Tíminn - 17.02.1984, Blaðsíða 8

8
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjbri: Gisli Sigurðsson. Auglýsingastjóri: Steingrfmur Gíslason.
Skrifstofustjóri: Ragnar Snorri Magnússon. Afgreiöslustjóri: Sigurður Brynjólfsson.
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Eilas Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V.
Ólafsson. Fréttastjóri: Kristinn Hallgrímsson.
Umsjónarmaður Helgar-Tímans: Atli Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir,
Bjarghildur Stefánsdóttir, Baldur Kristjánsson, Friðrik Indriðason, Guðmundur Sv .
Hermannsson, Heiður Helgadóttir, Jón Guðni Kristjánsson,
Jón Ólafsson, Kristín Leifsdóttir, Samúel Örn Erlingsson (íþróttir), Skafti Jónsson.
Útlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnssson.
Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Árni Sæberg. Myndasafn:
Eygló Stefánsdóttir.
Prófarkir: Kristín Þorbjarnardóttir, Flosi Kristjánsson, Guðný Jónsdóttir
Ritstjórn skrifstofur og auglýsingar: Síðumúla 15, Reykjavik. Simi: 86300. Auglýsingasimi
18300. Kvöldsímar: 86387 og 86306.
Verð í lausasölu 20.00, en 22.00 um helgar. Áskrift á mánuði kr. 250.00.
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Blaðaprent hf.
Týnd í hálfan annan
sólarhring
■ Nokkrar umræöur urðu á Alþingi síðastliðinn þriðju-
dag um skýrslu þá, sem þrír fulltrúar á allsherjarþingi
Sameinuðu þjóðanna 1971 sendu Einari Ágústssyni utan-
ríkisráðherra og Mbl. birti úr útdrátt fimmtudaginn 26.
jan. síðastliðinn ogtaldi með því sannað, að Arne Treholt
hefði lagt á ráðin um brottflutning varnarliðsins.
Skýrsla þessi var merkt trúnaðarmál og þótti umrædd
birting Mbl. því ekki eðlileg. Pá vakti það forvitni hvernig
blaðið hefði fengið skýrsluna í hendur.
Vegna þess, að Einar Ágústsson kom hér við sögu, þótti
honum rétt að rifja málið upp, en honum bárust
samdægurs fréttir af frásögn Mbl. Að ósk hans hóf
utanríkisráðuneytið leit að skýrslunni, en hún fannst þá
ekki í ráðuneytinu, þrátt fyrir vandaða leit. Þetta staðfesti
ráðuneytisstjóri í viðtali við ritstjóra Tímans þá um
kvöldið.
bennan sama dag, eða daginn eftir, föstudaginn 27.
janúar, sneri einn af fréttamönnum sjónvarpsins, Ög-
mundur Jónasson, sér til ráðuneytisins og óskaði upplýs-
inga um skýrsluna. Hún var þá enn ófundin. Honum
bárust svo fréttir af því á föstudagskvöldið að skýrslan
hefði fundizt.
Það liggur þannig fyrir, að skýrslan hefur verið ófinnan-
leg í utanríkisráðuneytinu á annan sólarhring, en kemur
þá fyrst í leitirnar.
í umræðum á Alþingi kom ekkert fram, sem upplýsti
það, að skýrslan hefði verið týnd í ráðuneytinu á annan
sólarhring. Utanríkisráðherra sagði, að Mbl. vildi ekki
upplýsa, hvernig það hefði fengið skýrsluna, og hann kvað
enga ástæðu til að ætla að hún hafi borizt því úr
ráðuneytinu.
Hann upplýsti hins vegar ekkert um, hvernig stóð á því,
að skýrslan var týnd þar á annan sólarhring.
Það hvílir því fullkomin hula yfir því, hvernig Mbl. fékk
skýrsluna og hvers vegna hún týndist um skeið í
ráðuneytinu og fannst svo aftur, þegar búið var að birta
kafla úr henni í Mbl.
Óneitanlega er þetta með dularfyllri atburðum, sem hér
hafa gerzt í seinni tíð.
Ein skýringin er sú, að skýrslan hafi verið fjölrituð og
Mbl. borizt eitt eintakið. F»að hefði því ekki endilega þurft
að fá hana úr utanríkisráðuneytinu.
Hver sem rétta skýringin kann að vera á þessu, er það
augljóst, að innan eða utan ráðuneytisins er einhver
Treholt, sem vinnur fyrir Mbl. af svipaðri dyggð og
Treholt hinn norski fyrir Rússa. Þessi Treholt hefur haft
umrædda skýrslu undir höndum og talið sig geta heldur
betur þjónað Mbl. með því að láta það fá vitneskjuna um
hádegisverðarboðið í New York haustið 1971.
