Tíminn - 06.08.1986, Blaðsíða 6

6 Tíminn
Tíminn
MÁLSVARIFRJALSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjóri:
Aðstoðarritstjóri:
Fréttastjóri:
Aðstoðarfréttastjóri:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
NíelsÁrni Lund
OddurÓlafsson
Guðmundur Hermannsson
Eggert Skúlason
SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Simi: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild Tímans.
Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 45.- kr. og 50.- kr. um helgar. Áskrift 450.-
Að Ijúga með þögninni
Séra Árni Þórarinsson á Stóra-Hrauni sagði, að
Snæfellingar þyldu ekki að nokkrum manni væri
hrósað. Yrðu þeir fyrir þeirri hremmingu, að lof
væri borið á mann í þeirra eyru, þá settu þeir upp
tómlátan svip og færu að aka sér, eins og undan
óværu. Ekki stafaði þetta af gáfnaskorti. Snæfell-
ingar voru bráðgáfaðir, sagði séra Árni. Þetta var
uppeldið. Aldrei mátti segja neitt gott um náung-
ann. Það var boðorð snæfellskunnar.
Ekki vitum við hvaðan leiðarahöfundar Þjóðvilj-
ans eru ættaðir. En þeim er eins farið og þeim, sem
klerkurinn á Stóra-Hrauni segir frá. Heyri þeir
góðs manns getið fara þeir að aka sér.
Þjóðviljamönnum er tamara annað en láta eigin
flokksmenn njóta sannmælis, og þeim mun síður
áhrifamenn í öðrum flokkum.
Gagnrýni er vandmeðfarin dyggð, og getur
snúist upp í gaspur eitt. Verst er þó sú gagnrýni að
ljúga með þögninni, svo enn sé vitnað til séra Árna.
Það sem svo óþægilega fór fyrir brjóstið á
Þjóðviljanum voru örfá orð í leiðara Tímans um
endurskoðun á framfærslulögunum frá 1947. Þá var
einnig minnt á þá stefnumörkun í ýmsum málum,
sem félagsmálaráðuneytið hefir staðið fyrir. Á
þetta má ekki minnast. Um það skal þögnin ríkja.
Að ljúga með þögninni er vinsæl aðferð þeirra, sem
á annan hátt geta ekki komið höggi á náungann.
Og er andagift þeirra mest í þögninni.
Verslunarmannahelgi
í fréttum
Þjóðin er á faraldsfæti og fylleríi. Þannig hefjast
fréttir fjölmiðla dagana í kringum fyrstu helgina í
ágústmánuði ár hvert. Allt fer þetta vel fram.
Fangageymslur eru þó of fáar til að hýsa þá, sem
þeirra þurfa með, og pústrar og hrindingar valda
nokkru álagi á lækna og hjúkrunarlið. Margir
ganga á glerbrotum, og sumir brjóta eigin bein,
jafnvel ódrukknir að því er Ríkisútvarpið upplýsir.
Færri fregnir berast af þeim, sem una edrú við
fjallavötn eða blátæra læki, teyga ilm úr lyngi og
reika um kyrrlát rjóður, hraun og engi. Það er eins
og reiknað sé með einhvers konar styrjaldarástandi
í landinu um þessa helgi. Væri ekki ráð að hætta
að fjalla um verslunarmannahelgina á þennan hátt,
hætta að tíunda drykkjuskapinn og leiðindin, sem
honum fylgir og búa til nýjan stíl, þar sem hinu
jákvæða eru gerð skil, en sorinn látinn síast burt
smám saman.
Miövikudagur 6. ágúst 1986
VÍTTOG BREITT
Erlendum veiðimönnum finnst lítiö til laxveiða koma í bjórlausu landi.
