Tíminn - 25.09.1983, Qupperneq 26

26
* <♦ v? V
SUNNUÐAGUR 25. SEPTEMBER 1983
KUREKINN
SEH GENGUR NÆSTUR
REAGAN AD VÖLDUM
■ Clark og Reagan í reiðtúr í grennd við Camp David.
í kjallara vesturálmu amerísku for
setahallarinnar ræður William Patrick
Clark ríkjum og ber hann starfsheitið
öryggismálaráðgjafi, en í raun og veru
er hann voldugasti lögreglustjóri í heim-
inum. Lögsagnarumdæmi hans er allur
heimurinn, starfsmenn hans guðhræddir
og vinnusamir andkommúnistar og
vopnin eldflaugar, herskip og sprengju-
flugvélar. Sá eini sem hann hefur yfir
sér og verður að laga sig eftir heitir
Ronald Reagan. Það sem yfirmanni
hans þykir rétt og satt, lítur Clark svo á
að sé einnig rétt og satt handa heiminum
öllum.
Clark er 51 árs og hann lítur stoltur á
sig sem karl af því tagi sem menn kalla
„harða í horn að taka.“ Lögreglustjörn-
urnar og byssuna átli áður afi Clark, sem
á sinni tíð var verndari laganna í héraði
í Kaliforníu, hvar mjög var agasamt.
Stóð óróamönnum mikill ótti af þeim
gamla. Hann hét Robert Clark og þegar
Williams var aðeins fimm ára, kom
hann honum í læri hjá gallhörðum
kúreka að nafni Tom Mix. Varð dreng-
urinn síðar lögreglustjóri í smábænum
Oxnard. Sónur Patrick Clark, Colin,
sem er einn fimm barna hans, er lög-
reglustjóri í Orange-héraði við Los
Angeles, sem er frægt afturhaldsvirki.
Kæmi að því einn daginn að Reagan
þyrfti ekki lengur á öryggismálaráðgjafa
sínum að halda, mundi hann snúa á ný
til Kaliforníu og taka til við ræktun
Hereford-nauta.
En ekki þúrfti Clark að óttast að hann
þyrfti að halda heim í nautaræktina, eftir
þau afrek sem hann vann 'í maí sl. Gegn
eindregnum ráðleggingum utanríkis-
ráðuneytisins, tókst honum að telja
forsetann á að Ieggja án fyrirvara fyrir
æðstu valdamenn Breta, Frakka, Jap-
ana, ítala, Kanadamanna og V-Þjóð-
verja yfirlýsingu, sem mjög mundi
styrkja stöðu Bandaríkjanna í afvopnun-
arviðræðunum við Rússa, ef samstaða
fengist um hana. Þetta gerðist á „topp-
fundinum" í Williamsburg og allir sex
rituðu undir. í stað þess að bíða hinn
versta hnekki, eins og spáð var, hlutu
þeir Reagan og Clark mikið lof fyrir.
Eftir þennan sigur yfir „heybrókun-
um“ í stjórnardeildunum, sem Clark
fyrirlítur ákaflega, er óumdeilt að hann
er næstvoldugasti maður í Bandaríkjun-
um. Reagan hefur lagt á hans herðar
ábyrgðarmestu úrskurði og ákvarðanir í
utanríkismálunum. Það er Clark, en
ekki Schulz utanríkisráðherra, sem er
formaður hinnar stjórnskipuðu nefndar
sem stjórnar afvopnunarviðræðunum í
Genf. Hann ákveður hvort og hvenær
dregur til tíðinda í nomapottinum í
Mið-Ameríku. Aðstoðarmaður hans,
Robert McFarlane, er nú aðalsamninga-
maðurinn í Austurlöndum nær, eftir að
utanríkisráðherrann varð að halda heim
frá ísrael og Sýrlandi án nokkurs árang-
urs.
Hvort Pershing II eldflaugar verða
settar upp í V-Þýskalandi, hvort her-
menn og herskip verða send til E1
Salvador og Honduras, hvort ísrael fær
fleiri eða færri bandarísk vopn, - allt
þetta er í höndum þessa manns, sem sá
íhaldssami fréttaskýrandi, William Saf-
ire, segir um að sé lifandi sönnun þess
að oft er straumur í lygnu fljóti.
Þessa valdastöðu hefur Clark ekki
fengið vegna þess að hann sé valdagírug-
ur eða metnaðargjarn. Hin einfalda
ástæða fyrir frama hans er blátt áfram sú
að hann er einkavinur Reagans forseta.
En ekki bara það: Clark er á sömu