Tíminn - 24.02.1984, Síða 12

LANDSMOHN ERU
HÁPUNKTUR í
STARFSEMIUMFÍ,
STUNDUM ERU ÞAU
KÖLLUD „LITIU
OLYMPÍULEIKARNr
■ Ingólfur A. Steindórsson er
fæddur að Brautarlandi i Vestur
Húnavatnssýslu 9. ágúst 1942 og
ólst þar upp. Hann útskrifaðist úr
Samvinnuskólanum árið 1965.
Hann er ritstjóri Skinfaxa, tímarits
llngmennafélags íslands og er
skrifstofa samtakanna að Mjölnis-
holti 14, í Reykjavik. Kona Ingólfs
er Inga Þyrí Kjartansdóttir, en
hún starfar á skrif stofu Framsókn-
arflokksins í Reykjavik. Ingólfur
býr i Kópavogi ásamt konu sinni
og dóttur þeirra Sillu Dögg og
fósturbömunum tveimur sem enn
eru heima, Baldvin Albert 9 ára og
Brynhildi 18 ára, en þrjú fóstur-
barnanna eru flutt að heiman og
farin að búa. Sonur hans frá fyrra
hjónabandi er Haraldur, 13 ára
knattspyrnukappi á Akranesi.
(Timamynd G.E.)
■ Ingólfur A. Steindórsson, ritstjóri Skinfaxa
Þegar ég var beðinn um að segja frá
einum degi í lífi mínu, taldi ég á því
lítil tormerki. Þegar betur er að gáð
eru dagarnir nokkuð ólíkir, eftir því á
hvaða vinnslustigi blaðið e& , en
aðalstarf mitt á skrifstofu UMFÍ er að
ritstýra tímaritinu Skinfaxa. Það er til
dæmis ekki sama hvort ég er að safna
efni í blaðið, eða er að safna auglýsing-
um eða að fylgja blaðinu í gegn um
prentvinnsluna. Nú er ég aðallega að
viða að mér efni í blaðið og mun ég
lýsa einum venjulegum degi við þau
störf.
í leiðinni er komið við
hjá dagmömmunni
Dagurinn byrjar með því að klukkan
vekur okkur um klukkan hálf átta. Ég
á það til að vera nokkuð þungur að
vakna í skammdeginu og dotta því
stundum eftir að klukkan hefur hringt,
en það skeður sem betur fer ekki oft.
Við erum svo heppin að við byrjum að
vinna á sama tíma, klukkan níu, og
vinnustaðir okkar eru mjög stutt hvor
frá öðrum og erum við því samferða í
yinnuna.
Dóttirin litla vaknar brosandi og því
auðvelt að koma henni í fötin. Stund-
um þarf að vekja hana, og er þá betra
að gera það með gætni, því hún er
skapmikil kona. Þegar búið er að
borða morgunmatinn drífum við okkur
af stað. Það er í leiðinni að koma við
hjá dagmömmunni, þar sem við
skiljum Sillu Dögg eftir. Á Kringlu-
mýrarbrautinni er mikil umferð, því
klukkan er alveg að verða níu.
Við setjumst niður í kaffistofunni
yfir kaffibolla og röbbum saman, áður
en við göngum til verkefna dagsins.
Við erum þrjú sem störfum á skrifstofu
UMFÍ, framkvæmdastjóri, ritari og
ég. Fyrsta verkefni mitt var að hrein-
rita fréttir og frásagnir, sem ég hafði
náð í gegnum síma daginn áður. Þetta,
ásamt nokkrum símtölum, var ég að
fást við til klukkan 11.