Mbl. var ekki lengi að gleypa agnið. Útdráttur þess úr
skýrslunni gaf helzt til kynna, að íslenzku fulltrúarnir
hefðu verið að drýgja eitthvert ódæði. Af einskærri
miskunnsemi taldi Mbl. því ekki rétt að birta nöfn þeirra.
Til að gera hlut Treholts sem mestan, voru ekki greind
nöfn annarra Norðmanna, sem voru boðnir í hádegisverð-
inn.
Sem betur fer er slík misnotkun á trúnaðarskýrslum
einsdæmi. Vonandi verður það lí^ca einsdæmi, að trúnað-
arskýrslur týnist í utanríkisráðuneytinu og finnist fyrst
eftir að birzt hafa kaflar úr þeim í Mbl.
P.P.
_____ffflWW________
skrifað og skrafað
Plága á tímum
jafnréttis
Jafnréttið á sér margar
hliðar og seint verður því
fullnægt svo öllum líki. Um-
ræður og barátta ýrnissa hópa
fyrir jafnréttinu í öllum sín-
um margbreytilegu myndum
minnir stundum á apann, sem
tók að sér að skipta ostinum.
Eftir að hann var búinn að
skipta honum í tvennt var
annar helmingurinn heldur
stærri en hinn. Þá beit hann í
hinn stærri hluta sem þá varð
minni en sá sem fyrr var
léttari. Enn beit apinn í
stærra oststykkið til að jöfn-
uður næðist. Endirinn var sá
að apinn hafði étið ostinn
allan í nafni jöfnuðar og
réttlætis og ekkert varð eftir
til skiptana fyrir þá sem fengu
apaköttinn til starfans.
Kristján skáld frá Djúpa-
læk er dæmi um mann sem
ekki stendur jafnfætis flest-
um öðrum. Hann hefur hlot-
ið skáldgáfu í vöggugjöf og
ræktað hana með slíkum
ágætum sem raun ber vitni.
Hann skrifar um gáfu-
mannapláguna í Dag og þá
áréttu að gera alla menn og
allar konur jafnar í sérhverju
tifliíi:
„Mikil umræða fer nú fram
í fjölmiðlum vegna nýs vanda-
máls er uppgötvast hefur en
það er að nokkrir nemar
reynast hafa meiri greind og
námshæfni en almennt gerist.
Á tímum „jafnréttis“ þykir
þetta ískyggilegt og telja fé-
Iagsvísindamenn og sálfræði-
lega sinnaðir illa horfa. Má
þó strax benda á til hug-
svölunar að aðrir telja að öll
mistök í stjórn lands og lýðs
stafi ekki af of miklum vits-
munum. Þar kunni fleira til
að koma.
En þjóðfélagið er talið í
hættu vegna ofgreindra ein-
staklinga þó grunnskólar
reyni úr að bæta. Alltaf er að
skjóta upp einum og einum
nema sem ekki er aðeins
skýrari í hugsun og skjótari
að tileinka sér námsefni held-
ur einnig iðnari við námið.
Þá kunna sumir að hafa sér-
gáfur nokkrar og þó þær séu
á einangruðu sviði geta þær
valdið minnimáttarkennd og
leiða þeirra sem fullnægja
kröfunni um miðlunginn.
Hér á landi skal ekki þolað
að einn skari fram úr öðrum:
Syngi einhver beturen annar,
yrki eða leiki á hljóðfæri
verður að banka dálítið í
hausinn á honum. Veiði einn
meira ellegar skili betri
vinnu, láti fiskverkun bera
sig eða iðnað verður að veita
þeim hinum sama tiltal. Fái
einhver bóndi fleiri mjólkur-
lítra eftir kú eða meiri kropp-
þunga dilka eftir á, sem sagt
búnist betur en öðrum, verð-
ur að refsa honum með lægri
prís á því sem fer yfir meðal-
lag - því hitt gæti sært minni
búmenn og „jafnréttishug-
sjónin" verið í hættu.
Það er þessi göfuga dyggð,
„jafnréttið", sem krefst þess
að milljónamæringur fái jafn-
an styrk með barni sínu og
öreiginn, svo og aðra fátækra-
hjálp og aðstoð í gigtarkasti.
Hið af brigðilega
skal kveða niður
En stöðva skal á að ósi.
Nú er stefnan einmitt sú að
kveða hinn „afbrigðilega"
niður strax í skóla. Barn með
sérgáfu eða óvenju mikla
greind og kannski námfýsi að
auki skal ekki eitra sálarlíf
miðlunga! Einn greinarhöf-
undur í umræðunni um hin
nýju vandamálabörn, séníin,
spyr með þjósti: „Á kannski
að sigta gáfnaljósin út (sic)
og kosta þau í skóla?" Ja, er
von að maðurinn spyrji í
þjóðfélagi þar sem gáfur eru
allt að því glæpur.