Boðskapur tignarmanna
og auðjöfra
Eitt sinn sem oftar var hart barist í
prestskosningum í Reykjavík. Að
venju prédikuðu umsækjendur fyr-
ir söfnuðinn og hæstvirta kjósend-
ur þegar kosningaslagurinn stóð
hvað hæst. Eitt prestsefnanna þótti
tóna öðrum betur og fylgjcndur
þess raddsterka komu þeirri sögu á
kreik að skyggn kona hafi verið við
framboðsmessuna. Hafi hún séð
framliðna kirkjuhöfðingja og nafn-
togaða kennimenn koma íkirkjuna
þcgar franibjóðandinn tónaði og
hafi þeir með svipbrigðum og lát-
bragði lýst þeim unaði sem gagntók
þá þegar tónarnir bárust frá titr-
andi raddböndum umsækjandans.
- Ekki hafa þeir mikið við að
vera hinum megin, varð séra Bjarna
að orði, þegar honum barst saga
þessi til eyrna.
Varla þarf að taka fram að sá
raddfagri féll.
Tignarmenn á ferð
Uiti helgina var lesin löng og
ítarleg frásögn í fréttatíma hljóð-
varps um tignar- og auðmenn sem
koma til Islands og renna fyrir lax.
Meðal þeirra sem taldir voru til
lciks er prinsinn af Wales, hertog-
inn af Marlborough, eigandi
hundruða hótela víða um heim,
aöaleigandi Disneylandskemmti-
garðanna, og maður sem kann að
gera kostnaðaráætlanir sem ekki
skeika og veit því ekki aura sinna
tal.
Menn þessir koma í einkaþot-
um, sagði útvarpið, og eru þær
látnar bíða allt upp f vikutíma
meðan þeir dvelja hér á landi.
Dæmi eru um að farartæki þessi
séu svo stór að þau verða að lcnda
í Keflavík og bíða þar. Ein einka-
þotan kvað kosta jafnmikið og
tvær Flugleiðaþotur.
Heimildarmaður fréttastofunn-
ar hefur mikið saman við jöfra
þessa að sælda. Að hans sögn hefur
ísland lítið upp á að bjóða fyrir
svona forríka eyðsluseggi. Ekki
var minnst á smáaura eins og greitt
er fyrir veiðileyfi.
Lítið við að vera
Eitt er þó það sem tignarmenn
og milljarðamæringar eru hrifnir af
hér á landi, en það ér vatnið.
Vatnið í ánum sem þeir veiða
laxinn úr og þetta líka tæra og fína
drykkjarvatn.
Og ekkert skilja þeir í, hertoginn
af Marlborough, og allir hinir, að
ekki skuli bruggaður almennilegur
bjór úr þessu indæla vatni.
Lítið hafa þeir við að vera á
íslandi, erfingjar bresku krúnunn-
ar og eigendur hundraða hótela,
að þeir skuli allir sem einn taka sér
í munn margtuggna hjátrú semialk-
óhólista á íslandi, urn að vatnsgæð-
in ein tryggi guðaveigar eins og
bjór sem maður getur orðið fullur
af að drekka. En skoðanakannanir
sýna að ríkisfjölmiðlunum er
treystandi og er áreiðanleiki frá-
sagnarinnar hafinn yfir allan cfa.
Það er helvíti hart fyrir eiganda
hundraða hótela um allan lieim að
fá ekki að vera slompaður af bjór-
drykkju á meðan liann stundar
laxveiðar á íslandi. Einkennilegt
að svona menn skuli koma til
landsins aftur og aftur, þrátt fyrir
bjórleysið.
Heimatilbúin hjátrú
í sumar koma unt 100 þúsund
erlendir ferðamenn til {slands og
er það meiri fjöldi á einu ári en
nokkru sinni fyrr. Búast má við að
ferðamannastraumurinn eigi enn
eftir að aukast.
Öll hótel eru yfirfull og útlend-
ingarnir ferðast vítt og breitt um
landið og ekki heyrist annað en
þeir séu ánægðir með dvölina hér
enda kynnast þeir hér náttúru og
veðurlagi sem ekki á sinn líka
annars staðar.
Oft er því fleygt að erlendum
ferðamönnum sé helst ekki bjóð-
andi að sækja ísland heim. Hér
vantar drykkjukrár, spilavíti,
næturklúbba, áfengan bjór og
gott ef ekki frambærileg hóruhús.
