Tíminn - 01.10.1983, Qupperneq 5

LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 1983
Ctwmm
5
fréttir
■ Útför dr. Gunnars Thoroddsen, fyrr-
verandi forsætisráðherra, var gerð í gær
frá Dómkirkjunni, að viðstöddu miklu
fjölmenni. Séra Þórir Stephensen dóm-
kirkjuprestur jarðsöng, Dómkórinn
annaðist allan söng, og flutti m.a. tvö lög
eftir dr. Gunnar. Marteinn H. Friðriks-
son lék á orgel Gunnar Kvaran á selló,
auk þess sem Þorvaldur Steingrímsson
og Marteinn H. Friðriksson léku kveðju-
lag frímúrara á orgel og fiðlu.
í upphafi líkræðu sinnar sagði séra
Þórir Stephensen: „Við kveðjum dr.
Gunnar Thoroddsen, fyrrverandi for-
sætisráðherra. Þá leita myndir minning-
anna á hugann. Ein þeirra leiðir mig um
aldarþriðjung aftur í tímann. Það var á
vordögum árið 1950. Reykvíkingar
voru þá að opna og vígja griðland sitt,
Heiðmörk. Það var gert með þeirri
látlausu, en fallegu athöfn, að Gunnar
Thoroddsen, þáverandi borgarstjóri
gróðursetti lítið grenitré, sem tákn þess
lífs er þarna skyldi vaxa og þróast hinni
ungu höfuðborg til blessunar um
framtíð. Borgarstjóri flutti ávarp af
þessu tilefni, og bað þann sem sólina
hefði skapað að halda verndarhendi yfir
Heiðmörk. Hin einfalda táknræna at-
höfn hreif okkur öll sem þarna vorum
viðstödd. Hún hefur ekki horfið úr
minningunni, en komið æ oftar í hugann
og hefur verið mér sterkt tákn fyrir líf og
starf mannsinssem þarna stóð að verki.“
Séra Þórir rakti æviferil og ættir þessa
merka manns, sem á ferli sínum „var
kallaður til þess að gegna hverju embætt-
inu öðru þýðingarmeira, í þágu föður-
lands síns og höfuðborgar þess," sagði
séra Þórir.
■ Það var elsta barnabarn þeirra frú Völu og dr. Gunnars, Svanbjörn Thoroddsen sem leiddi frú Völu frá kirkju, að athöfn lokinni.
Útför Gunnars Thoroddsen gerð frá Dómkirkjunni í gær:
„FYLGDI FYRST OG FREMST SAM-
VISKU SINNI OG SANNFÆRINGU”
Mmeð það að leiðarljósi er hann áleit best fyrir sjálfstæði
einstaklingsins og frelsi þjóðarinnar”
Síðar í ræðu sinni sagði séra Þórir:
„Það má öllum ljóst vera, að sá ferill sem
hér er rakinn, cr einsdæmi í íslenskri
sögu. Að einn og sami maður gegni í
áranna rás nánast öllum veigamestu
embættum sem íslenskt þjóðfélag hefur
úr að velja. Það er ekki síður fágætt að
sá hinn sami hafi verið jafnvígur á þeim
sviðum öllum og hafi þar að auki búið
yfir óvenjumiklum hæfiieikum á sviði
tónlistar og bókmennta. Hæfileikum
sem ekki urðu nýttir til hlítar og að hluta
til eingöngu til dægrarstyttingar, svo sem
tónlistargáfan."
Síðar sagði séra Þórir: „I stærsta
stjórnmálaflokki landsins sem á að vera
samnefnari sem flestra sjónarmiða lýð-
ræðissinna, undir kjörorðinu stétt með
stétt, þá er eðlilegt að alltaf verði
einhver skoðanaágreiningur. Gunnar
lagði á það áherslu allt frá upphafi ferils
síns, að harður flokksagi ætti ekki heima
í slíkum hópi. Þar yrði að koma til
samráð og samkomulag, en umfram allt
yrði hver einstaklingur að hafa
samviskufrelsi sitt óskert. Það væri inni-
haldið í eiðstaf þingmanna, hornsteinn
þingræðisins. Við þetta stóð hann alla
tíð. Það kostaði oft átök, þar sem sitt
sýndist hverjum. Um rétt og rangt mun
sagan sjálfagt fella sína dóma, en Gunn-
ar Thoroddsen fylgdi fyrst og fremst
samvisku sinni og sannfæringu, með það
að leiðarljósi er hann áleit best fyrir
sjálfstæði einstaklingsins og frelsi þjóð-
arinnar."
Dómskirkjuprestur sagði: „Um eitt
verður aldrei deilt. Að Gunnar Thor-
oddsen var einhver litríkasti stjómmála-
maður þessa tímabils. Einn hinna
sterkustu persónuleika og talaði þeirra
fegurst íslenskt mál með sínu snjalla
tungutaki.
1 einkalífi sínu var Gunnar mikill
gæfumaður. 4. apríl 1941 gekk hann að
eiga eftirlifandi eiginkonu sína, Völu,
dóttur Ásgeirs Ásgeirssonar, alþingis-
manns, bankastjóra og síðar forseta
íslands og konu hans, frú Dóru Þórhalls-
dóttur. Með þeim Gunnari og Völu
hefur alltaf þótt mikið jafnræði. Hin
kærleiksríka, glæsilega kona hefur ætíð
■ Kista dr. Gunnars borin frá kirkju, en mikið fjölmenni var við jarðarför
dr. Gunnars.
fangi ævistarfsins, forsætisráðhcrraárin,
hafa verið nefnd svanasöngur hans."
Lokaorð líkræðu séra Þóris er hann
hafði kvatt Gunnarfyrir hönd þjóðarinn-
arvoru þessi: „Lífsinsdrottni skal Gunn-
ar falinn, til umönnunar um eilífð. En
fyrst og síðast kveðja ciginkona ogbörn,
tengda- og barnabörn í cinlægri hjartans
þökk fyrir ást og umhyggju, fyrir lcið-
sögn og fyrirmynd, fyrir alla hluti. Góð-
um Guði cr clskaður eiginmaður, faðir,
tengdafaðir og afi falinn. Já, kærlcika
hans og miskunn. Systur, mágafólk,
frændur, samhcrjar og vinir kvcðja í
sama hug, og við scgjum öll: Far þú í
Iriði. FriðurGuðsþigblessi. Hafðu þökk
íyrir allt og allt. I Jcsú nafni. Anicn."
-AB
■ Það var séra Þórir Stephensen dómkirkjuprestur sem jarðsöng.
Tín.amyndir — Árni Sæberg.
staðið trú og traust við hlið manni
sínum. Boriðmeðhonum hróðinn, lands
og þjóðar, hvar sem þau hafa komið
opinberlega fram, þannig að allir hafa
dáð hana fyrir.“
Séra Þórir sagði síðar í ræðu sinni að
eitt af uppáhaldskvæðum dr. Gunnars
hefði verið Einræður Starkaðar eftir
Einar Benediktsson, og þá ekki síst þau
fleygu orð „Aðgát skal höfð í nærveru
sálar". „Hin mannlegu viðhorf stóðu
honum alltaf nærri. Hann var fundvís á
hið jákvæða í samferðarmanninum,"
sagði séra Þórir.
Síðar í ræðu sinni kom séra Þórir að
þeim kafla í ævi dr. Gunnars er hann
gegndi valdamesta embætti landsins,
forsætisráðherraembættinu: „Lokaá-