í mínum verkahringað
útvega leiðbeinendur
Eitt af þeim verkefnum, sem UMFÍ,
annast, er félagsmálafræðsla. Fjöldi
leiðbeinenda úr röðum samtakanna
eru víðs vegar um landið. Þessi þjón-
usta er fyrst og fremst fyrir félög innan
hreyfingarinnar, en töluvert hefur ver-
ið um það, að utanaðkomandi aðilar
hafi óskað eftir þessari þjónustu hjá
okkur, svo sem skólar. M.a. óskaði
Fósturskóli íslands nýlega eftir því að
við útveguðum leiðbeinendur í félags-
málafræðslu á þeirri önn, sem þar er
nú að byrja. Þar sem það er í mínum
verkahring að útvega leiðbeinendur á
þau námskeið, sem beiðnir koma um,
þá gerði ég það. Einmitt þennan dag
hafði ég boðað komu mína, ásamt
þeim leiðbeinendum sem ég hafði
útvegað. Við vorum mættir inn í
Fósturskóla upp úr ellefu, þar sem
gengið var frá því hvar þeirra tímar
yrðu á stundaskránni og einnig rætt um
tilhögun kennslunnar.
Spurt og svarað
Ég er kominn til baka rétt fyrir
hádegið. í því ég kem inn hringir
síminn. Það er Baldvin í símanum, en
hann er einn heima á morgnana og
nýtur þeirra forréttinda að sofa út.
Hann er þó alltaf vaknaður klukkan
tíu til að hlusta á Rás 2! Hann vill fá
svör við nokkrum spurningum: Verður
farið á skíði um helgina og er Haraldur
væntanlegur? - Það stendur til að fara
á skíði, en Haraldur er ekki væntan-
legur um helgina, hann er nýbúinn að
vera hjá okkur. Fleiri spurningar koma
sem ég svara. Áður en við kveðjumst
kemur þetta venjulega: Mundu að
setja á þig húfu og vettlinga og
gleymdu ekki að borða vel áður en þú
ferð í skólann.
Fæ mér snarl
á kaffistofunni og
hlusta á fréttirnar
í hádeginu fer ég stundum á vinnu-
stað konunnar, því stutt er á milli, og
við förum saman út að borða eða við
skreppum í sund. Þetta fer að sjálf-
sögðu eftir efnum og ástæðum. Við
erum stundum upptekin í hádeginu,
annað hvort eða bæði. í dag er hún á
fundi í hádeginu, svo ég tek það rólega
og fæ mér snarl á kaffistofunni og
hlusta á fréttirnar. „Það er alltaf sami
ófriðurinn í Beirút og bankaræninginn
ófundinn enn“.
Ég sest við símann eftir hádegið og
hringi út á land í nokkra aðila til að afla
mér efnis í pistil sem ég er að semja.
Þetta gengur bara vel og tíminn flýgur
áfram. Fyrr en varir er klukkan orðin
þrjú og kominn maður í viðtal sem ég
hafði boðað til mín.
Landsmótin eru
hápunktur í starfsemi
ungmennafélaganna
Maðurinn sem kominn er í viðtal til
mín heitir Þórhallur Guðjónsson úr
Keflavík. Til að upplýsa nánar af
hverju ég hef fengið hann til að koma
í viðtal fyrir Skinfaxa langar mig til að
segja í fáum orðum frá þeim þætti í
starfi UMFÍ, sem að margra mati á
einna helst þátt í því hve sterk félags-
málahreyfing UMFI er í dag, - en það
eru landsmótin. Frá því landsmótin
við að keppendur verði á annað
þúsund, sýningafólk verður hátt í það
annað eins, og gestir gætu orðið marg-
faldur íbúafjöldi þeirra bæja, þar sem
mótið er haldið. Þórhallur segir vel
frá. Ég vona að þetta verði áhugavert
viðtal, þegar ég er búinn að koma því
á prent. Við vorum í rúman klukku-
tíma að rabba saman og klukkan er
farin að ganga fimm þegar hann fer.
Búist til heimferðar —
og keyptir skíðaskór
Það er farið að líða að lokum þessa
vinnudags. Nokkur minnisatriði eru á
skrifborði mínu og bíða úrlausnar. Ég
tek til við að vinna úr því sem fyrir
liggur. Ég hringi eitt eða tvö símtöl og
■ Það er fríður hópur sem kemur saman á hverju landsmöti UMFÍ.
Hér sjáum við mynd frá setningu landsmóts á SeHossi 1978
Tímamynd GE)
voru endurvakin 1940 hafa þau verið
haldin annað til fjórða hvert ár víðs
vegar um landið. Landsmótin eru há-
punktur í starfsemi ungmennafélag-
anna. Þangað mætir íþróttafólkið í
sínu besta formi.