Væri allt þetta til staðar væri nú
aldeilis hægt að græða á útlending-
unum, og þeir færu ekki erindis-
leysu norður undir heimskaut.
Sannast sagna munu flestir þeir
útlendingar sem kjósa að eyða
sumarfríum sínum á íslandi eiga
kost á fyrrgreindum lífsins lysti-
semdum heima hjá sér og þurfa
ekki að sækja þær um langan veg.
Það er einhver óttaleg nesja-
mennska og minnimáttarkend sem
felst í því, að halda fram að þetta
eða hitt á íslandi sé ekki útlending-
um bjóðandi. Staglið um áfenga
bjórinn er eitt af því sem lengi
ætlar að loða við þá manngerð sem
aldrei geta á heilum sér tekið
vegna ölleysis.
í hvað er sótt?
Undir því yfirskini að útlendinga
á fslandi langi þessi lifandis ósköp
í áfengan bjór á að leyfa bruggun
og innflutning á ölinu, enda engri
menningarþjóð sæmandi að banna
bjórfyllerí. Þessi áróðurergagnsær
og kjánalegur.
Sívaxandi ferðamannastraumur
bendir ekki til þess að bjórleysi og
skortur á spilavítum og nætursvalli
standi íslandi sem ferðamanna-
landi fyrir þrifum.
Þeir sem telja að sumarleyfum
sínuni sé best varið í svall og
holdlegan munað eða til að svala
spilafíkn hafa um nóg að velja þótt
ísland sé undanskilið. Þess ber líka
að gæta að kannski eru margir
þeirra sem koma til íslands sér til
upplyftingar að forða sér sem
lengst í burtu frá öllu því standi
sem sumum mörlandanum þykir
hvað eftirsóknarverðast.
Svalt sumar, hreint loft, bragð-
laust og heilnæmt vatn, lítt snortin
náttúra, vondir vegir og vegleysur,
hreinleg hótel, kyrrð og öryggi og
ágengnislaust viðmót heimamanna
er það sem gerir ísland eftirsóknar-
vert í augum þeirra sem búa í
margmennum og þéttbýlum lönd-
um þar sem mengun og molla gerir
sumartíðina óbærilega.
Margþvældar klisjur
Oft er yfir því kvartað að verð á
laxveiðileyfum sé orðið svo hátt að
það sé íslenskum veiðimönnum
ofviða að etja kappi við erlenda
sportmenn sem ekki þurfa að velta
krúnkunum fyrir sér þegar um
kostnaðarsama dægradvöl er að
ræða. Eitthvað hlýtur því að hafast
upp úr erlendu auðkýfingunum
sem hingað koma á stóru einkaþot-
unum. Vel má vera að hægt sé að
mjólka þá enn betur en nú er gert.
En hvort það skipti einhverjum
sköpum þótt þeir gætu kneyfað
nokkra bjóra á meðan á dvölinni
stendur skal dregið í efa. Og ef þeir
geta ekki dundað sér við íslensku
laxveiðiárnar bjórlausir í nokkra
daga ætti að vera hægur vandinn
fyrir þá að leita eitthvað annað,
eða láta sér duga eitthvað af öllum
þeim brennivínum sem hér eru á
boðstólum og jafnt útlendir sem
innfæddir hafa greiðan aðgang að.
En gaman væri að frétta hvort
tignarmenn og auðjöfrar sem hér
kjósa að dvelja hafa ekki annað við
að vera en að veiða lax og ekki
aðra skoðun á landi og þjóð en
margþvældar klisjur heimamanna
um vatnið og bjór sem maður getur
orðið fullur af að drekka.
Áreiðanleiki ríkisfjölmiðilsins er
kórréttur samkvæmt skoðana-
könnunum. En sá grunur læðist að
ntanni að heimildin og ummælin
um bjórinn, og vatnið sé svipaðrar
ættar og sagan um kerlinguna og
framliðnu kennimennina í fram-
boðsmessunni.
OÓ.