Tíminn - 09.11.1986, Page 12

12 Tíminn
Sunnudagur 9. nóvember 1986

Faðir
minn
Hermann
Nafns Hermanns
Göring, hægri hand-
ar Hitlers og næst-
valdamesta manns
Nasistaflokks Þýska-
lands, er ekki minnst
með hlýju og
ánægju. Þvert á
móti! Hann var einn
þeirra ráðamanna
Þriðja ríkisins sem
að lokinni síðari
heimsstyrjöld, sem
skildi Evrópu eftir í
rúst, var dæmdur til
dauða fyrir stríðs-
glæpi. En áður en
böðullinn gat komið
snörunni um háls
honum hafði Göring
komist yfir eitur og
séð sjálfur um að
koma sér inn í eilífð-
ma.
Ein er þó sú
manneskja sem á
góðar og notalegar
minningar um
Hermann Göring.
Það er dóttir hans,
einkabarnið Edda,
sem til þessa hefur
ekki veriðfáanlegtil
að tjá sig um sjálfa
sig og föður sinn en
brá út af venjunni í
haust, en 15. okt. sl.
voru 40 ár liðin síðan
faðir hennar dó.
Sjö ára tekin föst
^^rncríkanarnir komu um
Z_^^scx-leytið og það var
JL .^^.tekið að rökkva. Þeir
stöðvuðu herjeppann fyrirfram-
an gistihúsið í þorpinu Neuhaus
við Pegnitz-ána og vísuðu fram
handtökuskipun „samkvæmt
fyrirskipun herstjórnarinnar".
Handtökuskipunin varðaði
smávaxna, hlédræga sjö ára
stúlku sem starði á þessa ókunn-
ugu hermenn með skelfingu.
Hermennirnir buðu stúlku-
barninu að stíga upp í jeppann
og lögðu af stað út í þokufyllta
nóvembernóttina. Sex stundum
síðar var komið á áfangastað, að
tukthúsinu Straubing í Nieder-
Bayern. Peir leiddu barnið inn í
óupphitaðan fangaklefa þar sem
móðir hennar hafði þegar verið
í haldi í 6 vikur. „Þegar ég sá
móður mína var eins og ég
vaknaði upp af martröð,“ segir
stúlkubarnið, sem nú er orðin
fulltíða kona.
Litla stúlkan var handtekin
vegna þess að hún bar nafn
manns, sem var einn þeirra
valdamestu í Þýskalandi á mekt-
ardögum Priðja ríkisins og var
meðal þeirra sem sigurvegararn-
ir báru þyngstu sökum fyrir
stríðsglæpi. Hún var einkadóttir
Hermanns Göring ríkismar-
skálks.
Edda Göring er orðin 48 ára.
Hún býr í Múnchen og starfar
sem læknaritari. Hún hefurfram
að þessu vérið ófáanleg til að
tala um fortíðina þar sem hún
sjálf var saklaus leiksoppur. I
ársbyrjun 1986 lét hún þó tillcið-
ast að svara spurningum sænskra
sjónvarpsmanna sem hafa unnið
að heimildamynd um föður
hennar. Og eftir að ísinn var
brotinn fcllst hún á að ræða við
blaðamann þýska vikuritsins
Quick. í þessum viðtölum kem-
ur skýrt fram að hún sér Her-
. ' . ■' •

. .

Þegar þessi mynd var tekin, árið 1942, var Edda ekki nema
fjögurra ára. Hún kann greinilega vel við sig í fangi föður síns
og lætur ekki einkennisbúninginn á sig fá.
mann Göring með augum
dóttur, ekki á sama hátt og
sagnfræðingar, svo að ekki sé
talað um hvaða augum fórnar-
.lömb ógnarstjórnar nasista líta
Hermann Göring.
„Ég þakka foreldrum
mínum yndislega æsku“
í viðtalinu viö sænsku sjón-
varpsmennina sagði Edda
Göring: „Enn í dag stend ég í
mikilli þakkarskuld við foreldra
mína fyrir þá ást og umhyggju
sem þau sýndu mér alltaf.“ Og í
Quick segir hún: „Ást og um-
hyggju foreldra minna get ég
þakkað yndislega bernsku. Fað-
ir minn sýndi mér sérstakt ást-
ríki. Ég á ekki aðrar en góðar
minningar um liann.“
Hún minnist þess þegar Gör-
ing var að taka upp póstinn í
vinnuherbergi sínu á morgnana.
„Pá lék ég mér við fætur hans.
Hann sýndi mér blíðu og at-
hygli.“ Og sunnudaganna minn-
ist hún af sérstakri ánægju. „Þá
fékk ég að sitja til borðs með
fullorðna fólkinu. Púði var sett-
ur á stólinn við hliðina á pabba
og þar sat ég í fallegum kjól.
Mér fannst ég afskaplega merki-
leg persóna þá!“ Og jólin á
Karinhall eru Eddu ógleyman-
leg. „Pabbi valdi sjálfur allar
jólagjafirnar, líka handa starfs-
fólkinu," segir hún.
Karinhall nefndi Hermann
Göring glæsilega landsetrið, sem
hann byggði rétt norðan við
Berlín, eftir fyrri konu sinni,
hinni sænsku Karin, sem lést úr
hjartasjúkdómi 1931 og Göring
elskaði út yfir gröf og dauða.
Hann lét líka lystibátana sína
tvo bera nafn hennar.
Þá minnist Edda föður síns
sem alltaf mætti í réttum ein-
kennisbúningi sem hæfði tilefn-
inu. Oft vakti klæðnaður hans
háð og spott, en Edda segir
bara: „Faðir minn var hrifinn af
íburði. Kannski var hann bara á
undan sinni samtíð í klæða-
burði, ef litið er til unglinganna
í dag!“
Hitler í hlutverki
„góöa frændans“
Edda á líka minningar um
Adolf Hitler, þó að þær séu
heldur óljósari. Hann kom
stundum í heimsókn og hún
minnist þess að þá gekk svo
mikið á að augljóst var að þetta
væri ekki neinn hversdagslegur
gestur, sem kominn var. „Hann
gleymdi aldrei að færa mér
lakkrís sem mér þótti sérstak-
lega góður," segir hún.
En þessi „góði frændi", sem
kyssti börn og færði þeim sæl-