Tíminn - 29.03.1956, Blaðsíða 9

1?
TIMINN; fimmtudaginn 29. marz 1956.
Eftir HAN5
MARTIf
Iþér til ánægju, sagði Maríanna kinn og horfði út um gluggann
74
eldstóna. Einnig hún var með \ hæðnislega. Þá hefirðu fullt
ýmsar bollaleggingar um það
hvernig mætti koma fyrir í
stofunum. íbúðin myndi verða
yndisleg.
Dag nokk'.irn minntist hún
samtals sins við Waltsr, þcgar
þau voru á leið frá >krifstof-
um hans og íbúð i Lembang,
þar sem öll herbergi báru
merki þyrkingslegs ásrleysis.
Þá hafði liún spurt: Kom
konan þín ekki stundum af og
til með kaffi handa þér á. skrif
stofuna? Gg þegar hann undr
andi kvað nei við því, haiði
henni ekki hugkvæmst neitt
annað að segja en: —Vesling-
ur.
á skýjin, sem bröktust lágt við
jörð úr suðaustri.
Henni fannst dagurinn grá-
myglulegur cg óendanlega
I langur. Klukkan sex átti hún
I að hringjá til Margot, þar sem
' Bernard æt.’aði þá að vera.
Henni fannst eins og hún
væri að gera eitthvað ljótt og
saknæmt.
Góðan daginn, Sofíía,
næði til að sinna þínum eigin
ástamálum.
— Ég þakka fyrir náðarsam-
legt ieyfi þitt, svaraði Soffía
í sama tón.
Skömmu síðar settust þær
niður önugar á svip og borðuðu
smurt brauð og kaffi. Regniö
lamdi á rúðunum.
— Og hvað gerist svo, þeg-
ar þið hafið gift ykkur, spurði: sagði hann við hana í símann.
Maríanna loks.
— Þá þarf og ég að minnsta
kosti ekki að flytja til Sneek
eða Harlingen.
— En þú hefir samt enga
hugmynd um hvað þú átt að
gera við mig, hélt Maríanna
I þesssu orði hafði verið end áfram.
úrómur af sjálfsásökun, vegna! — Gætir þú ekki hugsað þér
þess að hún hafði aldrei á
seinni árum þeirra í París sýnt
Bernard neina verulega um-
önnun við vinnu sína.
Soffía. var raunamædd þeg-
ar hún loks fór heim í sína
eigin dapurlegu íbúð. Vand-
að fá þér fasta vinnu, t.d. á
sjúkrahúsinu hjá Maartens
lækni.
— Hefir þú nokkru sinni ver
ið í vinnu, hreytti Maríanna
út úr sér. Þaö var ekki margt
né mikið sem ég lærði þangað
Hvernig líður bér í dag?
— O, Bertie, getum við ekki
hitzt í kvöld? Maríanna er
komin heim aftur. Það lenti
aftur í orðasennu á milli okk-
ar. Ég get alis ekki þolað þetta
rifrildi.
— Ég fer á stoppstöðina og
bið þín þar. Blessuð þangað
til.
Þann 12. þ. m. fó • f/am afhending á véíbátnum Búlandstindi, sem dregið
var um í 11. flokki Haopdraftis D. A. S., en áSur var búi5 aS aflienda
Ford féíksbif-eiS fll Akureyrar og Vespu-bifhjól í Reykjavik. Eigandi Bú-
Urtdsfinds er Þerteifar S'gurb-c.r.dsson og sést hann á myndinni ásamt
konu sinni, Hófiu Einarsdótfur. f orieifur hefir selt báfirtn ióhanni Jónas-
svni á ÞÓThffn ee fó' h’nn r»» í'’.ir meS Tungufossi fvrir no:c::trum dögum
inn í sambandi við Maríönnu til ég varð 15 ára og þá fór
var enn óleystur. Þeim var J ég í fangabúðirnar. Síðan hefi
ljóst, að begar þau giftu sig, I ég bókstaflega ekkert lært. Ég
myndi ekki lengur unnt að kæri mig ekki um að hreinsa
halda henni burt frá bænum,! matarilát og koppa frá sjúkl-
hún yrði að setjast að hjá1 ingum.
þeim. En þau vissu ekki-hvern
ig þau áttu að útvega henni
vinnu. Joop hafði boðizt til að
útvega henni vinnu á sjúkra-
húsinu, en þau þóttust sjá í
hendi sér, að hin vilta og ó-
hemjulega unga stúlka myndi
aldrei sætta sig við nein bönd
eða reglubundna vinnu.
Þegar Soffía kom heim var
Maríanna þar fyrir.
— Nú, spurði dóttirin, hef-
ur þú verið úti að skemmta
þér. Þú getur reitt þig á að
það hefi ég gert.
— Hefir þér liðið vel?
— Það var mikill fjöldi
fólks, sem allt vildi skemmta
sér sem bezt.
— Það var ánægjulegt að
heyra.
— Og þú mamma? Hvað um
hveitibrauðsdagana?
— Að stuttum tima liðnum,
svaraði Soffía, mun ég bera
sama nafn og þú, Beninga.
— Þú gætir hjálpað til á
rannsóknarstofu eða á skrif-
stofu. Það vantar starfsfólk.
