú er
mikið talað um óvigða sambúð,
en ég hef m jög ákveðnar skoðanir
á henni. Hvernig getur maður
elskað konuna eða konan mann-
inn ef þau brestur kjark og vilja
til þessað axla sameiginlega þær
skyldur sem samvistum fylgja.
Þetta er kallað frelsi en er þó ekki
neitt frelsi.”
Hverjar eru tölur um vigslur og
skilnaði i þinni sókn?
„Vigslunum hefur heldur fjölg-
að frá þvi er ég byrjaði og árin
1980 og 1981 voru þær 41 hvort ár.
Skilnaðarmál sem ég gafst upp
við voru hins vegar 26 1979 og 34
1980, — það var slæmt ár. Ég
hafði þóafskiptiaf málum 50 til 60
hjóna, sem voru að hugleiða
skilnað.
Þetta eru ákaflega viðkvæm og
sár mál, skilnaðarmálin, og þær
orsakir sem liggja að baki eru
geysilega margvislegar. Finni ég
að vilji til sátta er fyrir hendi, þá
er reynt allt hvað unnt er til þess
að sættir takist, en hitt er lika til
að fóikið segir að hér sé ekki um
neitt að ræða og þá er ég auðvitað
mát. Það er lögbundin skylda
okkar prestanna að annast sátta-
tilraunirnar og það er timafrekt
starf. Hvert mál kann að taka
vikur. Þvi miður er það lika svo
að fólk kemur of seint, — þegar
vandinn er orðinn of mikill.”
bá er vigslan ánægjulegri?
„Hjónavigslan er yndisleg og
það er ekki sist það sem gerir
preststarfið eftirsóknarvert. Við
hjónavigsluna eru allir svo glaðir,
svo góðir, svo fallegir. Já, vist er
hjónavigslan fagur atburður.
Það er aöeins einn atburður i
prestsstarfinu sem ég jafna við
hjónavigsluna, — það er þegar
ung hjón koma til min og biðja
mig að skira sitt fyrsta barn. Þá
bætist stoltið við, ekki þetta
vonda stolt, heldur hið fagra og
góða stolt. Þetta er upphafið að
vegferðlifsins sem enginn þarf að
óttast sem þekkir þá uppsprettu
sem Guð er og treystir Honum og
vill ganga með Honum.
— AM
■ Hamingjuóskum rignir yfir brúðhjónin.
og hálfu ári”, segir ölöf. „Fyrst
var þetta auövitað bara kunn-
ingsskapur. Við kynntumst upp-
haflega í gegn um félagsskapinn
„ungt fólk með hlutverk”. i Bú-
staðasókn og störfum bæði i Bú-
staðasókn.”
— Hvenær ákváðuð þið að gift-
ast?
„Ætli það séu ekki svona niu
mánuðir siöan. Nei, þaö var ekk-
ert sérstakt bónorð i gömlum
skilningi. Fremur má vist segja
aö þetta hafi komið svona smátt
og smátt af sjálfu sér, þangaö til
þetta var orðið alveg sjálfsagt
mál, — eiginlega án þess að það
þyrfti að tala um þaö.”
— Og þið hafið ekki verið I vafa
um að þið vilduð kirkjubrúð-
kaup?
„Nei, við vorum ekki i vafa um
það”, segir ólöf. „Ég tel að innan
kristins samfélags sé hjónaband-
iösjálfsagt og óvigð sambúð ekki
æskileg. Við teljum að hjóna-
bandiö sé eitt af þvl sem við höf-
um þegið af Guði.”
— Lfta kunningjar ykkar og
skdlafélagar almennt sömu aug-
um á þessi mál og þið?
„Það er sjálfsagt mjög mis-
jafnt.”
— Má ég spyrja brdöina hvaða
kosti eiginmaðurinn þarf fyrst og
fremst að hafa?
undirgefin. Ég tek fram að mér
finnst fólk misskilja þetta orð, —
aö vera undirgefinn er ekki það
sama og að vera eins og ambátt,
— það býr svo margt annað i
þessu orði.”
— Hvaða kosti þarf eiginkonan
að hafa Snorri?
„Ég mundi svara þessu nokkuö
svipað og hún, — hún á að elska
manninn sinn og heimilið, það er
hlýjan og skilningurinn sem er
mikilsverðastur milli hjóna að
minu áliti.”
— Hvenær á að fara i brúð-
kaupsferöina?
„Það er ekki gott að segja. Lik-
lega verður hún látin biða þangað
til í sumar og þá ætlum við að
ferðast eitthvaö hér innanlands,
líklega vestur á Vestfirði. Ég á
nokkra ættingja þar vestra”, seg-
ir Snorri
— Ólöf ertu löngu búin aö
sauma brUðarkjólinn?
„Já hann var tilbúinn fyrir þó
nokkuð löngu, — fyrir 35 árum!
Ég ætla að verða i kjól af afasyst-
ur minni, sem giftist til Bretlands
á striösárunum og fluttist til Eng-
lands. HUn gifti sig þar úti og hjá
henni fékk ég kjólinn. Ég þurfti að
visu að laga hann dálitið til, en i
aðalatriðum passaöi hann ágæt-
lega.”
— AM.
■ Þau Hellen S. Helgadóttir, Margret Scheving og Þorvaldur Halldórsson sungu við athöfnina. Fremst
á myndinni er organistinn, Ulf Prunner.
,, Hann á fyrst og fremst að
elska konuna sina. Hann veröur
að hafa skilning á þvi sem þarf að
gera fyrir fjölskylduna og á heim-
ilinu. Hann á að vera leiðtogi
heimilisins. Já, ég veit að það
stendur ekki lengur i formálanum
sem presturinn les yfir brúðhjón-
unum, en ég ætla að vera Snorra