Annar höfundur, raunar
menntaskólakennari, skrifar
í nöpru háði: „Vitanlega eru
grey séníin að drepast úr
námsleiða og þurfa þar af
leiðandi sérmeðhöndlun.“
Hann hefur sýnilega ekki
þurft að burðast með þann
fæðingargalla sjálfurað liggja
námsefnið í augum uppi og
verða því að sitja aðgerðar-
laus í bekk vetur eftir vetur
meðan kennarinn eyðir
stundinni í að sansa trassann
og tossann.
En þessi nýi andi gegn
hæfum nemendum er tím-
anna tákn í landi meðal-
mennskudýrkunarinnar og
þeirrar jafnréttishugsjónar
sem einhver nefndi „sósíal-
isma andskotans" - að enginn
megi af öðrum bera til munns
né handa.
f samræmi við „jafnréttið"
var sú regla upp tekin að hætt
skyldi að velja nemendur
saman í bekki eftir hæfni og
þroska, þar skyldi hendingin
ráða því b og c bekkingar
gætu fengið minnimáttar-
kennd gagnvart a bekkjar-
nemum. Nú skulu nemar á
öllum þroskastigum saman í
bekk upp á jafnréttið, upp á
hið persónulausa hjarðeðli.
Enginn skal vera
hærri en annar
Spurt hefur verið hvort
þeim' seinfærasta líði betur í
hópi hinna sem best gengur
með námið heldur en með
jafningjumsínum. Einkunnir
má heldur ekki gefa í tölum,
0-10; lág tala gæti sært þann
seinfæra hvort sem verri ár-
angur stafaði af námstregðu
eða kæruleysi og þeir sem
skiluðu 10 gætu ofmetnast.
Það óttast menntaskólakenn-
arinn, sem áður er vitnað til,
mest.
Sýnilega hafa íslendingar
annan skilning í kennslumál-
um en aðrar þjóðir. í Sovét
er mér tjáð að strax í barna-
skóla sé farið að huga að
afburðabörnum á hvaða sviði
sem er og þeim gefinn kostur
á þjálfun við sitt hæfi. Þar
þykir sérgáfan ekki goðgá
heldur náðargjöf. Eins munu
allar dyr standa þeim nemum
opnar í Bandaríkjunum sem
fram úr skara, jafnvel af
fjörrum löndum.
Á íslandi er krafan í nafni
réttlætis: Sé einhver höfði
hærri en aðrir skal hann stytt-
ur um það.“
Már Guömundsson:
Athugasemd vegna skrífa
um klofning Fylkingarinnar
í Tímanum 14. febrúar s.l. er ég
undirritaður titlaður hagfræðingur Seðla-
bankans í grein sem fjallar annars um
alls óskylt efni, þ.e. klofning Fylkingar-
innar og inngöngu félaga hennar í
Alþýðubandalagið.
Síðast þegar ég vissi til var staða
hagfræðings Seðlabankans laus til um-
sóknar. Mér brá því ekki lítið þegar ég
sá að Tíminn var búinn að veita mér
stöðuna, sérstaklega þar sem ég hafði
ekki einu sinni sent inn umsókn. Þar sem
ég vissi að þrýstingsmöguleikar Tímans
og Framsóknarflokksins eru töluverðir
um þessar mundir, grenslaðist ég fyrir
um það, hvort mér hefði verið veitt
staðan. Reyndist það ekki vera, enda
hefði það verið eins og að vinna í
happdrætti án þess að eiga miða.
Þessi misskilningur verður líklega að
skrifast á reikning þess, að höfundur
hennar, OÓ, játar í upphafi hennar, að
það sé margt sem honum gengur erfið-
lega að skilja í þessum heimi. Ekki gefst
færi á því hér að eltast við allan þann
misskilning og ruglanda sem kemur fram
í grein hans varðandi klofninginn í Fylk-
ingunni, en vonandi hefur honum þó nú
skilist, aðþaðeróravegurfráþvíaðvera
bara einhver hagfræðingur í Seðlabank-
anum og hagfræðingur Seðlabankans.
Það auðveldar honum kannski skilning-
inn ef ég upplýsi, að þessi mismunur var
alls ekki fundinn upp af „theológum"
marxismans.
Rætur þessa misskilnings liggja í
upphaflegri frétt Þjóðviljans af klofn-
ingnum í Fylkingunni. Með viðtali við
mig birtist flennistór mynd og undir
henni texti þess efnis, að myndin sé tekin
af mér við vinnu mína í Seðlabankanum.