— Og þar á maður að sitja
frá níu til eitt og frá tvö til
sex, hnussaði í Maríönnu. Þú
áttir peninga þegar þú varst
ung, þú bjóst í fallegri íbúð,
og fékkst góða menntun.
— Það væri ekki nema þér
hkt að ásaka mig fyrir að hafa
komið stríðinu af stað, svar-
aði Soffía. Skilurðu þá ekki
hvað ég hefi misst. Allt Will-
ings-fyrirtækið og Bresant
plantekrurnar, hið glæsilega
hús og landeign í Lembang...
— O, sei, sei. En þú hefir
fengið Bernard Beninga í
staðinn.
— Og þú átt enn langt líf
fyrir höndum. Þegar ég var á
þínum aldri þekkti ég ekki
Bernard, en tók lífinu létt eins
og þú núna. En ég hafði meiri
smekkvísi og háttvísi til að
— Bertie, áður en þú ferð
vildi ég segja þér svolítið.
Margot hélt í handlegginn á
Bernard. Ég hefi ástæðu til að
halda, að Maríanna hafi ekki j a
sagt satt, þegar hún sagðizt
hafa farið í heimsókn til vina
sinna.
— Hvað áttu við?
— Einn af starfsbræðrum
Joop, sem er mikið út á lífinu
og skemmtir sér, sagði honum
frá rifrildi mrlli drukkins
fólks á drykkjukrá nokkurri,
þar sem bandarískir og kana-
diskir liðsforingjar voru á-
samt ungum hollenskum stúlk
um, sem einnig voru drukkn-
ar og viti sínu fjær. Lýsing
hans á einni stúlkunni var j
mjög lík Maríönnu.
— Mig 'myndi ekki furða á J
því, þótt satt væri, viður- j
kenndi Bernard. En hvað á ég j
að gera? Hvað get ég gert? j
— Farðu sjálfur og svipastu !
um á drykkjuknæpunum. Ef
hún kemst að því, þá mun hún
ef til vill. . .
Útför eigínmanns mins,
Jóns Gitnníeugssonar,
frá BræSraparfi, Akranesi,
fer fram frá Akransski-kiu !-’'jgarchs:nn 31. marj, i.l 2 e. h. —
>eim, er viídu msnnast hins iátna, er bent á sjúkrahús Akraness
eSa SiysavarnsfélasiS.
Gu’Slaug GunnSaugsdóItir.
íngvar Þórodolsson,
fyrrum bóncl: á Reykium í Ölfusi,
veríur jarðsunginn Isugrrdag^rn 31 þ m. Athöfnin hefst ki. 1 e.h.
a3 heimiii harss, Varmalaek i HveragerSi.
Vandamenn.
Vegna jarðaríararinnar verður aukaferð kl. 11 sama dag, frá
Bifreiðastöð íslands til HveragerSis.
••♦••♦**♦*••••••'
— Þá er tími til kominn, að, bera og kom aldrei drukkir.
ég fái mér annað nafn, svar- heim til móður minnar um
aði Maríanna biturlega. nætur.
— Er þá nokkurt útlit fyrir — Nei, en þú varst heldur
að svo verði, spurði Soffía hálf aidrei lamin unz blóðið lagaði
FRIDEN
TRYGGJA GÆÐÍN
HEIMSVIÐURKENND MERKi
háðslega?
— Nei, en úr því að þér er
svo umhugað um að losna við
mig, þá hlýtur að vera hægt að
klófesta einhvern ungan
mann, sem á næga peninga.
Talaðu ekki svona óvirðu-
lega um hjónaband, áminnti
móðir hennar hana. Peningar
eru ekki aðalatriðið, það hafa
þeir aldrei verið fyrir okkur
Bernard og eru það ekki held-
ur nú.
— Nei, það er svo sem auð-
skilið, því að þú áttir peninga.
Soffía þagði. . . Eftir ró og
frið síðustu viku var henni um
megn að verjast þessum
snöggu árásum dóttur sinnar.
Án þess að segja fleira fór
hún og kveikti upp i ofninum,
sýslaði eitt og annað í eldhús-
inu og í herbergi sínu uppi á
loftinu.
— Þú skalt ekki gera ráð fyr
ir að ég verði heima í kvöld
úr þér i fangabúöum.
Maríanna reis snöggt á fæt
ur.
— Það getur vel verið að það
sé ekki þín sök allt saman,
sagði hún, en ég hefi þó staðiö
í þessu öllu saman. . . Og ef
svo skyldi nú fara að ég mætti
allt í einu hinni einu sönnu
„ást“, á ég þá að draga hana
hingað inn í þetta greni?
— Ef hin mikla ást þolir
ekki þetta greni, þá er hún
einskisvirði. En þú gætir líka
farið með unnusta þinn heim
í vinnustofu föður þíns, þar
myndi hann ábyggilega reka
upp stór augu.
Maríanna gekk út úr stof-
unni og skellti á eftir sér.
Regnið lamdi á gluggarúðun
um og í vindhviðunum sló nið-
ur í reykháfinn svo að strók-
urinn stóð út úr ofninum.
Soffía sat með hönd undir
Höfum fyrirliggjandi noklcrar stærS'r og
Aádo-X s amla giimgavéfom
o g Frideíi-kalkulatönim
Þaí borgar sig aí kaupa a'Seims vön luSustu
Magnús Kfaran
af reiknivékm.
■- cr
Hi-sjJáverzInn
it