Margir hafa nefnt landsmótin „Litlu
Olympíuleikana", en eitt er víst að
dagskrá landsmótanna er geysilega
viðamikil. 18. landsmót UMFÍ verður
haldið í Keflavík og Njarðvík í sumar.
Viðmælandi minn er formaður
landsmótsnefndar, þeirrar nefndar
sem hiti og þungi undirbúnings lands-
mótsins hvílir á. Nefndin hefur starfað
í rúmt ár og enn er tæplega hálft ár til
landsmóts.
Viðtalið snýst aðallega um stöðuna
í undirbúningi fyrir landsmótið. í
mörg horn er að líta þar sem búist er
geng frá bréfi í póst. Um fimmleytið
geng ég frá á skrifborðinu og bý mig til
heimferðar, því vinnudagurinn er bú-
inn og jafnframt vinnuvikan, því það
er föstudagur.
Ég kem við á vinnustað konunnar,
því hún er búin á sama tíma og ég. Við
ökum sem leið liggur í Kópavoginn.
Komum við hjá dagmömmunni og
tökum með okkur dótturina litlu, sem
fagnar okkur mjög. Við stoppum stutt
heima, því það var búið að ákveða að
fara og kaupa skíðaskó á Sillu Dögg.
Það er það eina sem vantar í skíðabún-
aðinn, til þess að allt heimilisfólkið
geti farið á skíði. Við tökum Baldvin
„ráðgjafann" með í innkaupaferðina.
Þetta gekk vel. Við fengum notaða
skó, sem líta út sem nýir. Það veitir
víst ekki af að gera hagkvæm innkaup.
Skíðabindingarnar
lagfærðar
Á Ieiðinni heim komum við við í
bakaríinu í Suðurveri til að taka Bryn-
hildi með heim, en hún skúrar þar.
Hún fer þangað eftir að hún er búin í
Verslunarskólanum. Við erum komin
heim aftur um kvöldmatarleytið. Þar
bíða hússtörfin eftir okkur og ég tek
minn skerf af þeim. Eftir kvöldmatinn
fer ég að sýsla við skíði litlu dótturinn-
ar. Þetta eru gömul skíði sem geymd
hafa verið handa henni. Það þarf að
færa til bindingarnar, til þess að þær
passi fyrir nýju skóna hennar. Þá er
skíðabúnaðurinn hennar tilbúinn og
ég hlakka til að fara að segja henni til
á skíðum.
Öflugt starf
hjá Kiwanis
Síminn hringir. Það er félagi minn
úr Kiwanisklúbbnum Eldey í Kópa-
vogi. Hann er að boða mig á fund í
skemmtinefndinni í næstu viku. Fram-
undan er árshátíð sem við þurfum að
standa klárir að. Við erum líka nýlega
búnir að halda herrakvöld og við
þurfum að ganga frá uppgjöri fyrir það
kvöld. Kiwanisklúbburinn vinnur að
ýmsum málum til hagsbóta fyrir bæjar-
félagið og er ánægjulegt að vinna að
þessum málum. Fundir eru haldnir
tvisvar í mánuði, þar sem málin eru
rædd og teknar ákvarðanir. Klúbbur-
inn stóð að því ásamt öðrum klúbbum
í Kópavogi, að hafist var handa um að
byggja Sunnuhlíð, dvalarheimili aldr-
aðra í Kópavogi.
Ætlum að taka
helgina rólega
Langt er liðið á kvöldið í sjónvarp-
inu er spennandi mynd og ósköp •
notalegt að setjast niður fyrir framan
sjónvarpið og hvíla lúin bein. Litla
hnátan er sofnuð, en sú stóra farin út
að hitta jafnaldra sína og vini. Við sem
heima sitjum hugsum gott til glóðar-
innar að helgin er framundan og búið
að ákveða að fara á skíði. Að öðru
leyti ætlum við að taka helgina rólega,
nema hvað konan þarf að skjótast á
fund næsta morgun. Þegar myndin í
sjónvarpinu er búin er farið að sofa.
Dagur í lífi Ingólfs A. Steindórssonar, ritstjóra Skinfaxa — tímarits UMFÍ