Þessi myndbiríing er þannig til komin,
að blaðamaður Þjóðviljans taldi blaðið
ekki hafa neina frambærilega mynd af
mér og vildi því senda á mig ljósmynd-
ara. Framreiðsla efnisins í Þjóðviljanum
bendir hins vegar eindregið til þess, að
markmiðið hafi ekki verið að taka fram-
bærilega mynd af mér, enda sú mynd
sem birt var verri en önnur þeirra mynda
sem Þjóðviljinn hafði af mér fyrir,
heldur að taka mynd af skrifborði mínu
og auglýsa að ég ynni í Seðlabankanum.
Mér detta helst í hug þrjár skýringar
á þessu athæfi blaðamanns Þjóðviljans.
í fyrsta lagi venjulegt menntasnobb og
vaidsdýrkun, og var þá markmiðið að
auglýsa að hagfræðingur í Seðlabankan-
um hafði gengið í Alþýðubandalagið. í
öðru lagi, að blaðamaður hafi haft
samúð með fjórmenningunum sem klufu
sig út úr Fylkingunni, og hafi viljað nota
þá slæmu ásýnd sem Seðlabankinn hefur
meðal margra vinstri manna til að veikja
málstað meirihlutans. 1 þriðja lagi er
hugsanlegt að blaðamaðurinn hafi sjálf-
ur ekki komið nálægt uppsetningu efnis-
ins og gerð myndtexta.
1 frétt Morgunblaðsins af klofningnum
í Fylkingunni, sem birtist 11. febrúar, er
ekki minnst á að ég vinni í Seðlabankan-
um. Hins vegar er það rækilega undir-
strikað í Staksteinum sama dag. í þeim
sömu Staksteinum er því haldið fram, að
Fjórða Alþjóðasambandið, sem Fylk-
ingin er aðili að, stefni að „marxísku
alræði" um allan heim. Ég er nú búinn
að vera meðlimur í þessu alþjóðasam-
bandi í nær 10 ár, en hef þó aldrei heyrt
um þetta markmið fyrr en ég les um það
í Morgunblaðinu nú, enda felst í því
álíka mikill hugtakaruglingur og ef rætt
væri um „hayekískan sósíalisma" eða
„friedmaniskar bomsur". Ekki eru tök á
því hér að útskýra markmið fjórða
Alþjóðasambandsins, en vonandi gefast
mér tómstundir til að skrifa um það
biaðagrein á næstunni ásamt því að
útskýra markmið inngöngu félaga Fylk-
ingarinnar í Alþýðubandalagið og starf
trotskyista í breska Verkamannaflokkn-
um, en um þetta rugla þeir báðir hreint
ótrúlega, höfundur Staksteina og OÓ á
Tímanum.
Það er ljóst hvað höfundi Staksteina
gengur til þegar hann tengir saman
„hagfræðinginn í Seðlabankanum" og
„marxíska alræðið". Það verður jafnvel
enn ljósara þegarStaksteinar 15. febrúar
eru lesnir, en þar er undirritaður sakaður
um að vilja koma á „alræði eins flokks"
hér á landi og jafnvel gengið svo langt
að tala um „gæsagang alræðisins". Ég
held að langt sé síðan annar eins sóða-
skapur hefur sést í íslenskri stjórnmála-
umræðu, og dæmalaus kokhreysti í mál-
gagni flokks sem hefur lengi stefnt að
því leynt og ljóst að geta einn myndað
ríkisstjórn á íslandi, og er jafnframt sá
núlifandi stjórnmálaflokkur íslenskur,
sem mest daðraði við þá hreyfingu
alræðissinna, sem þekkt var fyrir gæsa-
ganginn. Það er eins og Morgunblaðið
hafi fyllst taumlausri bræði við það að
félagar Fylkingarinnar ákváðu að ganga
í Alþýðubandalagið.
Staðreyndin er hins vegar sú, að
höfundum Staksteina og mörgum skoð-
anabræðra hans finnst fullkomlega óeðli-
legt að yfirlýstur sósíalisti vinni sem
hagfræðingur í Seðlabankanum. En til
að fá aðra til að finnast hið sama, verða
þeir að hylja þessa ólýðræðislegu skoðun
sínu á bak við þá röngu kenningu að
marxískir sósíalistar stefni að því að
skerða lýðréttindi almennings. Hér er
hlutum auðvitað stillt algjörlega á haus,
því sósíalistar stefna að því að stórauka
lýðréttindi almennings og þátttöku hans
í ákvarðanatekt á öllum stigum samfélags-
ins, þ.m.t. í efnahagslífinuog ífyrirtækj-
unum, en í þeim efnum þurfa þeir að
takast á við Morgunblaðið og þá sem
fylgja skoðunum þess.
Miðað við þessa áróðursherferð
Morgunblaðsins er það nánast smámál
þótt OÓ hafi ruglast á „hagfræðingi í
Seðlabankanum" og „hagfræðingi Seðl-
abankans". lnnan Seðlabankans fer hins
vegar aldrei á milli mála hvor er hvað.